هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥حجت الاسلام پناهیان: این نماز را از دست ندهید!
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
(💙)
تمـوم شد...😔
روزهاے اُنس و رفاقـت،
شبهاے خلوت و سـجاده و سحر 🌙
حالا ڪه از نـردباڹِ رمضــاڹ بالا رفتے 🙂
و به آسمـوڹ نزدیڪ شدے
❌مراقب بـاش😨
دوبـاره سقـوط نڪنے❗️
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
یڪ ماه اگر خدا خدا مےڪردیم
ما بهر #ظهور تو دعا مےڪردیم
اے ڪاش #نماز_عید_فطر خود را
در پشت سر تو #اقتدا مےڪردیم
#عید_نمیدهد_فرح_بےنظر_هلال_تو
💕اللهم عجل لولیک الفرج
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
هدایت شده از خاکریز افسران جنگ نرم🏴🌷
امام على عليه السلام:
نگاه كردن به شخص بخيل،
دل را سخت مى گرداند.
تحف العقول صفحه 214
💠 به رسانه مردم بپیوندید👇
https://eitaa.com/javanan_enghelabi313
https://sapp.ir/javanan_enghelabi_313
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
درنشر لینک حذف نشود
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۱۳۸
با گفتن "ببخشیدی" بہ بهانہ ے هواخورے بہ سمت در میروم،همین ڪہ در را باز میڪنم سرماے هوا خودش را بہ جانم میڪوبد اما سردتر از حال و هواے من نیست!
مدام پشت سر هم نفس عمیق میڪشم،حرف هاے شهاب در گوشم مے پیچد.
محڪم دستم را مشت میڪنم و بہ خودم نهیب میزنم:دروغ میگہ! دروغ میگہ!
صداے باز و بستہ شدن در حیاط باعث میشود ساڪت شوم،پدر هادے را میبینم ڪہ با لبخند مهربانے بہ سمتم مے آید.
بے اختیار اخمانم در هم میرود،نقش او در این بازے بہ اندازہ ے پدرم است!
سرفہ اے میڪنم و جدے میگویم:سلام!
همین! خشڪ و خالے!
بدون لبخندے!
بدون خودشیرینے هاے یڪ عروس براے پدرشوهرش!
گرم جواب میدهد:سلام آیہ خانم! خوش اومدے!
سرم را پایین مے اندازم:ممنون!
انگشتانم را درهم قفل میڪنم و چیز بیشترے نمیگویم.
مُردد مے پرسد:خوبے؟!
آب دهانم را فرو میدهم:یڪم سرم درد میڪنہ،اومدم بیرون هوا بخورم!
با لحن مهربانے میگوید:بدون لباس گرم؟!
تازہ یادم مے افتد پالتویم را نپوشیدم،سرم را بلند میڪنم:اصلا حواسم نبود!
آرام دست راستش را پشت ڪمرم میگذارد:بیا بریم تو! هوا خیلے سردہ!
گُر میگیرم از این برخورد!
گیج نگاهش میڪنم،انگار حالم را از چشمانم میخواند.
گرم میخندد:من دیگہ مثل باباتم دختر جون! خجالتو بذار ڪنار!
و انگار تازہ یادم مے افتد،حتے اگر از هادے هم جدا شوم بہ واسطہ ے این بازے پدرش تا ابد برایم محرم شدہ!
خجول بہ دستش نگاہ میڪنم،لبخند عمیقے لبانش را از هم باز میڪند:هادے باید قدر این همہ نجابتو بدونہ! چیزے ڪہ این روزا نمیتونہ حالا حالاها پیداش ڪنہ.
باهم بہ سمت خانہ قدم برمیداریم،در را برایم باز میڪند:اول خانما!
محبت هایش واقعے اند،واقعیِ واقعے...
اما دلم نمیخواهد باورشان ڪنم!
و باز حرف هاے شهاب در گوشم زنگ میزند.
نگاهش میڪنم،گویے هادے را در سن پنجاہ سالگے میبینم!
_اول شما عمومهدے!
متعجب نگاهم میڪند:عمو؟! اسم این دیگہ خجالتہ! بذارش ڪنار!
سپس وارد خانہ میشود و پر انرژے میگوید:اهل خونہ! چرا عروسمو تنها گذاشتید؟!
پشت سرش وارد میشوم،با دیدن نازنین ساڪت میشود.
چندبار چشمانش را باز و بستہ میڪند،نگاهے بہ نازنین و سپس بہ حلما و ناصر مے اندازد!
سریع بہ خودش مے آید،لبخند تصنعے روے لبانش جاے میدهد و بہ سمت ناصر میرود:آیہ خانم! مهمون داشتیمو بہ من نگفتے؟!
مشغول روبوسے و احوال پرسے با ناصر میشود،همہ بہ احترامش ایستادہ اند.
گرم گونہ هاے حلما را میبوسد و دلخور میگوید:چہ عجب! یادے از ما ڪردے؟!
حلما جدے میگوید:مشغلہ هاے زندگے اجازہ ے نفس ڪشیدن بہ آدم نمیدہ ڪہ! امروزم فرزانہ زنگ زد دعوتمون ڪرد!
مهدے معنادار بہ فرزانہ نگاہ میڪند و میگوید:دستش درد نڪنہ!
نازنین لبخند بہ لب سریع میگوید:سلام دایے!
مهدے بہ صورتش خیرہ میشود،در عمق چشمانش دلتنگے را میبینم!
_سلام عزیزم! خوبے؟
خوش اومدے!
نازنین براے روبوسے ڪردن پیش دستے میڪند،بے اختیار نگاهم را بہ سمت هادے میڪشانم.
لبخند ڪم رنگے روے لبانش نقش بستہ،سریع نگاهم را مے دزدم.
براے پیدا ڪردن همتا و یڪتا چشم مے گردانم ڪہ در آشپزخانہ مے بینمشان.
بے حوصلہ بہ سمت آشپزخانہ میروم،یڪتا با دیدنم میگوید:توام حوصلہ ت رفت؟!
همتا تشر میزند:اِ! آروم! صداتو میشونن!
یڪتا بیخیال شانہ هایش را بالا میدهد:بشنون! شبیہ مجلس مُردگانہ!
همتا آرام میخندد و میگوید:از دست تو!
با چهرہ اے گرفتہ میگویم:ڪارے نیست من انجام بدم؟! حوصلہ م سر رفتہ!
#ادامہ_دارد...
نویسنده این متن👆:
#لیلی_سلطانی
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷
💠 #رمان_آیه_های_جنون 🍂
💠 #قسمت_۱۳۹
همتا همانطور ڪہ در ڪابینت را باز میڪند میگوید:نہ! بشین و بخور و بہ ما انرژے بدہ ڪار ڪنیم!
یڪتا سریع میگوید:چرا! بیا سالاد درست ڪن!
همتا چشم غرہ میرود:حالا بذار پاش بہ خونہ مون باز بشہ!
_وا! خودش گفت!
میخندم:اینطورے معذبم،بذارید ڪمڪتون ڪنم.
یڪتا با چشم و ابرو بہ من اشارہ میڪند:بفرما! خودش میخواد.
بہ سمت میز غذا خورے شش نفرہ میروم و یڪے از صندلے ها را عقب میڪشم.
یڪتا سبدے پر از پر ڪاهو و خیار و گوجہ فرنگے همراہ یڪ ظرف شیشہ اے مقابلم میگذارد.
دو چاقو از همتا میگیرد و ڪنارم مے نشیند،همانطور ڪہ یڪے از چاقوها را بہ دستم میدهد میگوید:امسال ڪنڪورے اے؟
_آرہ!
بہ نقطہ اے خیرہ میشود و میگوید:یادش بہ خیر! گَند ترین سال عمرم بود!
آرام میخندم:تو و یڪتا ڪہ همین پارسال ڪنڪور دادید.
پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:آرہ! ولے براے من بہ اندازہ ے دہ سال گذشت. خودمو ڪشتم تا بتونم دانشگاہ دولتے قبول بشم.
همتا زبان درازے میڪند:برعڪس من!
_آرہ برعڪس تو ڪہ دو نقطہ خونے!
با دقت مشغول خورد ڪردن ڪاهوها میشوم،یڪتا اجازہ نمیدهد سڪوت حڪم فرما شود:میخواے چے بخونے؟
_حقوق!
دوبارہ پر ڪاهویے داخل دهانش میگذارد:اوهوم! پس توام دو نقطہ خونے!
_ڪم و بیش!
سرم را برمیگردانم و نگاهے بہ سالن مے اندازم.
یڪتا با شیطنت میگوید:دو دیقہ با هادے نباش! با ما باش!
سرم را برمیگردانم و چیزے نمیگویم،سنگینے نگاہ هاے یڪتا و همتا را حس میڪنم.
بدون توجہ ڪاهو ها را خورد میڪنم و حواسم را از همہ چیز پرت!
اما ساعت شمارے میڪنم،براے رفتن بہ خانہ!
❄️❄️❄️❄️❄️❄️
نگاهے بہ میز رنگارنگ مے اندازم و چادرم را ڪمے جلو میڪشم.
همہ پشت میز نشستہ اند،بہ جز من و نازنین!
من دوست ندارم پشت این میز بنشینم و با آدم هایش هم نمڪ شوم،او دوست دارد و آدم هاے دور این میز دوستش ندارند،البته بہ جز هادے!
بدون توجہ بہ نازنین ڪنار همتا مے نشینم،یڪتا هم رو بہ رویم ڪنار هادے نشستہ.
نازنین نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار من و نگاهے بہ صندلے خالے ڪنار یڪتا مے اندازد.
ڪنجڪاوم ببینم ڪدام را انتخاب میڪند،نگاهش میڪنم ڪہ لبخند شیرینے تحویلم میدهد:میشہ ڪنارت بشینم؟!
همہ ے نگاہ ها بہ سمت ما برمیگردد،سعے میڪنم عادے رفتار ڪنم:بفرمایید!
همین ڪہ ڪنارم مے نشیند بوے عطر شیرین و خنڪش هوشم را میبرد!
بے اختیار نگاهش میڪنم،هادے دل بہ این زنانگے هایش دادہ؟!
ظرف سالاد را برمیدارد و ڪمے در پیش دستے اش میڪشد.
نگاهم را از نازنین میگیرم و بہ بشقابم مے دوزم،دلم ڪمے تغییر میخواهد!
تغییر در زنانگے هایم!
ظرف سالاد را رو بہ رویم میگذارد و میگوید:من ڪشیدم.
زیر لب تشڪر میڪنم و مشغول سالاد ڪشیدن میشوم،حق دارد خیالش راحت باشد!
من چیزے ندارم ڪہ هادے را درگیر ڪند! براے نازنین رقیب حساب نمیشوم.
یڪ ڪفگیر برنج میڪشم و رویش تڪہ مرغے میگذارم،یڪتا متعجب میگوید:چرا انقدر ڪم غذا ڪشیدے؟!
لبخند ڪم جانے تحویلش میدهم:همیشہ شام ڪم میخورم!
صداے مهربان و پر انرژے مهدے مورد خطابم قرار میدهد:شام ڪم میخورے یا هنوز با ما تعارف دارے؟!
بہ لبخندم ڪمے جان میدهم:تعارف نمیڪنم،تو خونہ ام همین قدر میخورم.
همتا چند ڪفگیر برنج روانہ ے بشقابم میڪند:امشب ناپرهیزے ڪن ما فڪر نڪنیم تعارف میڪنے!
چشم غرہ اے نثارش میڪنم:از دست تو!
میخندد:خواهر شوهرم دیگہ!
نازنین لبخند بہ لب و با حسرت زیر چشمے نگاهمان میڪند.
من خانوادہ ے هادے را دارم!
او خودِ هادے را!
میخواهم بگویم دیوانہ! تو اصلِ ڪارے را دارے!
خودش،عشقش،قلبش،روحش!
چند صباحے هم جسمش مهمان من است،پس حسرت نخور!
ناصر و مهدے از وضعیت بازار میگویند،گاهے هادے هم در بحثشان شرڪت میڪند و نظر میدهد.
حلما از وضعیت درس و دانشگاہ همتا و یڪتا میپرسد و فرزانہ بہ جاے آن ها جواب میدهد.
ساڪت و سر بہ زیر با غذایم بازے میڪنم،اشتهایے ندارم.
دلم میخواهد برگردم خانہ،خودم را روے تختم پرت ڪنم و بدون فڪر بخوابم!
وقتے از خواب بیدار شدم بہ رسم هفتہ هایے ڪہ بعد از ظهرے هستم با یاسین بہ مدرسہ برویم.
نورا سر بہ سرمان بگذارد و پدرم سخت گیرے هایش را داشتہ باشد.
تنها آزادے ام پوشیدن ڪتانے هاے صورتے رنگ آل استار باشد و گاهے با مطهرہ بیرون رفتن!
بحث بر سر دانشگاہ رفتن نقل و نبات هر روز من و پدرم باشد.
یا عذاب ڪشیدن هاے یزد رفتن در گرماے تابستان و اصرارهاے پدر ڪہ باید برویم و بہ مادربزرگ ڪمڪ ڪنیم!
نہ شهابے باشد،نہ هادے اے،نہ هیچڪس دیگر!
من باشم و زندگے عادے ام!
اما خودم را پشت این میز و در جمع خانوادہ ے عسگرے مے یابم،ڪنارِ معشوقہ ے بہ اصطلاح نامزدم!
#ادامہ_دارد...
نویسنده این متن👆:
#لیلی_سلطانی
http://eitaa.com/golestanekhaterat
https://sapp.ir/golestanekhaterat
🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷