علی مرد بزرگ دردها بود علی درد بزرگ مردها بود به تنهایی قسم در باغ هستی علی تنهاترین مرد خدا بود #حسین کیوانی میلاد امام فصاحت و بلاغت امیر مهربانی علی (ع)مبارک

‌کس را چه زور و زهره که وصف #علی کند؟! "جبار" در مناقب او گفته: "هل اتی..." زور آزمای قلعه‌ی خیبر که بندِ او در یکدگر شکست به بازوی لافتی مردی که در مصاف، زره پیش بسته بود تا پیشِ دشمنان ندهد پشت بر غزا شیر خدای و صفدر میدان و بحر جود جانبخش در نماز و جهانسوز در وغا دیباچه‌ی مروّت و سلطان معرفت لشکر کش فتوّت و سردار اتقیا فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی... «سعدی» ‌

پدرم ، هسـتی مـن با تـو جـهانم زیباست لحظه ای بی تو اگر هست چنین جانفرساست پدرم ، ســایه تـو چــتر زِ امـنیت و عشــق قلب تو پاک و وسیع است نشـان از دریاسـت پدرم ، کــــوه صــلابت تویـی آرامــش مــن تکیه گاهـی به تحکّم کــه چـنین پـابرجاســت پدرم ، راهــنـمـای هـمـه ی زنـدگـی ام هـر کـلام تـو چراغیســت کـه راهـم پیداســت پدرم ، مـونـس هر لحظـه غـم و شـادی من ای رفیقی که به هـمراه منی بی کم و کاسـت پدرم ، یـاد تو جاریسـت به شـعر و سـخنم شـاه بیت غـزلی کهـنه که در خاطره هاســت پدرم ، شــمع وجـــود تـو فــروغ شــب مـن هـمچـو پـروانه بـه گـِرد تـو بگـردیم رواســت پدرم ، مـوی سـپیدی کـه فـلک داد بـه تو حاصـلِ مـحنت و رنـجِ تـو و آســایش ماسـت پدرم ، دســت تـو را بوســه زنـم از دل و جــان فاش گویم به خدا دست پدر دست خداست افراز۱۴۰۰٫۱۱٫۲۵

. چیزی ز راه عشق نمانده است تا علی یک مدّ آه فاصله داریم با علی بیش از هزار مرحله در ابتدای توست آغاز وصف توست چه بی‌انتها علی منظومه‌ات کجاست؟ که می‌گیرد آسمان هر روز و شب سراغ تو را بارها علی ماتم که: باید از تو سراغ خدا گرفت؟ یا از خدا گرفت سراغ تو را علی آیا شبی به سمت تو پرواز می‌کنند این بال‌های سبز و رهای دعا علی؟ از خاک پر کشیدی و از عرش سر زدی شوق خدا کشیده تو را تا کجا علی در خلوت خدا و رسولش، شب عروج بوی تو داشت عطر کلام خدا، علی گویند چون که وقت خداحافظی رسید پیغمبر خدا به خدا گفت: یا علی! #محمدعلی_مجاهدی (پروانه)

وقتی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام متولد شد، ابوطالب او را بر سینه خود گرفت و دست فاطمه بنت اسد را گرفته به سوى ابطح آمدند و این اشعار را بر زبان آورد: یا  رَبِّ یا ذَاالْغَسَقِ الدُّجِىِّ/وَ  الْقَمَرِ  الْمبْتَلَجِ  الْمضِىِّ/ بَیِّنْ لَنا مِنْ حُکْمِکَ المَقْضیِّ/ ماذا تَرى فى اسْمِ ذَا الصَّبِىِّ مضمون این اشعار آن است که اى پروردگارى که شب تار و ماه روشن و روشنى دهنده را آفریده‌اى! بیان کن از براى ما که این کودک را چه نامی گذاریم؟ بعد از این شعر، ناگهان چیزى مانند ابر از روى زمین پیدا شد و نزدیک ابوطالب آمد، ابوطالب او را گرفت و با على علیه‌السلام به سینه خود چسبانید و به خانه برگشت. وقتی صبح شد، دید که لوح سبزى است و در آن نوشته شده است: خُصِّصْتُما بِالْوَلَدِ الْزَّکِىِّ/ وَالطّاهِرِ الْمُنْتَجَبِ الْرَّضِىِّ/ فَاِسْمُهُ مِنْ‌شامِخ‌ عَلِی/ عَلِىٌّ  اشْتُقَ  مِنَ  الْعَلِىِّ  مضمون شعر این است: شما(ابوطالب و فاطمه علیهما‌السلام) اختصاص پیدا کردید به فرزند طاهر، پاکیزه و پسندیده؛ پس نام بزرگ او على علیه‌السلام است و این نام از نام على(که نام خدا است) مشتق شده است. سپـس ابوطالب آن حضرت را على نام گذاشت و آن لوح را در زاویه راست کعبه آویخت و این لوح تا زمان هشام بن عبدالملک بود تا این‌که او آن را از آن‌جا پایین آورد.  📚مناقب آل ابی‌طالب/ابن شهر آشوب/ج۲/ص۱۷۵ #یا_علی_مدد #مولود_کعبه

پدر یعنی شونه ی مردونه #عاشقانه_با_حضرت_پدر عیدمون مبارک🌱🌺