زنده یاد غلامرضا قدسی در سال ۱۳۰۴در مشهد به دنیا آمد، نسب او به میرزا محمد جان قدسی مشهدی، شاعر مشهور دوره صفویه می‌رسد که خزانه داری آستان قدس را بر عهده داشت و در عهد شاه جهان که عصر رونق شعر فارسی در هند بود به آنجا سفر کرد.از شانزده سالگی سرودن شعر را آغاز کرد. شاعر غزل بود و به سبک هندی گرایش داشت و در زمینه‌های اجتماعی و سیاسی شعرش را به کار گرفت. قدسی از بنیان گذاران «انجمن ادبی فردوسی» بود. او از زمان دولت محمد مصدق با سرودن اشعار اجتماعی و انقلابی به مبارزه با حکومت پرداخت و در سال‌های ۱۳۴۲ و ۱۳۵۱ دستگیر و به زندان افتاد. مدت محکومیت سیاسی او پنج سال به طول انجامید. بخش عمده‌ای از نوشته‌ها و اشعار قدسی در همان دوران از بین رفت. چند دفتر شعر نیز در زندان سروده بود که توسط مأمورین رژیم پهلوی ضبط شد؛ اما هرگز به او بازگردانده نشد. چنان‌که بارها در اشعارش به آن اشاره کرده است: بسا مضمون رنگینی که پروردم به خون دل ستمگر کرد پرپر همچو گل اوراق دیوانم وی برای تدوین دیوان شعر جدش «میرزا محمد جان قدسی مشهدی» به هندوستان رفت که انگیزه سفر او به دست آوردن سایر نسخه‌های خطی این شاعر بود. قدسی در دانشگاه فردوسی مشهد به تدریس زبان و ادبیات فارسی و عربی اشتغال داشت. این شاعر متعهد و یار خراسانی شعر انقلاب در ۲۱ آذر ۱۳۶۸ در سن ۶۴ سالگی بر اثر سکته قلبی در گذشت و پیکرش را در غرفه ۱۶۸ در جوار جودی شاعر، در صحن آزادی حرم امام رضا(ع) به خاک سپرده شد. #معرفی_شاعر #غلامرضا_قدسی

#محمدمهدی_سیار متولد ۱ تیر ۱۳۶۲ در زاهدشهر فسا. او دارای مدرک دکترای فلسفه از دانشگاه تربیت مدرس و دانش‌آموختهٔ کارشناسی ارشد الهیات با گرایش فلسفه در دانشگاه امام صادق است و از سال ۱۳۸۷ در دانشگاه امام‌صادق علیه السلام ، دروس ادبیات و منطق را تدریس می‌کند. سیار شاعری است که برای مسائل سیاسی و اجتماعی اهمیت ویژه‌ای قائل است و این نکته در آثار او مشهود است. مجموعه شعر «حق‌السکوت» او در سال ۱۳۸۹ برگزیده‌ی بیست‌ونهمین دوره‌ی جایزه‌ی کتاب سال جمهوری اسلامی ایران در بخش ادبیات شد و یکی از برگزیدگان سومین دوره جشنواره شعر فجر نیز بوده‌است. آثار: ▫️یادآوری ▪️رودخوانی ▫️حق‌السکوت

مهدی جهاندار ای راز آسمانی خورشید مرتبت گیسو به هم مریز إذا الشمسُ کوّرت ای بی کرانه، ای پر از ابهام، ای بزرگ دریا صفت، کویر صفت، آسمان صفت هنگامه ی بهار جهان با تو دیدنی است بی تو نه من نه عشق نه دنیا نه آخرت گیسوی تو قیامت کبری است مهربان چشمان تو نهایت دنیاست عاقبت بر من که می رسی کمی آهسته تر برو دستم نمی رسد به بلندای دامنت

‌ ترجمه منظوم اشعار خطبه فدک ❤️💥❤️💥❤️ هدیه به روح حضرت مادر تا تو بودی این قدر اندوه مردافکن نبود اینقدر اخبار دامن‌گیر از دشمن نبود تا تو بودی ای پدر شر بود ،دور و بر نبود دختر تو اینقدر درگیر دردسر نبود ما تو را از دست دادیم آه،ای باران مهر کار قوم تو پریشان ...خشک شد بستان مهر راه کج شد،راستی مُرد احترام ما شکست خانمان وحی شد مغصوب قوم خودپرست تا تو رحلت کردی و شد دور چتر الفتت فاش شد سر نهان مردهای امتت ای پدر رو ترش کرد آن مرد که رحمی نداشت حق من را غصب کرد آن مرد که فهمی نداشت بعد تو خوارم پدر حق مرا نشناختند مردهایی ای پدر من را ز پا انداختند ماه بودی ای پدر جان آسمان نزدیک بود تا تو بودی این زمین کی اینقدر تاریک بود؟ تا تو بودی وحی با این سرسرا مأنوس بود خیر نازل می شد و جبریل مان فانوس بود کاش ما پیش از تو می مردیم ای روح صفا تا تو رفتی خیر رخ پوشید و پنهان شد وفا نیستی و صد مصیبت نامه در دیوان ماست خاک غربت ای پدر بر گل گل دامان ماست ریگ ها روی تو را پوشانده و غرق غم ایم ما در این نامهربانی ها صدایی مبهم ایم شیراز پروانه نجاتی ‌

"سمبولیسم انتقادی و شعر شاملو" سمبولیسم انتقادی، با نگاهی انسانی و معتدل به انتقاد از وضعیت موجود می‌پردازد و به‌سازی رابطه‌ها و رفتارهای اجتماعی را تنها راه رسیدن به جامعه‌ای نسبتا آرمانی می‌داند؛ بی‌آن که الگویی از یک جامعه ی کاملا آرمانی ارائه دهد. پس از نیما بسیاری از اشعار اجتماعی شاعرانی چون: احمد شاملو، فروغ فرخزاد و برخی شعرهای اخوان، شفیعی کدکنی، محمدعلی سپانلو و... را از این دست می‌توان دانست. سمبولیسم انتقادی از منظر بستر انتقادها و تاکیدی که شاعر بر فرد یا جامعه دارد به دو موج سمبولیسم انسانی و شهری نیز قابل تقسیم است؛ البته در کنار این دو شاخه‏‌ی اصلی، می‏‌توان از نوعی دیگر با عنوان سمبولیسم طبیعت‏گرا نیز نام برد که در حد فاصل سمبولیسم فردی و اجتماعی قرار می‏گیرد. دیگر ویژگی‌های اصلی سمبولیسم انتقادی را می‌توان این گونه طبقه‌بندی کرد: -نزدیکی به بوطیقای شاعرانه‌ی نیما بیش از دیگر جریان‌های شعر اجتماعی و امکان برداشت چندلایه از شعرها. -استفاده از تمام امکانات موسیقایی شعر نیمایی، بلند و کوتاه‌شدن قابل توجه مصراع‌ها، کاربرد نسبی قافیه و استفاده‌ی بیش‌تر از وزن‌های مرسوم بحر رمل، مضارع و هزج. - تکرارشوندگی نمادهای طبیعی و عمدتا منفی در شعرها و همچنین بهره‌گیری از فضاسازی برای ترسیم وضعیت نابه‌سامان جامعه. - غلبه‌ی سیاهی و فضای یاس‌آلود بر شعر و توجه بیش‌تر به فردیت در مقایسه با جریان سمبولیسم سیاسی. -گستره‌ی دامنه‌ی واژگان و تنوع لحن و شگردهای زبانی شاعران. - اندیشه‌محوری، توجه به مخاطب خاص و وسعت دایره‌ی تفسیر اشعار و نمادهای آن. شعر زیر از احمد شاملو را می توان نمونه‌ای موفق از سمبولیسم انتقادی دانست. "مه" بیابان را سراسر مه گرفته‏ است. چراغ قریه پنهان است؛ موجی گرم در خون بیابان است. بیابان – خسته لب‌بسته نفس بشکسته در هذیان گرم مه عرق می‏‌ریزدش آهسته از هر بند. «-بیابان را سراسر مه گرفته است. (می‏‌گوید به خود عابر) «سگان قریه خاموشند. «در شولای مه پنهان، به خانه می‏‌رسم، گل‏کو نمی‏‌داند. مرا ناگاه در درگاه مي‏‌بیند به چشمش قطره‌اشکی بر لبش لبخند، خواهد گفت: «-بیابان را سراسر مه گرفته است … با خود فکر می‏‌کردم اگر مه همچنان تا صبح [می‌پايید مردان جسور از خفیه‌گاه خود به دیدار عزیزان باز می‌گشتند». بیابان را سراسر مه گرفته‏‌است. چراغ قریه پنهان است؛ موجی گرم در خون بیابان است. بیابان- خسته لب‌بسته نفس بشکسته در هذیان گرم مه عرق می‏‌ریزدش آهسته از هر بند... "نیما و پیروانش: جریان‌شناسی شعر نیمایی" #شعر_معاصر #شاملو https://eitaa.com/mmparvizan

حبیب‌الله چایچیان (۱۳۰۲-۱۳۹۶ش)، متخلّص به حسان، شاعر و مرثیه‌سرای اهل بیت(ع) در قرن چهاردهم شمسی. بیشتر سروده‌های او مدح و مرثیه اهل‌بیت(ع) است. او از علامه امینی و علامه عسکری تأثیر پذیرفته است. علامه امینی و آیت الله خامنه‌ای او را تحسین و تشویق کرده‌اند. دیوان اشعار او در سه جلد به چاپ رسیده است. «امشب شهادت نامه عشاق امضا می‌شود» و آمدم ای شاه پناهم بده از سروده‌های معروف او است. #معرفی_شاعر #حبیب_الله_چایچیان