☀️دست از طلب ندارم تا کام دل برآید.... اگر مادری را نوعی صبر کردن و امید داشتن به تحقق چیزی بدانیم و اگر مادری را شان و جایگاهی بدانیم که توان ایستادن به پای چیزی را دارد. باید از خود بپرسیم منشاء این صبر از کجاست؟ با کمی تامل شاید بتوان گفت جایگاه مادری، وجودی را به آدمی عطا می‌کند تا ناپیدایی‌ها را در امر آشکار ببیند و توانی می‌دهد که بتواند امر مستور را به آشکارگی دربیاورد. مانند مادری که در توان نوشتن کودکش، به نوعی آینده‌ی مستورِ او را می‌بیند و به آن امید، صبر بر تحقق آن آینده می‌کند. اگر مادری از خیالِ تحقق و شدن، تهی شود، نا امیدی بر او مستولی شده و مدام دست به دامن روش‌های تربیتی و غایات مشخص و هدف‌های واضح می‌شود و فرصتِ انکشاف را از خود و کودکش، دریغ می‌کند و چه بسا هر دو مغلوب بی صبری می‌شوند، در این حالت کودک دیگر رازی در دوردست‌ها نیست که مادر بتواند با خیالِ خود هر بار فرصت انکشافِ او را تمهید کند و این‌گونه امرِ مادری حیات خود را از دست می‌دهد و به تبعِ آن صبر و پایداری در وجودش تضعیف می‌شود. ....اگر مادری را وسیع‌تر ببینیم، چگونه می‌توان برای انقلاب مادری کرد؟ شاید وجودی که بتواند که در نهال نورسته‌ی انقلاب، حکومت مهدی(عج) را رویت کند و اینگونه صبر بر طی مسیر آن کند. #طلبِ_مادری @gharare_andishe