🌸💞🌸💞🌸💞🌸💞🌸💞🌸 #پیوند_عاشورا_و_مهدویت #قسمت_چهارم: #ستیز_با_بدعت_ها بدعت در لغت، به معنای «چـیز نـوپیدا و بی سابقه، آیین نو و رسم تازه» و بدعت گذار، یعنی «آورنده رسم و آیـین تـازه» در اصطلاح، بدعت، عبارت است از امری که در دین وارد شده و ریشه ای در کتاب و سنّت نـداشته بـاشد. 📚طـریحی، ج4، 299. راغب می نویسد:« بدعت در مذهب، یعنی وارد کردن سخنی که گوینده و عمل کننده اش بـر روش و سـیره ی صاحب شریعت و مستند بر اصول متقن نباشد» 📚راغب اصفهانی، ص111. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله در مورد بدعت گذاران در دین می فرماید: «هرگاه پس از مـن اهل شک و بدعت را دیدید، بیزاری خود را از آنها آشکار کنید، و به آنها بـسیار دشـنام دهید و درباره ی آنها زیاد بدگویی کنید و عـیوب شان را زیـاد بـگویید و به آنها تهمت بزنید (یا آنها را مـبهوت سـازید) تا به فساد در اسلام طمع نکنند و مردم را از آنها بر حذر دارید و از بدعت های آنـان (چـیزی) نیاموزند. خداوند در برابر این کـارهای تان بـرای شما حـسنات مـی نویسد و درجـات شما را در آخرت بالا خواهد برد.» 📚 کافی، ج2: 375. امـام حسین علیه السلام با شهادت خود، سبب رسوایی و در نتیجه نابودی دولت بدعت گذار بنی امیه شـد و هرگز در مقابل زیاده خواهی یزید کوتاه نیامد و فـرمود: «أَ لَاتَرَوْنَ أَنَّ الْحَقَّ لَا یعـْمَلُ بـِهِ وَ أَنَ الْبَاطِلَ لَا یتَنَاهَی عَنْهُ؛ آیـا نـمی بینید که به حق عمل نمی شود و از باطل نهی نمی شود؟» 📚ابن شعبه حرانی، ص 245. در دوران امامت سالار شـهیدان اباعبدالله الحسین علیه السلام، بـسیاری از تعالیم نبوی، به فراموشی رفـت و امـام حـسین علیه السلام، ناگزیر برای احـیای دیـن جدش و مبارزه با بـدعت ها قـیام کرد، زیرا یزید، آشکارا دست به فساد آلوده بود و جامعه ی اسلامی را دچار انحطاط و خود را خـلیفه ی مـسلمین و جانشین پیامبر صلی الله علیه و آله می دانست و چنین شخصی قـطعاً اگـر بر مـردم حـکومت مـی کرد، تمام ارزش های اسلامی از بـین می رفت.