شعر نوخسروانی (1) نوخسروانی، یک قالب شعری سه مصراعی و خاص زبان فارسی است. اگرچه این قالب ریشه در گذشته بسیار دور ادبیات ایران دارد، اما تا اواسط دهه ۸۰ خورشیدی برای مخاطبان و شاعران فارسی زبان ناآشنا بود. شعری که اگر بخواهیم دیدگاه سودابه فضایلی را معیار قرار دهیم، قدمت ریشه‌های آن به هشت قرن پیش از میلاد مسیح می رسد. این نوع شعر افزون بر ریشه داشتن در تاریخ باستان، پیوندهای عمیق و ارجمندی در ادبیات فولکلور کرمانج‌های استان خراسان نیز دارد. در بین کرمانج‌ها، قالب سه‌خشتی سالری اصیل و دیر سال و شناخته شده است. وزن و چارچوب نوخسروانی نوخسروانی یک قالب مستقل و بدون محدودیت وزنی است و نیازی نیست مثل رباعی بر وزنی خاص سروده شود. استقلال آن نیز به این معناست که بر خلاف نظر سطحی و شتاب‌‌زده‌ای که ممکن است در بدو امر به ذهن خطور کند، نمی‌توان هر رباعی یا دو بیتی را که یک مصراع ندارد نوخسروانی دانست. پس روش سرودن نوخسروانی این نیست که دو بیت بنویسیم و مصراع ضعیف را از آن حذف کنیم و در نهایت نام نوخسروانی بر آن بگذاریم. وزن نوخسروانی وزنی عروضی‌‌ست و به شیوه‌ی ادبیات کلاسیک، تساوی تعداد و شکل هجاهای مصراع‌ها ضروری‌ است. بعد از وزن، نوبت به قافیه می‌رسد. رعایت قافیه‌ی مصراع اوّل و سوم نوخسروانی اجباری و در مصراع دوم اختیاری است. ادامه دارد.... کانال آرایه های ادبی

وارث بهارانیم از خزر تا خلیج نیلی فارس دست در دست هم گذاشته‌ایم از دماوند تا سر سبلان دل سپردیم و لاله کاشته‌ایم انتخاب من و تو راه خدا انتخاب من و تو ایمان است انتخاب من و تو ما شدن است انتخاب من و تو ایران است من و تو وارث بهارانیم رأی ما سرنوشت می‌سازد از دل کوه چشمه می‌جوشد عشق و ایمان بهشت می‌سازد ترکمن، فارس، کرد، ترک و بلوچ لر و کرمانی و خراسانی لک و مازندرانی و گیلک من و تو عاشقیم و ایرانی من و تو رسم ما شدن داریم یک صداییم و یک وطن داریم یک خدا، یک بهار، یک لبخند من و تو وحدتی کهن داریم از خزر تا خلیج نیلی فارس کیش مهر است، کشور نور است نام ایران همیشه جاویدان دست دشمن ز خاک ما دور است ✍🏻 #نغمه_مستشارنظامی 🏷 #ایران_اسلامی | #انتخابات 🇮🇷

رآی ما... رآی ما مثل بذرهایی هست که به دستان خویش می کاریم صبح جمعه دوباره می آییم تا حریم تو را نگه داریم ۰۰۰۰ فصل برداشت هم تماشا یی ست ! با شکوهی دوباره و دلشاد «دست در دست هم دهیم به مهر» «میهن خویش را کنیم آباد» #حسین کیوانی #وعده دیدار نزدیک است ... ۱۱ اسفند ۱۴۰۲

رآی ما... رآی ما مثل بذرهایی هست که به دستان خویش می کاریم صبح جمعه دوباره می آییم تا حریم تو را نگه داریم ۰۰۰۰ فصل برداشت هم تماشا یی ست ! با شکوهی دوباره و دلشاد «دست در دست هم دهیم به مهر» «میهن خویش را کنیم آباد» #حسین کیوانی #وعده دیدار نزدیک است ... ۱۱ اسفند ۱۴۰۲

دیگر ویژگی‌های نو‌خسروانی دو ویژگی دیگر این قالب، در کنار آن‌چه گفته شد، نوخسروانی را به یکی از مناسب‌ترین قالب‌های شعری برای ادبیات معاصر تبدیل می‌کنند. یکی از این دو ویژگی کوتاهی این قالب است که می‌تواند برای مخاطب امروز دلپذیر باشد، مخاطبی که در زندگی پرهیاهو فرصتی اندک برای ادبیات دارد و باید در نخستین برخورد با تعلیق و ضربه‌ای فکری مواجه شود. این تعلیق هم با توجه به بنای این قالب بر اساس تصویر انتزاعی، از مختصات ذاتی نوخسروانی ست. ویژگی دیگر، خروج از هنجار است که می‌تواند مطلوب طبع مخاطب تنوع طلب باشد. نوخسروانی با آن که از قالب‌های شعر کلاسیک به حساب می‌آید، اما در عمل قالبی‌ست در میانه شعر نیمایی، کلاسیک و سپید. این تعادل خوشایند از وجوه امتیاز نوخسروانی ست. چهار نمونه نوخسروانی (علیرضا رجبعلی زاده کاشانی) ۱ : همقدم با من درین زندان پاییزی “حسرت “و" تنهایی" و “غم" ماجرا گفتند لیک غیر از ماجرایِ خویش نشنفتند ۲ : از شکارِ بی صدای روز خود، خسته گوشه‌ای از کوه مغرب می‌شود پنهان آفتاب – این عنکبوت سرخ – آهسته … ۳ : تا نگیرد از حریم چشم ماهی، خواب تن به آبِ برکه خواهد زد بیصدا، " مهتاب "! ۴ : تیرِ برقِ دِه‌ست از امشب ساقه‌ی سروِ بی‌ثمر در باغ میوه‌ی چار فصل اوست: " چراغ "! , کانال آرایه های ادبی

نوخسروانی در ادبیات معاصر در ادبیات معاصر ، نوخسروانی با این نام و شناسنامه از مهدی اخوان ثالث آغاز شد. از شعرها و مطالعات او، و البته پیشتر با مقاله ای از شفیعی کدکنی. آثار اخوان ثالث، مانند: "دوزخ اما سرد"، «بدعت ها و بدایع نیما یوشیج» و نیز "تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم" نقطه آغازین زندگی این قالب شعری در ادبیات معاصر ماست. تا پیش از نیمه دهه ۸۰ خورشیدی، و در سال ۱۳۸۳ یارتا یاران نیز کتابی با نام "خسروانی" نشر می کند که در آن سعی در بازآفرینی خسروانی ـ درست همان طور که در دوران باستان سروده می شده ـ دارد؛ اما مسیر او آشکارا با مسیر کوشش اخوان ثالث متفاوت است. از اواخر دهه ۸۰ خورشیدی، نسلی نو از شاعران جوان، به طور جدی به سرودن نوخسروانی روی می آورند و به شکل ویژه و مستقل در این کتاب‌ها تنها به قالب نوخسروانی می‌پردازند. در هر یک از کتاب‌ها شاعران پیشرو و جوان معاصر کوشیده اند تا با تکیه بر دانش ادبی و ذوق هنری خود، بر تجربه تاریخی خسروانی/ نوخسروانی و آنچه اخوان ثالث به ادبیات فارسی افزوده است، چیزی بیفزایند. آنچه حاصل تلاش همه طیف شاعران نوخسروانی سرا در ایجاد یک جریان ادبی در دهه ۹۰ خورشیدی است، در کتابی به نام "نوخسروانی سرایی" گرد آمده است که این کتاب را نیز در سال ۱۳۹۵ انتشارات ماه باران از علی عباس نژاد به چاپ رسانده است. در این کتاب، ضمن بررسی ملاحظات تاریخی، فولکلور و تجربه‌های پراکنده، شعرهای شاعران نوخسروانی سرا و ویژگی های این قالب بررسی شده است. دلایل فراموشی این که خسروانی در قرون اولیّه‌ی شعر فارسی پس از اسلام به فراموشی سپرده شد، دو علت داشت: نخست این که با اقبال حاکمان و جامعه‌ی فرهنگی به مدح و داستان ‌پردازی، و در نتیجه روی آوردن شاعران به قالب‌هایی مثل مثنوی و قصیده، عرصه بر قالب‌های شعری کوتاه به نسبت گذشته تنگ شد. دیگر این که در همین مجال اندک هم، وجود قالب‌های رباعی و دوبیتی که از الگوی تعداد مصراع زوج پیروی می‌کنند و نیاز ادبیات به سامان‌دهی قوانین شعری در آن دوران خصوصاً پس از تغییرات در ساختار وزن شعر و تکامل قافیه، جایی برای یک قالب متفاوت باقی نگذاشت. بنابراین کسی سعی در تطبیق خسروانی با قوانین عروض جدید نکرد و این قالب از سیر تکامل موسیقی، اندیشه، مضمون و… بازماند و به فراموشی سپرده شد. زدودن زنگار تاریخی نوخسروانی که گونه‌ی امروزی این قالب کهن شعر فارسی‌ است، با اخوان ثالث شروع شد. او بر اساس آنچه که از خسروانی ‌های کهن به ما رسیده‌ است، کمتر از ده نوخسروانی سرود. عادت ذهنی شاعران و منتقدان به قالب‌هایی با تعداد مصراع‌های زوج و وجود قالب‌هایی مثل رباعی و دوبیتی مانع از آن شد که نگاه جدّی آن‌ها متوجّه این گونه‌ی شعری شود. به این ترتیب بعد از آن که اخوان غبار نسیان تاریخی را از خسروانی زدود، دوباره به فراموشی سپرده شد. هرچند اگر منصفانه نگاه کنیم نوخسروانی‌ های اخوان دریچه‌ی تازه ‌ای هم بر شعر معاصر فارسی نگشود. قسمت آخر آرایه های ادبی

طنز انتخاباتی به سبک دیباچه گلستان سعدی منت خدای را عز وجل که ۳۵ نوع کاندید را برسر ما آوارکرد ومردم را سرگردان وگرفتار،هر کسی که نام می نویسد ،بدنبال میز است و ریاست ،واسیر و مشغول سیاست! هر کاندیدایی این روزها کاروبارش وعده دادن واهی ست ،وجلوه گری و خودنمایی ، وکمی تا قسمتی مشکل زدایی ، بنده همان به که زبین همه یک نفرش را بکند انتخاب ورنه اگر بیشتر از این بوَد کار خراب است خراب ِخراب!! آنانکه زودتر انصراف دهند ،خدمتگزار مردم اند و آنانکه بی جهت بمانند ولجاجت کنند ،روباه بی دُم اند ،پس صائب تر اینکه یک نفر بماند و دیگران در شیپور خیانت ونفاق نَدَمند ، ای عزیزی که انصراف دادی بخدا تا همیشه دلشادی «ای که پنجاه رفت ودر خوابی» «شاید این پنج روزه دریابی» منصرف شو که کار می گذرد عاقبت روزگار می گذرد #حسین کیوانی # درست انتخاب کنیم!

انجمن فرهنگی هنری ادبــــــی فرهیختگان شیـراز به مدیریت استاد یوسف نگهبان و خواهران الیــکـایی برگزار می نماید: مراسم رونمایی از دیوان حــــــــافظ تصحیح قدیمی ترین نسخه حافظ کتابت ۸۰۱ هــ . ق به تصحیح استاد شهــــــــــرام بهمنی با اجرای: استاد محمد حسین بحرالعلومی سخنران: دکتر محمدرضا خالصی زمان: ســــه شنبه ۸ اسفندماه ۱۴۰۲ ساعت: ۱۶ تا ۱۸ مکان:‌ شیراز-چهاراه حافظیه، مرکز اسناد و کتابخانه ملی، سالن سرای سخن حضور ارزشمند شما سروران را گرامی میداریم @khabarnameshaeranshiz عضو شوید 👈 خبرنامه شاعران

مرحوم ابوالقاسم عبداللَّه فرد (۱۲۹۳ – ۳ آبان ۱۳۷۲) متخلص به حالت، شاعر، مترجم و طنزپرداز ایرانی بود. وی، شاعر سرود «پاینده بادا ایران»، اولین سرود ملی ایران بعد از انقلاب، (با آهنگ محمد بیگلری‌پور) است. ابوالقاسم حالت، شاعر، مترجم و طنزپرداز توانای معاصر در سال ۱۲۹۳ در تهران به دنیا آمد. وی پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه به استخدام شرکت ملی نفت ایران درآمد و تا زمان بازنشستگی در خدمت این سازمان بود.ابوالقاسم حالت در جوانی به فراگیری زبان عربی، پرداخت و از سال ۱۳۱۴ هجری شمسی به شعر و شاعری روی آورد و به سرایش شعر در قالب کهن و تذکره‌نویسی همت گماشت. دیوان حالت که مشتمل بر قطعات ادبی، مثنویها، قصاید، غزلیات و رباعیات است، خود نمایانگر عمق دانش ادبی این محقق است. وی از سال ۱۳۱۷ همکاری خود را با مجله معروف فکاهی توفیق آغاز کرد و بحر طویلهای خود را با امضای هدهد میرزا و اشعارش را با اسامی مستعار خروس لاری، شوخ، فاضل ماب و ابوالعینک به چاپ می‌رساند. علاقه به مسائل دینی سبب شد از سال ۱۳۲۳ هر هفته چند رباعی جدی که ترجمه‌ای از کلمات قصار علی بن ابی‌طالب بود در مجله «آئین اسلام» چاپ کند. حالت در ترانه‌سرایی نیز دستی توانا داشت و عموماً این ترانه‌ها در قالب فکاهی، انتقادی علیه وضعیت سیاسی و اجتماعی آن زمان بود. حالت در آن سال‌ها با نشریات امید، تهران مصور و پیام ایرانی نیز همکاری داشت و ملک‌الشعرا بهار او را به کنگره نویسندگان ایران دعوت نمود. در بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ حالت، از طرف انجمن ادبی ایران، شعر نخستین سرودملی بعد از انقلاب را تدوین کرد. #معرفی_شاعر #ابوالقاسم_حالت

✅ قصیده ای در مدح حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف🍃🌺 ✍ سروده مرجع شهید علامه شیخ فضل الله نوری، شهید رابع اعلی الله مقامه الشریف ✍ زنده یاد استاد علی ابوالحسنی (منذر)، مورخ و پژوهشگر فقید معاصر که چندین جلد کتاب در مورد علامه شیخ فضل الله(ره) به رشته تحریر درآورده است، در کتاب «خانه بر دامنه آتشفشان، شهادتنامه شیخ فضل‌الله نوری»، قصیده ای از ایشان را در مدح حضرت ولی عصر(عج) آورده است. گفتنی است، شیخ شهید در این قصیده ی خواندنی، بیت معروف سعدی (ما از تو به غیر تو نداریم تمنا | حلوا به کسی ده که محبت نچشیده) را نیز تضمین کرده است. با هم می خوانیم🔰 ای آنکه کسی سرو، چو قد تو ندیده/چون لعل لبت غنچه ز گلزار نچیده چون نرگس مستت به همه گلشن عالم/نه دیده چنین دیده و نه گوش شنیده ای مظهر خوبان همه «خوب» اند تو «خوبی»/نوری است جمالت که ز انوار چکیده خضر ار لب لعل تو نمی کرد تمنا/تا حشر به سرچشمه حیوان نرسیده «نشناخته» گفتند گروهی که خدایی! /پس «مرد شناسای» تو را چیست عقیده؟! واقف نشد از سرّ تو ای مخزن اسرار/جز عارف چل ساله که در خرقه خزیده ذات تو معماست به بویش نبرد پی/آنکس که یکی جرعه زجامت نچشیده دانم به یقین گر به رخت پرده نبودی/کس یوسف کنعان به کلافی نخریده! می کرد تجلی اگر این یوسف ثانی/دلباختگان، دل عوض دست، بریده! در مردمک دیده و از دیده نهانی/پیدا و نهان! غیر خداوند که دیده؟! جز دیدن روی تو ندارد غرضی چرخ/زین گردش روز و شب با قد خمیده دانی ز چه در پای گل سرخ بود خار؟/از بس که به گلزار، به شوق تو دویده پرسیده ای از خار چرا نوک تو سرخ است؟/از بس که به پای گل بیچاره خلیده از هجر تو، در ساحت گلزار، عزادار/بلبل به نواخوانی و گل جامه دریده دل فاخته سان بهر تو با نغمۀ کوکو/هر لحظه از این شاخ به آن شاخ پریده از چیست که بلبل شده دلباخته گل؟/زین رو که یکی روز، گلی دست تو دیده زان روز که من باخته ام نرد محبت/دانسته ام آخر به کجا کار کشیده دهری است زند زلف تو اندر دل ما نیش/افسون نکند چارۀ این مار گزیده پنهان ز عدویی، زمحبان ز چه ای دور؟/جانها به لب از هجر تو ای ماه رسیده عید است جهانی همه در وصل گل و مل/جز من که ز «هجر» ت دلم از عیش کپیده آیا شود آن دم که کنی تازه روانم؟/زان باد صباحی که ز کوی تو وزیده آیا شود آن روز که بینیم بیکبار آن یار؟!/گذشتیم ز مرّات عدیده! زین رو شده آهوی ختا شهرۀ آفاق/کاندر حرم قدس تو یک لحظه چریده شد چشم سپید از پی دیدار تو، تا کی؟/از دامن وصل تو بود دست بریده؟ تا چند به هجران تو باشیم گرفتار/رحمی بکن ای آهوی از دشت رمیده صد شکر نمردیم و رسیدیم به شعبان/کاین ماه دگر باره به ما روح دمیده گو تهنیت عید بدان نور مجسم/کامروز خدا بر همه ی خلق گزیده «ممتاز[۱]» به شب روز، دعاگو و ثناجو/هست از نظر لطف تو این طرفه قصیده جز شربت لطف تو نداریم تمنا/ حلوا به کسی ده که محبت نچشیده 🔸قابل ذکر است که مجموعه اشعار باقیمانده از مرجع شهید، در قالب یک پی دی اف تحت عنوان "نورالاشعار علامه نوری" نشر یافته است. 🔸[۱] مرجع شهید، به غیر از "نوری" به "ممتاز" نیز تخلص داشته اند.