مجموعه‌ صوتی #لااله‌الا‌الله ۲۴ #استاد_عالی #استاد_شجاعی از میان انتخابها و ارتباطهای گوناگون زندگی‌مان، که ممکن است همه نورانی و خیر باشند، کدام را انتخاب کنم، که بیشتر محبتِ این یگانه اله را جذب کنم؟ @Ostad_Shojae ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

☄️ فحشای رسانه‌ای خواص و بزرگان و آقایان، و عدم تشخیص در واکنش یا سکوتِ بموقع : بزرگترین سرعت‌گیرِ پیروزی جبهه‌ی حق است! 🎙 #استاد_شجاعی @ostad_shojae | montazer.ir —— ⃟‌ ———————— #فضای_مجازی | #وحدت ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#پادکست #استاد_شجاعی 💥 خطر از بین رفتن #وحدت و همدلی امروز در حساس‌ترین روزهای تاریخ وجود دارد! ✘ خواص، اهالی رسانه، افراد انقلابی و تریبون‌داران در جامعه بر لبه‌ی تیغ‌اند! منبع : ولادت امام حسن علیه السلام @ostad_shojae | montazer.ir ╭────๛- - - - - ┅╮ │📱 @Mabaheeth ╰───────────

#انسان_شناسی ۷۰ #حجه‌الاسلام_قرائتی #استاد_شجاعی 💫 أَ فِي اللَّهِ شَكٌّ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ ۖ ابراهیم / ۱۰ آيا در خدايى كه آسمان‌ها و زمين را آفريده، شكّ و ترديدى است؟ ↑ این آیه، با اقتدار اعلام می‌کند که؛ نمی‌توان در خدا شک کرد! ← پس اینهمه تردید و شک و شبهه، در وجود خدا، از کجا منشاء می‌گیرد؟ @Ostad_Shojae ____________ 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۳۵ [ #دعای سی و پنج _ اعتراف به گناه و درخواست فزونی عافیت ] ⤶ رَبِّ اِنَّكَ قَدْ حَسَّنْتَ خَلْقِی، وَ عَظَّمْتَ عَافِیَتِی، وَ وَسَّعْتَ عَلَیَّ فیٖ رِزْقِكَ، وَ لَمْ تَزَلْ تَنْقُلُنِی مِنْ نِعْمَةٍ إِلیٰ كَرَامَةٍ، وَ مِنْ كَرَامَةٍ إِلیٰ رِضیً تُجَدِّدُ لیٖ ذٰلِكَ فیٖ لَیْلِی وَ نَهَارِی، لا ٰأَعْرِفُ غَیْرَ مٰا أَنَا فِیهِ مِنْ عَافِیَتِكَ یٰا مَوْلاٰیَ، حَتّٰی ظَنَنْتُ أَنَّ ذٰلِكَ وَاجِبٌ عَلَیْكَ لیٖ، وَ أَنَّهُ لاٰ یَنْبَغِی لیٖ أَنْ أَكُونَ فیٖ غَیْرِ مَرْتَبَتِی، لِأَنِّی لَمْ أَذُقْ طَعْمَ الْبَلَاءِ فَأَجِدُ طَعْمَ الرِّضٰا، وَ لَمْ یُذْلِلْنِی الْفَقْرُ فَأَعْرِفَ لَذَّةَ الْغِنیٰ، وَ لَمْ یُلْهِنِی الْخَوْفُ فَاَعْرِفُ فَضْلَ الْاَمْنِ. ← پروردگارا تو آفرینش مرا نیکو داشته و عافیتم را عظیم گردانیده و بر من وسعت بخشیده‌ای در روزی‌ات و همچنان مرا منتقل می‌کنی از نعمتی به کرامتی، و از کرامتی به رضایتی آن را برای من تازه می‌گردانی در شب و روزم، نـمی‌شناسم جز آنچه را که در آن هستم از عافیتت ای مولای من، تا آنجا که گمان کردم که آن بر تو برای من واجب است، و اینکه برای من شایسته نیست که باشم در غیر مرتبه‌ام؛ زیرا که من طعم بلا را نچشیده‌ام تا طعم رضا را دریابم، و ذلیل نساخته است مرا فقر، تا لذت توانگری را بشناسم و ترس مرا حیران ننموده است که بشناسم برتری ایمنی را. یٰا اِلٰهیٖ، فَأَصْبَحْتُ وَ أَمْسَیْتُ فیٖ غَفْلَةٍ مِمّٰا فِیهِ غَیْرِی مِمَّنْ هُوَ دُونِی، نَكِرْتُ اٰلاٰءَكَ وَ لَمْ أَشْكُرْ نَعمٰائَكَ، وَ لَمْ أَشُكَّ فیٖ أَنَّ الَّذِی أَنَا فِیهِ دَائِمٌ غَیْرُ زَائِلٍ عَنِّی، وَ لاٰ أُحَدِّثُ نَفْسِی بِانْتِقَالِ عَافِیَةٍ، وَ لاٰ حُلُولِ فَقْرٍ وَ لاٰ خَوْفٍ وَ لاٰ حُزْنٍ فیٖ عَاجِلِ دُنْیَایَ وَ فیٖ اٰجِلِ آخِرَتِی. ← ای خدای من، بنابراین صبح کردم و به شامگاه رسیدم در غفلتی از آنچه دیگران در آن هستند از کسانی که از من فروترند نعمت‌هایت را منکر شده و الطافت را سپاس نگفتم، و شک ننمودم در اینکه آنچه من در آن هستم، همیشگی است و نسبت به من از بین نـمی‌رود و سخن نگفتم با خود از زوال عافیت و نه از پیش آمدن فقر و نه از ترس و نه از اندوه، در دنیای شتابنده و در آیندۀ آخرتم. فَحٰالَ ذَلِكَ بَیْنِی وَ بَیْنَ التَّضَـرُّعِ إِلَیْكَ فیٖ دَوَامِ ذَلِكَ لیٖ مَعَ مٰا أَمَرْتَنِی بِهِ مِنْ شُكَرِكَ وَ وَعَدْتَنِی عَلَیْهِ مِنَ الْمَزِیدِ مِنْ لَدُنْكَ، فَسَهَوْتُ وَ لَهَوْتُ وَ غَفَلْتُ وَ أَشِـرْتُ وَ بَطِرْتُ وَ تَهَاوَنْتُ، حَتّٰی جَاءَ التَّغَیُّرُ مَكَانَ الْعَافِیَةِ بِحُلُولِ الْبَلَاءِ، وَ نَزَلَ الضُّـرُّ مَنْزِلَ الصِّحَّةِ بِأَنْوَاعِ الْأَذیٰ وَ أَقْبَلَ الْفَقْرُ بِإِزَالَةِ الْغِنیٰ، ← پس این امر میان من و میان تضـرّع به سوی تو جدایی افکند، در استمرار آن برای من با وجود آنچه مرا به آن فرمان داده‌ای از سپاسگزاری‌ات. و به من وعده فزونی فرموده‌ای از نزد خودت، پس غفلت نـمودم و به لهو مشغول شدم و بی‌خبـر گشتم و سـرمست شدم و تکبـر نـمودم و سبک شمردم تا اینکه دگرگونی پیش آید به جای عافیت با وارد شدن بلا و بدحالی به جای تندرستی فرود آمد با انواع آزارها و فقر با از بین رفتـن بی‌نیازی روی آور گشت، فَعَرَفْتُ مٰا كُنْتُ فِیهِ لِلَّذِی صِـرْتُ إِلَیْهِ فَسَأَلْتُكَ مَسْأَلَةَ مَنْ لاٰ یَسْتَوْجِبُ أَنْ تَسْمَعَ لَهُ دَعْوَةً لِعَظِیمِ مٰا كُنْتُ فِیهِ مِنَ الْغَفْلَةِ، وَ طَلَبْتُ طَلِبَةَ مَنْ لاٰ یَسْتَحِقُّ نَجَاحَ الطَّلِبَةِ لِلَّذِی كُنْتُ فِیهِ مِنَ اللَّهْوِ وَ الْغِرَّةِ، وَ تَضَـرَّعْتُ تَضَـرُّعَ مَنْ لاٰ یَسْتَوْجِبُ الرَّحْمَةَ لِلَّذِی كُنْتُ فِیهِ مِنَ الزَّهْوِ وَ الِاسْتِطَالَةِ، ← پس دانستم آنچه را در آن بودم به خاطر حالی که گرفتار شدم به آن آنگاه از تو درخواست نـمودم درخواست کسی که شایستگی نداشت که از او دعوتی را بشنوی، به خاطر بزرگی آنچه بودم در آن از غفلت، و درخواست نـمودم چون درخواست کسی که مستحق نباشد روا شدن خواسته‌اش را به خاطر آنچه بودم در آن از خوشگذرانی و بی‌خبـری، و ناله و زاری نـمودم، ناله و زاری کسی که مستوجب رحمت نبود به خاطر تکبـر و فخرفروشی که در آن بودم، و تجاوزم از حدّم.

فَرَكِبْتُ اِلیٰ مٰا إِلَیْهِ صَیَّرْتَنِی وَ إِنْ كَانَ الضُّـرُّ قَدْ مَسَّنِی، وَ الْفَقْرُ قَدْ أَذَلَّنِی، وَ الْبَلَاءُ قَدْ جٰائَنِی، فَإِنْ یَكُ ذٰلِكَ یٰا اِلٰهیٖ مِنْ سَخَطِكَ عَلَیَّ، فَأَعُوذُ بِحِلْمِكَ مِنْ سَخَطِكَ یٰا مَوْلاٰیَ، وَ إِنْ كُنْتَ أَرَدْتَ أَنْ تَبْلُوَنِی فَقَدْ عَرَفْتَ ضَعْفِی وَ قِلَّةَ حِیلَتِی، إِذْ قُلْتَ: ﴿ إِنَّ الْإِنْسانَ خُلِقَ هَلُوعاً * إِذٰا مَسَّهُ الشَّـرُّ جَزُوعاً * وَ إِذٰا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعاً ﴾. پس روی آوردم به سوی آنچه به طرف آن روانه‌ام ساختی، هر چند که بدحالی بر من دست یافته و فقر مرا ذلیل ساخته و بلا به سـراغم آمده بود؛ پس اگر این امر، ای خدا من، از خشم تو بر من باشد، پس پناه می‌برم به بردباری تو از خشم تو، ای مولای من، و اگر اراده کرده بودی مرا بیازمایی پس شناختی ناتوانی مرا و کمی تدبیرم را، که فرموده‌ای: «انسان ناشکیبا است و هرگاه گرفتار شـر و بدی شود بی‌تاب می‌گردد و اگر خیر به وی برسد، بازدارندۀ آن خواهد بود». وَ قُلْتَ:﴿ فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذٰا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكَرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَكَرَمَنِ وَ أَمّا إِذٰا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهانَنِ﴾. ← و فرموده‌ای: «اما انسان را هرگاه پروردگارش بیازماید و گرامی بدارد و نعمت عطا کند، پس می‌گوید: پروردگارم من را گرامی داشته است و اگر او را بیازماید و روزی‌اش را بر او تنگ گیرد، پس می‌گوید: پروردگارم مرا ناچیز شمرده است». وَ قُلْتَ: ﴿ إِنَّ الْإِنْسانَ لَیَطْغیٰ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنیٰ ﴾. ← و فرموده‌ای: «انسان سـر به طغیان می‌زند هرگاه که خود را بی‌نیاز بیند». وَ قُلْتَ: ﴿ وَ إِذٰا مَسَّ الْإِنْسٰانَ الضُّـرُّ دَعَانَا لِجَنْبِهِ أَوْ قَاعِداً أَوْ قَائـِماً فَلَمّٰا كَشَفْنَا عَنْهُ ضُـرَّەُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ یَدْعُنَا إِلیٰ ضُـرٍّ مَسَّهُ ﴾. ← و فرموده‌ای:«و اگر بدحالی بر انسان دست یابد، ما را می‌خواند، به پهلو خوابیده یا ایستاده یا نشسته پس هر گاه بدحالی‌اش را از او دور سازیم چنان می‌گذرد که گویی ما را برای دور کردن زیانی از خود، نخوانده است». وَ قُلْتَ: ﴿ وَ إِذٰا مَسَّ الْإِنْسٰانَ ضُـرٌّ دَعٰا رَبَّهُ مُنِیباً إِلَیْهِ ثُمَّ إِذٰا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مٰا كَانَ یَدْعُوا إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ ﴾ ← و فرموده‌ای: «هرگاه بدحالی به انسان رسد، پروردگارش را با بازگشت به سویش، می‌خواند و سپس هرگاه به او بدهد نعمتی را از نزد خود فراموش می‌کند آنچه را قبلاً به سوی آن می‌خوانده بود». وَ قُلْتَ: ﴿ وَ یَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّـرِّ دُعٰاءَەُ بِالْخَیْرِ وَ كَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا﴾. ← و فرموده‌ای: «و انسان شـر را درخواست می‌کند همچون درخواست کردنش خیر را، و انسان بوده است شتاب کننده». وَ قُلْت: ﴿ وَ إِذَا أَذَقْنَا الْاِنْسٰانَ مِنّٰا رَحْمَةً فَرِحَ بِهٰا﴾. ← و فرموده‌ای: «و اگر انسان را از سوی خود رحمتی بچشانیم به آن شاد می‌گردد». صَدَقْتَ وَ بَرَرْتَ یٰا مَوْلاٰیَ، فهَذِەِ صِفَاتِیَ الَّتِی أَعْرِفُهٰا مِنْ نَفْسِی، وَ قَدْ مَضَتْ بِقُدْرَتِكَ فِیَّ، غَیْرَ اَنْ وَعَدْتَنِی مِنْكَ وَعْداً حَسَناً أَنْ أَدْعُوكَ فَتَسْتَجِیبَ لیٖ، فَأَنٰا أَدْعُوكَ كَمٰا أَمَرْتَنِی، فَاسْتَجِبْ لیٖ كَمٰا وَعَدْتَنِی، وَ ارْدُدْ عَلَیَّ نِعْمَتِكَ وَ انْقُلْنِی مِمّٰا أَنَا فِیهِ إِلیٰ مٰا هُوَ أَكَبَـرُ مِنْهُ، حَتّٰی اَبْلُغَ مِنْهُ رِضَاكَ، وَ أَنٰالَ بِهِ مٰا عِنْدَكَ فِیمٰا أَعْدَدْتَهُ لِأَوْلِیَائِكَ الصّٰالِحِینَ، اِنَّكَ سَمِیعُ الدُّعٰاءِ، قَرِیبٌ مُجِیبٌ وَ صَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّیِّبِینَ الطّٰاهِرِینَ الْاَخْیٰارِ. ← راست فرمودی و نیکو عمل نـمودی ای مولای من؛ زیرا که اینها صفات من هستند که از خود می‌شناسم و به قدرت تو در من جریان یافته، جز اینکه تو از نزد خود مرا وعده‌ای نیکو فرموده‌ای که تو را بخوانم و مرا اجابت فرمایی، من تو را می‌خوانم آنگونه که به من دستور داده‌ای، پس مرا اجابت کن آنگونه که وعده‌ام فرموده‌ای، و بازگردان بر من نعمتت را، و مرا منتقل ساز از آنچه در آن هستم به سوی آنچه بزرگ‌تر از آن است، تا دستیابم از آن خشنودی تو را، و به دست آورم به وسیله آن آنچه را نزد توست از آنچه برای دوستان درست‌کارت آماده نـموده‌ای، که تو شنوندۀ دعا هستی، نزدیک اجابت کننده‌ای، و #صلوات خداوند بر محمد و خاندان پاک بهتـرینش باد. ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -