#سیاوش_کسرایی (۵ اسفند ۱۳۰۵ #اصفهان - ۱۷ بهمن ۱۳۷۴ اتریش) شاعر، نویسنده، منتقد ادبی، نقاش، فعال سیاسی و از اعضای کانون نویسندگان ایران. او از بنیان‌گذاران انجمن ادبی شمع سوخته بود. سیاوش کسرائی، سراینده منظومه #آرش_کمانگیر، نخستین منظومه حماسی نیمایی است. وی یکی از شاگردان #نیما_یوشیج بود که به سبک شعر او وفادار ماند. پ‌ن: دکتر #ایرج_افشار در کتاب #نادره‌کاران تاریخ درگذشت ایشان را ۱۷ بهمن ۱۳۷۴ ذکر کرده است. Ｃ᭄‌❁‌‎‌‌࿇༅═‎═‎═‎═‎═‎═‎┅─ ‌‌‎‌‌‌ ‎‌‎‌‌ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌┄┅✿░⃟‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎

💗 به من آهسته بگو عشق سلام چه خبر از غم دنیا دل من خسته نباشی نفست گرم ودلت شاد مبادا که از این رنج برنجی که جهان گشته پر از درد به من آهسته بگو نیست جهان جای قشنگی بگذار هرچه بدی هست در این خاک بماند من و تو رهگذر کوچه ی عشقیم...🎈 #نیما_یوشیج

نام کتاب: نامه های عاشقانه نیمایوشیج این کتاب مجموعه ی کامل نامه هایی است که از نیما یوشیج باقی مانده است. او در طول زندگیش از هر نامه ای که برای هرکس می نوشت کپی یا رونوشت یا به اصطلاح خودش «مینوتی» برای خود و آیندگان نگاه می داشت که همانها اساس کار در تهیه این کتاب بوده است. #نیما_یوشیج

  تو را من چشم در راهم   شباهنگام   که می گیرند در شاخ تَلاجَن سایه ها رنگ سیاهی   وزان دلخستگانت راست اندوهی فراهم   تو را من چشم در راهم   شباهنگام   در آن دم که بر جا دره ها چون مرده ماران خفتگانند   در آن نوبت که بندد دست نیلوفر به پای سرو کوهی دام   گرم یادآوری یا نه، من از یادت نمی کاهم   تو را من چشم در راهم.   #نیما_یوشیج     زمستان 1336 خورشیدی   تولد:   ۲۱ آبانماه ۱۲۷۶   درگذشت: ۱۳ دی ۱۳۳۸

یک چند به گیر و دار بگذشت مرا یک چند در انتظار بگذشت مرا باقی همه صرف حسرت روی تو شد بنگر که چه روزگار بگذشت مرا #نیما_یوشیج #رباعیات

🎥 نیما یوشیج و انقلابی که در شعر معاصر به‌ پا کرد! 🍂 به مناسبت زادروز پدر شعر نو پارسی،#نیما_یوشیج #فرزند_ایران 🇮🇷

#از_به محبتِ من تو را جذب می‌کند. یقین بدار تمام قلب‌ها مثل قلب شاعر آفریده نشده است. ضعف و شدت در تمام اشیاء مشاهده می‌شود. پس هیچکس مثل من، تو را دوست نخواهد داشت. #نیما_یوشیج 📬 نامه به عالیه جهانگیر

✨🍃🍂🌺🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍃🍂🌺🍃🍂🌺 🍂🌺🍂 🌺 خشک آمد کشتگاه من در جوار کشت همسایه گر چه می گویند: « می گریند روی ساحل نزدیک سوگواران در میان سوگواران.» قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟ بربساطی که بساطی نیست در درون کومه ی تاریک من که ذره ای با آن نشاطی نیست و جدار دنده های نی به دیوار اطاقم دارد از خشکیش می ترکد ـــ چون دل یاران که در هجران یاران قاصد روزان ابری، داروگ! کی می رسد باران؟ #نیما_یوشیج

نظر #نیما_یوشیج درباره سرقت ادبی و شعردزدها؛ حرف‌های همسایه، ص ۱۳۸