eitaa logo
گلچین شعر
14.1هزار دنبال‌کننده
773 عکس
268 ویدیو
11 فایل
ارتباط با ادمین: @noroz_ad کانال دوم ما @robaiiyat_takbait
مشاهده در ایتا
دانلود
جدال عقل و دل همواره در من ماجرا دارد شبیه سرزمینی که دو تا فرمانروا دارد شبیه سرزمینی که یکی در آن به پا خیزد یکی در من، شبیه تو خیال کودتا دارد منِ دل مرده و عشق تو … شاید منطقی باشد! گل نیلوفر اغلب در دل مرداب جا دارد تو دلگرمی ولی «همپا» وهمدستی نخواهد داشت کسی که قصد ماندن با منِ بی دست و پا دارد خودم را صرف فعل خواستن کردم ولی عمری ست «توانستن» برایم معنی نا آشنا دارد زیاد است انتظار معجزه از من که فرتوتم پیمبر نیست هر پیری که در دستش عصا دارد … @golchine_sher
آرزویم فقط این است زمان برگردد تیرهایی که رهاشد به کمان برگردد سالها منتظر سوت قطارم که کسی باسلام و گل سرخ و چمدان برگردد من نوشتم که تورا دوست ندارم ای کاش نامه ام گم بشود، نامه رسان برگردد روی تنهایی دنیا اگر افتاده به من باید امروز ورقهای جهان برگردد پیرمردی به غزلهای من ایمان آورد به سفررفت و قسم خورد جوان برگردد @golchine_sher
من دلم می‌خواهد خانه‌ای داشته باشم پُرِ دوست کنج هر دیوارش دوست‌هایم بنشینند آرام گل بگو گل بشنو … هر کسی می‌خواهد وارد خانه ی پر عشق و صفایم گردد یک سبد بوی گل سرخ به من هدیه کند شرط وارد گشتن : شست و شوی دل‌هاست شرط آن داشتن یک دل بی رنگ و ریاست بر درش برگ گلی می‌کوبم روی آن با قلم سبز بـهار می‌نویسم : ای یـار خانه‌ی ما اینجاست تا که سهراب نپرسد دیگر : خانه دوست کجاست؟ @golchine_sher
چون طفل که از خوردن داروست پریشان با دوست پریشانم و بی‌دوست پریشان ابرو به هم آورده و گیسو زده بر هم چون ابر که بر گنبد مینوست پریشان مجموعه‌ی ناچیز من آشفته‌ی او باد آنکس که وجودم همه از اوست پریشان دست و دل من بر سر این سلسله لرزید در جنگل گیسوی تو آهوست پریشان آرامش دریای مرا ریخته بر هم ماهی که پری‌خوست پری‌روست پریشان با حوصله‌ی تنگ و دل سنگ چه سازم با دوست پریشانم و بی‌دوست پریشان @golchine_sher
من خواستم که خواب و خيال خودم شوی رويا شوی اميد محال خودم شوی لرزيد دستهايم و سرگيجه ام گرفت آوردمت دليل زوال خودم شوی يا در دلم شناور يا بر تنم روان ماهی و ماه حوض زلال خودم شوی هر روز بيشتر به تو نزديک می شوم چيزی نمانده است که مال خودم شوی حالا تو چشمهای منی ابر شو ببار تا قطره قطره گريه به حال خودم شوی عاشق نمی شوی سر اين شرط بسته ام نه … حاضرم ببازم و مال خودم شوی @golchine_sher
مادربزرگم خانه‌ای از جنس باور داشت آجر به آجر در دلش سوغات قمصر داشت کنج حیاط کوچکش باغ بزرگی بود گلدان به گلدان شعرهای روح پرور داشت از بیت های بوستانش معرفت می‌ریخت بر شاخه‌‌ی سبز گلستانش کبوتر داشت بوی خوش گل‌های قالی بس که می‌پیچید چون بارگاهی بود که صحنی معطر داشت حتی به جای پرده، پرچم دلبری میکرد حتی به جای صندلی، آن خانه منبر داشت آن خانه‌ای که ابرها همسایه‌اش بودند از هر طرف رفتم به سمت آسمان در داشت از پنجره هم‌دست باران میشدم هر بار بال خیالم تا بلندای فلک پر داشت قطعا ملائک استجابت را می‌آوردند وقتی قنوت ناودان ها عطر کوثر داشت مادربزرگ دائم الذکرم سحر تا شام هر روز ختم چارقل را با سماور داشت همسایه ها حاجت روای خانه اش بودند روزی که نذر سفره‌ی موسی بن جعفر(ع) داشت صفحه به صفحه روضه خوان غم را نفس می‌زد قطره به قطره چشم ها، آیینه ای تر داشت می‌گفت آن مردی که دنیایی اسیرش بود سجاده‌ای در کنج زندانی محقر داشت با اشک‌هایش پایه های عرش میلرزید در سجده‌ی نیمه شب خود صبح محشر داشت با یک اشاره خیر و شر را جابجا می‌کرد آنقدر که بدکاره‌ دست از کار خود برداشت هرگز نباید سر به خاک حجره بگذارد مردی که خاک مقدم او قیمت زر داشت زنجیرها حتی دخیل دست او بودند باب الحوائج با همه، لطفی برابر داشت مادربزرگم گریه کرد و شانه اش لرزید ّبغضی شکست و استکان از غم ترک برداشت مولای مظلوم و غریب شیعیان در بند ای کاش سلمان داشت و ای کاش قنبر داشت او روزه‌داری که طعام سفره اش غم بود او روضه‌داری که همیشه ذکر مادر داشت بر شانه‌ی شب پیکر خورشید را بردند تقدیر روی شانه‌هایش در و گوهر داشت پای گریز روضه خوان تا کربلا می‌رفت می‌گفت صد رحمت که مولا پیکرش سر داشت از بوریا و نعل تازه زود رد می‌شد از بس که در دل غیرت آل پیمبر داشت صفحه به صفحه روضه خوان غم را نفس می‌زد قطره به قطره چشم ها، آیینه ای تر داشت گفتم که آن خانه چنان صحنی معطر بود باید بگویم چون حرم صحنی مطهر داشت @golchine_sher @ahmadiraninasab
آقا سلام می دهم از جان و دل به تو تا این که بشنوم «وَ علیک السّلام» را @golchine_sher
روح افسردهٔ زمین مانده ست بی تو دور از بهار بی تردید عشق هم زخم کهنه ای دارد از غم بی شمار بی تردید درغیاب تو چتر گسترده ست تیره ابری که فتنه می بارد جای باران نگاه زخمی اوست بر تن روزگار بی تردید گردغربت نشسته برسرایل سهم هریک غم وپریشانیست هرسری که هوائی ی عشق است می رود روی دار بی تردید سایهٔ شوم نهروانی ها قد کشیده اگر چه بر این خاک حرف های نگفته را آخر می زند ذوالفقار بی تردید می رسی عاقبت ستارهٔ صبح آخرین سورهٔ صحیفهٔ عشق با ظهورت صلابت علوی می شود آشکار بی تردید عشق یعنی هوایی ات بودن به امیدتو عاشقی کردن ردپای مصممی دارد هر دل بیقرار بی تردید واژه ها می پرند از ذهنم غزلم ناتمام می ماند شاعری رسم دیگری دارد درشب انتظار بی تردید @golchine_sher
با خاطراتت روزها را سخت درگیرم در من نشسته فکر تو تا صبح، می‌میرم هی شعر می‌بافم به قد و قامت دیروز شاید بخوانی و بفهمی باز دلگیرم خاموش شد در روح سرگردان و بیمارم شمع امیدی که تو دادی دست تقدیرم یک قرن از عمر پر از احساس من رفته یک قرن عاشق نیستم در حال تعمیرم زخمی گلوگیر از تو در من مانده می‌دانی دیگر از این احوال ناخوش چشم و دل سیرم باید بخوابم در دل تاریخ بعد از این تا آخرین لحظه به پای غصه زنجیرم @golchine_sher
گر چه در دام غمم اُفتاده ام دربند تو کام من شیرین شود با جرعه ی لبخند تو @golchine_sher
از  آتـش  دل  گـدازه می گیرد عشق  وز حـادثـه رنگ تـازه می گیرد عشق این مستی و تردستی و گستاخی را گــویـا ز شـمـا اجـازه می گیرد عشق @golchine_sher
در سال اوج نخوت فرعون، سال هجوم ابرهه با فیل کو دستهای روشن موسی؟ کو سنگریزه های ابابیل؟ امسال سال وحشی تقویم،سال پلنگ و افعی و کژدُم بازارِ مکر و توطئه باز است دکّان عشق و عاطفه تعطیل این جان به لب رسیده وطن را ،ای طبل شوم جنگ درنگی وین آسمان تشنه جگر را ای ابرهای معجزه تعجیل! این خنجر برادر من بود آمد به میهمانی پشتم او قصّه ی مکرّرِ قابیل من وارث همیشه ی هابیل گیرم که من امام مساجد گیرم که تو کشیش کلیسا خطّی نخوانده ایم ز قرآن ، حظّی نبُرده ایم ز انجیل امروز اگر چه نیست نشانی از سایه ی حمایت سیمرغ امروز اگر چه نیست نشانی از آیه ی بشارت جبریل اما همین سحرگه فردا مردی از این کرانه بر آید با یاسهای زرد به دامن با سیب های سرخ به زنبیل @golchine_sher
صبح شد پنجره ها خندیدند شاخه ها رقصیدند همه جا بوی شکفتن جاری است فرصت بیداری است صبح یعنی آغاز صبح یعنی پرواز قد کشیدن در باد فکر رفتن باشیم چه کسی می گوید پشت این ثانیه ها تاریک است گام اگر برداریم روشنی نزدیک است @golchine_sher
تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نیاز؟ می‌کِشم ناز یکی تا به همه ناز کنم …! @golchine_sher
باران که میبارد هوا بوی تو میگیرد آغوش دنیا عطرِ گیسوی تو میگیرد برقِ نگاهت در مسیر آسمان گل کرد ابر ، آبرو از تاژ ِابروی تو میگیرد با شر شر ِباران هوایی میشوم گاهی فکر و خیالم را سرِ ِموی تو میگیرد تو ماه هستی چادر شب را بغل کردی صدها ستاره نور از روی تو میگیرد قدری نظر انداختی روز ِقیامت شد قدقامتم را قامت ِکوی تو میگیرد بلبل به شوق اشتیاقِ روی تو پر زد گل عشوه را از عطرِ دلجوی تو میگیرد هرگز هوای عشق تو در من نمیمیرد! باران که میبارد هوا بوی تومیگیرد. @golchine_sher
شیرینی آغشته به زهرم بی تو با هر چه غریب و دوست قهرم بی تو چون نقطه ی تاریک پر از وحشت و ترس بن بست ترین کوچه ی شهرم بی تو @golchine_sher
تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد نیست دیگر به خرابات،خرابی چون من باز خواهی که مرا سیل دمادم ببرد حال آن خسته چه باشد که طبیبش بزند زخم و بر زخم،نمک پاشد و مرهم ببرد آن که بر دامن احسان تو اش دسترسی ست به دهان،خاکش اگر نام ز حاتم ببرد زنگ چل ساله آیینه ما گر چه بسی ست آتشی همدم ما کن که به یک دم ببرد رنج عمری،همه هیچ است اگر وقت سفر رخ نماید که مرا با دل خرّم ببرد من ندانم چه نیازی ست تو را با همه قدر که غمت دل ز پریزاده و آدم ببرد جان فدای دل دیوانه که هر شب بر ِتوست کاش جاوید،بدان کوی،مرا هم ببرد ذکر من نام دلارای حبیب است عماد! نیست غم،دوست اگر نام مرا کم ببرد @golchine_sher
دل گرفتارِ رخِ ماهِ گل نرجس شد از ازل عشق تو در عمق وجودم حس شد @golchine_sher
درباغ دلم جوانه ای باید و نیست شوق غزل وترانه ای باید و نیست خواهم که تورا ببینم اماچه کنم دیدارتورا بهانه ای باید و نیست @golchine_sher
غذای جسم شیعه هر چه باشد غذای روح او عشقِ‌ حسین است @golchine_sher
می‌شوم دیوانه‌ی دیوانه وقتی نیستی قبله را گم می‌کنم، در خانه وقتی نیستی بار دیگر دیر کردی، راه مسجد دور نیست شک ندارم می‌روی میخانه وقتی نیستی در محل پشت سرت بسیارصحبت می‌کنند رفته رفته می‌شوی افسانه وقتی نیستی مو‌به‌مو از شب‌نشینی‌های زلفت گفته است درد دل‌ها کرده با من شانه، وقتی نیستی خانه‌ی بعد از تو بی‌سقف و ستون ویرانه‌ای‌ست می‌نشینم گوشه‌ی ویرانه وقتی نیستی از زمانی که شراب‌الدین صدایم کرده‌ای بی قرارم می کند پیمانه وقتی نیستی @golchine_sher
به احترام محمد زمین تبسم كرد تو آمدی و جهان دست و پای خود گم كرد... @golchine_sher
آن که آسان می سپارد جان به دیدارت منم. ... @golchine_sher
چقدر خاطره‌ی ناتمام دارم من که اسم تک تکشان حکمت است و تقدیر است... @golchine_sher
آدینه ها غروب که دلگیر می شوم در انتظار ماه رخت پیر می شوم چون شبنمی به شستن گرد و غبار دل از آبشار دیده سرازیر می شوم افتاده ام به پای تو در اوج بی کسی لطفی نما و گرنه زمین گیر می شوم آئینه ام گرفته به زنگار معصیت از هرم آفتاب تو تطهیر می شوم با آیه های روشنی از صبح انتظار تلفیقی از تلاوتِ تفسیر می شوم وقتی غزال عشق غزل صید می کند با مصرع ظهور تو تقریر می شوم پژواک ناله های غریبانه شماست آدینه ها غروب که دلگیر می شوم @golchine_sher