صدایت
مرا به تماشای کودکیم می‌برد
مرا با آب ، با بابا
مرا با مردِ در باران
مرا با درسِ شیرینِ توت
مرا با صد دانه یاقوت ؛
می‌نشاند پای مشقِ عشق
مرا به دشتِ پُر از گله می‌برد
به مهمانی چوپان
_ چوپانی که هرگز دروغ نگفت_
مرا به تحسین دهقان فداکار
در خطوطِ ممتدِ عریان.
تو از حساب و هندسه می‌گویی
و من هراسان، تمامِ ساعت
پیِ کودکیم می‌گردم.
معلمِ عزیزم!
تو راست می‌گفتی
ولی
کاش یادم می‌دادی که؛
همیشه
دو دو تا ، چهار تا نمی‌شود
من هنوز
در ضرب و جمع آن مانده‌ام
بیا
این شاگردِ حیرانت را دریاب
من هنوز انگشتم
برای سوال بالاست
هنوز!
باور کن...
#محمدرضا_فتحی
#معلم
#۱۲اردیبهشت پاسداشت مقام معلم
بـاز بــاران مـــی‌زنـــد بـــر پنجــــــره، یعنـی سلام
بـاز از بــازی،غــــــــزل، از کـــــودکـــــی دارد پیـام
بـاز پـاییــــزست و زلفت مـی‌شـــود زنجیــــرِ دل
بـاز افتـادم چـو گنجشکی در آغـوشت به دام
بـاز همــدم مـی‌شــــوم بـا خـاطــــراتت زیــر ابــر
تا ببـارد عشـق، بـر جــانــم،دلــم،چشمم مدام
چتــــر را مـی‌بنــدم آری، تـا بشـــویــم سینـه را
بشنــــوم آهنـگِ قلبت را دمــــــادم، بــــی‌کـلـام
همچوآهو می‌دوی دردشت و من با چشمِ تَر
می‌زنم هو هو ز عشقت تا شود عمرم تمام
ســرگـذارم بـر لَحَـد، بعـد از پریشـان گـویی‌ام
حـــرمتــی بینــم اگــر قـدری، کنـم از جـا قیـام
بــاز مـی‌خــــوانــد تــرانـه، بــاز مــی‌رقصــد نگـار
بــاز بــاران مــی‌زنــد بــر پنجـــره، یعنـی سلام
#محمدرضا_فتحی