داستان یک مثل📚📚📚 حرف مفت نزن! این مثل، داستانی تاریخی دارد. می‌گویند اولین خط تلگراف در ایران، در زمان میرزا ملکم خان ناظم‌الدوله و در زمان سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، در سال ۱۲۷۴ هجری قمری راه‌اندازی شد. این خط، به وسیله‌ی معلمان و شاگردان دارالفنون، ببن قصر گلستان و باغ لاله‌زار کشیده شد‌. تا مدتها، مردم عادی، نسبت به این پدیده بدگمان بودند و آن را باور نمی‌کردند و به خرافات و شیاطین نسبت می‌دادند. وزیر تلگراف وقت، علیقلی خان مخبرالدوله، به خاطر جلب توجه مردم و از بین بردن ذهنیت غلط آنها، تصمیم گرفت یکی دو روز، تلگراف به صورت رایگان باشد و مردم هر چه را که می‌خواهند، به وسیله‌ی تلگراف، به هر جا که مایل باشند، مخابره کنند. مردم، ابتدا با شک و تردید و بعد با خیال راحت، شروع کردند به حرف زدن و تلگراف فرستادن. آنها هر چه که به فکرشان می‌رسید، برای خویشان خود در تمام ایران، مخابره کردند و این حرفهای مفت یا رایگان، از حالت سلام و احوال‌پرسی و شوخی و طنز گذشت. بعد از آن روزهای تلگراف مفت و مجانی، یک روز مردم دیدند که بالای در اداره‌ی تلگراف، تابلویی زده‌اند که روی آن نوشته شده: از امروز به بعد، حرف مفت قبول نمی‌شود‌. فوت کوزه‌گری، مصطفی رحماندوست، ج ۱، ص ۴۳۲. #داستان_مثل #حرف‌مفت‌ #مصطفی_رحماندوست https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303