بسمه‌تعالی آوینی رسالت خود را در ثبت و نمایش می‌داند و این رسالت آن‌قدر اهمیت دارد که به‌جای سلاح، دوربین و قلم دست می‌گیرد و دوشادوش رزمندگان جهاد خود را عملی می‌کند. اما آنچه اهمیت دارد این است که آوینی چه چیزی را می‌خواهد ثبت کند و به‌دنبال نمایش چیست؟ آوینی محقق شدن انسان وعده‌داده‌شده به ملائکه را به مشاهده نشسته و حال می‌خواهد آنچه محقق شده را به نمایش درآورد و به همگان بگوید این است انی اعلم ما لا تعلمون: "انسان قلب عالم هستی و حامل عرش الرّحمن است  واین سیّاره عرصه تکوین آنان را پروای مرگ نیست و دل و دیدگانشان را جز رضایت حق چیزی پر نخواهد کرد و چه پروایی آنجا که ملک جاودان بهشت رضوان حق میراث متقین است شهدا شاهد بر باطن و حقیقت عالمند و همانانند که به دیگران حیات می بخشند" همان گونه که به انسان در برزخ نزولی نشان دادند مقام تو خلیفه الهی است، برو و خود برس؛ دوربین را برمی‌دارد و انسان با چشم حقیقت‌بین خود همراه می‌کند و برایش شاهد می اورد که این است آن انسان وعد داده‌شده! در همین جاریِ زندگی و در همین دنیا، مثل همین‌ها که زندگیشان را به تماشا نشسته‌ای، تو هم مسیرت همین است! برخیز و عزمی نو به صحنه بیاور: "غایت خلقت جهان، پرورش انسانهایی است که در برابر شدائد بر هر چه شک و تردید و تعلق است غلبه کنند و حسینی شوند. چه جنگ باشد و چه نباشد، راه من و تو از کربلا می‌گذرد باب جهاد اصغر بسته شد، باب جهاد اکبر که بسته نیست." آن انسانی که در جبهه‌ها ظهور کرده، نباید در تلاطم‌های روزگار به فراموشی سپرده شود. برای آنکه آیندگان در ظلمات روزمرگی نمانند و بتوانند به رؤیت نور برسند باید آنچه که ثبت می‌شود، ذکر باشد: " من هرگز اجازه نمی دهم که صدای حاج همت در درونم گم شود اين سردار خيبر، قلعه قلب مرا نيز فتح کرده است." و اگر هنرمند نداند چه چیز را باید با زبان هنر عرضه کند؛ ابتذال به‌جای هنر می‌نشیند و هنر را از خاستگاه آن دور می‌کند. هنرمند باید جای خود را بشناسد؛ تا خود به رؤیت نرسیده باشد چه چیز را می‌خواهد به جلوه درآورد؟ باید نشان داد زبان هنر تا کجا اوج می گیرد: "هنر یاد بهشت است و نوحه انسان در فراق، هنر زبان غربت بنی آدم است در فرقت دارالقرار و از همین روی همه با آن اُنس دارند؛ چه در کلام جلوه کند، چه در لحن و چه در نقش ... اُنسی دیرینه به قدمت جهان، هنر زبان بی زبانی است و زبان هم زبانی هنرمند ، رازدار خزائن غیبه است و زبان او زبان تمثیل و تمثل است؛ پس باید رمز و راز ظهور حقایق متعالی و کیفیت حضور و ظهور امر قدسی را در جهان بشناسد او باید با بصیرت قلبی راز تمثیل حقایق ملکوتی را بیابد و این یافتن به معنی " علم پیدا کردن " نیست." و درنهایت عشق! عشق را چگونه باید نشان داد؟ عشقی که می‌سوزاند و می‌رویاند؟ چگونه باید سوختن عشاق را به نظاره نشست تا عطش عشق در وجود انسان سرد نشود؟ ایستاد تا شیطان نتواند معشوق را جایگزین کند و عشقی وهمی را به صحنه آورد: " خداوند مقرّبترین بندگان خویش را از میان عشّاق بر می گزیند که گره کور دنیا را به معجزه عشق می گشایند عالم همه در طواف عشق است و دایره داراین طواف حسین است الهي! اگر جز سوختگان را به ضیافت عنداللهی نمی خوانی، ما را بسوز آنچنان که هیچ کس را آنگونه نسوخته باشی..." #دوربین #جهاد_تبیین ✍#ماهور @gharare_andishe