هدایت شده از به خط یک رآوی 🇵🇸
12-Shab07Ramazan1401-04.mp3
24.45M
#اعمال_روز_جمعه
•این را ترک نکن!
جناب سید بن طاووس در کتاب جمال الاسبوع خودشون نقل میکنند که:
اگر از تعقیبات عصر روز جمعه به هر عذری ادعیش رو ترک کردی این صلوات( منظور:صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی هست) رو ترک نکن،
به خاطر یک امری که خداوند متعال مارو به اون مطلع کرده!
پن:یکی از دعاهایی که آیتالله بهجت در عصرهای جمعه به خواندن آن مقید بودند صلوات ابوالحسن ضراب اصفهانی است!
#امام_زمان🌱
#در_لابه_لایِ_مناجات🌿
سلک ِجمعیت ما بی تو ز ِهم پاشیده؛
ما که جمعیم چنینیم . . .
تو تنها چونی؟!
من الغریب . .
در شریعت اسلام، "تکرار و ممارست" فی نفسه مهم است. تکرار و ممارست برای نزدیك شدن و رسيدن به آن حقيقت باطنی است. در مورد قرائت قرآن کریم هم همينطور است. خود خواندن قرآن و کثرت تلاوت اهميت دارد. قرآن کتاب خواندن است، کتاب دکور نيست، قرآن کتابی نيست که بگذاری کنار و بگویی من صرفاً تدبر می کنم، در حاليکه هنوز فکر گرم نشده و آن باطن به حرکت نيافتاده که بتواند با باطن قرآن ارتباط بگيرد. پس راهش ارتباط قرائتی با قرآن و کم کم وارد کردن بقيه شرایط در نفس و بهره وری از قرآن کریم است.
ما بیاییم حداقل اَدای انسانهای خوب را در بیاوریم. اگر به اصلاح و خوبشدنِ خودمان، آنچنان امیدی نداریم، حداقل در مسیر خوبشدن بمانیم.
مثالِ آن شخصی که توانایی حفظ قرآن را نداشت [به علت کهولت سن]، اما همیشه سر کلاس حفظ حاضر میشد؛ میگفت دوست دارم وقتی که میمیرم، در ردیف حافظان حشر شوم. بله این فضل خداوند است که نیت شخص و استعدادش را چنین قدر و قیمت میدهد . .
ذکر-حسین جــــانم.mp3
5.24M
نه تنها تصاویرعطر دارن ؛
بلکه اصوات هم دارای عطرن !
مثلا این یکی عطر ِیاس داره:)
قال رسول الله(ص) :
کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین..
من پیامبر بودم در حالی که آدم بین آب و گل بود..
| مجلسی بحار الانوار |
غریبہ186
قال رسول الله(ص) : کنت نبیا و آدم بین الماء و الطین.. من پیامبر بودم در حالی که آدم بین آب و گل بود
پیامبر صلیاللهعلیهوآله طبیبی است که برای درمان بیماران سیّار است. مرهمهای شفابخش او آماده، و ابزار داغ کردن زخمها را گداخته. برای شفای قلبهای کور و گوشهای ناشنوا و زبانهای لال، آماده، و با داروی خود در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است.
•امیرالمومنین علی علیه السلام •
بماند در کوچه چه گذشت، اما زمانی که فاطمه ی زهرا سلام الله علیها رحلت فرمودند؛
امام حسن علیه السّلام بیشتر از امام حسین علیه السّلام و زینب سلام الله علیها جزع و فزع می کردند،
عده ای خدمت امام رسیدند و گفتند:
آقا برخیزید و این قدر گریه و بی تابی نکنید، شما فرزند بزرگ هستید و این گریه ی شدید شما، باعث بی تابی بیشتر برادرتان و خواهرتان که کوچکتر از شما هستند می شود.
امام حسن علیه السّلام فرمودند:
اگر برادرم حسین علیه السّلام نیز مانند من می دانست که در کوچه چه گذشت و آن صحنه ی دلخراش جگر سوز را می دید او هم مانند من بلکه بیشتر بی تابی می کرد. چگونه برای مادرم نگریم در حالی که آن نانجیب چنان سیلی محکمی به صورت مادرم نواخت که بر زمین افتاد، سپس برخاسته و با هم به خانه آمدیم.