حُسن و ملاحت
از حافظ
حُسنت به اتفاق ملاحت، جهان گرفت
آری، به اتفاق، جهان میتوان گرفت
افشای راز خلوتیان خواست کرد شمع
شکر خدا که سِرّ دلش، در زبان گرفت
زین آتش نهفته که در سینهی من است
خورشید، شعلهای است که در آسمان گرفت
میخواست گل که دَم زَنَد از رنگ و بوی دوست
از غیرتِ صبا، نَفَسش در دهان گرفت
آسوده بر کنار چو پرگار میشدم
دوران، چو نقطه، عاقبتم در میان گرفت...
حافظ، چو آب لطف، ز نظم تو میچکد
حاسد، چگونه نکته تواند بر آن گرفت؟
شاخ نبات حافظ، دکتر برزگر خالقی، ص ۲۱۸.
#حسن
#ملاحت
#شمعوگل
#حافظ
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303