#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۸۲ 『 #دعای صد و هشتاد و دو – مناجات توبه کنندگان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ به نام خدا که رحمتش فراگیر و مهربانی‌اش همیشگی است إِلَهِی أَلْبَسَتْنِی الْخَطَایَا ثَوْبَ مَذَلَّتِی، وَ جَلَّلَنِی التَّبَاعُدُ مِنْکَ لِبَاسَ مَسْکَنَتِی، وَ أَمَاتَ قَلْبِی عَظِیمُ جِنَایَتِی، فَأَحْیِهِ بِتَوْبَهٍ مِنْکَ یَا أَمَلِی وَ بُغْیَتِی، وَ یَا سُؤْلِی وَ مُنْیَتِی، محبوب من! گناهان لباس خواری بر تنم پوشانده و دوری از تو، جامۀ بیچارگی و درماندگی بر تنم کرده و خطاهای بزرگ قلبم را میرانده است؛ پس با #توبه‌ به درگاهت، قلبم را زنده کن، ای امید و مراد من! ای خواسته و آرزوی من! فَوَعِزَّتِکَ مَا أَجِدُ لِذُنُوبِی سِوَاکَ غَافِراً، وَ لَا أَرَى لِکَسْرِی غَیْرَکَ جَابِراً، وَ قَدْ خَضَعْتُ بِالْإِنَابَهِ إِلَیْکَ، وَ عَنَوْتُ بِالاسْتِکَانَهِ لَدَیْکَ، فَإِنْ طَرَدْتَنِی مِنْ بَابِکَ فَبِمَنْ أَلُوذُ، وَ إِنْ رَدَدْتَنِی عَنْ جَنَابِکَ فَبِمَنْ أَعُوذُ، فَوَا أَسَفَاهُ [۱]مِنْ خَجْلَتِی وَ افْتِضَاحِی وَ وَا لَهْفَاهُ [۲]مِنْ سُوءِ عَمَلِی وَ اجْتِرَاحِی، به عزتت سوگند که برای گناهانم آمرزنده‌ای جز تو نمی‌یابم و برای شکستگی‌هایم جز تو جبران‌کننده‌ای نمی‌شناسم؛ پس با تمام وجود به درگاهت بازگشته‌ام و با فروتنی و تسلیم در برابر تو سر فرود آورده‌ام. اگر مرا از درگاه خود برانی، به که روی آورم؟ و اگر مرا از نزد خود بازگردانی، به که پناه ببرم؟[۳] آه از شرمندگی و رسوایی‌ام! و وای بر من از اعمال زشت و گناهان سنگینم! أَسْأَلُکَ یَا غَافِرَ الذَّنْبِ الْکَبِیرِ، وَ یَا جَابِرَ الْعَظْمِ الْکَسِیرِ، أَنْ تَهَبَ لِی مُوبِقَاتِ الْجَرَائِرِ، وَ تَسْتُرَ عَلَیَّ فَاضِحَاتِ السَّرَائِرِ، وَ لَا تُخْلِنِی فِی مَشْهَدِ الْقِیَامَهِ مِنْ بَرْدِ عَفْوِکَ وَ غَفْرِکَ،[۴] وَ لَا تُعْرِنِی مِنْ جَمِیلِ صَفْحِکَ وَ سَتْرِکَ، ای آمرزندۀ گناهان بزرگ و ای ترمیم‌کنندۀ استخوان‌های شکسته! از تو می‌خواهم که گناهان نابودکننده‌ام را ببخشی و رازهای رسواکننده‌ام را بپوشانی و در روز قیامت، مرا از نسیم عفو و بخششت محروم نکنی و زیبایی گذشت و پرده‌پوشی‌ات را از من دریغ نداری. إِلَهِی ظَلِّلْ عَلَى ذُنُوبِی غَمَامَ رَحْمَتِکَ، وَ أَرْسِلْ عَلَى عُیُوبِی سَحَابَ رَأْفَتِکَ. إِلَهِی! هَلْ یَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلَّا إِلَى مَوْلَاهُ؟ أَمْ هَلْ یُجِیرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ؟ محبوبم! سایۀ رحمتت را بر گناهانم بینداز و بر عیب‌هایم باران شفقتت را بفرست. محبوب من! آیا بندۀ فراری جز به سوی مولایش بازمی‌گردد؟ یا به هنگام خشم مولا بر او، کسی جز همان مولا هست که پناهش دهد؟ إِلَهِی إِنْ کَانَ النَّدَمُ عَلَى الذَّنْبِ تَوْبَهً، فَإِنِّی وَ عِزَّتِکَ مِنَ النَّادِمِینَ، وَ إِنْ کَانَ الِاسْتِغْفَارُ مِنَ الْخَطِیئَهِ حِطَّهً، فَإِنِّی لَکَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ، لَکَ الْعُتْبَى حَتَّى تَرْضَى. محبوب من! اگر پشیمانی از گناه، توبه است، به عزتت سوگند که من از شمار پشیمانان‌ هستم و اگر طلب آمرزش از خطاها، پاک‌کنندۀ گناهان است، من از کسانی‌ام که از تو آمرزش می‌جویند. تو حق داری مرا سرزنش کنی تا زمانی که رضایت تو را به دست آورم.