«من خیلی نگران زبان فارسی‌ام؛ خیلی نگرانم. سال‌ها پیش ما در این زمینه کار کردیم؛ اقدام کردیم؛ جمع کردیم کسانی را دور هم بنشینند. من می‌بینم کار درستی در این زمینه انجام نمی‌گیرد و تهاجم به زبان زیاد است.» بیانات رهبر معظّم انقلاب، حضرت آیت‌اللّه خامنه‌ای، در دیدار با اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۱۹ آذر ۱۳۹۲. #پویش_نوشتن #تبلیغ_مکتوب #نویسندگان_حوزوی @HOWZAVIAN @fekreshanbe

#قلمدون ✔️برای سامان‌بخشی اندیشه و عمومی‌سازی تفکر، راهی جز ترویج فرهنگ «نوشتن» نیست. 🖌آنکه می‌نویسد، لاجرم می‌اندیشد. #پویش_نوشتن #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

#قلمدون . ✔️ سردبیر فکر و نشر خودتان باشید در مسیر نوشتن، بازنویسی، تأییدِ محتوا، تیترزنی و انتشار و بازنشر؛ اولین نفری که باید اقدام کند، خودتان هستید. آقا و خانم صفحه‌ی مجازی خودتان باشید؛ به عصر شهروند سردبیر خوش آمدید. #جهاد_روایت #پویش_نوشتن #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

#پیشنهاد_خوب به دوستان 🖌 «نوشتن» را یک مسأله فطری می دانیم برای این که به آن نزدیک بشویم باید از دیگران بیاموزیم چگونه از این موهبت الهی استفاده کرده اند؛ بد یا خوب البته! لوازم نویسندگی، کتابی است که برای اهل قلم ضروری می‌نماید. #پویش_نوشتن #نادر_ابراهیمی #نویسندگان_حوزوی #غلط_ننویسیم 🖊@ghalatnanevisim

#مهارت_نویسندگی ✔️ از کتاب «بهتر بنویسیم» درازنویسی، افزون بر اینکه فاصله نویسنده را با خواننده، بیشتر می‌کند، فضایی مصنوعی می‌سازد که نه نویسنده در آن راحت است و نه خواننده. برای اینکه به بیماری درازنویسی گرفتار نشویم، نخست باید نوشتار خود را به محیطی صمیمی برای گفتگو با خواننده تبدیل کنیم و از ادبیات «راقم سطوری» بپرهیزیم. راقم سطور، کسی است که گرایش بیمارگونه‌ای به استفاده از حشو و کلمات اضافی دارد. او آن‌قدر با خواننده‌اش صمیمی نیست که بتواند از کلمه «من» استفاده کند و معمولا ترجیح می‌دهد تعابیری مانند «این‌جانب»، «نگارنده» و «راقم سطور» را به کار ببرد. از این رو شناخت شخصیت «راقم سطور» و ادبیات «راقم سطوری» لازم است: راقم سطور، وقتی به بازار می‌رود، چیزی نمی‌خرد، خریداری می‌کند. گاهی هم ابتیاع می‌نماید. البته خیلی اهل خرید و فروش نیست، ولی تا بخواهید مشغول خریداری کردن و به فروش رساندن است. او نه کسی را می‌ستاید و نه ستایش می‌کند؛ اما پیوسته در حال مورد ستایش قرار دادن دیگران است. از کراماتش این است که بدون اینکه در جایی حاضر شود، در همه جا حضور به هم می‌رساند. با هیچ چیز موافقت نمی‌کند، اما همه چیز را مورد موافقت قرار می‌دهد. شگفت‌تر از همه این‌که او می‌تواند کلمات را به رشته تحریر درآورد، اما نمی‌تواند بنویسد. هرگاه اراده کند، اقدام مقتضی به عمل می‌آورد، اگرچه معمولا هیچ کاری نمی‌کند. هزار بار به قتل رسیدن را بر یک بار کشته شدن ترجیح می‌دهد. کشته‌شدگان را بیشتر از کشتگان، و پذیرفته‌شدگان را خوشبخت‌تر از پذیرفتگان می‌داند. با خود عهد کرده است که کسی را نیازارد، اگرچه گاهی مردم را مورد آزار قرار می‌دهد. شعار او این است: «وقتی می‌توان قانونی را مورد تصویب قرار داد، چرا آن را تصویب کنیم؟» نزد او هر کسی می‌تواند هر جایزه‌ای را به خود اختصاص دهد، ولی هیچ‌کس نمی‌تواند هیچ جایزه‌ا ی را بگیرد. دائم از دوستانش دعوت به عمل می‌آورد و همیشه دوست دارد که دیگران را در جریان قرار دهد تا تصمیم درست اتخاذ کنند با وجود این، دوستان چندانی ندارد. خانه‌اش در ندارد؛ به همین دلیل مجبور است از درب وارد شود. با وجود این که صاحب چندین خانه می‌باشد، هیچ‌کس نمی‌داند خانه او کجا است. او همیشه در حال «انجام دادن» است و خودش هم نمی‌داند چرا انجام‌های او هیچگاه به سرانجام نمی‌رسند. راقم سطور را هیچ گاه به دست فراموشی نسپارید، ولی در اولین فرصت فراموشش کنید همان‌گونه که مشاهده می‌شود بسیاری از ما و اطرافیانمان علاوه بر اینکه جزو افراد راقم سطور هستیم بلکه این کار را هنری بسیار ارزشمند برای خود می‌دانیم. امید آنکه تعداد افراد راقم سطور به مرور در میان فارسی‌زبانان کمتر شود. ✍️مرحوم رضا بابایی #پویش_نوشتن #نویسندگی 🖊@ghalatnanevisim