eitaa logo
فتـح‌قلّه‌ها بسوی‌ظهور«🚩»
1.6هزار دنبال‌کننده
890 عکس
466 ویدیو
44 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از #ققنوس_آتشین «🚩»
💢 ضمن عرض تبریک به‌مناسبت میلاد با سعادت پیامبر عظیم الشأن اسلام را خدمت تمامی مردم دلاور و قدرشناس ایران اسلامی و همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض می‌نمائیم. نامگذاری هفته‌ی وحدت توسط رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت آیت الله امام خمینی (ره) نشان از عمق نگاه انقلاب اسلامی در گستره جهان اسلام بوده و هست و این بصیرت و آینده نگری در هیچ یک از رهبران انقلاب‌های گوناگون بشری در هیچ کجای جهان نبوده و نیست. هفته‌ی وحدت نشان از عزم راسخ انقلاب اسلامی در ترویج انقلاب اسلامی و تنها راه برون رفت از استعمار و استکبار زدگی است. همان‌طور که در هشت سال دفاع مقدس ید واحد امت اسلامی ایرانی از همه‌ی قومیت‌ها و مذاهب در برابر تمامی استکبار جهانی و اَبرقدرت‌ها از شرق تا غرب ایستادگی کردند و از این میدان امتحان پیروز و سربلند بیرون آمدند در دهه‌های گذشته علی رغم تلاش‌های آمریکا و اروپا مبنی بر آشوب در کشورهای مسلمان و ایجاد تفرق و شکاف بین مسلمانان این‌بار نیز "وحدت" موجب شکست آنان شد و تمامی هزینه‌های چند صد میلیارد دلاری‌شان به باد فنا رفت. البته این نکته‌ی بسیار مهم را همه‌ی مسلمانان جهان اعم از شیعه و سنی با عمق وجود فهمیده‌اند و بدان پای‌بند هستند. امروز آنچه که می‌تواند موجب پیروزی و قدرت انقلاب اسلامی در سرتاسر جهان هستی بشود، همین وحدت است. در کشور عزیزمان شاهد مشکلات فراوانی شدیم که ناشی از خودرایی و عدم توجه به توصیه‌های دلسوزان و خون دلخورده‌های انقلاب اسلامی بود. کسانی که با لجبازی تمام دل در گرو دشمنان قسم خورده‌ی ایران اسلامی بسته بودند که امیدواریم درس عبرتی برای مردم و مسئولان قرار گیرد. آنچه در حال حاضر باید مورد توجه و عمل قرار گیرد همین وحدت است. بیانیه اسلامی برای دولت‌ها و و مردم و مسئولین باید همواره‌ نقشه‌ی راه قرار گیرد. محور اصلی بیانیه گام دوم انقلاب به نقش جوانان در تمدن‌سازی نوین اسلامی اشاره می‌کند؛ مقام معظم رهبری می فرمایند : نسل جوان مومن، دانا و پرانگیزه باید محور پیشرفت جامعه اسلامی باشند امروز وقت آن رسیده تا جوان‌های تازه‌نفس وارد میدان شوند و با الهام از بیانات و بینات رهبری عظیم الشان (مدظله) مشکلات و مسائل کشور و مردم را حل و ایران اسلامی را به سوی تمدن نوین اسلامی و پیشرفت سوق دهند. تجربه مديريت جنگ توسط جوانان در دوران هشت سال دفاع مقدس موجب شده تا رهبر معظم انقلاب نگاهی مدبرانه به جوانان داشته باشند. رهبر معظم انقلاب بارها در سياست‌های ابلاغی و چشم اندازهای سياسی كشور اهميت فراوانی به نقش آفرینی فعال و موثر جوانان در همه عرصه‌های خدمتی داشته‌اند و اين اولين باری نيست كه ايشان اين مهم را مورد تاكيد قرار داده‌اند. اماّ یکی از آفت‌های دولت‌ها همواره شعارزدگی و عدم توجه به جوان‌گرایی است که امیدواریم توسط دولت مردان جوانگرایی را جدی گرفته و زمینه وبستر لازم جهت استفاده‌ از توانمندی جوانان‌ برومند و خلاق در همه‌ عرصه‌ها را هر چه بيشتر فراهم آورند. باید اعتماد به نفس در نسل جوان را تقویت کرد، انگیزه بسیار زیادی در نسل جوان برای خدمت‌گذاری وجود دارد به‌شرطی که‌ انگيزه استفاده‌ از ظرفیت آنان واعتماد و باورمندی به‌ آنان نيز، وجود داشته‌ باشد و پدر خوانده‌‌های سیاسی هم‌ آن را پذیرفته و باورکنند در پایان برای مردم عزیز کشورمان آرزوی زندگی سرشار از محبت و آرامش و آسایش، همراه با معنویت در نظام مقدس جمهوری اسلامی و تحت رهبری مدبرانه و حکیمانه رهبر معظم انقلاب، را از درگاه خداوند متعال ارزومندیم. 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼☘️ঊঈ═┅─
💢 طرحی برای جریانِ دانشجوییِ انقلابی [یکم]. از من دربارۀ و تکالیف کنونی آن پرسیدند. چون تجربۀ سال‌های اخیرم نشان می‌دهد که این جریان، برانگیخته و فعّال نخواهد شد و در دوران خواب‌آلودگی و انفعال به سر می‌برد، ترجیح دادم که به‌جای گفتگوی حضوری که زمان فراوانی را خواهد گرفت، چند سطری بنویسم. از همان برداشت نخستم آغاز کنم: دست‌کم یک دهه است که جریانِ دانشجوییِ انقلابی، دیگر پیشران و زنده و بانشاط نیست و حضور و حیاتش احساس نمی‌شود. در دهۀ هفتاد و نیمۀ نخست دهۀ هشتاد، این جریان توانست تا حد زیادی، گره‌گشا و کنشگر باشد اما به‌تدریج، در خواب زمستانی فرو رفت و به حاشیه رفت. این زمستان، همچنان ادامه یافته است. این نیز خود دلایلی دارد و از آن جمله، است. مبارزه و مقاومت و ایستادگی و مسئولیّت و کنشگری و خودآگاهی تاریخی، محتاج هویّت است و این هویّت است که آرمان‌ها را پیش می‌برد. غفلت از هویّت اسلامی و انقلابی و سرگرم‌شدن به فروعات و حواشی، جریانِ دانشجوییِ انقلابی را گرفتار توقف و ایستایی و رکود کرد. دیگر این‌که محافظه‌کاری و هراس و مصلحت‌اندیشی، به سکۀ رایج تبدیل شد و دهان‌ها را بست و فریادها را خاموش کرد. همه دچار تعارف و احتیاط و مداهنه شدیم و از عمل و اقدام و فاعلیّت بازماندیم. هنجارشدگیِ محافظه‌کاری، میدان را از دست ما ستاند و به دیگران واگذار کرد. [دوم]. این حکم و برداشت، خاص جریانِ دانشجوییِ انقلابی نیست، بلکه به‌‎طور کلی همۀ بخش‌های جریان دانشجویی، این‌چنین هستند. جریان لیبرال در دانشگاه‌ها نیز منفعل و بی‌قدرت و حاشیه‌نشین شده و صدای محکمی از آن شنیده نمی‌شود. اگر فصل انتخابات را کنار بنهیم، باید گفت شاخۀ لیبرالیِ جریان دانشجویی، در افسردگی و بی‌حالی به سر می‌برد. البته این وضع، اقتضای نظریِ آنهاست که فردگرا و خویش‌بسنده هستند، اما گذشته از این، به‌شدت دچار افول و شده‌اند. اگر در دهۀ هفتاد، وجه نظری داشتند و به مباحثات دانشگاهی علاقه نشان می‌دادند، اینک حتی از مقدّمات و ابتدائیاتِ مباحث نظری نیز آگاهی ندارند و گفتگو و دغدغه‌ و خواستۀ‌شان، معطوف به خودشان و لذّت‌شان و بدن‌شان است. مشارکت‌شان در جریان کثیف و خبیثِ نشان داد که هیچ سخن فاخر و مستقل و پیشبرنده‌ای ندارند و سقف مطالبات‌شان، کشف حجاب و غذاخوریِ مختلط است و زبان‌شان نیز به‌جای مفاهیم علوم انسانیِ تجدّدی، آغشته دشنام و فحاشی و رکیک‌گویی شده است. اینان، این‌چنین حقیر و بی‌مقدار شده‌اند و به قعر درۀ انحطاط اخلاقی و فکری سقوط کرده‌اند. صد رحمت به آن دوره‌ای که پادو و عملۀ احزاب اصلاح‌طلب بودند و به گروه فشارِ لیبرال‌های حزبی تبدیل شده بودند. [سوم]. اما جریان دانشجوییِ انقلابی، امکان تجدید حیات دارد و می‌تواند دوباره پرچم روشنگری و کنشگری را به دست بگیرد و آرمان فراموش‌شدۀ را یاری برساند. این امر، مقدور و میسّر است، اما وابسته به شروطی است که این جریان، تاکنون روی خوش به آنها نشان نداده است. مرحلۀ نخست، «خودسازی انقلابی» است؛ به این معنی که از لحاظ فکری و نظری، خود را تجهیز کند و بتواند با استدلال‌های قوی، وارد صحنۀ مواجهه شود. «بینش انقلابی»، وجه نظری دارد و این‌گونه نیست که انقلابی‌گری، متضمّن شعارها و ادعاهای میان‌تهی باشد، بلکه باید با قدرت تفکّر و خلاقیّت نظری به میدان و معرکه پا نهاد و آزاداندیشی را در فضای فسرده و خاموش کنونی، احیا کرد. انقلاب بدون «تفکّر»، راه به جایی نخواهد برد و جریان دانشجوییِ انقلابی در این باره، مسئولیت تاریخی دارد. باید به مطهری و مصباح بازگشت و از آنها آموخت. این دو، هیچ‌گاه کهنه و تکراری نخواهند شد و تاکنون، جایگزینی نیز نداشته‌اند. هیچ‌کس در قد و قامت آنها نیست و باید تأسف خورد که پس از مصباح، ما دچار فقدان پدر فکری شده‌ایم. از کسانی به‌عنوان جایگزین مصباح سخن می‌گویند ولی حقیقت این که هیچ‌یک، قابل‌مقایسه با او نیستند و بعضی نیز با اصالت‌های تفکّر انقلابی، فاصله دارند. باید همچنان به آثار مصباح مراجعه کرد و از او کمک طلبید. در لایۀ دیگر، آوینی و مددپور را دریابید. از کاروان زنده‌گان، به رحیم‌پور متصل شوید و از نوشته‌های کچویان، بهره‌ها ببرید. دربارۀ کچویان باید اضافه کنم که تفکّر او، نظیر و شبیه ندارد؛ از عمق دینی و اتقان فلسفی گرفته تا اصالت انقلابی. ما حق او را به جا نیاوردیم و از دریای نبوغ و خلوص و تعمّق او استفاده نکردیم. به‌هرحال، در این خلاء و نقصان، بیشتر محتاج خودسازی معرفتی هستیم. 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼☘️ঊঈ═┅─
💢تنبّه به ضرورت تاریخیِ حلقه‌های میانی [یکم]. واقعیّتی که در عمل با آن مواجه هستیم، «نیروهای انقلابی» است و نه «جبهۀ انقلاب». چسبندگی‌ها و پیوستگی‌ها، اندک هستند و هر نیرویی، بنا به تشخیص و بضاعت خودش، کنش دارد و نمی‌داند دیگران چه طرحی دارند. نقشۀ عملیاتیِ واحدی در میان نیست؛ چون یک «قرارگاه مرکزی» در عرصۀ فرهنگ و معرفت وجود ندارد. اگر در و شناختی به سر می‌بریم، به‌حتم باید در پی انجام عملیات مشترک و تقسیم‌کار باشیم و این مستلزم وجود قرارگاه هست. شوک‌ها و موج‌های فرهنگی در سال‌های آغازین دهۀ هفتاد، نیروهای انقلابی را برانگیخت تا به تشکیلات و همبستگی و هم‌‌افزایی رو بیاورند و طرح‌های ذهنی‌شان را با یکدیگر در میان بگذارند و همگی، در یک خط واحد به حرکت درآیند. در آن سو، حلقۀ کیان قرار داشت که از سال‌های پیش، حیات گروهی و حلقه‌ای خویش را آغاز کرده بود و به‌صورت جمعی و تشکیلاتی عمل می‌کرد، اما در این سو، تازه چنین تنبّه و توجّهی پدید آمده بود. بااین‌حال، متأسفانه این اجتماعاتِ انقلابیِ نخبگانی نیز دوام نیاوردند. هنگامی‌که علامه مصباح، به تقابل با موج رو آورده بود و می‌کوشید با رویکرد فلسفی خویش، بنیان‌های معرفتی آنها را بی‌ثبات کند، رهبر انقلاب به ایشان گفته بودند که برای این مواجهه و تقابل، نیاز به یک اجتماعِ معرفتی دارید و باید از طریق تشکیلاتِ منسجم پیش بروید تا شخص شما، کمتر در معرض ترور شخصیّت و تخریب قرار بگیرید. بر همین اساس بود که ایشان، را تأسیس کرد. البته سال‌ها طول کشید تا این کانون، فعلیّت و عینیّت بیابد و به میدان مواجهه وارد بشود. پژوهشگاه فرهنگ و اندیشۀ اسلامی نیز طرح دیگری برای مواجهۀ معرفتی با جریان دگراندیشِ بود و هرچه که در توان داشت را برای ایجاد یک جبهۀ معرفتی به کار گرفت و خوش درخشید، اما در دهه‌های بعد، به‌تدریج دچار سردی در میدان و عینیّت شد و تا حدی، ماهیّت و غایت دانشگاهی یافت. نیز که علامه مصباح در رأس آن قرار داشت، از چنین آفتی مصون نماند. به‌این‌ترتیب، عرصۀ عمومی از دست رفت و ذهنیّت اجتماعی به فراموشی سپرده شد. فتنۀ سال هشتادوهشت، تکانۀ بزرگ و خطرناکی بود که نیروهای انقلابی را به بازیابی و خودانتقادی و ایجاد تشکیلات سوق داد و این وضع، تا سال‌هایی ادامه یافت، ولی دوباره روزمرّگی و فرسودگی حاکم گردید و «حیات جبهه‌وار»، از دست رفت. [دوم]. پس از آن‌که رهبر انقلاب در سال نود و هشت، از «حلقه‌های میانی» سخن به میان آوردند و نخبگان و سرآمدان و فرهیختگان انقلابی را به کنشگری در عرصۀ غیررسمی و هدایت جریان اجتماعی و عمومی دعوت کردند و سازوکار تحقّق را راه‌اندازی همین حلقه‌ها معرفی کردند، اندک اعتنا و اهتمامی نمایان شد ولی هرگز به مرحلۀ عمل و اجرا نرسید. ازاین‌رو، ما همچنان گرفتار سستی و ضعف در عرصۀ عمومی هستیم و نمی‌توانیم ذهنیّت اجتماعی را راهبری و صورت‌بندی کنیم. اکنون، نه کسی به‌عنوان و معنوی در جمع و جریان نیروهای انقلابی حضور دارد، نه نگاشته‌ایم، نه به و اتّفاق دست یافته‌ایم، نه ظرفیّت‌ها و قابلیّت‌های یکدیگر را می‌شناسیم و به کار می‌گیریم، و نه... . فقط پاره‌ای رخدادهای گذرا، موجب می‌شوند که فعالیّت‌ها و تحرّکاتی انجام شوند که البته آنها هم جنبۀ جمعی و تشکیلاتی ندارند. بهترین کسی‌که می‌توانست جریان انقلابی را در یک راستا، بسیج و متفق گرداند، بود که از میان ما رفت. اینک هیچ‌یک از نیروهای فکری و فرهنگی، در سطح ایشان نیستند و چنین قدرتی را ندارند. ازاین‌رو، به‌ناچار باید به حداقل‌ها اکتفا کرد و مسیر را از طریق ساختار شورایی طراحی کرد. می‌توان نیروهای فکری و فرهنگی انقلاب را – و نه نیروهای سیاسی و مدیر را که دغدغه‌های دیگری دارند و ذهنیّت معرفتی و بدنۀ اجتماعی ندارند – در قالب مجموعه‌ای از حلقه‌های میانی، گرد هم آورد و جریان‌ حلقه‌های میانی را پدید آورد. نیروهایی که زمینه‌های کنشیِ مشترک و مشابه دارند، باید حلقه‌بندی و جایابی ساختاری بشوند و در نسبت با تحوّلات و رخدادها و اقتضاها، موضع‌گیری و هدایت‌گری کنند. این امکان، اکنون وجود دارد، بلکه باید گفت ما با یک ضرورت تاریخی، مواجه هستیم. نباید به تحزب و انتخابات و قدرت رسمی و نهادهای حاکمیّتی، دل بست، بلکه باید عرصۀ غیررسمی را جدّی انگاشت و ذهنیّت جمعی را کرد. باید در عمق جامعه، آفرید و آن را بسط داد. 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ🔥🦅🦅ঊঈ═┅─
سلام علیکم عرض ادب و احترام فراوان خدمت شما عزیزان در شرایط کنونی که فشارهای اقتصادی و تبلیغات دشمن، امید جامعه را تحت تأثیر قرار داده، دفاع از انقلاب نیازمند این است که واقعیت‌ها را به زبان مردم بیان کنیم، راهکارهای ملموس ارائه دهیم و روحیه مقاومت را تقویت کنیم. در ادامه به ده دلیل واقعی و مبتنی بر می‌پردازم که نشان می‌دهد چرا باید به راه و دفاع از انقلاب پایبند بمانیم: 👈 ۱. اقتصاد مقاومتی: ویروس زدایی از سیاست‌های غلط گذشته زیرساخت‌های اقتصادی کشورمان از دوران انقلاب رشد چشمگیری داشته است. مثلاً پوشش برق شهری و روستایی امروز به ۹۹.۵ درصد رسیده که پیش از انقلاب کمتر از ۳۰ درصد بود. شاخص توسعه انسانی (سلامت، آموزش، درآمد) از ۰.۴۳ در دهه ۵۰ به ۰.۸۰ در سال ۲۰۱۸ رسیده که دو برابر متوسط جهانی است. مسئله اصلی در حال حاضر، توزیع ناعادلانه منابع و سیاست‌های نادرستی مانند هدفمندی یارانه‌هاست که در ، ویروسزدایی از اقتصاد و اصلاح ریل‌گذاری‌ها در دستور کار قرار دارد. 👈۲. محور مقاومت: قدرت نرم، نه جغرافیا! شکست ظاهری محور مقاومت پس از سقوط اسد، تنها یک جنگ روانی دشمن است. محور مقاومت ما بر پایه ایمان، وحدت و استراتژی هوشمند استوار است. از لبنان تا یمن، عمق استراتژیک ایران به گونه‌ای است که دشمن را مجبور می‌کند نیروهایش را پراکنده کند؛ مثلاً کاهش فشار بر غزه به دلیل تهدید حزب‌الله در شمال. حماس و حزب‌الله با وجود ضربات دشمن، همچنان توان بازدارندگی خود را حفظ کرده‌اند؛ همانطور که مقا معظم رهبری میفرماید : «محور مقاومت یک قدرت سخت‌افزاری نیست که با سقوط یک دولت نابود شود!» 👈۳. دستاوردهای نظامی: بازدارندگی در برابر تهدیدات دستاوردهای علمی و فناوری نظامی ما، مانند پیشرفت در فناوری موشکی و پهپادی، امنیت ملی را تضمین می‌کند. اگرچه بودجه نظامی ایران تنها یکدهم بودجه آمریکاست، اما بازدارندگی ما به قدری قوی است که حتی رژیم صهیونیستی نتوانسته به جنگ تمامعیار با غزه بپردازد. 👈۴. تحریم‌ها: نشانه ترس دشمن از قدرت ایران تحریم‌های خارجی نه به دلیل ضعف کشور، بلکه به خاطر ترس غرب از الهام‌بخشی انقلاب و قدرت مقاومت ما به اجرا درآمده است. رشد تجارت با چین و روسیه و نقش ما در کریدور بین‌المللی کمربند جاده ابریشم، جایگزین‌های قدرتمندی برای نفت به شمار می‌آیند. 👈۵. وحدت مردم: کلید عبور از بحران‌ها در طول سال‌های گذشته، مردم با وجود تحریم‌ها و کمبودها، به مدت ۸ سال مقاومت کرده‌اند؛ این وحدت، نشان از قدرت و استقامت ما دارد. حماسه ۹ دی نمونه بارزی از وحدت مردم در دفاع از آرمان‌های انقلاب است؛ تنها با همبستگی می‌توانیم بر هر چالشی فائق آیییم. 👈۶. رهبری حکیمانه: ستون استمرار انقلاب تدابیر رهبری در مدیریت بحران‌ها، مانند اجرای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی و هشدارهای به موقع، اثبات می‌کند که نظام ما هوشیار و آیندهنگراست. رهبری معظم همیشه با ارائه راهکارهای عملی و اصلاحات ساختاری، مسیر رشد و شکوفایی را برای ملت ترسیم کرده است. 👈۷. جوانان: سرمایه انسانی بی‌بدل ایران سومین کشور جهان در تولید مقالات علمی است؛ این نشان از نیروی جوان و متخصص ما دارد. جوانان ما پایه و اساس اقتصاد دانش‌بنیان هستند و در مقابله با تحریم‌ها می‌توانند نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا کنند. 👈۸. تجربه تاریخی: شکست پروژه‌های دشمن آمریکا با هزینه‌هایی بالغ بر ۷ تریلیون دلار در خاورمیانه، نتوانسته است ایران را تجزیه کند؛ در حالی که ما با سرمایه‌ای حدود ۱۶ میلیارد دلاری، محور مقاومت را تقویت کردیم. طرح «خاورمیانه جدید» برای تجزیه ایران به ۵ بخش، با مقاومت مردم و مدیریت هوشمند نظام شکست خورد. 👈۹. عدالتخواهی: قلب تپنده انقلاب حمایت از مظلومان فلسطین، یمن و سوریه تنها یک تاکتیک نیست، بلکه هویت انقلاب ماست. این موضع، ایران را به قطب عدالت جهانی تبدیل کرده و نشان از تعهد عمیق ما به ارزش‌های انسانی دارد. 👈۱۰. آینده روشن: اقتصاد بدون نفت با اجرای برنامه هفتم توسعه و تمرکز بر صنایع هایتک، ایران می‌تواند به یک اقتصاد ۱.۵ تریلیون دلاری تا سال ۱۴۰۹ دست یابد. همکاری با کشورهای بریکس و سازمان‌های بین‌المللی غیرغربی، راه را برای خروج از انزوا و استقلال اقتصادی هموار می‌کند. و اما این وسط یه سوال مهم پیش میاد چگونه به این وضعیت واکنش نشان دهیم؟ به زبان ساده بگوییم: «مشکلات اقتصادی ناشی از تحریم‌های ظالمانه است، نه نظام. دشمن می‌خواهد با گرسنه نگه داشتن مردم، انقلاب را شکست دهد، اما ما در برابر هر فشاری مقاومت کرده‌ایم و پیروز شده‌ایم.» با مرور آمارهای واقعی مانند رشد زیرساخت‌ها و دستاوردهای تاریخی مقاومت، به مردم نشان دهیم که مشکلات موقتی‌اند و آینده‌ای روشن در انتظار ماست. 👈ادامه دارد 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ🔥🦅🦅ঊঈ═┅─