eitaa logo
محفل شعر قند پارسی
281 دنبال‌کننده
2هزار عکس
267 ویدیو
90 فایل
ارتباط با ادمین‌های کانال : محمد محمدی‌رابع @shiraz_wound ارسال شعر ‌و مطلب : حسین کیوانی @h_keyvani
مشاهده در ایتا
دانلود
🌻ساختار در شعر🌻 🌻در این نوشتار سعی بر این است به زبانی ساده و همه­‌فهم "مفهوم و عناصر ساختار" را بیان کنیم. 🌻 بسیاری از دوستان جوان و تازه وارد به وادی شعر، بارها نام­هایی مثل فُرم و ساختار را شنیده‌اند اما دید روشنی از آن­ها ندارند و در شعرشان نیز رد و نشانی از این دو رکن اساسی شعر نیست. 🌻در ساده‌­ترین تعریف، ساختار شامل تمام عناصر و اجزایی است که یک اثر را یا حتا یک ماشین یا ساختمان را شکل می‌­دهند. 🌻 هرچیزی در جهان "ساختار و فرمی" دارد؛ یک ساختمان، یک اتوموبیل، یک تابلو نقاشی، یک شعر و  حتا یک مقاله و یادداشت ادبی. بدن شما ساختاری دارد که بر اساس چرخه عملکردی این ساختار، شما و من زنده‌­ایم و فعالیت و کُنش و ذهنیات خود را داریم؛ قلب خون را پمپاژ می­‌کند و ریه اکسیژن را به چرخه­‌ی خون می­‌رساند؛ ده­ها غده داخل بدن ترشحاتی می­‌کنند که منجر به مجموعه عملکردهای درونی و بیرونی ما می‌­شوند؛ و مغز بر اساس تغذیه از قند و برخی املاح معدنی و اکسیژن، پردازش­گری و تحلیل می‌­کند. ما با مجموعه این چرخه‌­ی عملکردی پیچیده، که ساختار بدن­مان است، زنده­‌ایم و زندگی داریم. 🌻در شعر نیز مانند همین مثال، یک چرخه­‌ی عملکردی میان عناصر ادبی و امکانات ادبی وجود دارد که موجب می­‌شود یک اثر را "دلنوشته" بنامیم، یک اثر را "شعر" و اثری دیگر را "شعر ناب و مهم
⬅️مبحث طنز تعریف اصطلاح در ادبیات طنز به نوع خاصی از آثار منظوم یا منثور ادبی گفته می‌شود که اشتباهات یا جنبه‌های نامطلوب رفتار بشری، فسادهای اجتماعی و سیاسی یا حتی تفکرات فلسفی را به شیوه‌ای خنده دار به چالش می‌کشد. در تعریف طنز آمده‌است: «اثری ادبی که با استفاده از بذله، وارونه سازی، خشم و نقیضه، ضعف‌ها و تعلیمات اجتماعی جوامع بشری را به نقد می‌کشد.» دکتر جانسون طنز را این گونه معنی می‌کند: «شعری که در آن شرارت و حماقت سانسور شده باشد.» به کار بردن کلمه طنز برای انتقادی که به صورت خنده آور و مضحک بیان شود در فارسی معاصر سابقه زیاد طولانی ندارد. هرچند که طنز در تاریخ بیهقی و دیگر دیگر آثار قدیم زبان فارسی به کار رفته، ولی استعمال وسیعی به معنای satire اروپایی نداشته‌است. در فارسی، عربی و ترکی کلمه واحدی که دقیقاً این معنی را در هر سه زبان برساند وجود نداشته‌است. سابقاً در فارسی هجو به کار می‌رفت که بیشتر جنبه انتقاد مستقیم و شخصی دارد و جنبه غیر مستقیم ساتیر را ندارد و اغلب آموزنده و اجتماعی هم نیست. در فارسی هزل را نیز به کار برده‌اند که ضد جد است و بیشتر جنبه مزاح و مطایبه دارد.