6.36M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ولادت با سعادت امام علی علیه السلام پیشاپیش برشما شیعیان مبارک باد🌺🌺🌺
6.07M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
طرف میگه : اگر کافر مریض بشه میگن عذابه‼ اما اگر مسلمان مریض بشه میگن امتحان الهی 🙄...
بیایم با همدیگه بررسی کنیم که پاسخ این شبهه چیست؟ این‌ها در ظاهر شاید ساده باشه اما گره‌های کوری در ذهن نوجوان ایجاد می‌کند...
V.S
ساختش با ما نشر جوابش با شما❤
#سیدکاظم_روحبخش
https://eitaa.com/joinchat/2334982163C65bbc6af0d
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
#پوستر_موشن
و ... امام باران حق است!
که باطل را می‌شوید و نابود می‌کند!
※ این پوستر موشن از محتوای مقاله زیر در مدرسه تخصصی انسان شناسی منتظر تولید شده است، روی تیتر کلیک کنید:
غربال شیعیان در آزمون امامت امام جواد (علیه‌السلام)
ویژه ولادت #امام_جواد علیه‌السلام
..
ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و نقش آن در زندگی انسان ۲۵۰ ساله
ولادت امام جواد (علیه‌السلام) محل آموزش و آزمون مقام امام بود.
فهرست مطالب
بررسی نقش ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و اهمیت آن در تاریخ تشیع
محمدبن‌علی (علیه‌السلام) امام نهم شیعیان دوازده امامی، فرزند امام رضا (علیه‌السلام) و ملقب به تقی و جواد هستند که در سن هفت سال و چندماهگی به امامت رسیدند. تاریخ ولادت امام جواد (علیه‌السلام) دهم رجب بود و ایشان در سن 25 سالگی به شهادت رسیدند. مادر بزرگوار ایشان کنیزی از آفریقا بود و این مسئله موجب تفاوت چهرة ایشان با امام رضا (علیه‌السلام) شده بود. مسیر امامت ایشان مسیری پرچالش بود و بخشی از این مشکلات به قبل امامت ایشان برمی‌گشت. شیعیان در امامت ایشان شک داشتند و به همین دلیل فشار بسیاری بر امام رضا (علیه‌السلام) وارد کردند. ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و امامت زودهنگام ایشان بحرانی جدی در جامعة شیعه ایجاد کرد و حتی خواص هم در این مسئله لغزیدند و امامت ایشان را زیر سؤال بردند.
مسیر امامت ایشان مسیری پر از درس و نکته است، که می‌تواند نقشة راه رسیدن به گنج معیت امام را به دست ما برساند. در این مسیر با سؤالاتی مواجه می‌شویم، که پاسخ آنها می‌تواند گره‌های زیادی از مسیر امام‌داری‌مان باز کند؛ سؤالاتی مثل:
O چالش‌های قبل از به امامت رسیدن امام جواد (علیه‌السلام) چه بود؟
O زمان به امامت رسیدن ایشان چه اتفاقاتی رخ داد؟
O امام در طول امامت‌شان با چه بحران‌هایی مواجه بودند؟
O آیا شباهتی بین عصر ایشان و عصر آخرالزمان وجود دارد؟
O خواص و یاران ویژة امام چه نقشی در تحکیم امامت ایشان داشتند؟
O ایشان چه نقشی در حفظ حیات شیعه و پایه‌ریزی بحث مهدویت داشتند؟
ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و امامت ایشان شباهت فراوانی به عصر مهدویت دارد و امام جواد (علیه‌السلام) نقش بسیار مهمی در برداشتن موانع دوران امامت امام زمان (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) ایفا کرده‌اند. بعضی اصحاب و شاگردان ویژة امام هم توانستند نقش مهمی در تحکیم امامت ایشان ایفا کنند و خود را خرج امام و مسیر امامت کنند. اگر مشتاقید پاسخ سؤالاتی که گفتیم را بدانید و از جزئیات این مسیر پر فراز و نشیب باخبر شوید، با ما همراه باشید.
چالش‌های پیش از امامت امام جواد (علیه‌السلام)
مصائب و مشکلات امامت امام جواد (علیه‌السلام) فقط به دوران پس از امامت ایشان مربوط نبود، بلکه بعضی از این چالش‌های جدی هم به قبل از ولادت امام جواد (علیه‌السلام) برمی‌گردد. ولادت امام جواد (علیه‌السلام) بشارت بزرگی برای امام رضا (علیه‌السلام) بود و ایشان مسیر سختی را برای فراهم کردن شرایط امامت امام جواد (علیه‌السلام) طی کردند. امام رضا (علیه‌السلام) در سن 47 سالگی صاحب فرزند شدند و به همین دلیل شیعیان تهمت‌های فراوانی به ایشان می‌زدند[1]. تا زمانی که ایشان پسری نداشتند، می‌گفتند چون پسری نداری باید برادرت امام شود. از طرفی چون بعد از حسنین (علیهم‌السلام) امکان امامت برادران وجود ندارد، ادعای امامت تو از ریشه باطل است[2].
پس از ولادت امام جواد (علیه‌السلام) هم وقیحانه به ایشان تهمت می‌زدند و ادعا می‌کردند امام جواد (علیه‌السلام) فرزند ایشان نیست. از مهم‌ترین دشمنان امام رضا و امام جواد (علیهم‌السلام) اطرافیان و اقوام ایشان بودند. این تهمت‌ها و توهین‌ها صرفاً مخصوص غریبه‌ها نبود، بلکه نزدیکانی مثل برادر امام رضا (علیه‌السلام) هم جزء این افراد بودند. از آنجا که مادر بزرگوار امام جواد (علیه‌السلام) کنیزی آفریقایی و تیره‌رو بود، رنگ پوست و چهرة ایشان هم تیره بوده و به امام رضا (علیه‌السلام) شباهتی نداشتند.
کار به جایی کشیده شد که مجلسی به راه انداختند و قیافه‌شناسان را خبر کردند، که آنها پدر اصلی امام جواد (علیه‌السلام) را تشخیص بدهند. قیافه‌شناسان هم امام رضا (علیه‌السلام) را بین جمعیت تشخیص دادند و ایشان را پدر امام جواد (علیه‌السلام) معرفی کردند[3]. سطح معرفت آنها در حدی بود، که سخن حجت خدا روی زمین را باور نکردند و تأیید و تشخیص قیافه‌شناسان را سند و مدرک معتبر دانستند.
حال تصور کنید امام جواد (علیه‌السلام) قرار است در چنین وضعیتی که غریب و آشنا و خاص و عامش از چنین سطح معرفت و شعوری نسبت به امام و حجت خدا برخوردارند، به امامت برسند. ایشان در فضایی که تأیید فرزند امام بودن را باید قیافه‌شناسان انجام می‌دادند، قرار بود یک‌تنه بزرگ‌ترین سنگ‌ها را از مسیر امامت و مهدویت بردارند.
غربال شیعیان در آزمون امامت امام جواد (علیه‌السلام)
خطر غربال خواص و فرماندهان و شاگردان نزدیک ائمه (علیهم‌السلام) اتفاق تازه‌ای نبود، که تازه با مسئلة ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و امامت زودهنگام ایشان رخ بدهد. منحرف شدن خواص و معتمدها تقریباً از دوران خیانت سقیفة‌بنی‌ساعده شروع شد و تا امروز ادامه پیدا کرده است.
در طول تاریخ ائمه (علیهم‌السلام) فتنه‌ها بسیار بوده است؛ از عصر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) تا عصر امام باقر (علیه‌السلام) تکلیف ایشان با دشمنان تقریباً روشن است، زیرا دشمن اصلی آنها حکومت است و ابهام خاصی در این رابطه برای کسی وجود ندارد، از دوران امام صادق (علیه‌السلام) انحراف‌ها جدی‌تر شد و با خودسری‌ها و قیام‌های متعدد امام‌زاده‌ها و شکل‌گیری فرقه‌های مختلف، فتنه‌های جدیدی جان گرفتند. این فتنه‌ها به‌مرور عمیق‌تر شدند و در هر عصری تلفات و قربانی‌های خاص خود را پیدا کردند.
ولادت امام جواد (علیه‌السلام) و امام شدن ایشان در کودکی، تکان‌های محکم الک بود و غربال جدی شیعیان را آغاز کرد، این آزمون آن‌قدر جدی بود، که خواص هم درگیر آن شده و به چالش کشیده شدند. حتی بزرگانی که از فتنة عصر امام قبلی به سربلندی بیرون آمده بودند، هم پای‌شان لغزید و در امامت کودک شک کردند. بعضی از این افراد که ستون‌های شیعه بودند و حدود 1400 روایت از آنها در کتب چهارگانه موجود است هم لغزیدند، آنها معتقد بودند تا امام به بلوغ نرسند، نباید روایتی از ایشان نقل کنند و می‌گفتند چطور ممکن است کودکی 7 ساله را امام بدانیم؟ لااقل مدتی صبر کنیم بالغ شوند.
بحران‌های عصر امام جواد (علیه‌السلام)
در عصر پر از فتنة امام جواد (علیه‌السلام) ایشان باید به صورت هم‌زمان به مدیریت و کنترل چند فتنه می‌پرداختند. بحران‌هایی مثل:
O کودک بودن ایشان در زمان به‌امامت‌رسیدن:
فاصلة زمانی چندانی بین امامت و ولادت امام جواد (علیه‌السلام) وجود نداشت و ایشان در کودکی به امامت رسیدند. این مسئله تا پیش از ولادت امام جواد (علیه‌السلام) وجود نداشت و شیعیان در مواجهه با این ماجرا دچار مشکلات فراوانی شدند. نه‌تنها برای حکومت بنی‌عباس، بلکه برای شیعیان هم پذیرش کودکی به عنوان امام، قاضی، مفتی[4] و فرمانده سخت بود.
O ازدواج اجباری با دختر مأمون عباسی:
مأمون پس از گذشت مدتی از ولادت امام جواد (علیه‌السلام) دخترش را در سال 202 هجری به‌اجبار به عقد امام درآورد. او که فرد زیرکی بود، نیت‌های متعددی از این تصمیم داشت؛ می‌خواست وجهة آل رسول‌الله (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را خراب کند و چهره‌ای دنیادوست و قدرت‌طلب از آنها به نمایش بگذارد، از طرفی مایل بود خود را به علویان نزدیک کند و نوه‌ای از نسل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) داشته باشد. او این ازدواج سیاسی را طراحی کرد، تا تمام‌وقت امام و شیعیان را تحت کنترل داشته باشد و اوضاع را به‌درستی مدیریت کند.
O فرقة زیدیه:
این فرقه ائمه را تا امامت امام سجاد (علیه‌السلام) قبول دارند و زیدبن‌علی را جانشین پدر می‌دانند. از مهم‌ترین اصول این فرقه قیام و مبارزه و حکومت است. زیدیه مشکلات فراوانی برای امام جواد (علیه‌السلام) ایجاد کردند و امام را به همراهی با طاغوت بنی‌عباس متهم می‌کردند.
O فرقة واقفیه:
واقفیه در امامت امام کاظم (علیه‌السلام) توقف کرده بودند و ایشان را همان مهدی موعودی می‌دانستند، که از نظرها غایب شده و رجعت خواهد کرد. این فرقة منحرف با فرقة زیدیه علیه امام جواد (علیه‌السلام) تبانی کرده بودند و مدام در کار امام گره می‌انداختند.
O فرقة اهل حدیث:
گروهی از فقهای اهل‌سنت بودند، که فقط به ظاهر قرآن و حدیث تکیه داشتند و عقل را تماماً رد و انکار می‌کردند. این گروه که مخالف هرگونه بحث عقلی درمورد مباحث اعتقادی بودند، در مقابل اصحاب رأی[5] قرار داشتند.
O فتنة اهل غُلو
این فتنة شوم صرفاً مسئله‌ای مربوط به دوران امامت و ولادت امام جواد (علیه‌السلام) نبود، بلکه از سال‌ها پیش وجود داشت. غُلات یا غالیه به گروهی گفته می‌شد که به ائمه (علیهم‌السلام) نسبت خدایی و الوهیت می‌دادند. مسئلة امامت در کودکی امام جواد (علیه‌السلام) هم خوراک خوبی برای یاوه‌گویی این افراد دروغ‌گو فراهم کرده بود. این افراد قلباً دوست‌دار اهل‌بیت (علیهم‌السلام) نبودند، بلکه مأموران مخفی حکومتی برای تخریب نامحسوس ایشان بودند. این افراد علاوه بر نسبت خدایی به ائمه (علیهم‌السلام) سخنانی از زبان ایشان در محلی نادرست نشر می‌دادند، که به ضرر ایشان بود. مثلاً در جمع اهل‌سنت از زبان ائمه (علیهم‌السلام) به خلفای اول و دوم و سوم اهانت می‌کردند و آنها را خشمگین می‌کردند.
O باب‌های قلابی:
چون ارتباط با ائمة سخت و دشوار شده بود، ایشان برای ارتباط‌گیری با شیعیان افرادی را به‌عنوان رابط انتخاب کرده بودند. این افراد باب نام داشتند و امور مختلف شیعیان توسط آنها به امام منتقل می‌شد؛ اموری مثل پرداخت وجوهات شرعی، پاسخ‌گویی به مسائل شرعی و فقهی، مدیریت مسائل جهادی و سیاسی و اجتماعی و …