ــــ بسم الله الرحمان الرحیم 📌 #چهل_نکته_در_ارتباط_با_منبر 🔰 #حجت_الاسلام_والمسلمین_دکتر_رفیعی 1. رسانه منبر بایستے عرصة مطالب پژوهشی، علمی، عمیق، مستند و صحیح با بیان روان و ساده باشد. هنر مبلّغ آن است که محکم‌ترین مطالب را در ساده‌ترین قالب ریخته و براے مردم با سلایق مختلف ارائه کند. منبر نباید صحنة طرح رؤیاهاے بی‌پایه، مطالب جعلے و ضعیف، داستان‌هاے بی‌اساس، خرافات و در یڪ کلام عوام‌زدگے باشد. 2. نوع سخنرانی‌ها با توجه به تفاوت مخاطب، زمان، مکان و شرایط متفاوت می‌شود. سخنران بایستے بتواند مطالب خود را در 5 دقیقه پیاده کند یا در 50 دقیقه تبیین نماید. توجه شود در فضاهاے مختلف موضوعات مبتلابه را مطرح کنید. 3. در طرح مباحث جامع‌نگر باشید. مثلاً وقتے 40 دقیقه از احترام به پدر و مادر صحبت می‌شود اشاره‌اے هم به احترام و تکریم فرزند شود. 4. کمے محتوا و حاشیه‌پردازے پیرامون یڪ مطلب واضح سزاوار نیست. بایستے حداقل 5 آیه و حدیث، دو تاریخ و داستان، 30% پردازش و ارائه در هر منبر باشد. 5. گشودن حوزه‌ها، موضوعات و محورهاے نو در منبر یڪ ضرورت است. هر منبر حداقل 4 الے 5 ساعت مطالعه،‌ تنظیم و دسته‌بندے می‌خواهد. 6. نقل روایات و آیات زیاد روے منبر بدون تحلیل و تأمل و تکرار لازم مخاطب را خسته می‌کند، لازم است یڪ محور خاص شکافته شود تا ده‌ها محور ناقص و ابتر گذاشته شود. 7. سوژه و موضوع منبر بهتر است با توجه به مشکلات هر جامعه، شهر و منطقه ایجاد شود. 8. شبهه‌افکنے بدون پاسخ یا ایجاد تردید در منبر، لغزش بسیار مهمے است. بعضاً بحثے با تفصیل مطرح می‌شود، اما با یڪ تردید افکنے همة زحمت‌ها هدر می‌رود. در صورتی‌که ضرورتے ندارد به آن شبهه اشاره شود، مگر آنکه پاسخ شایسته ارائه شود. 9. کار تبلیغے دیر ثمره می‌دهد، سخنران نباید هرگز مأیوس شود، حتے اگر با تمسخر و استهزاء مواجه شد، باید مقاومت کند تا نتیجه بگیرد. 10. سخنران به مباحثے بپردازد که براے خودش هضم شده است، درغیر این صورت مخاطب را دچار سردرگمے می‌کند. 11. مباحث تخصصے و متشابه روے منبر یا مطرح نشود و یا خوب تحلیل شود. 12. منفی‌نگرے و دائم بر نقاط ضعف دست‌گذاشتن یکے از آسیب‌هاے سخنرانے است. 13. در استفاده از عناوین و القاب، توجه کنیم به قشر یا گروهے توهین نشده یا نادیده گرفته نشوند. 14. در نقل‌هاے تاریخے و وقایع، به گونه‌اے عمل شود که تحریڪ آمیز نباشد و به ملیت یا منطقه خاصے توهین نشود. 15. مزاح و لطیفه روے منبر باعث لطافت و تنوع است، اما باید توجه داشت برخے شوخی‌ها از منبری‌هاے جوان، ناپسند است، یا جو جلسه و مخاطب اقتضاے آن را ندارد، یا شرایط فراهم نیست. 16. از عذرخواهے زیان‌بخش و کوچڪ کردن خود روے منبر بپرهیزیم، برخے وقتے بر کرسے منبر می‌نشینند به دلیل احساس رعب و اضطراب از کلماتے مانند (ببخشید، جاے من نیست، شما بالاترید، وقت مطالعه پیدا نکردم، مزاحم شدم) استفاده می‌کنند و روحیه خود را خراب می‌کنند، در این زمینه روایت هم داریم. 17. از انتقاد یا اهانت به شخص یا قشر، گروه و حزب خاصے بپرهیزیم، اگر نقدے هم داریم عام و فراگیر باشد، بالاخره هر فرد یا گروه پیروانے دارد. 18. سخنران نباید تکیه کلام داشته باشد. 19. از عوامل حواس‌پرتے مخاطب پرهیز شود، گاهے شکل عمامه، لباس، حرکت تسبیح، دستمال، حرکت زیاد دست، دائم به عینڪ و لباس و صورت دست‌زدن، حواس مخاطب را پرت می‌کند. 20. اگر در جلسه‌اے شخصیت‌هاے مختلف هستند و امکان نام بردن نیست یا القاب مختلف است، انسان نمی‌داند آیت‌الله بگوید، حجت‌الاسلام بگوید، مسئولیت‌هاے افراد را دقیق نمی‌داند، بهتر است یا اشاره نشود یا کلے بگوید شخصیت‌ها و بزرگان حضور دارند، از همة آنان تقدیر می‌شود. 21. اگر سخنرانے در مسجد است،‌ حتماً قبل از منبر، عرض ارادتے به امام جماعت بشود، حتے نام برده شده و تشکر گردد. 22. مناسبت ایام و امکنه رعایت شود. 23. تلفظ صحیح کتب،‌ اعلام و اشخاص بسیار مهم است، گاهے یڪ غلط همه منبر را زیر سؤال می‌برد. 24. در نقل داستان‌هاے تاریخے هرگز به شنیده‌ها اکتفا نکنیم، داستانے را روے منبرها یا از مردم شنیده‌ایم، بر اساس شنیده‌‌ها نقل نکنیم، حتماً به مصدر اصلے مراجعه کنیم، گرچه گوینده مورد اعتماد باشد. 25. از اداے الفاظ مشکل و متشابه که ممکن است با جابجایے یڪ حرف، واژة زشتے ادا شود یا خندة حاضرین را برانگیزد، دورے کنیم. 26. در نقل‌ها تردید راه ندهیم، اگر شڪ داریم اشاره نکنیم. 27. در نقل ارزش‌ها یا ضد ارزش‌ها مرزها را رعایت کنیم. مثلاً اگر از بدے کبر می‌گوییم، به جایگاه عزت هم توجه بدهیم. 28. همه جانبه‌نگرے در تبلیغ امرے ضرورے است، اگر سخنران همة همت خود را در سرزنش و توبیخ به کارگیرد و فقط در کیفر و عذاب و جهنم و صعوبت‌ها سخن بگوید، باعث وحشت، یأس و فرار مردم می‌شود. حضرت علی(ع) می‌فرماید: "الْإِفْرَاطُ فِے الْمَلَامَةِ یَشُبُّ نَا