#چهره_ماندگار #استاد_سیدرضا_موید استادسیدرضا مؤید سال ۱۳۲۱ در مشهد مقدس دیده به جهان گشود. وی تحصیلات مقدماتی را در مکتب‌خانه‌ پشت سر گذاشت و بعد از آن به شغل آزاد روی آورد. او سرودن را از ۱۲ سالگی آغاز کرد. علاقه‌اش به شعر، پای او را به کتابخانۀ آستان قدس رضوی باز کرد تا ساعت‌ها به مطالعه دواوین گذشتگان بنشیند. مؤید طیّ سال‌های متمادی اشعار قابل توجهی خلق کرده که همواره مورد استفاده ستایشگران قرار گرفته است و هیچ مناسبتی در تقویم تشیع نیست که برای آن شعری نسروده باشد. این خادم حرم رضوی و بزرگ شعر آیینی سرانجام در ۱۵ مهر ماه ۱۴۰۱ دار فانی را وداع گفت و در حرم مطهر رضوی به خاک سپرده شد. «گل‌های اشک»، «جلوه‌های رسالت»، «نغمه‌های ولایت»، «سفینه‌های نور» و «چکامه عشق» بخشی از آثار متعدد او است. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi .

#چهره_ماندگار #استاد_غلامرضا_سازگار استادغلامرضا سازگار متخلص به «میثم» سال ۱۳۲۰ در قم متولد شد. او سرودن را از نوجوانی آغاز کرد و هم‌زمان به ستایشگری نیز روی آورد. حافظۀ خوب در کنار بهره بردن از محضر اساتیدی چون میرزا محمد فقیهی و حاج ملا حسین مولوی، سبب شد تا در این مسیر به سرعت پیشرفت کند. قریب به اتفاق اشعار او با موضوع آیینی سروده شده‌اند. وی سالیانی است که از بزرگان شعر آیینی معاصر و شناخته شده‌ترین ایشان محسوب می‌شود. مجموعۀ شش جلدی «نخل میثم» و مجموعه‌های چند جلدی «یک ماه خون گرفته»، «آتش مهر»، «نخلستان» و «از صیام تا قیام» بخشی از آثار او در زمینۀ شعرو نوحه است. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi .

#چهره_ماندگار #استاد_محمدجواد_غفورزاده استادمحمدجواد غفورزاده متخلص به «شفق» سال ۱۳۲۲ در شهر مقدس مشهد متولد شد. در سال‌های نوجوانی به شعر علاقه نشان داد و با حضور در مجالس اهل‌بیت (علیهم‌السلام) اشعار او رنگ و بویی ولایی به خود گرفت. وی با گردآوری دفترهای شعر در موضوعات آیینی، خدمت ارزشمندی به شعر ولایی کرده است. بی‌شک  از او می‌توان به‌عنوان یکی از چهره‌های ماندگار ادب ولایی نام برد. غفورزاده  دبیر شورای شعر انجمن ادبی رضوی بوده و در برهه‌ای ریاست اداره امور فرهنگی آستان قدس را بر عهده داشته است. از آثار او می‌توان به «از کعبه تا محراب»، «یاس یاسین»، «آیه ۸۸»، «سلام بر حسین» و «پنجره فولاد» اشاره کرد. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi

#چهره_ماندگار #استاد_محمدعلی_مجاهدی محمدعلی مجاهدی ملقب به «شمس‌الدین» و متخلص به «پروانه» ۲ فروردین ۱۳۲۲ در خانواده‌ای روحانی در شهر قم متولد شد. وی سرودن را از دبیرستان آغاز کرد و پس از اخذ مدرک کارشناسی حقوق قضایی چند سالی به تحصیل علوم حوزوی پرداخت و سپس به بررسی متون منظوم پارسی و تحقیق درباره شعر آیینی مشغول شد. وی دبیر شعر آیینی کشور، عضو شورای شعر وزارت ارشاد و مدیر انجمن ادبی قم و انجمن محیط بوده است. مجاهدی زحمت بسیاری برای شعر آیینی کشیده است و از او به‌عنوان «پدر شعر آیینی» یاد می‌شود. وی علاوه بر مقاله‌های متعدد، بیش از ۴۰ عنوان کتاب، تألیف و گردآوری کرده است. از آثار او می‌توان به «شکوه شعر عاشورا»، «سیری در ملکوت»، «یک صحرا جنون» و «آسمانی‌ها» اشاره کرد. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi .

#چهره_ماندگار #ژولیده_نیشابوری محمدحسن فرح‌بخشیان مشهور به «ژولیدهٔ نیشابوری» سال ۱۳۲۰ در نیشابور متولد شد. به گفته خودش، بعد از خوابی که در ۱۲ سالگی دیده بود، طبع شعرش شکوفا شد و توفیق سرودن برای اهل‌بیت(علیهم‌السلام) را پیدا کرد. ژولیده در بهبوهه انقلاب از حامیان امام خمینی(ره) بود و با اشعار روشنگرانه‌ای که بعد از سخنرانی امام در مدرسه فیضیه سرود، به زندان افتاد. وی در مجموع بیش از ۴ سال از عمر خود را در زندان گذراند و در این اثنا بود که آیت‌الله طالقانی تخلص «ژولیده» را برای او برگزید. وی در دوران جنگ تحمیلی نیز در جبهه حضور داشت و اشعارش روحیه‌بخش سربازان اسلام بود. ژولیده ۱۹ مهر ۱۳۸۶ درگذشت و در آرامستان ورامین به خاک سپرده شد. از وی بالغ بر ۳۰ اثر به چاپ رسیده است. «چه کنم دلم می‌سوزد»، «ای قلب‌ها بسوزید»، «ای چشم‌ها بگریید» و «دلا بسوز که...» از آثار او است. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi .

#چهره_ماندگار #حبیب_چایچیان_حسان حبیب چایچیان متخلّص به «حسان» سال ۱۳۰۲ در تبریز دیده به جهان گشود. او نخستین شعرش را در پانزده سالگی سرود و پس از اولین سفرش به کربلا، طبع شعر خود را وقف چهارده معصوم (علیهم‌السلام) کرد. او محضر علّامه امینی و علّامه عسکری را درک کرده بود و علّامه امینی در نامه‌هایی که به او می‌فرستاد او را شاعر اهل‌بیت (علیهم‌السلام) خطاب می‌کرد. حسان از سرآمدان شعر آیینی و مذهبی عصر خود محسوب می‌شود. «امشب شهادت‌نامۀ عشاق امضا می‌شود» و «آمدم ای شاه پناهم بده» از شعرهای معروف اوست. وی سرانجام ۹ آذر ۱۳۹۶ درگذشت و در بهشت زهرای تهران به خاک سپرده شد. رهبر معظم انقلاب در پیامی درگذشت او را تسلیت گفتند. از آثار او می‌توان به ای اشکهابریزید، خلوتگاه راز ، خزان گلریز ، باغستان عشق و گل‌های پرپر اشاره کرد. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi .

#چهره_ماندگار #دکتر_قاسم_رسا قاسم رسا فرزند شیخ محمدحسن از شاعران معاصر است. او در سال ۱۲۹۰ ه. ش. در تهران ولادت یافت. در کودکی به اتفاق پدر و مادرش به خراسان عزیمت نمود و در جوار تربت حضرت رضا (ع) مجاورت اختیار کرد. «رسا» پس از اتمام تحصیلات مقدمات وارد دانشکده‌ پزشکی تهران شد و به درجه‌ دکترا در طب نائل آمد. سپس در وزارت بهداری استخدام گردید و مدت ۲۹ سال به ایفای وظایف پزشکی اشتغال داشت. «رسا» با آنکه ظاهرا کارش طبابت بود ولی از آغاز نوجوانی به حکم علاقه‌ باطنی به مطالعه‌ آثار گویندگان سلف اشتغال داشت و فنون سخنوری و شعر و ادب را نزد اساتید بزرگ فرا گرفت و هیچوقت رابطه‌ خود را با عالم شعر و ادب قطع نکرد. از سال ۱۳۲۵ ه. ش. به افتخار خدمتگزاری و ثناگستری و ملک الشعرایی آستان قدس رضوی مفتخر شد. عنوان ملک الشعرایی را به دلیل سرودن اشعار نغز در این‌باره به او اطلاق کرده‌اند، او در سرودن انواع شعر بخصوص در قصیده‌سرایی صاحب توانایی و مهارت بوده است. بیشتر اشعار دکتر رسا درباره مدایح و مراثی اهل البیت (ع) و اشعار حکمی، اخلاقی و پند و اندرز است. نصایح منظوم و دیوان اشعارش در سالهای ۱۳۴۰ /۱۳۴۱چاپ و منتشر گردید. قاسم رسا سرانجام در تاریخ ۲۵ آبان ۱۳۵۶ ه.ش درگذشت و در حرم امام ثامن و ضامن (ع)، در صحن عتیق، جلوی پنجره فولاد دفن شده است. #محبان_الرضا_علیه_السلام #مداحان_اهل_بیت @mohebanorezakazemi