💢 جناب
#کمیل نیمه شبی در کوفه به همراه حضرت
#علی (ع) به خانه ای رسیدند که از آن خانه صدای
#تلاوت بسیار زیبایی از
#قرآن به گوش می رسید.🗣 کمیل سخت تحت تأثیر آن صدا قرار گرفت و چنان دگرگون شد که با خود گفت: ای کاش مویی بر بدن این قاری می شدم و صدای قرآن او را می شنیدم! ☺️
#حضرت_علی (ع) از دگرگونی حال کمیل به خاطر آن صدای پرسوز و گداز آگاه شد و به او فرمود: ای کمیل! صدای پراندوه این قاری تو را حیران و شگفت زده نکند؛ چرا که او از
#دوزخیان است و بعد از مدتی راز این سخن را به تو خواهم گفت!
مدتی گذشت تا این که جنگ
#نهروان پیش آمد. در این جنگ برخی از کسانی که با قرآن سر و کار داشتند علی (ع) را
#کافر خواندند و با او به جنگ برخاستند. کمیل چون سربازی جانباز همراه علی بود و علی که شمشیرش از خون آن کوردلان مقدس مآب سیراب شده بود، متوجه کمیل شد، ناگهان نوک شمشیرش را بر سر یکی از هلاک شدگان فرود آورد و فرمود: 👈ای کمیل! آن کسی که در آن نیمه شب قرآن را با آن سوز و گداز می خواند همین شخص است.😞
✍️ مستدرک سفینه البحار، ج ۹، ص ۱۸۶، ماده کمل.
✔️ آری.. فقط صدای زیبا کافی نیست ... روح حاکم بر صدا مهمتر است.
