#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۷۶ 『 #دعای هفتاد و شش – هنگامی که #روزی بر آن حضـرت تنگ می‌شد 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ اَللّٰهُمَّ إِنَّكَ ابْتَلَيْتَنَا فیٖ أَرْزَاقِنَا بِسُوءِ الظَّنِّ، وَ فیٖ آجَالِنَا بِطُولِ الْأَمَلِ، حَتَّى الْتَمَسْنَا أَرْزَاقَكَ مِنْ عِنْدِ الْمَرْزُوقِینَ، وَ طَمِعْنَا بِآمَالِنَا فیٖ أَعْمَارِ الْمُعَمَّرِينَ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ. خداوندا ما را در رزق و روزی‌مان به یقین نداشتـن و در مدّت زندگی‌مان به درازیِ آرزو آزمودی؛ تا جایی که روزی‌های تو را، از روزی خوران خواستیم؛ و به آرزوی‌مان نسبت به عمر طولانی، در عمر سال‌خوردگان طمع بستیم؛ پس بر محمّد و آل محمّد درود فرست. وَ هَبْ لَنٰا يَقِيناً صَادِقاً تَكْفِينَا بِهِ مِنْ مَؤُونَةِ الطَّلَبِ، وَ أَلْهِمْنَا ثِقَةً خَالِصَةً تُعْفِينَا بِهٰا مِنْ شِدَّةِ النَّصَبِ، و ما را یقینی راستین بخش که به سبب آن از مشقّت طلب روزی بی‌نیازمان کنی و اطمینانی خالص به ما الهام کن تا به سبب آن از شدّت رنج و تعب نگاهمان داری. وَ اجْعَلْ مٰا صَـرَّحْتَ بِهِ مِنْ عِدَتِكَ فیٖ وَحْيِكَ، وَ أَتْبَعْتَهُ مِنْ قَسَمِكَ فیٖ كِتَابِكَ قَاطِعاً لِاهْتِمَامِنَا بِالرِّزْقِ الَّذِي تَكَفَّلْتَ بِهِ، وَ حَسْماً لِلْاِشْتِغَالِ بِـمٰا ضَمِنْتَ الْكِفَايَةَ لَهُ، و چنان کن که آنچه در قرآنت به روشنی و بی‌ ابهام وعده داده‌ای و از پی آن وعده در کتابت سوگند یاد کرده‌ای، ما را از دویدن دنبال آن رزقی که رساندنش را به ما عهده‌دار شده‌ای، باز دارد؛ و مانع پریشانی خاطر ما نسبت به آنچه ضامن کفایتش شده‌ای، گردد. فَقُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ الْأَصْدَقُ، وَ أَقْسَمْتَ وَ قَسَمُكَ الْأَبَرُّ الْأَوْفیٰ: ﴿وَ فِی السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَ مٰا تُوعَدُونَ﴾. پس چنین گفته‌ای و گفتۀ تو حق و راست‌ترین گفته‌هاست و سوگند خورده‌ای و سوگندت عملی شده‌ترین سوگندها و سوگندی کامل و اجرایی ست: «و روزیِ شما و آنچه به شما وعده داده شده، در آسمان است». ثُمَّ قُلْتَ: ﴿فَوَ رَبِّ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مٰا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ﴾. سپس گفتی: «پس به پروردگار آسمان و زمین سوگند، موجود بودن روزی و آنچه به آن وعده داده شده‌اید حق است، مانند آن‌که شما سخن می‌گویید». ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۷۷ 『 #دعای هفتاد و هفت – در طلب #روزی 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ اَللّٰهُمَّ سَأَلْتَ عِبَادَكَ قَرْضاً مِمّٰا تَفَضَّلْتَ بِهِ عَلَیْهِمْ، وَضَمِنْتَ لَهُمْ مِنْهُ خَلَفاً، وَوَعَدْتَهُمْ عَلَیْهِ وَعْداً حَسَناً، فَبَخِلُوا عَنْكَ، فَکَیْفَ بِـمَنْ هُوَ دُونَكَ اِذَا سَأَلَهُمْ؟ فَالْوَیْلُ لِمَنْ کَانَتْ حَاجَتُهُ اِلَیْهِمْ. خداوندا از بندگانت قرض خواسته‌ای از آنچه بر آنان تفضل فرموده‌ای، و برای آنان ضمانت نـمودی که آن را عوض دهی، و وعده دادی آنان را بر آن وعده‌ای نیکو، و آنان در برابر تو بخل ورزیدند پس چگونه باشد نسبت به آنکه او از تو پایین تر است اگر از آنها درخواست کند؟ پس وای بر آنکه حاجتش نزد آنان باشد. فَاَعُوذُ بِكَ یٰا سَیِّدیٖ اَنْ تَکِلْنِی إِلیٰ اَحَدٍ مِنْهُمْ، فَاِنَّهُمْ لَوْ یَمْلِکُونَ خَزَائِنَ رَحْمَتِكَ لَاَمْسَکُوا خَشْیَةَ الْاِنْفَاقِ بِـمٰا وَصَفْتَهُمْ، ﴿وَکٰانَ الْاِنْسٰانُ قَتُوراً﴾. به تو پناه می‌برم ای سـرورم، که مرا به کسی از آنان واگذار کنی که آنان اگر مالک باشند خزانه‌های رحمتت را امساک می‌کردند از ترس انفاق، به آنچه آنان را وصف فرمودی، «و انسان بوده است بخیل». اَللّٰهُمَّ اقْذِفْ فیٖ قُلُوبِ عِبَادِكَ مَحَبَّتِی، وَضَمِّنِ السَّمٰاوَاتِ وَالْاَرْضَ رِزْقِی، وَاَلْقِ الرُّعْبَ فیٖ قُلُوبِ اَعْدَائِكَ مِنّیٖ، وَاٰنِسْنِی بِرَحْمَتِكَ، وَاَتْـمِمْ عَلَیَّ نِعْمَتَكَ وَاجْعَلْهَا مَوْصُولَةً بِکَرَامَتِكَ اِیّٰایَ، وَاَوْزِعْنِی شُکْرَكَ، وَاَوْجِبْ لِیَ الْمَزِیدَ مِنْ لَدُنْكَ، وَلاٰ تَنْسَنِی، وَلاٰ تَجْعَلْنِی مِنَ الْغَافِلِینَ، اَحْبِبْنِی وَحَبِّبْنِی، وَحَبِّبْ اِلَیَّ مٰا تُحِبُّ مِنَ الْقَوْلِ وَالْعَمَلِ حَتّٰى اَدْخُلَ فِیهِ بِلَذَّةٍ، وَاَخْرُجَ مِنْهُ بِنَشَاطٍ، وَاَدْعُوكَ فِیهِ بِنَظَرِكَ مِنِّی اِلَیْهِ لِاَدْرِكَ بِهِ مٰا عِنْدَكَ مِنْ فَضْلِكَ الَّذِی مَنَنْتَ بِهِ عَلیٰ اَوْلِیَائِكَ، وَاَنٰالَ بِهِ طَاعَتَكَ، اِنَّكَ قَرِیبٌ مُجِیبٌ. خداوندا محبتم را در دل بندگانت بیفکن، و ضامن ساز آسمان‌ها و زمین را در مورد روزی‌ام، و در دل دشمنانت بیفکن هراس از من را، و انس ده مرا با رحمتت، و کامل گردان بر من نعمتت را و آن را پیوسته به کرامتت نسبت به من قرار ده، و الهام کن مرا سیاست را، و واجب کن برای من افزونی از ناحیه خودت را، و مرا فراموش مکن و نه قرار دهی مرا از غافلان، مرا دوست بدار و محبوب گردان مرا، و محبوب ساز نزد من آنچه را دوست داری از گفتار و کردار تا با لذت به آن وارد شوم و با شادابی از آن خارج گردم، و تو را بخوانم در آن با نگاه تو به من، برای آن تا به دست آورم آنچه را که نزد توست از فضلت که به آن بر اولیایت منت نهادی، و به دست آورم به آن طاعتت را که تو نزدیک اجابت کننده هستی.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۷۸ 『 #دعای هفتاد و هشت – در طلب معیشت 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ از #امام_صادق (علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) به این دعا، دعا می‌کرد: اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَسْئَلُكَ حُسْنَ الْمَعِیشَةِ، مَعِیشَةً أَتَقَوّىٰ بِهٰا عَلیٰ جَمِیعِ حَوَائِجِی، وَ اَتوَصَّلُ بِهٰا فِی الْحَیَاةِ إِلیٰ آخِرَتِی مِنْ غَیْرِ اَنْ تُتْـرِفَنِی فِیهٰا فَاَطْغىٰ، اَوْ تُقَتّـِرَ بِهٰا عَلَیَّ فَأَشْقىٰ. خداوندا از تو درخواست می‌کنم، نیکی معیشت را، معیشتی که با آن نیرو گیرم بر همۀ نیازهایم، و به وسیلۀ آن برسم در زندگی به آخرتم، بدون اینکه در آن ناز پرورده شوم که سـر به طغیان بردارم، و یا اینکه در آن بر من تنگ گیری که بدبخت شوم. اَوْسِعْ عَلَیَّ مِنْ حَلٰالِ رِزْقِكَ، وَ اَفِضْ عَلَیَّ مِنْ سَیْبِ فَضْلِكَ، نِعْمَةً مِنْكَ سَابِغَةً وَ عَطَاءً غَیْرَ مَمْنُونٍ، ثُمَّ لاٰتَشْغَلْنیٖ عَنْ شُکْرِ نِعْمَتِكَ بِاِکْثٰارٍ مِنْهٰا تُلْهِینِی بَهْجَتُهُ، وَ تَفْتِنُنِی زَهْرَاتُ زَهْوَتِهِ، وَ لاٰ بِاِقْلٰالٍ عَلَیَّ مِنْهٰا یَقْصُـرُ بِعَمَلِی کَدُّەُ وَ یَمْلَأُ صَدْرِی هَمُّهُ. اَعْطِنِی مِنْ ذٰلِكَ یٰا اِلٰهیٖ غِنىً عَنْ شِـرَارِ خَلْقِكَ، وَ بَلاٰغاً اَنٰالُ بِهِ رِضْوَانَكَ، وَ اَعُوذُ بِكَ یٰا اِلٰهیٖ مِنْ شَـرِّ الدُّنْیَا، وَ شَـرِّ مٰا فِیهَا. لاٰتَجْعَلِ الدُّنْیٰا عَلَیَّ سِجْناً، وَ لاٰ فِرَاقَهَا عَلَیَّ حَزَناً، اَخْرِجْنِی مِنْ فِتْنَتِهَا مَرْضِیّاً عَنِّی، مَقْبُولاً فِیهٰا عَمَلِی إِلیٰ دَارِ الْحَیَوَانِ وَ مَسَاکِنِ الْاَخْیَارِ، وَ اَبْدِلْنِی بِالدُّنْیَا الْفَانِیَةِ نِعِیمَ الدّٰارِ الْبَاقِیَةِ. از حلال رزقت بر من وسعت بخش، و سـرازیر کن بر من از جاری فضل و احسانت، نعمتی سـرشار و فراوان از تو و عطایی بی‌منت، و آنگاه مرا از شکر نعمتت باز مدار با فراوانی آن، که شادابی‌اش مرا مشغول سازد، و درخشش‌های غرور آفرینش مرا بفریبد، و نه به اندک دادن آن به من که شدت تلاش من در عمل کوتاه آید، و اندوه آن سینه‌ام را پر نـماید. خداوندا از آن به من عطا کن بی‌نیازی از مردمان بد را، و وسیلۀ رسیدنی، که به وسیلۀ آن به دست آورم خرسندی‌ات را، و به تو پناه می‌برم ای خدای من، از شـر دنیا و شـر آنچه در آن است. و قرار مده دنیا را زندانی برای من، و نه دور شدن را اندوهی بر من، خارج ساز مرا از فتنه‌اش، در حالی که مورد رضایت باشم، و عملم در آن پذیرفته شده باشد به سوی سـرای زندگی و منازل نیکان و به جای دنیای فانی، نعمت‌های سـرای جاویدان را به من عنایت فرما. اَللّٰهُمَّ اِنّیٖ اَعُوذُ بِكَ مِنْ اَزْلِهَا وَ زِلْزَالِهَا وَ سَطَوَاتِ شَیَاطِینِهَا وَ سَلاٰطِینِهَا وَ نَکَالِهَا، وَ مِنْ بَغْیِ مَنْ بَغىٰ عَلَیَّ فِیهٰا. خداوندا، من به تو پناه می‌برم از تنگی و بلاهایش، و تاخت و تازهای شیاطین و سلاطین آن، و از عقوبت‌هایش و از ستم کسی که در آن بر من ستم کند. اَللّٰهُمَّ مَنْ کَادَنِی فَکِدْەُ، وَ مَنْ اَرَادَنِی فَاَرِدْەُ، وَ فُلَّ عَنِّی حَدَّ مَنْ نَصَبَ لیٖ حَدَّەُ، وَ اَطْفِ عَنِّی نٰارَ مَنْ شَبَّ لیٖ وَقُودَەُ، وَ اکْفِنِی مَکْرَ الْمَکَرَةِ، وَ افْقَأْ عَنِّی عُیُونَ الْکَفَرَةِ، وَ اکْفِنِی هَمَّ مَنْ اَدْخَلَ عَلَیَّ هَمَّهُ. خداوندا هر که با من نیرنگ کند، او را به نیرنگ گیر، و هر که بر من اراده‌ای کند بر او اراده فرما، کند کن تیزی شمشیر کسی را که برای من شمشیری به کار گرفته، و خاموش کن بر من، آتش هر که را که برای من شعله‌ای بیفروزد، و کفایت کن مرا مکر حیله‌گران را، و کور کن نسبت به من چشم کافران را، و کفایت کن مرا اندوه هر کسی که اندوهش را بر من وارد کند. وَ ادْفَعْ عَنِّی شَـرَّ الْحَسَدَةِ، اعْصِمْنِی مِنْ ذَلِكَ بِالسَّکِینَةِ، وَ أَلْبِسْنِی دِرْعَكَ الْحَصِینَةَ، وَ اخْبَأْنِی مِنْ سِتْـرِكَ الْوَاقِی، وَ أَصْلِحْ لیٖ حَالِی، وَ أَصْدِقْ قَوْلِی بِفِعَالِی، وَ بَارِكْ لیٖ فیٖ أَهْلِی وَمَالِی. و دور ساز از من شـر حاسدان را، مرا از آن با آرامش نگهدار، و زره محکمت را بر من بپوشان، و پنهان کن مرا با پوشش نگهدارنده‌ات، و حال مرا نیکو گردان، و گفتارم را به کردارم راست قرار بده، و برای من در اهل و مالـم برکت عطا فرما. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۷۹ 『 #دعای هفتاد و نه – در یاری جستن بر پرداخت وام 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ هَبْ لِیَ الْعَافِيَةَ مِنْ دَيْنٍ تُخْلِقُ بِهِ وَجْهِي، وَ يَحَارُ فِيهِ ذِهْنِي، وَ يَتَشَعَّبُ لَهُ فِكْرِي، وَ يَطُولُ بِـمُمَارَسَتِهِ شُغْلِی، وَ أَعُوذُ بِكَ یٰا رَبِّ مِنْ هَمِّ الدَّيْنِ وَ فِكْرِەِ، وَ شُغْلِ الدَّيْنِ وَ سَهَرِەِ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَعِذْنِی مِنْهُ، وَ أَسْتَجِیرُ بِكَ یٰا رَبِّ، مِنْ ذِلَّتِهِ فِی الْحَيَاةِ، وَ مِنْ تَبِعَتِهِ بَعْدَ الْوَفَاةِ، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَجِرْنِی مِنْهُ بِوُسْعٍ فَاضِلٍ، أَوْ كَفَافٍ وَاصِلٍ. خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از وامی که به خاطر آن آبرویم را بریزی به‌سلامت دار؛ وامی که ذهنم را پریشان می‌کند و فکرم را پراکنده می‌سازد و کارم را در چاره کردن آن طولانی می‌کن، ای پروردگارم از اندوه وام و فکرش و از دل مشغولی به آن و بی‌خوابی‌اش، به تو پناه می‌برم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از آن پناه ده. ای پروردگارم! از خواری وام در این زندگی دنیا و از گرفتاری‌اش پس از مرگ، به تو پناه می‌جویم؛ پس بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از سختی وام به ثروت سـرشار و رزق کافی که از من قطع نشود، پناه ده. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَاحْجُبْنِي عَنِ السَّـرَفِ وَالِازْدِيَادِ، وَقَوِّمْنِي بِالْبَذْلِ وَالِاقْتِصَادِ، وَعَلِّمْنِي حُسْنَ التَّقْدِيرِ، وَاقْبِضْنِي بِلُطْفِكَ عَنِ التَّبْذِيرِ، وَأَجْرِ مِنْ أَسْبَابِ الْحَلَالِ أَرْزَاقِي، وَوَجِّهْ فیٖ أَبْوَابِ الْبِـرِّ إِنْفَاقِي، وَازْوِ عَنِّي مِنَ الْمَالِ مٰا يُحْدِثُ لیٖ مَخْيَلَةً أَوْ تَاَدِّياً إِلیٰ بَغْيٍ، أَوْ مٰا اَتَعَقَّبُ مِنْهُ طُغْيَاناً. خداوندا بر محمّد و آلش درود فرست و مرا از اسـراف و زیاده‌خواهی بازدار و به بخشیدن و میانه‌روی مستقیم ساز و نیکو اندازه نگاه داشتـن را به من بیاموز و مرا به لطف خود از ولخرجی حفظ کن و روزی‌ام را از وسایل حلال جاری فرما و خرج کردنم را در راه‌های خیر و نیکی جهت ده؛ و ثروتی که برای من خودبینی ایجاد کند، یا به ستمگری کشاند، یا به دنبال آن دچار طغیان و سـرکشی شوم، از من بگیر. اَللّٰهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ صُحْبَةَ الْفُقَرَاءِ، وَأَعِنِّي عَلیٰ صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْـرِ، وَمٰا زَوَيْتَ عَنِّي مِنْ مَتَاعِ الدُّنْيَا الْفَانِيَةِ فَاذْخَرْەُ لیٖ فیٖ خَزَائِنِكَ الْبَاقِيَةِ، وَاجْعَلْ مٰا خَوَّلْتَنِي مِنْ حُطَامِهَا، وَعَجَّلْتَ لیٖ مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَةً إِلیٰ جِوَارِكَ وَوُصْلَةً إِلیٰ قُرْبِكَ، وَذَرِيعَةً إِلیٰ جَنَّتِكَ، إِنَّكَ ذُوالْفَضْلِ الْعَظِيمِ، وَأَنْتَ الْجَوَادُ الْكَرِيمُ. خداوندا هم‌نشینی با تهی‌دستان را محبوب من قرار ده و مرا در هم‌نشینی با آنان به صبـر، نیکو یاری کن، و آنچه از متاع دنیای نابود شدنی که از من گرفتی، آن را در خزانه‌های پایدارت برایم ذخیره ساز. و آنچه از توشۀ ناچیز دنیا به من دادی و از کالای بی‌ارزشش برای من پیش انداختی، وسیلۀ رسیدن به جوارت و پیوستـن به مقام قرب حضـرتت و سببی به سوی بهشتت، قرار ده؛ همانا تو دارندۀ احسان عظیمی و تو بخشندۀ کریمی. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۰ 『 #دعای هشتاد – در بیان توبه و درخواست آن 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ اَللّٰهُمَّ يٰا مَنْ لاٰيَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِینَ، وَيٰا مَنْ لاٰيُجَاوِزُەُ رَجَاءُ الرَّاجِینَ، وَيٰا مَنْ لاٰيَضِيعُ لَدَيْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِینَ، وَيٰا مَنْ هُوَ مُنْتَهىٰ خَوْفِ الْعَابِدِينَ، وَيٰا مَنْ هُوَ غَايَةُ خَشْيَةِ الْمُتَّقِینَ. خداوندا ای آن‌که توصیف وصف کنندگان او را نـمی‌ستاید، و ای آن‌که امید امیدواران از او نـمی‌گذرد، و ای آن‌که پاداش نیکوکاران نزد او تباه نـمی‌شود، و ای آن‌که حضـرت او نهایت ترس عابدان است، و ای آنکه آخرین حد بیم پرهیزکاران است. هٰذَا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ، وَقَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا، وَاسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ، فَقَصَّـرَ عَمّٰا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطاً، وَتَعَاطىٰ مٰا نَهَيْتَ عَنْهُ تَغْرِيراً كَالْجَاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ، أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إِحْسَانِكَ إِلَيْهِ، حَتّٰى إِذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَـرُ الْهُدىٰ، وَتَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمىٰ، أَحْصیٰ مٰا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ، وَفَكَّرَ فِيمٰا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ، فَرَأىٰ كَثِیرَ عِصْيَانِهِ كَثِیراً، وَجَلِيلَ مُخَالَفَتِهِ جَلِيلًا. این جایگاه کسی است که دست‌های گناهان، او را دست به دست کرده‌اند؛ و افسار خطاها، او را به دنبال خود کشیده‌اند؛ و شیطان بر او چیره شده و در رابطه با تباه کردن فرمانت نسبت به آنچه امر فرمودی کوتاهی کرده؛ و به خاطر غفلتش از عاقبت کار، آنچه را نهی کردی، مرتکب شده. مانند کسی که قدرتت را بر وجودش جاهل و فراوانی احسانت را نسبت به خودش منکر است تا هنگامی‌که دیدۀ هدایت برایش باز شده و ابرهای کوردلی، از صفحۀ باطنش برطرف گشته، ستم‌هایی که بر خود کرده، به شمار آورده و در اموری که پروردگارش را مخالفت کرده به اندیشه نشسته؛ در نتیجه گناه بزرگش را بزرگ و عظمت مخالفتش را عظیم دیده.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۱ 『 #دعای هشتاد و یک – در طلب #توبه 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ اَللّٰهُمَّ اِنَّكَ أَعْلَمُ بِـمٰا عَمِلْتُ، فَاغْفِرْ لیٖ مٰا عَلِمْتَ وَمٰا عَمِلْتُ، وَاصْـرِفْنِی بِقُدْرَتِكَ اِلیٰ مٰا أَوْجَبْتَ، وَعَلَیَّ تَبِعَاتٌ قَدْ نَسِیتُهُنَّ، وَکُلُّهُنَّ بَعَیْنِكَ الَّتِی لاٰتَنَامُ، وَعِلْمِكَ الَّذِی لاٰیَنْسیٰ، فَعَوِّضْ مِنْهٰا أَهْلَهَا، وَاحْطُطْ عَنِّی وِزْرَهَا، وَخَفِّفْ عَنّیٖ ثِقْلَهَا، وَاعْصِمْنِی أَنْ أُقَارِفَ مِثْلَهَا. خداوندا، تو داناتری به آنچه انجام داده‌ام، پس بیامرز بر من آنچه را دانسته‌ای، و آنچه را انجام داده‌ام و مرا متوجه کن به قدرتت، به سوی آنچه واجب نـموده‌ای، و بر گردن من حقوقی است که آنها را فراموش کرده‌ام، و همۀ آنها در مقابل چشم تو هستند، که بخواب نـمی‌رود، و علم تو که فراموش نـمی‌کند، پس عوض ده صاحبان آنها را، و فروگذار از من بارشان را، و سبک کن بر من سنگینی آنها را، و مرا نگهدار از اینکه مرتکب شوم مانند آنها را. اَللّٰهُمَّ فَإِنَّهُ لاٰوَفَاءَ لیٖ بِالتَّوْبَةِ اِلّٰا بِعِصْمَتِكَ، وَلَا اسْتِمْسَاكَ بیٖ عَنِ الْخَطَأِ اِلّٰا عَنْ قُوَّتِكَ، فَقَوِّنِی بِقُوَّةٍ کَافِیَةٍ، وَتَوَلَّنِی بِعِصْمَةٍ مَانِعَةٍ. خداوندا مرا وفایی نیست به توبه، جز به نگهداری تو، و نه خود داری دارم از خطا جز به قوتت، پس مرا به نیرویی کافی تقویت کن و سـرپرستم باش به عصمتی بازدارنده. اَللّٰهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِی بَیْنَ یَدَیْكَ، وَوَجِیبَ قَلْبیٖ مِنْ خَشْیَتِكَ، وَاضْطِرَابَ اَرْکَانِی مِنْ هَیْبَتِكَ، فَقَدْ أَقَامَتْنِی یٰارَبِّ ذُنُوبِی مَقَامَ الْخِزْیِ بِفِنَائِكَ، فَإِنْ سَکَتُّ لَمْ یَنْطِقْ عَنّیٖ أَحَدٌ، وَإِنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ أَهْلاً لِلشَّفَاعَةِ. خداوندا تنهایی‌ام را در پیشگاهت رحم کن، و تپش قلبم را از ترست، اندامم را از شکوهت، پس به تحقیق ای پروردگارم، گناهانم مرا در جایگاه رسوایی قرار داده است در درگاهت، پس اگر خاموش شوم، کسی به جای من سخن نـمی‌گوید و اگر شفاعت کنم، نیستم شایسته برای شفاعت. اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ، وَشَفِّعْ فیٖ خَطَایَایَ کَرَمَكَ، وَجُدْ عَلَیَّ بِعَفْوِكَ، وَافْعَلْ بیٖ فِعْلَ عَزِیزٍ تَضَـرَّعَ إِلَیْهِ عَبْدٌ ذَلِیلٌ فَرَحِمَهُ، أَوْ غَنِیٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِیرٌ فَنَعَشَهُ. خداوندا بر محمد و آلش درود فرست و کرمت را در مورد خطاهایم شفاعت ده، و ببخش بر من عفوت، و عمل کن با من عمل قدرتـمندی، که تضـرع کند نزد وی بندۀ ذلیلی پس او را رحم کند، یا بی‌نیازی که بندۀ فقیری به وی روی آورد و او را از فقر برهاند. اَللّٰهُمَّ لاٰخَفِیرَ لیٖ مِنْكَ، فَلْیَخْفُرْنیٖ عَفْوُكَ، وَلاٰ شَفِیعَ لیٖ إِلَیْكَ، فَلْیَشْفَعْ لیٖ فَضْلُكَ، فَمٰا کُلُّ مٰا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْلٍ مِنّیٖ بِسُوءِ أَثَرِی، وَلاٰ نِسْیَانٍ لِمٰا سَبَقَ مِنْ ذَمِیمِ فِعْلِی، وَلٰکِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاوَاتُكَ وَمَنْ فِیهٰا، وَأَرْضُكَ وَمَنْ عَلَیْهٰا، مٰا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ، وَلَجَأْتُ إِلَیْكَ فِیهِ مِنْ التَّوْبَةِ. خداوندا مرا از تو پناه دهنده‌ای نیست، پس بگذار که عفو تو پناهم دهد، و مرا نزد تو شفیعی نباشد، پس بگذار تا فضل تو شفاعتم کند، زیرا هر آنچه گفتم از ناآگاهی‌ام به بدی کردارم نیست، و نه از روی فراموشی برای آنچه پیشی گرفته از رفتار نکوهیده‌ام، ولی برای آن است که بشنود آسمان‌هایت و هر که در آنهاست، و زمینت و هر که بر آن است، آنچه را از پشیمانی برای تو آشکار نـموده، و به تو پناه برده‌ام در آن از توبه. فَلَعَلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ یَرْحَمُنِی بِسُوءِ مَوْقِفِی، أَوْ تُدْرِکُهُ الرِّقَّةُ عَلَیَّ لِسُوءِ حَالِی، فَیَنَالَنِی مِنْهُ بَدَعْوَةٍ هِیَ أَسْمَعُ لَدَیْكَ مِنْ دُعَائِی، أَوْ شَفَاعَةٍ هِیَ أَوْکَدُ عِنْدَكَ مِنْ شَفَاعَتِی، یَکُونُ بِهٰا نَجَاتِی مِنْ غَضَبِكَ، وَفَوْزِی بِرِضَاكَ. که شاید بعضی از آنها به رحمتت به خاطر بدی جایگاهم بر من رحمت آورده، یا او را رقتی رسد بر من به خاطر بد حالی‌ام، و به من برسد از ناحیۀ او دعایی را که از دعای من نزد تو بهتـر شنیدنی باشد، یا شفاعتی که مطمئـن‌تر باشد نزد تو از شفاعتم، که نجات من در آن باشد از خشمت، و رستگاری‌ام به خشنودی‌ات.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۲ 『 #دعای هشتاد و دو – در دل شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ امام سجاد (علیه‌السلام) در دل شب هنگامی که چشم‌ها آرام می‌گرفت، این دعا را می‌خواند: بِسْمِ اللّٰهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ به نام خداوند بخشندۀ مهربان إِلٰهیٖ غَارَتْ نُجُومُ سَمَائِكَ، وَ نَامَتْ عُیُونُ أَنَامِكَ، وَ هَدَأَتْ أَصْوَاتُ عِبَادِكَ وَ أَنْعَامِكَ، وَ غَلَّقَتِ الْمُلُوكُ عَلَیْهَا أَبْوَابَهَا، وَ طَافَ عَلَیْهَا حُرّٰاسُهَا، وَ احْتَجَبُوا عَمَّنْ یَسْأَلُهُمْ حَاجَةً، أَوْ یَنْتَجِعُ مِنْهُمْ فَائِدَةً. خدای من، ستارگان آسمانت غروب کردند، و چشمان آفریدگانت به خواب رفتند، و آرام شد صداهای بندگان و چهارپایانت، و بستند پادشاهان بر خود درهای‌شان را، و برگِرد آنها گردیدند نگهبانان‌شان، و پنهان شدند از کسی که حاجتی از آنها بخواهد، یا طلب کند از آنان فایده‌ای را. وَ أَنْتَ إِلٰهیٖ حَیٌّ قَیُّومٌ، لاٰ تَأْخُذُكَ سِنَةٌ وَ لاٰ نَوْمٌ، وَ لاٰ یَشْغَلُكَ شَیْ‌ءٌ عَنْ شَیْ‌ءٍ، أَبْوَابُ سَمَائِكَ لِمَنْ دَعَاكَ مُفَتَّحَاتٌ، وَ خَزَائِنُكَ غَیْرُ مُغَلَّقَاتٍ، وَ أَبْوَابُ رَحْمَتِكَ غَیْرُ مَحْجُوبَاتٍ، وَ فَوَائِدُكَ لِمَنْ سَاَلَکَها غَیْرُ مَحْظُورَاتٍ، بَلْ هِیَ مَبْذُولاٰتٌ. و تو خدای من، زندۀ پایدار هستی، که خواب آلودگی و خواب، تو را نـمی‌گیرد، و مشغول نـمی‌دارد تو را چیزی از چیز دیگری، درهای آسمانت بازند برای آنکه تو را بخواند، و خزانه‌های تو بسته نیستند، و درهای رحمتت پنهان و پوشیده نـمی‌باشند، و فواید تو برای کسی که آنها را از تو بخواهد ممنوع نـمی‌باشند، بلکه آنها بخشیده شده و در اختیارند. وَ أَنْتَ إِلٰهیِ الْکَرِیمُ الَّذِی لا ٰتَرُدُّ سَائِلاً مِنَ الْمُؤمِنِینَ سَأَلَكَ، وَ لاٰ تَحْتَجِبُ عَنْ أَحَدٍ مِنْهُمْ أَرَادَكَ، لاٰ وَعِزَّتِكَ وَجَلاٰلِكَ لاٰ تُخْتَزَلُ حَوَائِجُهُمْ دُونَكَ، وَ لاٰ یَقْضِیهَا أَحَدٌ غَیْرُكَ. و تو خدای من، آن بزرگواری هستی، که درخواست کننده‌ای را باز نـمی‌گردانی از مؤمنین که از تو درخواست کند، و پنهان نـمی‌گردی از یکی از آنان، که تو را بخواهد، نه؛ سوگند به عزت و جلالت، که قطع نشود حاجت‌های‌شان در نزد تو، و برآورده نـمی‌سازد آنها را کسی جز تو. اَللّٰهُمَّ وَ قَدْ تَرَانِی وَ وُقُوفِی وَ ذُلَّ مَقَامِی بَیْنَ یَدَیْكَ، وَ تَعْلَمُ سَـرِیرَتِی وَ تَطَّلِعُ عَلیٰ مٰا فیٖ قَلْبِی، وَ مٰا یَصْلُحُ بِهِ أَمْرُ آخِرَتِی وَ دُنْیَایَ. خداوندا تو مرا می‌بینی و ایستادن و ذلت جایگاهم را در پیشگاهت، و می‌دانی رازهای درونم را، و آگاهی بر آنچه در دلـم می‌باشد، و آنچه امر آخرت و دنیایم را نیکو گرداند. اَللّٰهُمَّ إِنِّی إِنْ ذَکَرْتُ الْمَوْتَ وَ هَوَلَ الْمُطَّلَعِ، وَ الْوُقُوفَ بَیْنَ یَدَیْكَ، نَغَّصَنِی مَطْعَمِی وَ مَشْـرَبِی، وَ أَغَصَّنِی بِرِیقِی، وَ أَقْلَقَنِی عَنْ وِسَادِی، وَ مَنَعَنِی رُقَادِی، وَ کَیْفَ یَنَامُ مَنْ یَخَافُ بَیَاتَ مَلَكِ الْمَوْتِ فیٖ طَوَارِقِ اللَّیْلِ وَ طَوَارِقِ النَّهَارِ؟ بَلْ کَیْفَ یَنَامُ الْعَاقِلُ وَ مَلَكُ الْمَوْتِ لاٰ یَنَامُ، لاٰ بِاللَّیْلِ وَ لاٰ بِالنَّهَارِ، وَ یَطْلُبُ قَبْضَ رُوحِهِ بِالْبَیَاتِ أَوْ فیٖ آنَاءِ السّٰاعَاتِ؟ خداوندا، من هرگاه #مرگ را به یاد آورم، و ترس قیامت، و ایستادن در پیشگاهت، خوردن و آشامیدنم را ناگوار می‌سازد، آب دهان از گلویم پایین نرود، و باز دارد مرا از بستـرم، و مانع شود خواب مرا و چگونه بخوابد کسی که می‌ترسد از حملۀ ناگهانی شبانۀ فرشتۀ مرگ، در حوادث شب و پیش آمدهای روز؟ بلکه چگونه شخص عاقل می‌خوابد، در حالی که فرشتۀ مرگ بخواب نـمی‌رود، نه در شب و نه در روز، و گرفتـن روحش را طلب می‌کند در هنگام شب و یا در لحظات ساعت‌ها؟ سپس سجده می‌کرد و گونه‌اش را به خاک می‌چسباند در حالی که می‌گفت: أَسْأَلُكَ الرَّوحَ وَ الرّٰاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ، وَ الْعَفْوَ عَنّیٖ حِینَ أَلْقَاكَ. از تو می‌خواهم راحتی و آسایش را در هنگام مرگ، و بخشیدنم را، هنگامی که با تو دیدار می‌کنم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۳ 『 #دعای هشتاد و سه – در دو رکعت پیش از نماز شب 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ الف- در رکعت اول حضـرت علی بن الحسین (علیهماالسلام) پیش از #نـماز_شب، دو رکعت نـماز سبک به جای می‌آورد، که در آنها در رکعت اول سورۀ توحید، و در رکعت دوم سورۀ کافرون را می‌خواند، و دست‌های خود را در تکبیر بالا می‌برد، پس از رکوع و می‌گفت: اَللّٰهُمَّ أَنْتَ الْمَلِكُ الْحَقُّ الْمُبِینُ، ذُو الْعِزِّ الشّٰامِخِ، وَ السُّلْطَانِ الْبَاذِخِ، وَالْمَجْدِ الْفَاضِلِ، أَنْتَ الْمَلِكُ الْقَاهِرُ، الْکَبِیرُ الْقَادِرُ، الْغَنِیُّ الْفَاخِرُ، یَنَامُ الْعِبَادُ وَلاٰ تَنَامُ، وَلاٰ تَغْفَلُ وَلاٰ تَسْأَمُ. خداوندا، تو پادشاه حق آشکار هستی، دارای عزت بلند، و قدرت والا و شکوه برتر، تو پادشاه غالب بزرگ توانای بی نیاز بلند مرتبه هستی، بندگان می‌خوابند و تو نـمی‌خوابی، و غافل نـمی‌شوی و به ستوه نـمی‌آیی. اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الْمُحْسِنِ الْمُجْمِلِ، الْمُنْعِمِ الْمُفْضِلِ، ذِی الْجَلاٰلِ وَالْاِکْرَامِ، وَذِی الْفَوَاضِلِ الْعِظَامِ وَالنِّعَمِ الْجِسَامِ، وَصَاحِبِ کُلِّ حَسَنَةٍ، وَوَلِیِّ کُلِّ نِعْمَةٍ، لَمْ یَخْذُلْ عِنْدَ کُلِّ شَدَّةٍ، وَلَمْ یَفْضَحْ بِسَـرِیرَةٍ، وَلَمْ یُسْلِمْ بِجَریِرَةٍ، وَلَمْ یُخْزِ فیٖ مَوْطِنٍ، وَمَنْ هُوَ لَنٰا أَهْلَ الْبَیْتِ عُدَّةٌ وَرِدْءٌ عِنْدَ کُلِّ عَسِیرٍ وَیَسِیرٍ، حَسَنُ الْبَلاٰءِ، کَرِیمُ الثَّنَاءِ، عَظِیمُ الْعَفْوِ عَنّٰا، أَمْسَیْنَا لاٰیُغْنِینَا أَحَدٌ إِنْ حَرَمْتَنَا، وَلاٰ یَمْنَعُنَا مِنْكَ أَحَدٌ إِنْ أَرَدْتَنَا، فَلاٰ تَحْرِمْنَا فَضْلَكَ لِقِلَّةِ شُکْرِنَا، وَلاٰ تُعَذِّبْنَا لِکَثْـرَةِ ذُنُوبِنَا وَمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِینَا، سُبْحَانَ ذِی الْمُلْكِ وَالْمَلَکُوتِ، سُبْحَانَ ذِی الْعِزَّةِ وَالْجَبَـرُوتِ، سُبْحَانَ الْحَیِّ الَّذِی لاٰیَمُوتُ. سپاس خدای را، که احسان کننده و نیکی بخش، و نعمت دهنده و بخشنده است، دارای جلال و بزرگواری، و دارای بخشش‌های عظیم، و نعمت‌های بزرگ، و دارندۀ هر نیکی، و سـرپرست هر نعمت، که در هر سختی وا نـمی‌گذارد، و رسوا نـمی‌سازد به کار پنهان، و به گناه رها نـمی‌کند و در جایی رسوا نـمی‌نـماید، و آنکه برای ماست اهل بیت، سـرمایه و یاوری در هر سختی و آسانی، دارای نعمت نیکو و مدح و ثنای ارزشمند است و از ما به بزرگی عفو می‌کند، شام کردیم در حالی که کسی ما را بی‌نیاز نـمی‌کند اگر تو ما را محروم سازی، و کسی ما را از تو باز نـمی‌دارد اگر قصد ما کنی، پس ما را به خاطر کمی سپاس مان، از فضلت محروم مساز، و عذاب مده ما را به خاطر زیادی گناهان‌مان و آنچه پیش فرستاده است دست‌‌های‌مان، پاک است دارندۀ ملک و ملکوت، پاک است دارندۀ عزت و جبـروت، پاک است زنده‌ای که نـمی‌میرد.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۴ 『 #دعای هشتاد و چهار – هرگاه به نماز می‌ایستاد در اول شب و در آخر آن 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ الف- اول شب از حمّاد بن حبیب عطار کوفی نقل شده است که گفت: برای حج خارج شدیم و شب هنگام از «زباله» که منزلی در راه عراق به مکه است حرکت کردیم، در بین راه باد سیاه تندی وزیدن گرفت و قافله را پراکنده کرد. من در آن بیابان راه را گم کردم و به دره‌ای دوردست رسیدم، هنگامی که شب فرا رسید به درختی بلند که در آنجا بود پناه بردم، پاسی که از شب گذشت و تاریکی همه جا را فرا گرفت جوانی را دیدم که جامۀ سفیدی به تن داشت و بوی مشک از او به مشام می‌رسید و به آن محل می‌آمد. با خود گفتم: حتماً یکی از اولیاء الهی است، می‌ترسم اگر وجود مرا در اینجا احساس کند دور شود و از کارهایی که در نظر دارد انجام دهد باز بـماند. لذا خود را کاملاً پنهان نـمودم؛ جوان به آنجا نزدیک شد و برای نـماز آماده گشت و در حالی که ایستاده بود می‌گفت: یٰا مَنْ حَازَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ مَلَکُوتاً وَ قَهَرَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ جَبَـرُوتاً، أَوْلِجْ قَلْبِی فَرَح الْاِقْبَالِ عَلَیْكَ وَ أَلْحِقْنِی بِـمَیْدَانِ الْمُطِیعِینَ لَكَ. ای کسی که به عزت و سلطنت خود همه چیز را مالک گشته‌ای، و به جبـروت خود بر هر چیز چیره گشته‌ای، به قلب من شادیِ روی آوردن به حریمت را وادار کن و مرا به میدان اطاعت کنندگان خود ملحق نـما. ⤶ ب- آخر شب سپس به نـماز پرداخت، هنگامی که آرام گرفت و حرکات او ساکن گردید به جایگاه او رفتم، در آنجا چشمه‌ای مشاهده کردم که آبی زلال از آن می‌جوشید. آنگاه برای نـماز آماده شدم و پشت سـر او به نـماز ایستادم، ناگهان محرابی را دیدم که گویا در همان لحظه نـمایان گردید. جوان هنگام تلاوت قرآن وقتی به آیات بیم‌دهنده می‌رسید با آه و ناله آن را تکرار می‌کرد هنگامی که تاریکی شب برطرف شد به نـماز ایستاد در حالی که می‌گفت: یٰا مَنْ قَصَدَەُ الطّٰالِبُونَ فَأَصٰابُوهُ مُرْشِداً، وَ أَمَّهُ الْخَائِفٌونَ فَوَجَدُوهُ مَتَفَضِّلاً، وَ لَجَأَ إِلَیْهِ الْعَائِذُونَ فَوَجَدُوهُ نَوّٰالاً، مَتىٰ رَاحَةُ مَنْ نَصَبَ لِغَیْرِكَ بَدَنَهُ، وَ مَتىٰ فَرَحُ مَنْ قَصَدَ سِوَاكَ بِنِیَّتِهِ، إِلٰهیٖ قَدْ تَقَشَّعَ الظَّلاَمُ، وَ لَمْ أَقْضِ مِنْ خِدْمَتِكَ وَطَراً، وَ لاٰ مِنْ حِیَاضِ مُنَاجَاتِكَ صَدْراً، صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهٖ، وَ افْعَلْ بیٖ أَوْلَی الْاَمْرَیْنِ بِكَ یٰا أَرْحَمَ الرّٰاحِمِینَ. ای کسی که جویندگان آهنگ او کردند، و او را راهبـر و راهنما یافتند، بیمناکان او را قصد نـمودند، و او را اهل فضل و بزرگواری یافتند، پناهندگان به او پناه آوردند و او را اهل عطا و بخشش فراوان یافتند چه وقت است آسودگی آنکه جسم خود را برای غیر تو به زحمت انداخت؟ و چه هنگام است شادی آنکه غیر تو را با نیت خود قصد کرد، خدای من تاریکی شب از میان می‌رود در حالی که هنوز پاسی از خدمت تو را ادا نکرده‌ام، و از آبشخور مناجاتت سیراب نگردیده‌ام، بر محمد و خاندان او درود فرست، و از میان دو امر آنکه شایسته‌تر است نسبت به مقام خود با من رفتار کن، ای مهربان‌ترین مهربانان. ترسیدم که این گوهر از دستم برود و از نظرم پنهان گردد لذا به دامنش چنگ زدم و به او گفتم: به حق آنکه رنج خستگی را از تو برداشته و اشتیاق فراوان لذت درخواست را به تو بخشیده است تو را سوگند می‌دهم که بال رحمت خود را بر من بگستـرانی، و مرا در سایه لطف خویش قرار دهی و برایم دلسوزی کنی که من گمراهم، خواسته و هدفم همان کارهایی است که انجام دادی، و آرزو و تـمنایم همان گفتاری است که گفتی. فرمود: اگر توکل تو صادق باشد گمراه نیستی، به دنبال من بیا و پشت سـر من حرکت کن، هنگامی که کنار آن درخت رسید دستم را گرفت پس گویا زمین در زیر پای من به راه افتاد، سپیدۀ صبح دمید به من فرمود: مژده باد تو را که اینجا مکه است، من صدای فریادها را شنیدم و حاجیان را دیدم، پس به او عرض کردم: به حق آن کسی که در روز قیامت و روز فقر و نیاز به او امیدواری بگو کیستی؟ فرمود: اکنون که مرا سوگند دادی، من علی فرزند حسین پسـر علی بن ابی طالب (علیه‌السلام) هستم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه 🎧قرائت استدیویی دعای ۴۴ ※ هنگام دیدن چیزهایی که دوست نمی‌داشت • با صدای محمود معماری هم متن دعا و هم صوت دعا در لینک زیر: blog.montazer.ir/?p=2197 🎼 تولید شده در «استودیو موسیقی انسان تمام» @ostad_shojae

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۵ 『 #دعای هشتاد و پنج – در قنوت وتر 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ حضـرت #امام_سجاد (علیه‌السلام) در قنوت نـماز وتر سیصد بار می‌فرمود: اَلَعَفْوَ، اَلَعَفْوَ، ... خدایا عفو کن، عفو کن، ... ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۸۶ 『 #دعای هشتاد و شش – در آخر وتر در حالی که به نماز ایستاده است 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ ⤶ از ابوحمزه ثـمالی روایت شده است که گفت: علی بن الحسین (علیهماالسلام) در آخر وترش در حالی که به نـماز ایستاده بود، می‌گفت: رَبِّ أَسَأْتُ وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی، وَ بِئْسَ مٰا صَنَعْتُ، وَ هٰذِەِ یَدَایَ جَزَاءً بِـمٰا صَنَعَتٰا. پروردگارا، من بدی کردم و به خود ستم نـمودم، و بد است آنچه کرده‌ام و اینها دو دست من هستند به کیفر آنچه کرده‌اند. [ گفت: سپس دو دستش را روبروی صورتش باز می‌کرد و می‌فرمود: ] وَ هٰذِەِ رَقَبَتِی خَاضِعَةٌ لَكَ لِمٰا أَتَتْ. و این گردن من است که به خاطر آنچه مرتکب شده است در برابر تو خاضع است. [ گفت: پس سـر خود را به زیر می‌افکند و گردنش را خاضع می‌کرد و می‌فرمود: ] وَ هٰا أَنَا ذَا بَیْنَ یَدَیْكَ، فَخُذْ لِنَفْسِكَ الرِّضَا مِنْ نَفْسِی حَتّٰى تَرْضیٰ، لَكَ الْعُتْبىٰ لاٰ أَعُودُ، لاٰ أَعُودُ، لاٰ أَعُودُ. و اینک من در پیشگاه تو هستم، پس برای خود از من رضایت را اختیار کن تا خشنود گردی، حق مؤاخذه، تو را باشد، باز نـمی‌گردم، باز نـمی‌گردم، باز نـمی‌گردم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -