#حضرت_ام‌_البنین_سلام_الله_علیها همْ‌خانه با امام مبین، شاه دین شدی مادر! تو با حبیب خدا همنشین شدی در آن سرا که با ملکوت است هم‌جوار تکرار نام دختِ رسولِ امین شدی حتّی به چشم خواب و خیالش کسی ندید آن دشت یاس را که تواَش خوشه چین شدی گفتی که من کنیز علی‌ّام، به شور و شوق تردید مرده بود و سراپا یقین شدی بستی به روی هر چه جز او هست دیده را آیینه‌وار، «حیدرکرّار»بین شدی دیگر تو را به خانه نخواندند«فاطمه» آری، تو با سکوت علی، هم‌طنین شدی می‌خواستی که تا به ابد برکشی ز دل فریاد «یا حسین» که امّ‌البنین شدی گفتی«حسین» و باز دل تشنه، آب شد نازم تو را که ساقی آن نازنین شدی عباسِ من! شنیده‌ام آن روز رستخیز آکنده از خدا شده بر صدر زین شدی مَشکی پر از امید به دندان گرفته‌ای گفتند بی‌یسار شدی، بی‌یمین شدی مهر و میان بادیه هر چند کم نبود تنها تو با عمود ستم، مه‌جبین شدی ای ماه بی افول! خسوف تو آیتی است قامت ببند ای که قیامت‌ترین شدی! مصراعی از دلیری و مصراعی از ادب بیتی بلند از غزل «یا» و«سین» شدی در آسمان به منزلتت غبطه می‌خورند دیگر چه جای غصّه که نقش زمین شدی ام البنین نه، مادرت امّ‌الشهید شد در پیشگاه فاطمه، رویش سپید شد #مجتبی_احمدی