🔸اللّهُمَّ وَکَما جَعَلْتَها اُمَّ اَئِمَّةِ الْهُدى وَحَلیلَةَ صاحِبِ اللِّوآءِ وَالْکَریمَةَ عِنْدَ الْمَلاَءِالاَْعْلى فَصَلِّ عَلَیْهاوَعَلى اُمِّها صَلوةً تُکْرِمُ بِها وَجْهَ اَبی‌ها مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَتُقِرُّ بِها اَعْیُنَ ذُرِّیَّتِها وَاَبْلِغْهُمْ عَنّى فى هذِهِ السّاعَةِ اَفْضَلَ التَّحِیَّةِ وَالسَّلامِ.🔸 وقتی مرا در روضه دعوت می کند زهرا یعی کریمانه کرامت می کند زهرا بیش از پدر ، مادر محبت می کند زهرا از نان شب خرج رعیت می کند زهرا تفسیر ناب آیه های هل اتی یعنی... لطف بدون منت و بی انتها یعنی... پیراهنش در دست خالی گدا یعنی ... شام زفافش هم عنایت می کند زهرا غم می زداید از دل سائل به یک لبخند با دست و دل بازی گدا را می کند خرسند یک روز نان سفره و یک روز گردن بند همواره لطف بی نهایت می کند زهرا هرکس مقیم خانه اش شد اهل ایمان شد مقداد شد ؛میثم شد و عمار و سلمان شد از برکتش حتی یهودی هم مسلمان شد چادر نمازش هم هدایت می کند زهرا زهرا تر از زهرا ندارد عالم ایجاد آیات قرآن از مقاماتش خبر می داد جانم به این عفت که نزد کور مادرزاد حجب و حجابش را رعایت می کند زهرا توحید دارد می چکد از سقف ایوانش اعجاز بیرون می زند از مطبخ نانش زهرا که جای خود بگویم از کنیزانش ... فضه ش پیمبر گونه صحبت می کند -زهرا- چیزی نمی خواهد در این دنیا برای خود فیضی دهد همسایه را با ربنای خود پهلویش آزرده ست اما با خدای خود هرشب سر سجاده خلوت می کند زهرا یک عمر در کنج دلش یاد علی دارد تصمیم بر یاری و امداد علی دارد لحظه به لحظه بر لبش ناد علی دارد با ذکر مولایش عبادت می کند زهرا با اینکه خلقت را برای او بنا کردند از عالم هستی حسابش را جدا کردند هر سیزده معصوم بر او اقتدا کردند پس بر امامان هم امامت می کند زهرا از خون که رنگین شد زمین دیگر زمان فهمید از شور و شوق فاطمیون بی گمان فهمید از نقش سربند شهیدان میتوان فهمید عمری ست بر دلها حکومت می کند زهرا یا قهر و آتش یا دگر تسلیم یعنی چه ؟ در پای طاغوت زمان تعظیم یعنی چه؟ در ریسمان ذلت و تحریم یعنی چه ؟ تفسیر صبر و استقامت می کند زهرا از هرم آتش صورت پروانه می سوزد در پیش چشم کودکان کاشانه می سوزد چون شمع ذره ذره مرد خانه می سوزد اما صبوری در مصیبت می کندزهرا پا را که داخل می گذارد از در مسجد از ترس می لرزد به خود سرتاسر مسجد محو کلام آتشین اش منبر مسجد با خطبه ای غرّا قیامت می کند زهرا بوی شهادت می رسد از لحن سوگندش "لبیک یا حیدر" نوشته روی سربندش جان علی را می خرد با جان فرزندش از هستی اش خرج ولایت می کند زهرا با صورت نیلی و با چشمان کم سویش با سینه ی آزرده و با زخم بازویش با لاله های بسترش با درد پهلویش از غربت مولا روایت می کند زهرا از شدت شلاق دشمن های بی دین نه از بی حیایی غلاف تیغ بدبین نه از چشم شور و پای شوم و دست سنگین نه از درد تنهایی شکایت می کند زهرا اشک مرا پای شب مهتاب بگذارید تابوت را در گوشه ی سرداب بگذارید نزد حسینم نیمه شبها آب بگذارید این روزها دارد وصیت می کند زهرا همچون پرستویی که بالش گشته آزرده مانند سرو سیلی از باد خزان خورده مثل گلی پرپر شبیه یاس پژمرده در عرش بابا را زیارت می کند زهرا **** فردای محشر باز محشرمی شود قطعا مادر می اید دیدنی تر می شود قطعا با لطف او یک طور دیگر می شود قطعا از ما گنهکاران شفاعت می کند زهرا هم سینه زن هم گریه کن هم روضه خوانش را هم چای ریز بی ریا و بی نشانش را تا دوستان دوستان دوستانش را با دست خود راهی جنت می کند زهرا #علیرضا_خاکساری #شعر_آئینی_مذهبی_هیئت #فاطمیه #شهیده_مدینه #آجرک_الله_یا_صاحب_الزمان #حضرت_زهرا_س_مدح_و_شهادت https://eitaa.com/khaksari_alireza1001 ♾♾♾♾♾ #کانال_قرار_نوکری 🆔@ghararenokary