نشسته پوست می گیرد در ایوان پرتقالش را
به آرامی نسیمی می نوازد نازِ شالش را
کمی فهمیده احساس مرا چینی احساسش
که می دزدد نجیبانه نگاه بی مثالش را
رعیت زاده ام ، او دخترِ خانِ دِهِ بالا
چه زیباتر نموده غنچه لبهاش خالش را
جواب خان مشخص بود ، چون بیگانه با عشق و
نمی فهمید جز باغ و زر و سیم و ریالش را
گذشته کاشکی تکرار میشد آرزو دارم
که گیرم بلکه با دیوان حافظ باز فالش را
خیالی نیست غم ها را ، همین اندازه خوشحالم
که می گیرم به آغوشم همه شبها خیالش را
#مسلم_ارجمند#عضوکانال@golchine_sher
