🔸حکم پخش صدای سخنرانی و مداحی از بلندگوی مسجد و حسینیه ⁉️ آیا پخش سخنرانی و مداحی و مانند آن، از بلندگوی مسجد و حسینیه جایز است؟ ✅ اگر چه اقامه مراسم و شعائر دینی در زمان‌های مناسب در مسجد و حسینیه از بهترین کارها و جزو مستحبات مؤکد می‌باشد، ولی واجب است برگزارکنندگان مراسم و عزاداران تا حد امکان از اذیّت و ایجاد مزاحمت برای همسایگان بپرهیزند هرچند با کم کردن صدای بلندگو و تغییر جهت آن به طرف داخل مسجد و حسینیه باشد. 🆔 @khamenei_ahkam

🌻هر غسلی انجام دادید در کنار آن نیت غسل زیارت امام حسین علیه السلام هم کنید و بعداً رو به قبر امام_حسین علیه سلام کنید یک زیارت برای شما نوشته میشود به همین سادگی

حسینی که دوست داریم با حسینی که خدا دوست دارد بسیار تفاوت دارد حسین خدا کمی شاید به مزاج مان خوش نیاید و حتی شاید اوقات مان را تلخ کند اما حسینی که ما دوست داریم یک موجود بی خطر است که فقط کشته شده تا با گریه بر او راه را بر جنایت های ما باز می کند ! حسین خدا با گناه مخالفت کرد و اصلا برای همین زیر سم اسب هایی رفت که نعل تازه داشتند حالا چطور است که عزای او را آغشته به هر گناهی می کنیم و معتقدیم با گریه بر او شفیع مان حسینی ست که ما دوست داریم ! ساعت از نیمه شب گذشته صدای طبل و سنج در خیابان راه می اندازیم خیابان را به راحتی می‌بندیم چون دسته عزاداری راه انداخته ایم همان دسته ایی که دختران مکشفه و نیم تنه پوش با پیراهن مشکی دنبال آن راه افتادند و چشم ده ها پسر را به دنبال خود به راه انداخته اند در خانه کج خلقی می کنیم و بعد از طوفانی از بداخلاقی راهی هیئت می شویم هر بدعتی که می‌خواهیم وارد عزای اباعبدالله می کنیم و معتقدیم نباید چیزی گفت چون ما در این دستگاه هیچ کاره ایم پس فرق ما با کوفی ها در کجاست آن ها هم که همین طور بودند چون حسینی را دوست داشتند که من باب میل شان بود نه حسینی که خدا دوست دارد...

☑️ آیت‌الله بهجت قدس‌سره: 🏴 خدا چه برکتی به امام‌ حسین داده، به این دستگاه داده، به این راه داده که اگر کسی زیارت عاشورا را بخواند و مداومت کند، در روز قیامت محشور می‌شود درحالی‌که مُلَطَّخاً بِدَمِه (آغشته به خون امام‌حسین علیه‌السلام) است. 📚 رحمت واسعه، ص ٢٢

دستور امام باقر برای زیارت امام حسین در عاشورا از راه دور امام باقر(ع) در آداب روز عاشورا، حضور در شهر کربلا و در کنار قبر مطهر امام حسین را به شیعیان، توصیه فرموده و ثواب بسیار بسیار فراوان آن را متذکر می شوند: مَن زارَ الحُسَینَ علیه السلام یَومَ عاشوراءَ حَتّى‏ یَظَلَّ عِندَهُ باکِیاً، لَقِیَ اللَّهَ عَزَّ وجَلَّ یَومَ القِیامَةِ بِثَوابِ ألفَی ألفِ حَجَّةٍ، وألفَی ألفِ عُمرَةٍ، وألفَی ألفِ غَزوَةٍ، وثَوابُ کُلِّ حَجَّةٍ وعُمرَةٍ وغَزوَةٍ کَثَوابِ مَن حَجَّ وَاعتَمَرَ وغَزا مَعَ رَسولِ اللَّهِ صلى الله علیه و آله ومَعَ الأَئِمَّةِ الرّاشِدینَ علیهم السلام. هر کس در روز عاشورا، حسین بن علی، را زیارت کند و در کنار قبرش گِریان باشد، خداوند عز و جل را در قیامت با دو هزار هزار (یک میلیون) ثواب حج، دو هزار هزار ثواب عمره و دو هزار هزار ثواب جهاد، دیدار مى‏کند که ثواب هر حج و عمره و جهاد، همانند ثواب حج‏گزار و عمره‏گزار و جهادگر همراه با پیامبر و امامان‏ معصوم است. لکن افراد و شیعیان بیشماری هستند که توفیق حضور و درک قبر مطهر امام حسین در روز عاشورا را ندارند. تکلیف چیست؟ در ادامه امام باقر، ثواب بسیار عجیبی را برای سوگواری در خانه و منزل، برای چنین کسانی را ذکر میفرمایند که انسان در شگفت می ماند: گفتم: فدایت گردم! براى آن کسى که در شهرها و مناطق دوردست است و نمى‏تواند به زیارت امام حسین در کربلا، بیاید، تکلیف چیست؟ فرمود: (چنین افرادی که توان حضور در کنار مرقد امام حسین را ندارند) وقتى روز عاشورا مى‏شود، به بیابان برود، یا روى بلندىِ خانه اش، با اشاره به امام حسین علیه السلام سلام کند و با جدّیت، بر قاتلش نفرین کند و پس از آن، دو رکعت نماز بگزارد. و این کار را نزدیک ظهر، قبل از اذان، انجام دهد. آن گاه بر حسین علیه السلام در منزلش، مرثیه بسراید و گریه کند و سفارش کند کسانى که در خانه اش هستند، بر حسین علیه السلام گریه کنند و با ناله کردن بر امام حسین، در خانه اش ماتم بر پا کند و با هم براى گریستن، هم‏صدا شوند. من براى آنان، از طرف خدا ضمانت مى‏کنم که اگر این کار را انجام دهند، همه این ثواب‏های زیارت امام حسین که ذکر شد (یک میلیون حج و جهاد و ...) را به دست مى‏آورند. گفتم: فدایت گردم! هر گاه آنان، آن کارها را انجام دادند، شما این ثواب‏ها را بر عهده مى‏گیرید و تضمین مى‏کنید؟ (گویا، راوی نیز همچون ما، از ثواب بسیار فراوان زیارت امام حسین از راه دور با این شرایط، بسیار تعجب کرده است) امام باقر، بار دیگر، میفرمایند: من این را برایشان تضمین مى‏کنم و چنان ثواب‏هایى را، براى هر کسى که این کارها را انجام دهد، بر عهده مى‏گیرم ... . قالَ: قُلتُ: جُعِلتُ فِداکَ! فَما لِمَن کانَ فی بُعدِ البِلادِ وأقاصیها، ولَم یُمکِنهُ المَصیرُ إلَیه فِی ذلِکَ الیَومِ؟ قالَ: إذا کانَ ذلِکَ الیَومُ بَرَزَ إلَى الصَّحراءِ أو صَعِدَ سَطحاً مُرتَفِعاً فی دارِهِ، وأومَأَ إلَیهِ بِالسَّلامِ، وَاجتَهَدَ عَلى‏ قاتِلِهِ بِالدُّعاءِ، وصَلّى‏ بَعدَهُ رَکعَتَینِ، یَفعَلُ ذلِکَ فی صَدرِ النَّهارِ قَبلَ الزَّوالِ، ثُمَّ لَیَندُبُ الحُسَینَ علیه السلام ویَبکیهِ، ویَأمُرُ مَن فی دارِهِ بِالبُکاءِ عَلَیهِ، ویُقیمُ فی دارِهِ مُصیبَتَهُ بِإِظهارِ الجَزَعِ عَلَیهِ، ویَتَلاقَونَ بِالبُکاءِ بَعضُهُم بَعضاً بِمُصابِ الحُسَینِ علیه السلام.فَأَنَا ضامِنٌ لَهُم إذا فَعَلوا ذلِکَ عَلَى اللَّهِ عز و جل جَمیعَ هذَا الثَّوابِ. فَقُلتُ: جُعِلتُ فِداکَ! وأنتَ الضّامِنُ لَهُم إذا فَعَلوا ذلِکَ وَالزَّعیمُ بِهِ؟ قالَ: أنَا الضّامِنُ لَهُم ذلِکَ وَالزَّعیمُ لِمَن فَعَلَ ذلِکَ ... .

دستور العمل جامع معنوی عرفانی امام صادق در روز عاشورا امام صادق: اى ابن سِنان! این اعمال، بهتر است از فلان و فلان حج و فلان و فلان عمره که به صورت داوطلبانه انجام دهى و اموال ات را براى آن هزینه کنى و بدنت را به زحمت و رنج بیندازى و از خانواده و فرزندانت جدا شوى. هر کس این نماز را در روز عاشورا بگذارد و این دعا را با اخلاص بخواند و این عمل را با یقین و صدق انجام دهد، خداوند متعال، ده خصلت به او مى‏بخشد که از جمله آنهاست: خداوند، او را از مرگ بد، نگه مى‏دارد، و از بدى‏ها و فقر در امان مى‏دارد، و هیچ دشمنى را بر او چیره نمى‏کند تا بمیرد، و او را از دیوانگى و بیمارىِ جُذام و پیسى در خودش و فرزندانش تا "چهار نسل"، حفظ مى‏کند، و راه نفوذ شیطان بر او و نسلش تا "چهار نسل" مى‏بندد. عبدالله بن سنان: روز عاشورا، بر سَرورم امام صادق علیه السلام وارد شدم. دیدم رنگ‏پریده و اندوهگین است و اشک از چشمانش، همانند لؤلؤ، جارى است. گفتم: اى پسر پیامبر خدا! چرا گریه مى‏کنى- خداوند، چشمانت را گریان نکند؟ به من فرمود: «آیا غافلى؟ آیا نمى‏دانى که در چنین روزى، حسین بن على علیه السلام کشته شد؟». چرا سرورم؛ می دانم و برای همین آمده ام که در این باره (آداب روز عاشورا)، از شما سوال کنم و درباره آن از علم شما، استفاده کنم. گفتم: سَرورم! نظر شما درباره روزه روز عاشورا چیست؟ امام صادق فرمودند: روزه بگیر امّا بدون تصمیم و نیت روزه (گرسنه و تشنه باش)، و افطار کن، امّا نه با سرخوشى (و غذاهای لذیذ) و روزه عاشورا را کامل نکن و افطار را، ساعتى پس از نماز عصر روز عاشورا، و با جرعه‏اى آب انجام بده. چرا که در چنین ساعتى (عصر عاشورا)، جنگ با خاندان پیامبر خدا، فرو نشست و آن واقعه بزرگ، متوقّف شد، در حالى که سى کشته از آنان در جمع یارانشان بر زمین افتاده بود، که کشته ها براى پیامبر، گران بود و اگر پیامبر صلى الله علیه و آله زنده بود، ایشان خود، صاحب‏ عزا بود. آن گاه، امام صادق گریست تا این که محاسنش با اشک‏ هایش خیس شد. و فرمود: اى عبد اللَّه بن سِنان! بهترین کارى که در این روز انجام مى‏دهى، این است که لباس تمیز بپوشى و تسلُّب کُنى. گفتم: تسلُّب، یعنى چه؟ فرمود: دکمه‏های لباست را باز کنى و آستین‏هایت را بالا بزنى و خود را به شکل ماتم‏زدگان درآورى. بعد به بیابان کویرى، یا جایى که کسى تو را نبیند، یا به خانه‏اى که خالى باشد یا جایى خلوت مى‏روى، در زمانى که روز، بالا آمده باشد (نزدیک ظهر عاشورا). آن گاه، چهار رکعت نماز با رکوع و سجده‏ کامل، و با خشوع، مى‏خوانى و در هر دو رکعت، سلام مى‏دهى (دو نماز دو رکعتی). در رکعت اوّل، سوره حمد و سوره کافرون «قُلْ یا أَیُّهَا الْکافِرُونَ»و در رکعت دوم، سوره حمد و سوره توحید «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» را مى‏خوانى. (سپس سلام می دهید و بعد) دو رکعتِ دوم را به جا مى‏آورى و در آن، در رکعت اوّل، سوره حمد و سوره احزاب و در رکعت دوم، سوره حمد و سوره منافقون«إِذَا جَآءَکَ الْمُنفِقُونَ» و یا هر سوره قرآن که میخواهی بخوان. آن گاه، سلام مى‏دهى و (می ایستی) صورت خویش را به سمت قبر حسین علیه السلام و مرقد ایشان در کربلا بر مى‏گردانى و جایگاه به زمین افتادن امام حسین را در نظرت مجسّم مى‏کنى و بر ایشان و هر که از فرزندان و خانواده، با ایشان بوده، سلام و درود مى‏فرستى و از کارهایشان، بیزارى مى‏جویى و قاتلان ایشان را لعن مى‏کنى. (مثلا: السَّلاَمُ عَلَیکَ یا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَی الْأَرْوَاحِ الَّتِی حَلَّتْ بِفِنَائِکَ عَلَیکَ مِنِّی سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِیتُ وَ بَقِی اللَّیلُ وَ النَّهَارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّی لِزِیارَتِکُمْ السَّلاَمُ عَلَی الْحُسَینِ وَ عَلَی عَلِی بْنِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَوْلاَدِ الْحُسَینِ وَ عَلَی أَصْحَابِ الْحُسَینِ اَللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّی وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ الْعَنِ الثَّانِی وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ اللَّهُمَّ الْعَنْ یزِیدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَیدَ اللَّهِ بْنَ زِیادٍ وَ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِی سُفْیانَ وَ آلَ زِیادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَی یوْمِ الْقِیامَةِ ...). { لعن الله قاتلیک یا اباعبدالله الحسین}. خداوند، با این دستورالعمل، درجات تو را در بهشت بالا مى‏برد و گناهانت را مى‏ریزد. آن گاه تلاش مى‏کنى در آن جایى که هستى، چند قدم {کتاب الاقبال: هفت بار، چند قدمی جلو برو و برگرد و در هربار، هفت مرتبه بگو: ...}، به سمت جلو برو و مى‏گویى: إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ رضىً بقضاء اللَّه و تسلیماً لأمره؛ در این حال، باید حالت غم و اندوه داشته باشى. و خداى سبحان را بسیار یاد کرده، و استرجاع کن (إنّا للَّه و إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ را فراوان بگو).

📔 بخشی از کتاب "اهالی تپه ی ندبه": علاوه بر سپاه بزرگ یزید به فرماندهی عمر سعد و سپاه کوچک امام حسین(ع)، گروه سومی در کربلا حاضر بودند و جمعیتشان کم هم نبود گفته است. که معروف شدند به اصحاب تلّ، یا همان اهالی تپه ندبه... سعد بن عبیده می گوید: چند تن از برجستگان کوفه را در روز عاشورا دیدم که بر تپه ای با گریه دست به دعا برداشته می گویند: خدایا، یاری ات را نصیب حسین(ع) کن. به آنها گفتم: ای دشمنان خدا، آیا نمی آیید تا او را یاری کنید؟[تاریخ الطبری, طبری (م ۳۱۰), بیروت, مؤسسه الاعلمی, چاپ چهارم, ۱۴۰۳ق. ج ۵، ص ۳۹۲.] عده زیادی از کوفیان به اجبار در لشکر دشمن حضور یافتند، این است که از هر هزار نفری که از کوفه خارج می شدند تنها سیصد، چهارصد تن یا کمتر به مقصد می رسیدند و بقیه در میان راه از لشکر جدا می شدند[ أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۳۸۶.] بلکه می گریختند. دینوری هم می نویسد: وقتی ابن زیاد مردم را برای جنگ با حسین(ع) می فرستاد تنها عده اندکی از آنها به کربلا می رسیدند و بقیه به دلیل اینکه از جنگ با حسین(ع) اکراه داشتند و بقیه از لشکر جدا می شدند.[الاخبار الطوال, ابوحنیفه دینوری (م ۲۸۲), تحقیق عبدالمنعم عامر, قاهره, چاپ اول, ۱۹۶۰م. ص ۲۵۴، ببغیه الطلب فی تاریخ حلب, ابن عدیم(م ۶۶۰), تحقیق علی سویم, ترکیه, ۱۹۷۶م، ج ۶، ص ۲۶۲۶.] @ttt1400

🏴📸 اعمال روز عاشورا