▫️وضعیت علم زده کنونی، جهانی ناآشنا و سخت و هراس انگیز مقابل آدمی تصویر می‌کند. در چنین شرایطی فرزنددار شدن و تربیت کودک، پروسه ای سخت و ناآشنا به نظر می‌رسد که نمی‌توان به راحتی آن را پذیرفت. گویی مادر خود را در وضعیتی می‌بیند که برای او توجیه پذیر نیست که چندین فرزند به راحتی در محیط و عالم خانواده تربیت شوند و کودک موجودی به حساب می آید که باید حیات و پیشرفتش از پیش طراحی شود. در این حالت جهان پر از ابهام است و انسان خود را گم شده احساس میکند و فرزند موجودی پر کنش می‌شود که تربیت او برنامه ریزی های فراوانی می خواهد. گویا این وضعیت حکایت از غفلت ما از عالم است؛ عالمی که با محاسبات و ابهام زدایی ها و قطعیت های ما که مدام در پی اطمینان بیشتر هستیم، کم رمق و ناپیدا می شود. در این عالم که گویی همان وضعیت عادي زندگی است، انسان خود را می یابد. عالمی که در آن فرزندان معضل به شمار نیامده و اتفاقا کمک کننده به یکدیگر در رشد و تربیت هستند. گویی در عالم است که تازه انسان پیدا می شود، خود را می یابد و می‌تواند هویت و اثرگذاری داشته باشد. #تربیت #عالم @gharare_andishe

چند صباحی است جملاتی چون عالم داشتن و وجود داشتن را می شنوم و شاید بارها و بارها تکرار کرده ام و به همین تکرارها دلخوش که عالم دار شده ام و وجود یافته ام... غافل از اینکه فرسنگها فاصله.. نه بهتر بگویم عالمی ندارم که به تکرارها اینگونه دلخوش شده ام. آری عالم داشتن، گام نهادن در زمین محبت است و تلاش برای مَحرمیت، تا یار رخ نمایاند ودر لحظه ی انکشاف خود را در هزاران پرده مستور کند تا به جانم بنوشاند که دست نایافتنی است. اینجاست که پیکار صمیمانه معنی پیدا می کند‌؛ جنگی که صلح ندارد، زیرا به دنبال حقیقت بودن یعنی هستی و وجود رام تو نمی شود و با رام نشدنش بی نهایتی راه را به ظهور می رساند. خون می بارد در عین خون نباریدن، به راستی اینجا کجاست؟ ندایی گوش جانم را می نوازد با آوازی دلنشین که اینجا کربلاست... هو الظاهر و هو الباطن مسیری است که با خون دل خوردن، لعل وجودت را به ظهور می رساند و لازمه اش سپردن خود به دریای متلاطم کرب و بلاست. #عالم 🖊#هستی @gharare_andishe