#حضرت_عبدالعظیم_حسنی #زندگینامه حضرت عبدالعظیم حسنے (1) در روز پنج‌شنبه چهارم ماه ربیع‌الثانے سال ۱۷۳ قمرے (۱۳ شهریور ۱۶۸ خورشیدی، ۷۸۹ م)، در زمان پیشواے هفتم شیعیان موسے کاظم در شهر مدینه زاده شد. پدرش عبدالله و مادرش فاطمه یا حیفا نام داشتند. همسر وے خدیجه دختر قاسم بن حسن بن زید بن حسن مجتبی (پسرعموے پدرش که در تجریش تهران به نام امامزاده قاسم مدفون است) بود. عبدالعظیم به دستور علے النقے به شهر ری وارد می‌شود و در سرداب خانه یکے از شیعیان آن شهر به زندگے پنهانے روے می‌آورد. او روزها روزه می‌گرفت و شب‌ها به نماز می‌ایستاد. گاهے پنهانے از خانه بیرون می‌آمد و قبرے را که اکنون روبروے آرامگاهش است زیارت می‌کرد. وے پس از مدتے بیمار می‌شود و چندے بعد در روز سه‌شنبه پانزدهم شوال سال ۲۵۲ قمرے (۱۱ آبان ۲۴۵ خ، ۸۶۶ م)، در زمان پیشواے دهم شیعیان علے النقی (خلافت عباسیان) درگذشت. وے ۷۹ سال قمرے (۷۷ سال خورشیدی) عمر کردند . پس از درگذشت عبدالعظیم حسنی، هنگامے که می‌خواستند او را غسل دهند کاغذے را در پیراهنش می‌یابند که در آن نسب وے و پدرانش این‌گونه آمده‌است : «من ابوالقاسم ، عبدالعظیم بن عبدالله بن علے بن حسن بن زید بن علے بن حسن بن علے بن ابی‌طالب هستم.» در منزلت و مقام وے آمده است که مردے از اهل رے به خدمت حضرت علے بن محمد النقے (امام هادی(ع) رفت. حضرت پرسید: کجا بودی؟ او گفت: به زیارت امام حسین (ع)رفته بودم. امام فرمود: اگر قبر عبدالعظیم را که نزد شماست، زیارت می‌کردی، مانند کسے بودے که امام حسین (ع)را زیارت کرده باشد.(1) 📗(۱) منتهے الامال ج ۱ ص ۲۴ http://eitaa.com/golvajhehaye_roozeh کانال متن روضه مقتل معتبر چهارده معصوم (ع) ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ