13.93M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
#حضرت_زهرا
🎥 شعری که اشک حضرت آقا را درآورد...🖤
دیر آمدم...دیر آمدم... در داشت میسوخت
هیئت، میان "وای مادر" داشت میسوخت
دیوار دم می داد؛ در بر سینه می زد
محراب می نالید؛ منبر داشت میسوخت
جانکاه: قرآنی که زیر دست و پا بود
جانکاه تر: آیات کوثر داشت میسوخت
آتش قیامت کرد؛ هیئت کربلا شد
باغ خدا یک بار دیگر داشت میسوخت
یاد حسین افتادم آن شب آب میخواست
ناصر که آب آورد سنگر داشت میسوخت
آمد صدای سوووت؛ آب از دستش افتاد
عباس زخمی بود اصغر داشت میسوخت
سربند یازهرای محسن غرق خون بود
سجاد، از سجده که سر برداشت، میسوخت
باید به یاران شهیدم می رسیدم
خط زیر آتش بود؛ معبر داشت میسوخت
برگشتم و دیدم میان روضه غوغاست
در عشق، سر تا پای اکبر داشت میسوخت
دیدم که زخم و تشنگی اینجا حقیرند
گودال، گل می داد و خنجر داشت میسوخت
شب بود و بعد از شام برگشتم به خانه
دیدم که بعد از قرن ها در داشت میسوخت
ما عشق را پشت در این خانه دیدیم
زهرا در آتش بود؛ حیدر داشت میسوخت
🎙✍: #حسن_بیاتانی
#فاطمیه
#امام_خامنه_ای
ذوالفقار
بغداد ساعت یک و بیست،آسمان و شب
تبت یدا ابی لهب...داغ بود و تب
آتش نبود کینه ارباب ظلم بود
تا عدل را مچاله کند قدرت غضب
من خواب بودم و کسی از انزوای ابر
دنبال کرده بود تو را شام تا حلب
شد ذوالفقار ملت ایران غلاف و حیف
تأثیر کرد فتنه حمالةالحطب
با یاد آن شکوه سلیمانی آه من
پرواز می کند به هوای تو بی سبب
رستم نبود، دست خدا شد که بشکند
با او بساط کفر به اسلام منتسب
نخل مقاومت به بلندای روح اوست
نامش ترانه ای ست به شیرینی رطب
شعر ایستاده است کنارش تمام قد
تا پر شود ز همت اش این قرن لب به لب
شیراز،پروانه نجاتی
"معزی و نخستین تلمیح به سوگ فاطمه(س) در شعر فارسی"
در ادبیات فارسی، از سدهی چهارم اشاراتی را به حضرت زهرا(س)، در دیوانها و نسخ و منظومهها میتوان ردگیری کرد. در سرودههای دقیقی و حکیم میسری و کسایی و فرخی و ازرقی، برخی از این اشارات ثبت شده؛ هرچند از شاعران سدهی پنجم، هیچیک چون: ناصرخسرو به نام و القاب آن حضرت توجه نکردهاست.
از دیگر شاعران نیمهی دوم سدهی پنجم که اشارات دینی در دیوانش بازنمودی موثر دارد، امیرالشعرا معزی (مرگ بین ۵۱۸ تا۵۲۱) است. او در خلال اشعار مدحیاش، بارها به شخصیتهای شیعی از جمله حضرت زهرا(س) تلمیح کرده است. برای مثال در ستایش تاجالدین خاتون، مادر سنجر، از زهد و پاکدامنی زهرا(س) یاد کرده است:
ای اصل ملک و دولت ای تاج دین و دنیا
ای عابده چو مریم ای زاهده چو زهرا
(دیوان، ص ۷)
همراهی نام فاطمه(س) و مریم(س) از دیگر ویژگیهای تلمیحات اوست. (بنگرید به دیوان، ص ۵۵۸) در دیگر ابیات دیوان هم اشاراتی به آن حضرت دیده میشود. (همان، صص ۵۶۴ و ۳۷ و ۷۵۳)
معزی، در مرثیهی تاجالدین، بیتی نیز در ماجرای رحلت آن حضرت سروده که در خلال آن برای امام علی(ع) صبر آرزو میکند؛ بیتی که از نخستین ابیات باقیمانده با این مضمون در شعر فارسی است:
وگر ز قالب ز قالب زهرا برفت روح لطیف
به صبر باد علی را مدد ز روح امین
(همان، ص ۴۹۳)
#شعر_آیینی
#شعر_فاطمی
#معزی
https://eitaa.com/mmparvizan
اداره کل کتابخانههای عمومی فارس برگزار می کند
آیین رو نمایی از کتاب های:
مجموعه شعر «عشق را اقامه کن»
و
مجموعهٔ شعر طنز «برگریزان»
سروده های شاعر پیشکسوت
« استاد هوشنگ شاهنده»
با حضور شاعران انجمن ادبی قند پارسی و محفل طنز ادبی بی شوخی
چشم به راه حضور سرشار از مهرتان هستیم
زمان: دوشنبه ۲۷ آذرماه ۱۴۰۲ ساعت ۱۵:۳۰
مکان: شیراز_میدان قائم «عج» (اطلسی) اداره کل کتابخانه های عمومی استان فارس _کتابخانه رئیسی اردکانی ،سالن کتابدار
https://eitaa.com/khabarnameshaeranshiz
#خبرنامه_شاعران
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
حضرت آقا بعد از مراسم بیت به حاج مهدی رسولی فرمودند: این مرثیهی وشعر شما (اشاره به مداحی بی مردم) کار یک منبر نه بلکه کار چند منبر رو با هم کرد.
مرحوم حسن نوغانچیصالح معروف به بهمن صالحی سال ۱۳۱۶ در رشت چشم به جهان گشود. او از سال ۱۳۳۳ به شعر و شاعری پرداخت. شعر او در قیاس با آثار همنسلانش، از جسارتهای شاعرانۀ ویژهای برخوردار است و او بود که سرفصلی نو با عنوان «غزلواره» را به شعر دهۀ چهل و پنجاه پیشنهاد داد. صالحی توفیق آشنایی با نیما یوشیج را داشته و از شاعران صاحبنام گیلان محسوب میشود. صالحی پس از طی یک دوره بیماری در ۵ آذر ۹۸ درگذشت. برخی از آثار وی عبارتاند از: «نخل سرخ»، «میراث عاشقان»، «با نوی آب» و «خنجر و گل سرخ» است.
#معرفی_شاعر
#بهمن_صالحی