🟣 شرح یک رباعی از مولانا 🟣 یک چند میان خلق کردیم درنگ زیشان به وفا، نه بوی دیدیم، نه رنگ آن بِه که نهان شویم از دیده‌ی خلق چون آب در آهن و چو آتش در سنگ می‌فرماید: مدتی میان مردمان، درنگ و با ایشان زندگی کردیم؛ اما از آنان نه ذره‌ای وفا و عشق دیدیم و نه رنگ خدایی. بهتر است همچون آب در آهن و آتش در سنگ، از دیده‌ی ایشان پنهان شویم. ای عزیز، دیده‌ای که هنرمندان و نویسندگان و شاعران، چقدر به آثار خویش عشق می‌ورزند و آن‌ها را دوست دارند؟ تنها دوستدار تو، آفریننده و سازنده‌ی توست که حق است سبحانه و تعالی. همچنین دوستدار تو انبیا و اولیای حقند که وظیفه دارند تو را از خاک برکشند و به افلاک برند. همچنین شاه اولیا، علی مرتضاست که دوستدار عاشقان و عارفان است و پدر وفاست و وفادارترین شخص به حق است و کُنیه‌اش، بوالوفاست: ای بی وفا، جانی که او بر بوالوفا عاشق نشد قهر خدا باشد که بر لطف خدا عاشق نشد (مولانا ) کافی‌کفِ کوفی‌وطن، صافی‌دلِ صوفی‌بدن هم بوالوفا هم بوالحسن، هم مرتضی هم حیدری (اوحدی مراغی) وفا از خواجگان شهر با من کمال دولت و دین، بوالوفا کرد (حافظ) 📚📚📚📚 باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، سید احمد بهشتی شیرازی، ص ۳۳۶ و ۳۳۷، رباعی ۴۲۱. #شرح‌رباعی‌مولانا #سید‌احمد‌بهشتی‌شیرازی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

🌹شرح یک رباعی از مولانا🌹 از سید احمد بهشتی شیرازی گُم باد سری که سَروران را پا نیست وان دل که به‌جان، غرقه‌ی آن سودا نیست گفتند: در این میان، نگُنجد مویی من موی شدم؛ از آن مرا گُنجا نیست می‌فرماید: گم باد سری که پای سروران و شهیدان میدان عشق و ایمان را خاک و از دل و جان، غرقه‌ی دریای محبت ایشان نیست و سودای وصال ایشان را در سر نمی‌پرورانَد. در بیت دوم رباعی می‌فرماید: مرا گفتند: در میان عشق و محبت سرورانِ میدانِ عشق خدای که پنج تنِ آل‌عبایند، مویی نگنجد. من از فراق ایشان و از مویه و ناله، همچون موی شدم؛ از آن جهت، مرا نزد ایشان جای نیست. به نظر می‌رسد که اشاره به حدیث کسا می‌فرماید و مراد از سروران، آل‌عبایند. 📚📚📚 باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۶۵۴، رباعی ۸۰۵. #شرح‌رباعی‌مولانا #پنج‌تن‌آل‌عبا #سید‌احمد‌بهشتی‌شیرازی #کانال‌گلزار‌ادبیات https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

شرح یک رباعی از مولانا از سید احمد بهشتی شیرازی زهر از کف یار سیم‌بَر بتوان خورد تلخِ سخنش، همچو شکر بتوان خورد بس بانمک است یار و بس بانمک است جایی که نمک بُوَد، جگر بتوان خورد به نظر می‌رسد این یار سیم‌بری که می‌توان زهر از کف او نوشید و سخن تلخش را همچون شکر خورد و بس بانمک است و عارفان و عاشقان، از فراق او جگر و خون جگر می‌خورند، حضرت ختمی مرتبت (ص) است که وقتی از حضرتش پرسیدند: شما زیباترید یا یوسف علیه السلام؟ فرمود: او از من زیباتر بود و من از او بانمک‌ترم: هُوَ اَصبَحُ مِنّی و اَنَا اَملَحُ مِنهُ. حُسنت به اتفاق ملاحت، جهان گرفت آری به اتفاق، جهان می‌توان گرفت (حافظ) ای عزیز، این اصل، باطل است که مردمان می‌پندارند که انبیا و اولیا و خوبان عالم مُرده‌اند؛ ایشان زنده‌ی جاویدند. شیخ ابوالعباس قصّاب می‌فرماید: مصطفی نمُرده است؛ نصیب چشم تو از مصطفی مُرده است. (تذکرة الاولیای عطار) 📚📚📚 باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۴۲۲ و ۴۲۳، رباعی ۵۲۶. #شرح‌رباعی‌مولانا #سید‌احمد‌بهشتی‌شیرازی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

شرح یک رباعی از مولانا از سید احمد بهشتی شیرازی شب گشت که خَلقان، همه در خواب رَوَند ماننده‌ی ماهی، همه در آب روند چون روز شود، جانب اسباب روند وآن‌‌ها دگرند که سوی وَهّاب روند می‌فرماید: شب شد تا خلقان و عامیان در خواب روند؛ چنانکه ماهیان در آب فرو می‌روند و چون روز شود، به روی آب می‌آیند و جانب اسباب روند؛ اما دگرانند از خاصان حق، که چه در شب و چه در روز، به سوی خدای می‌روند و از دست دیوانِ درون و برونِ خویش، در مُسبّبُ الاَسباب می‌گریزند. چون که از خیل دیو نگریزی در حصارِ مسبب الاسباب؟ (ناصرخسرو) و خاصان حق، همچون پیشوایشان، تنها چشم‌هاشان به خواب می‌رود و دل‌هاشان، همیشه بیدار است؛ چه، ختمی مرتبت (ص) فرمود: عَینایَ تَنامُ و لایَنامُ قَلبی (چشمانم به خواب می‌رود؛ ولی قلبم نمی‌خوابد.) 📚📚📚 باغ اسرار خدا، شرح رباعیات مولانا، بهشتی شیرازی، ص ۳۶۷ و ۳۶۸، رباعی ۴۶۵. #شرح‌رباعی‌مولانا #سید‌احمد‌بهشتی‌شیرازی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303