اصطلاحات عرفانی صحرا بیابان، دشت هموار. در اصطلاح، عالم روحانی است که آن را صحرای روحانی نیز می‌گویند. در کلمات شیخ اشراق، شهاب‌الدین سُهروردی، کنایه از ملکوت است. سنایی گوید: باش تا حُسن نگارم، خیمه بر صحرا زند شورها بینی که اندر جَنّةُ المأوا زند مولوی گوید: حلقه کردند او چو شمعی در میان سَجده کردندش همه صحرائیان و جهان امکان را نیز گویند. عراقی گوید: عشق، شوری در نهاد ما نهاد جان ما در بوته‌ی سودا نهاد داستان دلبران آغاز کرد آرزویی در دل شیدا نهاد رمزی از اسرار باده، کشف کرد راز مستان، جمله بر صحرا نهاد... فرهنگ اصطلاحات و تعبیرات عرفانی، دکتر سجادی، ص ۵۲۶، ذیل واژه‌ی صحرا. #اصطلاحات_عرفانی #صحرا https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303