ناخوش شده ام درد تو افتاده به جانم بايد چه بگويم به پرستار جوانم؟ بايد چه بگويم تو بگو ها؟ چه بگويم وقتى كه ندارد خبر از درد نهانم؟ تب كرده ام اما نه به تعبير طبيبان آن تب كه گل انداخته بر گونه جانم بيمارى من عامل بيگانه ندارد عشق تو به هم ريخته اعصاب و روانم آخر چه كند با دل من علم پزشكى وقتى كه به ديدار تو بسته ضربانم لب بسته ام از هر چه سوال ست و جواب ست مى ترسم اگر باز شود قفل دهانم- اين گرگ پرستار به تلبيس دماسنج امشب بكشد نام تو از زير زبانم مى پرسد و خاموشم و مى پرسد و خاموش "چيزى كه عيان ست چه حاجت به بيانم" #بهروز_یاسمی @golchine_sher

در من دوباره زنده شده یاد مبهمی دنیا قشنگ‌تر شده این روزها کمی   گفتم کمی؟ نه! خیلی؛ یک‌کم برای‌من یعنی زیاد یعنی همسنگ عالمی   دریا کجا و باغ کجا؟ سهم من کجا؟ من قانعم به برگ گلی قطره شبنمی ای‌عشق چیستی تو که هرگاه می‌رسی احساس می‌کنی که دلیری؛ که رستمی   مثل اساس فلسفه و فقه، مبهمی مثل اصول منطق و برهان، مسلمی   هم چون جمال پرده نشینان محجبی هم چون بساط باده فروشان فراهمی حق داشت آدم آخر بی‌عشقِ آن بهشت کمتر نبود از برهوت؛ از جهنمی   با سیب سرخِ وسوسه، پرهیز و لب‌گزه قصری پر از فرشته و دیوار محکمی؟ باید مجال داد به خواهش، به وسوسه باید درود گفت به شیطان؛ به آدمی!   #بهروز_یاسمی @golchine_sher