📗 صلوات خاصه روز عرفه «اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ فِى الاَْوَّلینَ، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ فِى الاْخِرینَ؛ خدایا درود فرست بر محمّد و آلش در زمره پیشینیان و درود فرست بر محمّد و آلش در زمره پسینیان.» «وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وَآلِهِ فِى الْمَلاَِ الاَْعْلى، وَصَلِّ عَلى مُحَمَّد وآلِهِ فِى الْمُرْسَلینَ؛ و درود فرست بر محمّد و آلش در ساکنین عالم بالا و درود فرست بر محمّد و آلش در زمره مرسلین.» «اَللّهُمَّ اَعْطِ مُحَمَّداً وَ آلَهُ الْوَسیلَةَ وَ الْفَضیلَةَ والشَّرَفَ وَ الرِّفْعَةَ وَ الدَّرَجَةَ الْکَبیرَةَ؛ خدایا عطا کن به محمّد و آلش مقام وسیله و فضیلت و شرف و رفعت و درجه بلند.» «اَللّهُمَّ اِنّى آمَنْتُ بِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ علَیْهِ وَ آلِهِ وَ لَمْ اَرَهُ، فَلا تَحْرِمْنى فِى الْقِیمَةِ رُؤْیَتَهُ، وَ ارْزُقْنى صُحْبَتَهُ و تَوَفَّنى عَلى مِلَّتِهِ، وَ اسْقِنى مِنْ حَوْضِهِ مَشْرَباً رَوِیّاً سآئِغاً هَنیئاً، لا اظْمَأُ بَعْدَهُ اَبَداً، اِنَّکَ عَلى کُلِّ شَىْء قَدیرٌ؛ خدایا من ایمان آوردم به محمّد صلى الله علیه و آله با این که او را ندیده‌ام پس در روز قیامت از دیدارش محرومم مفرما و مصاحبت و همنشینى او را روزیم فرما و بر کیش او بمیرانم و بنوشانم از حوض او (حوض کوثر) نوشاندنى سیراب و جانبخش و گوارا که پس از آن هرگز تشنه نشوم که براستى تو بر هر چیز توانایى.» «اَللّهُمَّ اِنّى آمَنْتُ بِمُحَمَّد صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَلَمْ اَرَهُ، فَعَرِّفْنى فِى الْجِنانِ وَجْهَهُ، اَللّـهُمَّ بَلِّغْ مُحَمَّداً صلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ مِنّى، تَحِیَّةً کَثیرَةً وَسَلاماً؛ خدایا من ایمان آورده‌ام به محمّد صلى الله علیه وآله و او را ندیده‌ام پس در بهشت رویش را به من نشان ده خدایا برسان به محمّد صلى الله علیه و آله از جانب من تحیتى بسیار و سلامى.» 📚منبع مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی #دعا_و_مناجات #عرفه #روز_عرفه #مداحی_عالمانه .

. ✳️ اعمال روز عرفه به نقل از المراقبات میرزا جواد آقا ملکی تبریزی بدین شرح است: ⭐️روزه روزه در روز عرفه بسیار سفارش شده و در روایتی روزه این روز را کفاره نود سال می‌داند. ⭐️دعای عرفه اهمیت دعای عرفه از روزه این روز بیشتر است لذا اگر ضعف روزه مانع دعا شود بهتر است روزه نگرفته و دعای عرفه خوانده شود. در هنگام دعا باید به شرایط و آداب دعا توجه ویژه‌ای داشت. ⭐️مکان دعا بهترین مکان برای دعای عرفه کربلا می‌باشد که در روایتی از امام صادق علیه‌السلام وارد است: «خداوند متعال قبل از اهل عرفات براى زائرین قبر حسینى علیه‌السّلام جلوه کرده، نیازهاى آنان را برآورده، گناهانشان را بخشیده و آنان را به خواسته‌هایشان مى‌رساند. آنگاه نزد اهل عرفات آمده و با آنان نیز این‌گونه رفتار مى‌کند.» ⭐️زیارت امام حسین علیه‌السلام زیارت امام حسین علیه‌السلام در این روز بسیار سفارش شده تا آنجا که در روایتی ثواب این زیارت را برابر با یک میلیون حج با قائم آل محمد صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، یک میلیون عمره با رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، آزاد کردن یک میلیون برده و کالاهایى که به اندازه بار یک میلیون اسب باربر باشد می‌داند. ⭐️نماز قبل از دعا بعد از زیارت قبل از این‌که دعا را آغاز کند دوازده رکعت نماز وارد شده که در هر رکعت یک بار «فاتحه الکتاب» «آیة الکرسى» و«قل هو اللّه احد» بخواند. پس از آن به اندازه‌اى که مى‌تواند قرآن خوانده سپس سجده کرده و بعد از سجود بگوید: «سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ فازَ بِهِ، سُبْحانَ مَنْ تَعَطَّفَ بِالْحِلْمِ وَ تَکَرَّمَ بِهِ، سُبْحانَ مَنْ أَحْصى کُلَّ شَیْ‌ءٍ وَ عَلِمَ بِهِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِی انْ یُسَبَّحَ سِواهُ، سُبْحانَ ذِی الْعِزِّ وَ الْقُدْرَةِ، سُبْحانَ الْعَظِیمِ الاعْظَمِ. اسْأَلُکَ یا رَبِّ بِمَعاقِدِ الْعِزِّ مِنْ عَرْشِکَ وَ بِاسْمِکَ الْعَظِیمِ، وَ أَسْأَلُکَ بِالْمُسْتَجابِ مِنْ دُعاءِکَ، وَ بِنُورِ وَجْهِکَ انْ تُصَلِّیَ عَلى‌ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ.» و سپس خواسته‌هاى خود را از خدا بخواهد. اگر حال این نماز را نداشت، پیش از این که از حرم خارج شود در زیر آسمان دو رکعت نماز خوانده آنگاه بازگشته و امام علیه‌السّلام را زیارت کند و اگر در غیر کربلا بود بعد از نماز ظهر و عصر و در زیر آسمان این دو رکعت را بجا آورده و سپس به محل دعاى خود برود. او باید این دو رکعت را به خوبى بجا آورد. زیرا به منزله هدیه‌اى است که انسان پیش از حضور در پیشگاه بزرگان آن را بعنوان هدیه به او تقدیم مى‌کند. 📚منبع المراقبات، میرزا جواد آقا ملکی تبریزی، ص۴۹۶ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

♻️ گناه بنده را به حسنه مبدل می‌کنم محمّد بن عليّ بن الحسين بن بابويه في ثواب الأعمال قال: حدّثنا محمّد بن موسى بن المتوكّل قال: حدّثني محمّد بن جعفر قال: حدّثني محمّد ابن جعفر قال: حدّثني محمّد بن موسى بن عمران النخعيّ قال: حدّثني الحسين بن يزيد عن عليّ بن أبي حمزة عن أبي بصير عن أبي عبد اللَّه عليه السلام قال: سمعته يقول: أوحى اللَّه إلى داود: يا داود! إنّ عبدي المؤمن إذا أذنب ذنبا ثمّ تاب من ذلك الذنب و استحيى منّي عند ذكره غفرت له و أنسيته الحفظة و أبدلته حسنة و لا أبالي و أنا أرحم الراحمين. محمد بن على بن حسين بن بابويه در كتاب ثواب الاعمال از محمد بن موسى بن متوكل از محمد بن جعفر از محمد بن موسى بن عمران نخعى از حسين بن يزيد از على بن أبوحمزه از ابوبصير از ابو عبداللَّه عليه‌السلام روايت كرده كه حضرت فرمود: «خداوند به داود عليه‌السلام وحى كرد: اى داود! اگر بنده‏‌اى گناهى را مرتكب شد و بعد هم توبه كرد و خجالت كشيد از اين كه آن گناه را ذكر كند من او را مى‏‌بخشم و به حافظان عمل دستور مى‌‏دهم كه از ياد آن شخص ببرند و آن را مبدل به حسنه مى‌‏كنم. چون من ارحم الراحمين هستم.» 📚منبع الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، شیخ حر عاملی، ص ۱۸۶ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

❇️ صدای کسی‌که مرا بخواند بگوش من می‌رسد و عن أبي عليّ الأشعريّ عن الحسن بن عليّ الكوفيّ عن عليّ بن مهزيار عن عثمان بن عيسى عن ابن مسكان عمّن رواه عن أبي عبد اللَّه عليه السلام: إنّ داود لمّا وقف بعرفات نظر إلى الناس و كثرتهم فصعد الجبل و أقبل يدعو، فلمّا قضى نسكه أتاه جبرائيل فقال له: يا داود! يقول لك ربّك: لم صعدت الجبل؟ ظننت أنّه يخفى عليّ صوت من صوت؟ ثمّ مضى به إلى جدّة «۱» فرسب به في البحر مسيرة أربعين صباحا في البرّ فإذا صخرة فلقها فإذا فيها دودة فقال له: يا داود يقول لك ربّك: أنا أسمع صوت هذه الدودة في بطن الصخرة في قعر هذا البحر فظننت أنّه يخفى عليّ صوت من صوت؟ و از ابو على اشعرى از حسن بن على كوفى از على بن مهزيار از عثمان بن عيسى از ابن مسكان از كسى ديگر از ابوعبداللَّه عليه‌السلام روايت كرده كه حضرت فرمود: «هنگامى‌كه داود عليه‌السلام در عرفات توقف كرد و به مردم نگاه نمود و از كثرت تعداد آنها آگاه شد، رفت به بالاى كوه عرفات و شروع به دعا نمود. وقتى كه مراسمش به پايان رسيد، جبرئيل بر وى نازل شد و گفت: اى داود! خداوند مى‏‌فرمايد: چرا بالاى كوه رفتى و مناجات كردى؟ ترسيدى كه من صداى تو را در پائين كوه نشنوم؟» «بعد جبرئيل داود را با خود به كنار رودخانه برد و با وى به داخل دريا فرو رفت و مسير چهل روز در صحرا را در دريا پيمودند. در آنجا يك صخره‏‌اى بود آن را كندند و از داخل آن يك كرمى بيرون آمد. بعد جبرئيل به داود گفت: اى داود! خداوند مى‏‌فرمايد: من صداى اين كرم را كه در ميان سنگ و در داخل دريا قرار گرفته مى‌‏شنوم. پس تو گمان كردى صداى كسى كه مرا بخواند بگوش من نمى‌رسد؟» (۱) 📚منبع (۱) الجدّة: شاطئ النهر الجواهر السنية فی الأحاديث القدسية (كليات حديث قدسى)، شیخ حر عاملی، ص ۱۷۲ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

✅ فضیلت شب عرفه درباره شب عرفه روایت شده است که دعای خیر در آن مستجاب و کسی‌که در آن به فرمانبرداری خداوند مشغول باشد، پاداش صد و هفتاد سال عبادت را خدای متعال به او عطا فرماید. زیارت امام حسین(ع) در این شب مستحب است. (۱) رفتن به عرفات و یا کربلا، بهترین مکان‌ها برای استجابت دعا در روز عرفه است. اهمیت دعا در این روز به اندازه‌ای است که روزه این روز را برای کسی که روزه باعث ضعف او هنگام دعا شود، ممنوع کرده‌اند. پاداش زیارت امام حسین(ع) در روز عرفه به اندازه‌ای است که از امام صادق(ع) روایت شده: «خداوند متعال برای زائرین قبر حسینی، قبل از اهل عرفات(حجاج) جلوه کرده، حوائج آنان را برآورده، گناهانشان را بخشیده و آنان را به خواسته‌هایشان می‌رساند و آنگاه نزد اهل عرفات آمده و با آنان نیز این‌گونه رفتار می‌کند.» (۲) حجاج شامگاه روز عرفه و شب دهم ذی الحجه، پس از ادای فریضه مغرب کوچ می‌کنند. فاذا افضتم مِن عرفاتٍ فاذکروا الله عند المشعرِالحرامِ (۳) پس هنگامی که از عرفات بازگشتید، در مشعرالحرام به ذکر خدا بپردازید. (۴) 📚منبع (۱) المراقبات، میرزا جواد ملکی تبریزی، ص ۴۳۷ (۲) المراقبات، میرزا جواد ملکی تبریزی، ص ۴۴۰ (۳) سوره بقره، آیه ۱۹۸ (۴) حج باشکوه ترین تجلی وحدت، دوست محمدی، ص ۱۳۰ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

🟢 فضيلت شب و روز عرفه روايت است كه امام سجاد(علیه‌السلام) در روز عرفه صدای سائلی را شنيد كه از مردم سئوال می‌كرد، حضرت به او فرمود:«وای بر تو! آيا در مثل چنين روزی از غير خدا سئوال می‌كنی و حال آنكه در اين روز برای بچه‌هایی كه در شكم مادرانند، اميد سعادت و خوشبختی می‌رود.» (۱) درباره شب عرفه روايت شده است كه دعای خير در آن مستجاب و كسی كه در آن به فرمانبرداری خداوند مشغول باشد، پاداش صد و هفتاد سال عبادت را خدای متعال به او عطا فرماید. زیارت امام حسین(ع) در اين شب مستحب است. (۲) در روز عرفه رفتن به عرفات و يا کربلا، بهترين مكان‌ها برای استجابت دعا می‌باشد. اهميت دعا در اين روز به اندازه‌ای است كه روزه اين روز را برای كسی كه روزه باعث ضعف او هنگام دعا شود، ممنوع كرده‌اند. پاداش زيارت امام حسين(علیه‌السلام) در روز عرفه به اندازه‌ای است كه از امام صادق(علیه‌السلام) روايت شده: «خداوند متعال قبل از اهل عرفات برای زائرين قبر حسينی(ع) جلوه كرده، نيازهای آنان را برآورده، گناهانشان را بخشيده و آنان را به خواسته‌هایشان می‌رساند و آنگاه نزد اهل عرفات آمده و با آنان نيز اينگونه رفتار می‌كند.» (۳) امام علی(ع) فرمودند: «مِنَ الذُّنُوبِ لا تُغْفَرُ اِلَّا بِعَرَفاتٍ؛ برخی از گناهان [به گونه‌ای سنگین است که] جز در عرفات و مشعرالحرام بخشوده نمی‌شود.» (۴) 📚منبع (۱) اسرار حج، علی عطائی اصفهانی، ص ۱۲۰ (۲) المراقبات، میرزا جواد ملکی تبريزی، ص۴۳۷ (۳) المراقبات، میرزا جواد ملکی تبريزی، ص ۴۴۰ (۴) بحارالانوار، علامه مجلسی، ج ۹۶، ص ۲۶۱ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

✔️ تاریخچه عرفات عرفات مکانی است که حضرت آدم علیه‌السلام اعتراف به گناه و تقصیر خود کرد و مورد مغفرت خداوند قرار گرفت. به همین جهت عرفات نامیده شد. (۱) تمام انبیا و پیامبران در این مکان مشمول عنایت حق تعالی شده و اظهار بندگی نموده‌اند و همچنین امام حسین(ع) در حالی‌که با جمعی از بستگان و یارانش به این مکان رسیدند، به درگاه خداوند تضرع و زاری نمودند. از جمله دعاهای مشهور این روز دعای حضرت سید الشهداء(ع) امام حسین(ع) است. بشر و بشیر پسران غالب اسدی روایت کرده‌اند که روز عرفه در عرفات در خدمت آن حضرت بودیم، پس از خیمه بیرون آمدند با گروهی از اهل بیت و فرزندان و شیعیان با نهایت تذلل و خشوع رو به سوی کعبه دعای عرفه را زمزمه فرمودند. (۲) 📚منبع (۱) حج برنامه تکامل، محمد ضیاءآبادی، ص ۲۳۷ (۲) مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، ص ۴۵۶ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

🟢 فضیلت روز عرفه روایت است که امام سجاد(ع) در روز عرفه صدای سائلی را شنید که از مردم سئوال می‌کرد، حضرت به او فرمود: «وای بر تو! آیا در مثل چنین روزی از غیر خدا سوال می‌کنی و حال آنکه در این روز برای بچه‌هایی که در شکم مادرانند، امید سعادت و خوشبختی می‌رود.» 📚منبع اسرار حج، آیةالله مظاهری، ص ۱۲۰ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

❇️ لزوم قدرشناسی و سپاسگزاری امام حسین علیه‌السلام در یکی از فرازهای دعای عرفه می‌فرمایند: «لَمْ تُخْرِجْنِی لِرَأْفَتِکَ بِی وَ لُطْفِکَ لِی ]بِی [وَ إِحْسَانِکَ إِلَیَّ فِی دَوْلَةِ أَئِمَّةِ الْکُفْرِ الَّذِینَ نَقَضُوا عَهْدَکَ وَ کَذَّبُوا رُسُلَکَ لَکِنَّکَ أَخْرَجْتَنِی ]رَأْفَةً مِنْکَ وَ تَحَنُّنا عَلَیَّ [ لِلَّذِی سَبَقَ لِی مِنَ الْهُدَی الَّذِی لَهُ یَسَّرْتَنِی وَ فِیهِ أَنْشَأْتَنِی.» این جمله در حقیقت قدرشناسی از یک نظام الهی و اسلامی شمرده و با استناد به آیات قرآن کریم که از نبوت و رسالت و ولایت و امامت و هدایت و ایمان به عظمت یاد شده، آن‌ها را منّت‌های الهی بر بندگانش دانسته‌اند. در فرازی از دعای عرفه، امام سجاد علیه‌السلام که وجود امام عادل و حاکمیت او را مایه احیای آثار دین دانسته , و می‌فرماید:«اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَیَّدْتَ دِینَکَ فِی کُلِّ أَوَانٍ بِإِمَامٍ أَقَمْتَهُ عَلَماً لِعِبَادِکَ، وَ اجْعَلْنَا لَهُ سَامِعِینَ مُطِیعِینَ.» آن حضرت نیز مانند امام حسین علیه‌السلام تولّد خود را در دوران حاکمیت اسلام و رخت بربستن جاهلیت را نعمت مشکور می‌داند؛ زیرا حکومت اسلامی یکی از پاک‌ترین میوه‌های شجره طیّبه دین الهی است که مایه حفظ دین و تباه نشدن حق می‌گردد و حاکم دینی مجری احکام اوست. بنابراین، به دنیا آمدن و همچنین زندگی کردن در سایه نظام اسلامی نعمتی است که شکر آن لازم است، چنان که زوال جاهلیت و ظلم که ظهور قهر الهی است، شکر گزاری می‌طلبد. فَقُطِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ. امام حسین علیه‌السلام با اشاره به همین نعمت، شکر می‌کند که در حاکمیت کفر و رواج بت پرستی به دنیا نیامد؛ زیرا گرچه با نورانیت غیبی حق را می‌دید، اما توان زنده کردن حق و احیای جامعه بر محور حق را نداشت. حتی اگر زمانی به دنیا می‌آمد که عمرش در عصر معاویه به پایان می‌رسید، باز هم آن توفیق بزرگ نصیبش نمی‌شد. چون معاویه با مکر خویش از پیدایش حماسه جاوید عاشورا می‌توانست جلوگیری کند و حسین بن علی علیهم‌السلام را مانند برادرش مسموم سازد و زمام قدرت را به دست گیرد، اما خامی و ناپختگیِ خمّاری همانند یزید، زمینه ایثار و نثار را برای امام حسین علیه‌السلام فراهم ساخت تا احیاگر نظام اسلامی باشد. 📚منبع مجله میقات حج، عبدالله جوادی آملی، شماره ۴۲ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه .

🟤 روز عرفه، روضه‌ حضرت عباس(ع) را بخوان حجةالاسلام و المسلمین حاج سید حسن ابطحی، در كتاب «ملاقات با امام زمان علیه السلام» آورده است: بدون تردید حضرت بقیةالله – روحی فداه – در مجالس عزای حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام حاضر می‌شوند، زیرا آن حضرت خود را صاحب عزا می‌دانند. به خصوص، اگر مجلس را افراد متقی و با اخلاص ترتیب داده باشند و باز بالاخص اگر در امكنه‌ی متبركه تشكیل شود و یا روضه‌ای خوانده شود كه مورد علاقه‌ی آن حضرت باشد. مثلا غالبا در مجالسی كه روضه‌ی حضرت ابوالفضل علیه‌السلام خوانده می‌شود آن حضرت نظر لطفی به آن مجلس دارند. یكی از دوستان، كه راضی نیست اسمش را در كتاب ببرم، می‌گفت: در سال ۱۳۶۳ شمسی به مكه معظمه مشرف بودم. روحانی كاروان، كه مرد خوبی بود، سه شب قبل از آنكه به عرفات برویم، در عالم رؤیا حضرت ولی عصر علیه‌السلام را دیده بود و آن حضرت به او فرموده بودند كه در روز عرفه، روضه حضرت ابوالفضل علیه‌السلام را بخوان كه من هم می‌آیم. بعد از ظهر عرفه، در بین دعای عرفه، روحانی كاروان مشغول روضه‌ی حضرت ابوالفضل علیه‌السلام شد. همه‌ی اهل كاروان به طور ناگهانی دیدند كه مردی بسیار نورانی با لباس احرام در وسط جمعیت نشسته و برای مصائب حضرت اباالفضل العباس علیه‌السلام شدیدا گریه می‌كند. افراد كاروان كم‌كم می‌خواستند متوجه او شوند، به خصوص بعد از آنكه روحانی كاروان گفت كه من چند شب قبل خواب دیدم كه حضرت بقیةالله – روحی و ارواح العالمین لتراب مقدمه الفداء – به من فرمودند كه روز عرفه، روضه‌ی حضرت اباالفضل علیه‌السلام را بخوان، من هم می‌آیم. 📚منبع ملاقات با امام زمان علیه السلام، سید حسن ابطحی، ج ۲، ص ۲۵۴ #دعا_و_مناجات #عرفه #مداحی_عالمانه #روز_عرفه ................. . #شب_اول_محرم گریزحضرت مسلم بن عقیل(علیه السلام) دو آقای بزرگوار بودند که در دم شهادت، آب تا کنار لبشان آمد اما با این حال، تشنه جان دادند یکی حضرت مسلم بن عقیل (علیه السلام)بود که با دندان شکسته سه مرتبه خواست آب بنوشد اما نشد و با لب تشنه، سرش را از بدن جدا کردند دیگری کنار علقمه آقا ابوالفضل(علیه السلام) بود وقتی که آب را کنار لبها آورد یاد لب های تشنۀ ششماهۀ حسین(علیه السلام)افتاد و آب را روی آب ریخت و با لب تشنه هم سرش را از بدن جدا کردند ؛ ولی این دو آقا یک تفاوت داشتند: مسلم بن عقیل(علیه السلام) تا لحظۀ آخر صدا می زد حسین میا به کوفه ،کوفه وفا ندارد اما وقتی که عباس(علیه السلام) به زمین افتاد با دست بریده و با فرق شکسته و با چشم تیر خورده صدا می زد : یا اخا ادرک اخا، برادر، بیا برادرت را دریاب!....حسین! #عرفه #حضرت_مسلم بن_عقیل_علیه_السلام .

. #اهلبیت     یکی از عواملی که انسان را از مهالک و خطرات آخرت و روز جزا نجات می دهد و رهایی می بخشد - #محبت_به_اهلبیت ،یعنی مزد رسالت است. آیا بهتر از اهل بیت دوستی را سراغ دارید که در دنیا و آخرت - به فریاد انسان برسد و او را لحظه ای فراموش ننماید؟ عشق به اهل بیت علیهم السلام زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله مهر ورزیدن به ارزش های والای الهی می باشد. رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی بدون دوستی اولیاء الهی ممکن نیست و پذیرش اعمال و زحمات یک مسلمان در گرو محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام می باشد. امام علی علیه السلام از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل می کنند: « لا تزول قدما عبد یوم القیامة حتی یسال عن اربع. . . و عن حبنا اهل البیت ؛ در روز قیامت هیچ بنده ای قدم برنمی دارد مگر اینکه از چهار چیز سؤال می شود. . .  [که چهارمین سؤال ]از دوستی ما اهل بیت خواهد بود. »(امالی مفید، ص 353- براین اساس = تقرب به خداوند و رسیدن به سعادت دنیا و آخرت - با عشق و دوستی آل پیامبر صلی الله علیه و آله عجین شده است. عیاشی در کتاب "تفسیر" خود از "برید بن معاویه عجلی" نقل کرده است که گفت: نزد امام باقر (علیه‎السلام) حاضر بودم که ناگاه شخصی که از خراسان پیاده برای ملاقات آن حضرت سفر کرده بود وارد شد، دو پای خود را که ترکیدگی و شکاف برداشته بود برای نشان دادن بیرون آورد و عرض کرد: به خدا قسم چیزی جز محبت شما اهل بیت مرا به این کار وانداشت، و دوستی شما باعث شد که این راه طولانی را پیاده بپیمایم. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: "به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند، و آیا دین چیزی جز محبت است؟" همانا خداوند می‎فرماید: "قُل إنْ کنْتُم تُحِبُّونَ الله فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکمُ الله"( - آل عمران /31 )  "بگو اگر شما خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد. " و فرموده است: " یُحِبُّونَ مَن هاجَرَ إلَیْهِم"( 2- حشر/ 9 ) "مهاجرین را که به سوی ایشان آمدند دوست می‎دارند. " (و دو مرتبه تکرار فرمود) آیا دین چیزی جز محبت و دوستی است؟ کلینی در کتاب "کافی" از حکم بن عتبه نقل می‎کند: (این روایت غیر از اولیست). در خدمت امام باقر(علیه‎السلام) بودم و خانه پر از جمعیت بود که ناگاه پیرمردی که بر عصای خود تکیه می‎کرد آمد تا آن که کنار در اتاق ایستاد و به امام باقر(علیه‎السلام) گفت: "السلام علیک یابن رسول الله و رحمة الله و برکاته"، سپس ساکت شد و منتظر جواب ماند. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: "به خدا قسم اگر سنگی ما را دوست بدارد خداوند تبارک و تعالی او را با ما محشور گرداند، و آیا دین چیزی جز محبت است؟" بهترین نوع ارتباط با پیشوایان معصوم علیهم السلام همان محبت و مودتی می باشد که یک رابطه قلبی و درونی است و خداوند متعال هم در قرآن کریم به چنین ارتباطی دعوت کرده و می فرماید: « قل لا اسئلکم علیه اجرا الا المودة فی القربی؛ بگو من بر انجام امر رسالت، از شما مزدی نمی خواهم، مگر دوستی و محبت درباره نزدیکانم. »(- شوری، 23 ). آن بزرگوار فرمود: « ان اهل الجنة ینظرون الی منازل شیعتنا کما ینظر الانسان الی الکواکب؛ اهل بهشت به منازل شیعیان ما (در بالاترین درجات آن) نگاه می کنند همانطوری که انسان به ستارگان می نگرد. »( امالی مفید، ص 353 ). علی علیه السلام فرمود: « من احبنا کان معنا یوم القیامة و لو ان رجلا احب حجرا لحشره الله معه؛ هر که ما را دوست بدارد، در روز قیامت با ما خواهد بود و اگر کسی سنگی را دوست داشته باشد، خداوند او را با آن محشور خواهد کرد. » امام(علیه‎السلام) سلام او را به همان گونه پاسخ داد، آنگاه پیرمرد روی خود را به اهل مجلس کرد و به آنها سلام نمود و ساکت ماند تا آن که جمعیت همگی سلام او را پاسخ گفتند. سپس به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! مرا نزدیک در نزدیک خود بنشان، خدا مرا فدایت گرداند. به خدا قسم! به راستی من شما را دوست دارم و هر کس شما را دوست داشته باشد دوست دارم، و به خدا قسم این دوستی‎ام به خاطر طمع دنیوی نیست، و من به راستی با دشمنان شما دشمنم، و از آنها بیزارم و نفرت دارم، و به خدا قسم این دشمنی و نفرت به خاطر انتقامجویی یا کدورت شخصی که بین من و او باشد نیست، و به خدا سوگند حلال شما را حلال می‎دانم و حرام شما را حرام می‎دانم، و منتظر امر شما و دولت کریمه شما هستم، آیا امیدوار باشم و شما نسبت به من امیدی دارید؟ خداوند مرا فدای شما گرداند. امام باقر(علیه‎السلام) فرمود: به سوی من بیا، به سوی من بیا، پس او را کنار خود نشانید سپس فرمود: ای پیرمرد! شخصی خدمت پدرم علی بن الحسین(علیهماالسلام) رسید و از آن حضرت همین سئوال تو را پرسش نمود، پدرم به او فرمود:

اگر با این حال از دنیا رفتی بر رسول خدا، امیرالمؤمنین، امام مجتبی، امام حسین و علی بن الحسین(علیه‎السلام) وارد می‎شوی و دلت آرام می‎گیرد، قلبت خشنود و چشمانت روشن می‎گردد و هنگامی که جان به حلقومت می‎رسد فرشتگان با آغوش باز و با دسته‎های گل به استقبال تو می‎آیند. و اگر زنده ماندی آنچه باعث روشنی چشمان تو است، خواهی دید و در مقامات عالی بهشت با ما خواهی بود. پیرمرد به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! مرا در نزدیک خود بنشان، خدا مرا فدایت گرداند. به خدا قسم! به راستی من شما را دوست دارم و هر کس شما را دوست داشته باشد دوست دارم، و به خدا قسم این دوستی‎ام به خاطر طمع دنیوی نیست، و من به راستی با دشمنان شما دشمنم، و از آنها بیزارم و نفرت دارم، و به خدا قسم این دشمنی و نفرت به خاطر انتقامجویی یا کدورت شخصی که بین من و او باشد نیست، و به خدا سوگند حلال شما را حلال می‎دانم و حرام شما را حرام می‎دانم، و منتظر امر شما و دولت کریمه شما هستم، آیا امیدوار باشم و شما نسبت به من امیدی دارید؟ خداوند مرا فدای شما گرداند. پیرمرد که گویا از شنیدن گفتار امام باقر(علیه‎السلام) شوق زده شده بود عرض کرد: ای ابوجعفر! چه فرمودید؟ امام بار دیگر مطالبی را که فرموده بود تکرار کرد. پیرمرد شگفت‎زده گفت: الله اکبر، ای ابوجعفر! اگر بمیرم بر رسول خدا، امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و علی بن الحسین(علیهم‎‎السلام) وارد می‎شوم. . . و همان مطالبی را که امام(علیه‎السلام) فرموده بود تکرار کرد. سپس پیرمرد صدا را به گریه بلند کرد و گریه راه گلویش را گرفته هق هق می‎کرد تا نقش زمین گردید، اهل مجلس از مشاهده حال این پیرمرد و گریه‎های او همه ناله کردند. امام باقر(علیه‎السلام) با انگشتان مبارک اشک از چشمان پیرمرد پاک کرد. پیرمرد سر بلند کرد و به امام باقر(علیه‎السلام) عرض کرد: ای فرزند رسول خدا! دست مبارک خود را بده تا ببوسم خداوند مرا فدای شما گرداند. آنگاه دست امام(علیه‎السلام) بوسید و بر چشمان و صورت خود نهاد، سپس پیراهن خود را بالا زد و دست امام را بر آن گذاشت و بعد از آن از جا برخاست و خداحافظی کرد. امام باقر(علیه‎السلام) از پشت سرش به او نگاه می‎کرد و او می‎رفت، سپس رو به اهل مجلس کرد و فرمود: هر کس دوست دارد یکی از اهالی بهشت را ببیند به این شخص نگاه کند. این روایت که در کتاب ینابیع الموده می باشد، در بالای ایوان طلای حضرت امیر  علیه السّلام  از زمان های بسیار دور نوشته شده است که: «قالَ رَسوُلُ اللّه  صلّی اللّه علیه وآله وسلّم  لَوِ اجْتَمَعَ النّاسُ عَلی حُبِّ عَلِی ابْنِ أَبی طالِبٍ، لَما خَلَقَ اللّه النّارَ؛ رسول خدا  صلّی اللّه علیه وآله وسلّم  فرمود: اگر همۀمردم بر محبّت علی بن ابی طالب گرد می آمدند، هرگز خداوند آتش جهنّم را نمی آفرید. »( بحارالانوار، ج 8، ص 148 ). علی علیه السلام در حدیثی به حارث فرمود: « لینفعک حبنا عند ثلاث: عند نزول ملک الموت و عند مسالتک فی قبرک و عند موقفک بین یدی الله؛ دوستی و محبت ما اهل بیت در سه جای مهم و سرنوشت ساز برای تو سود خواهد داد: هنگام نازل شدن فرشته مرگ و موقعی که در قبر مورد سؤال و بازخواست قرار می گیری و زمانی که در روز قیامت در مقابل پروردگار ایستاده باشی. »بحارالانوار، ج 8، ص 461 امیرمؤمنان علیه السلام فرمود: «هر کس ما اهل بیت را دوست داشته باشد، ایمان او مفید بوده و اعمالش مورد پذیرش قرار خواهد گرفت، اما اگر کسی محبت ما اهل بیت را در دل نداشته باشد از ایمان خویش بی بهره بوده و کارهای نیک و اعمال دینی او مقبول نخواهد بود، گرچه روزها روزه گرفته و شب ها به عبادت بپردازد. »(بصائر الدرجات، ص 364 رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرموده اند: «حُبّی و حبُّ اهلِ بیتی نافعٌ فی سَبْعَهِ مَواطِن أَهوالُهُنَّ عظیمهٌ»؛ محبت من و خاندانم در هفت جا، که هول و هراس آن ها عظیم است سود می بخشد. «عِند الوفاه و فی القبرِ و عندَ النُشورِ و عند الکتابِ و عند الحسابِ و عند المیزانِ و عند الصِّراطِ» [امالی شیخ طوسی، ج ۱، ص ۴۷٫ )؛ هنگام مرگ، در قبر، هنگام رستاخیز، هنگام گرفتن نامه اعمال، وقت حساب، کنار میزان و سنجش اعمال و هنگام عبور از صراط. روزی حارث همدانی به حضور امیرالمومنین (علیه السلام) آمد، امام از علت آمدن او جویا شد او گفت: علاقه به شما مرا به اینجا کشانیده، حضرت فرمود: ای حارث تو مرا دوست داری؟ گفت: بلی والله یا امیرالمؤمنین، حضرت فرمود: بدان که هیچ بنده ای از دوستان ما نمی می رد مگر این که در هنگام مردن مرا آن طوری که دوست دارد می بیند چون ببینی مرا که دشمنان خود را از حوض کوثر دور می کنم خوشحال خواهی شد، و چون ببینی که بر صراط می گذرم و (عَلَم محمد  صلی الله علیه و آله ) به دست من است و پیش حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) می روم چنان مرا خواهی دید که مشعوف و مسرور می شوی.

[ امالی صدوق، ص ۲۰۹، مجلس۳۷٫ اصبغ نباته، می گوید: در مسجد کوفه و در محضر امیرمؤمنان علی علیه السلام بودم که غلام سیاهی را به اتهام سرقت به محضر آن حضرت آوردند. بعد از سه بار اقرار وی به دزدی و اثبات آن در نزد علی علیه السلام، امام دستور داد تا دست راست او را قطع کنند. آن غلام با دست چپ، دست بریده خویش را در حالی که خون از آن می ریخت، برداشته و از محضر امام بیرون رفت. در این موقع یکی از خوارج و دشمنان حضرت به نام «ابن کوا» خواست از فرصت استفاده کند و آن غلام را که از دوستداران اهل بیت علیهم السلام بود به بدگویی بر علیه امام علی علیه السلام تحریک نماید، لذا به او گفت: «ای غلام دست تو را چه کسی قطع کرد؟! او در جواب ابن کوا چنین گفت: «قطع یمینی امام التقی، و ابن عم المصطفی شقیق النبی المجتبی، لیث الثری، غیث الوری، حتف العدی و مفتاح الندی و مصباح الدجی. قطع یمینی امام بدری احدی مکی مدنی ابطحی هاشمی قرشی؛ دست راستم را کسی برید که پیشوای متقیان و پسر عمو، برادر پیامبر صلی الله علیه و آله، شیر روی زمین، باران بیابان ها، کوبنده دشمنان و چراغ فروزان در تاریکی هاست. دست راستم را پیشوایی قطع کرد که قهرمان نبردهای بدر و احد بود. او سرور مکه و مدینه و ابطح است و از دودمان هاشم و قریش است. » بعد از این مدح و ثنای زیبا، بلیغ و طولانی، راه خودش را گرفت و رفت. ابن کوا با شگفتی تمام خود را به محضر علی علیه السلام رسانده و گفت: یا اباالحسنین! تو دست آن غلام سیاه را قطع کردی و او در کوچه و بازار با زیباترین عبارات و بهترین کلمات تو را مدح و ثنا می گوید. امام دستور داد غلام را حاضر کنند. سپس از او پرسید: «ای غلام! من دست تو را بریدم و تو مرا مدح و ثنا می گویی؟!» او پاسخ داد: «یا امیرالمؤمنین! تو دست مرا به حکم خداوند و رسول او بریدی و به حق بریده ای و به واجب خدا و رسول عمل کرده ای! چگونه تو را نستایم؟» امیرمؤمنان علیه السلام دست بریده او را گرفته و با عبای خود پوشانید و دو رکعت نماز خوانده و دعا کرد و بعد آن را بر جای خود قرار داد. آنگاه عبا را برداشت، دست غلام را به اذن الهی سالم یافتند. آنگاه به عبدالله بن کوا روی کرده و فرمود: «ایاابن الکوا، ان لنا محبین لو قطعنا الواحد منهم اربا اربا ما ازدادوا الا حبا و لنا مبغضین لو العقناهم العسل ما ازدادوا الا بغضا؛ ( بحار الانوار، ج 34، ص 267؛ التحصین ابن طاووس، ص 613- ای ابن کوا! ما دوستانی داریم که اگر ایشان را قطعه قطعه کنیم جز بر دوستی و محبت آنان نسبت به ما نیفزاید و دشمنانی داریم که اگر عسل خالص در گلوی آن ها بریزیم جز بر دشمنی نسبت به ما نخواهد افزود. » در کتاب شریف خصال نقل شده است که نبی اکرم(ص) فرموده اند: «مَنْ رَزَقَهُ اللَّهُ حُبَ الْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی فَقَدْ أَصَابَ خَیْرَ الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ فَلَا یَشُکَّنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ فِی الْجَنَّةِ»( الخصال، ج 2، ص: 515 اگر خدای متعال کسی را به این رزق برساند که محبت ائمه از اهل بیت مرا در سفره او قرار دهد، به تمام خیر دنیا و آخرت راه پیدا کرده است بنابراین کسی تردید نکنه که چنین کسی در بهشت است.  حضرت فرمودند در محبت اهل بیت من بیست خصوصیت و خصلت می باشد -که این خصوصیات آثارِ این محبت است- که ده خصلت در دنیا و ده خصلت در آخرت است. (الخصال، ج 2، ص: 515). روضة الواعظین ، جلد 2 ، صفحه 271 عنوان باب: > الجزء الثانی > مجلس فی مناقب آل محمد علیهم السّلام وَ قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ: مَنْ رَزَقَهُ اَللَّهُ تَعَالَی حُبَّ اَلْأَئِمَّةِ مِنْ أَهْلِ بَیتِی فَقَدْ أَصَابَ خَیرَ اَلدُّنْیا وَ اَلْآخِرَةِ فَلاَ یشُکنَّ أَحَدٌ أَنَّهُ فِی اَلْجَنَّةِ فَإِنَّ فِی حُبِّ أَهْلِ بَیتِی عِشْرِینَ خَصْلَةً عَشْرٌ مِنْهَا فِی اَلدُّنْیا وَ عَشْرٌ فِی اَلْآخِرَةِ أَمَّا فِی اَلدُّنْیا فَالزُّهْدُ وَ اَلْحِرْصُ عَلَی اَلْعِلْمِ وَ اَلْوَرَعُ فِی اَلدِّینِ وَ اَلرَّغْبَةُ فِی اَلْعِبَادَةِ وَ اَلتَّوْبَةُ قَبْلَ اَلْمَوْتِ وَ اَلنَّشَاطُ فِی قِیامِ اَللَّیلِ وَ اَلْیأْسُ مِمَّا فِی أَیدِی اَلنَّاسِ وَ اَلْحِفْظُ لِأَمْرِ اَللَّهِ وَ نَهْیهِ وَ اَلتَّاسِعَةُ بُغْضُ اَلدُّنْیا وَ اَلْعَاشِرَةُ اَلسَّخَاءُ وَ أَمَّا فِی اَلْآخِرَةِ فَلاَ ینْشَرُ لَهُ دِیوَانٌ وَ لاَ ینْصَبُ لَهُ مِیزَانٌ وَ یعْطَی کتابَهُ بِیمِینِهِ وَ یکتَبُ لَهُ بَرَاءَةٌ مِنَ اَلنَّارِ وَ یبْیضُّ وَجْهُهُ وَ یکسَی مِنْ حُلَلِ اَلْجَنَّةِ وَ یشَفَّعُ فِی مِائَةٍ مِنْ أَهْلِ بَیتِهِ وَ ینْظُرُ اَللَّهُ إِلَیهِ بِالرَّحْمَةِ وَ یتَوَّجُ مِنْ تِیجَانِ اَلْجَنَّةِ وَ اَلْعَاشِرَةُ یدْخُلُ اَلْجَنَّةَ بِغَیرِ حِسَابٍ فَطُوبَی لِمُحِبِّی أَهْلِ بَیتِی.

پیامبر(صلّی الله علیه و آله)فرموده اند: هر کس را که خداوند محبت ائمه از خاندان مرا به او ارزانی فرماید به خیر دنیا و آخرت دست یافته است و کسی که نسبت به آنان محبت داشته باشد هیچ کس نباید در این شک کند که او در بهشت است و همانا در محبت اهل بیت من بیست خصلت است، ده خصلت آن در دنیا و ده خصلت آن در آخرت. آن ده خصلت که در دنیاست پارسایی و آزمندی در طلب دانش و پارسایی همراه با دین و رغبت به عبادت و توبه کردن پیش از مرگ و نشاط‍ برای نماز شب و ناامیدی (بی نیازی)از آنچه در دست مردم است و حفظ‍ در انجام فرمانهای خدا و پرهیز از آنچه نهی فرموده است، نهم بغض و دوست نداشتن دنیا، دهم سخاوت. در آخرت دیوانی برای او نشر نمی شود، میزانی برای او نصب نمی شود، نامۀ عملش به دست راستش داده می شود، برائت از آتش برای او ثبت می شود، چهره اش سپید و رخشان می شود، از جامه های بهشت بر او پوشیده می شود، در بارۀ صد تن از خاندانش شفاعت او را می پذیرند، خداوند به چشم مهر و محبت بدو می نگرد، از تاجهای بهشتی بر سرش می نهند و بدون حساب وارد بهشت می شود. برای این حدیث شریف شرحها و توضیحات زیاد نوشته شده است که آوردنش بطول می انجامد. یادداشت ارسالی از آیت الله امینی گلستانی .

. آیا #محبت_به_اهلبیت کافیست؟ امام باقر(ع): «ما شیعتنا الّا من اتّقى اللّه و اطاعه؛(6) شیعه ما، تنها کسى است که تقواى الهى پیشه کند(خدا ترس باشد) و از خداوند اطاعت نماید. » و در ادامه فرمود: «و ما کانوا یعرفون الّا بالتّواضع و التّخشّع و اداء الامانة و کثرة ذکر اللّه؛(7) و شناخته نمى‏شدند، مگر با تواضع و فروتنى، خشوع، اداى امانت و زیاد ذکر خدا گفتن. » و ضمناً اضافه فرمود که شیعیان چند دسته‏اند و یک نوع آن طلاى ناب است: «شیعتنا ثلاثة اصنافٍ صنف یأکلون النّاس بنا و صنفٌ کالزّجاج ینمّ و صنفٌ کالذّهب الاحمر کلّما ادخل النّار ازداد جودةً؛(8) شیعیان ما سه دسته‏اند: گروهى ما را وسیله درآمد از مردم قرار داده‏اند و گروهى همچون شیشه‏اند (که هم زود مى‏شکنند و هم هرچه اسرار دارند، آشکار مى‏سازند) و گروهى چون طلاى(ناب) سرخ‏اند.  که هر چه بیشتر داخل آتش شوند، بر خوبى آنها افزوده مى‏شود(و هرچه سختى و رنج در راه دین ببینند، آبدیده‏تر و مقاوم‏تر مى‏شوند). » یک سفارش به شیعیان‏ حضرت باقر(ع) فرمود: «مروا شیعتنا بزیارة قبرالحسین بن علىّ(ع) فانّ اتیانه یزید فى الرّزق و یمدّ فى العمر و یدفع مدافع السوء؛(9) شیعیان ما را امر کنید به زیارت قبر حسین بن على(ع)، زیرا زیارت او باعث افزایش روزى و طولانى شدن عمر و دفع بدیها مى‏شود.» راه شناخت مقامات شیعه ✍یزید رزّاز از حضرت صادق(ع) و ایشان از پدرش امام باقر(ع) نقل نموده که آن حضرت فرمود: «اعرف منازل الشّیعة على قدر روایاتهم و معرفتهم فانّ المعرفة هى الدّرایة للرّوایة و بالدّرایة للرّوایة یعلوالمؤمن الى اقصى درجات الایمان؛(10) بشناس مقام شیعیان را از طریق مقدار روایات آنها و معرفت و شناختشان، زیرا معرفت همان فهم روایت است و با فهم روایت مؤمن(و شیعه) به درجات بالاى ایمان مى‏رسد. ..........  6. تحف العقول، على بن شعبة، تحقیق على اکبرى، قم، دفتر انتشارات اسلامى، دوم، 1404 ق، ص 295.  7. همان، منتخب میزان الحکمة، ص 285.  8. منتخب میزان الحکمة، ص 286؛ ح 3432، الخصال، صدوق، ص 103، ح 61.  9. بحارالانوار، ج 101، ص 4، ح 12؛ منتخب میزان الحکمة، ص 372، ح 4606.  10. حیاة الامام محمد باقر(ع)، شریف قرشى، ص 140 و 141، به نقل از: اعلام الهدایة، المجمع العالمى لاهل البیت(ع) اوّل، 1422، ج 7، ص 291. #گریز_زیارت_عاشورا یا اَبا عَبْدِاللهِ، اِنّى اَتَقَرَّبُ اِلى اللهِ وَاِلى رَسُولِهِ، وَاِلى اَمیرِالْمُؤْمِنینَ وَاِلى فاطِمَةَ، وَاِلَى الْحَسَنِ وَاِلَیْکَ بِمُوالاتِکَ .

🏴 يا أَبا جَعْفَرٍ، يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ أَيُّهَا الْباقِرُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ 🔊او به سن کودکی کرببلا را دیده است قاری قرآن بر سر نیزه ها را دیده است در شلوغی ضربه های بی هوا را دیده است دور پیکر پیرمردان با عصا را دیده است ◼️#روضه_امام_باقر علیه السلام 🎤حجت الاسلام #میرزامحمدی ای که عمری طالب سوز دل و چشم تری بار من افتاده اما بار من را میخری ای خدایی که امید عبد بی بال و پری کی گدای رو سیاهت را مدینه میبری آرزو دارم ببینم که بقیع را زائرم کاش بینم زائر قبر امام باقرم او به سن کودکی کرببلا را دیده است قاری قرآن بر سر نیزه ها را دیده است در شلوغی ضربه های بی هوا را دیده است دور پیکر پیرمردان با عصا را دیده است دیده او شمر آمد و با پا بر آن پیکر زده در دل گودال،خنجر بر آن حنجر زده دیده او با چشم خود اهل حرم در پیچ و تاب دیده او بعد از عمو از چشم خیمه رفته خواب دیده او با چشم خود در خیمه ها قحطی آب دیده او با چشم خود شش ماهه و اشک رباب دیده او با چشم خود شش ماهه را بر روی دست دیده او تیر ستم بر حنجر اصغر نشست

🏴 يا أَبا جَعْفَرٍ، يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ أَيُّهَا الْباقِرُ، يَا ابْنَ رَسُولِ اللّٰهِ 🔊تو هنوزم عزاداری،گریه بی صدا داری هر روز واسه خودت آقا روضه کربلا داری... ◼️ زمینه #شهادت_امام_باقر علیه السلام 🎤حاج محمدرضا #بذری #زمینه_امام_باقر عاشقی همجوارت نیست همدمی هم کنارت نیست حتی شب عزاداریت  کسی پیش مزارت نیست وای وای وای ... تو ذهن خودم حرم میکشم میام و غبار مرقدتو به روی چشم ترم میکشم آه از بی یاری  آه غصه داری آه از زهر کاری غریب آقام غریب آقام ... امام زاده آبادی ام حرم دارد ولی امام غریبم هنوز بی حرم است تو هنوزم عزاداری گریه بی صدا داری هر روز واسه خودت آقا روضه کربلا داری وای وای وای ... دلت از عطش کبابه هنوز تو خاطر تو تلزی و گریه های گل ربابه هنوز آه از کربلا آه وا عطشا آه کو مشک سقا غریب آقام غریب آقام ... دیدی سنگ روی بامو ناسزا ها و دشنامو میشه مگه فراموش کرد کوچه پس کوچه شامو وای وای وای ... با رنج و عذاب با حال خراب با دستای بسته نانجیبا کشوندنمون به بزم شراب آه از اسارت آه از جسارت آه شکسته حرمت غریب آقام حسین حسین 

فاطمه بنت الحسن (علیهماالسلام): نامها: فاطمه و زینب کنیه ها: مشهورترین کنیه مادر امام باقرعلیه السلام «امّ عبداللّه »است. کنیه های دیگر این بانو «امّ الحسن»و «امّ عبده» است، و به قولی به جای امّ عبده، امّ عبیده نیز ذکر شده است. القاب: صدیقه، آمنه، تقیّه و مُحسنه در خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله، پس از نام فاطمه، یکی از نامهای مورد توجه اهل بیت عصمت زینب بوده است زینب، دختر امام حسن علیهماالسلام، که به حق زینب و زینت آن حضرت است، از اسامی زیبا و مبارک امّ عبداللّه مادرِ امام محمدباقرعلیه السلام است. او با امام سجاد (علیه‌السلام) ازدواج كرد و از وى چهار فرزند به نام‌هاى امام محمد باقر (علیه‌السلام)، حسن، على و عبدالله متولد شد.او اولین علوی بود که با یک علوی دیگر ازدواج کرد.به همین جهت، امام باقر (علیه‌السلام) فرزند این دو را «هاشمی من ‌هاشمیین، علوی من علویین؛ یک ‌هاشمی که از پدر و مادر‌ هاشمی است و یک علوی که از پدر و مادر علوی است» توصیف کرده‌اند هنگامی که فاطمه دختر امام مجتبی(علیه السلام) به وجود مبارک امام باقر(علیه السلام) حامله شد به قدری ضعیف شده بود که گاهی بیهوش می شد و به خواب می رفت. یک روز در عالم رؤیا فردی را دید که او را به فرزندی دانا و بردبار، بشارت داد. وقتی که از خواب برخاست، از جانب راست خود از کنار خانه، صدایی شنید که گوینده آن را نمی دید؛ امام سخنان او را می شنید که می گفت: حامله شدی به بهترینِ اهل زمین و بازگشت تو به سوی خیر و سعادت است و بشارت باد بر تو به فرزندی بردبار و دانا. از آن وقت دیگر در خود ثقل و سنگینی ندید تا آنکه نه ماه از حمل او گذشت. در این ایام صدای ملائکه را در خانه خود بسیار می شنید. زمان ولادت امام محمد باقر(علیه السلام) فرا رسید، مدینه در آستانه درخششی نو قرار گرفت، و امّ عبداللّه در آن هنگام نوری مشاهده کرد، نوری که هیچ کس غیر از معصومین و مادران آنان علیهم السلام، قادر به دیدن چنین نوری نیست. هنگامی که امام محمد باقر(علیه السلام) متولد شد، روی به جانب قبله گرداند و سه مرتبه عطسه کرد، بعد از آن حمد حق تعالی را بجا آورد. در تمام آن روز و شب از صورت و دستهای امام باقر(علیه السلام) نور زردی مانند طلا ساطع می شد.  ام عبدالله علیهاالسلام در خاندان امام حسن (علیه‌السلام)، درصداقت و راستگویی، بى‌نظير و نخستين زن علويه بود كه فرزند علوى (امام باقرعلیه‌السلام) به دنيا آورد.  ام عبدالله با عموى بزرگوارش، امام حسین (علیه‌السلام) به كربلا آمد ودر لباس اسارت به کوفه و شام برده شد. در دوران اسارت شاهد در غل و زنجير بودن همسر (امام سجاد(علیه‌السلام))، گرسنگی و تشنگی فرزند (امام محمد باقر (علیه‌السلام)) و ديدن سرهاى خويشاوندان بر نيزه بود.  فاطمه دختر امام حسن (علیه‌السلام)، همسر امام سجاد (علیه‌السلام) و مادر امام باقر (علیه‌السلام)، زنی فاضل بوده و در منابع روایی، کرامتی نیز از ایشان نقل شده است. امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «مادرم زیر دیواری نشسته بود که ناگاه دیوار شکاف خورد و صدای ریزش سختی به گوش رسید، مادرم با دست اشاره کرد و گفت: نه، به حق مصطفی! خدا به تو اجازه نداده که بر من فرود آیی. دیوار در هوا معلق بود تا مادرم از آن‌جا گذشت. سپس پدرم صد دینار از برای او صدقه داد». امام صادق(علیه السلام) در جایی دیگر می فرماید: «کانَتْ مِمَنْ آمَنَتْ و آتَّقَتْ و اَحْسَنَتْ و اللّه یحب الْمُحْسِنین؛ او از زنان مؤمنه، پرهیزکار و نیکوکار بود و خداوند نیکوکاران را دوست دارد.» امام صادق (علیه‌السلام) مادربزرگ خود را چنین توصیف می‌کند: «کانَتْ صِدِّیقَةً لَمْ تُدْرَکْ فِی آلِ‌الْحَسَنِ امْرَاَةٌ مِثْلُهَا»؛   «او صدیقه‌ای بود که در خاندان امام حسن (علیه‌السلام) زنی هم‌تراز او وجود نداشت». در کتاب «محدَّثات شیعه» از فاطمه همسر امام سجاد(علیه السلام) به نام «محدَّثه» یاد شده است که حدیثی از ایشان نقل شده است: عمیره دختر نفیل می گوید: شنیدم که دختر حسن بن علی علیهما السلام فرمود: ظهوری که منتظر آن هستید تحقق پیدا نمی کند تا آن زمان که بعضی از شما از بعضی دیگر دوری کنند و برخی از شما برخی دیگر را لعن کنند و گروهی از شما آب دهان بر صورت گروهی دیگر بیندازد؛ تا آنجا که جمعی از شما بر کفرِ جمعی دیگر شهادت دهند. پرسیدم: در آن زمان خیر در چیست؟ فرمود: خیر تمامش در ظهور است. در آن روز قائم ما قیام می کند و تمام آن دشمنیها را از بین می برد.» بحارالانوار، ج52، ص211، ح58. #مادر_امام_باقر

#روضه_امام_باقر_علیه_السلام #مناجات_با_امام_زمان علیه_السلام بسم الله الرّحمن الرّحیم... السَّلاَمُ عَلَى الْمَهْدِی وَ عَلَى آبَائِهِ 🔸شبی میانِ همین روضه ها قبولم کُن 🔸به حرمتِ غم آل عبا قبولم کُن 🔸درون سینه‌یِ من حُبِّ مُرتضی جاریست 🔸به حقِّ فاطمه و مرتضی قبولم کُن 🔸به ناله هایِ جگر سوزِ حضرتِ باقر 🔸به روضه خوانِ غمِ نینوا قبولم کن .

. #روضه_امام_باقر_علیه_السلام #شهادت_امام_باقر 🔸ذکرِ من سلام من کیست حضرت باقر 🔸حجِّ من قیام من کیست حضرت باقر 🔸اسوه‌یِ تمام من کیست حضرت باقر 🔸زمزمُ و مقامِ من کیست حضرت باقر ایامِ شهادتِ یادگارِ کربلا... امام باقرِ ... ‌ امشب از همین جا... یک کاروانِ دل بریم مدینه... کنار قبر بی شمعُ و چراغِ امام باقر... 🔸یا باقر از فَرطِ غَمت افسُرده گشتیم 🔸از غُصّه جانسوزِ تو پژمرده گشتیم 🔸پنجُم امامُ و هفتمین معصوم هستى 🔸جانم فدایت پَس چِرا مَسموم هستى 🔸جِسم شَریفت از چِه كم كم آب گشته 🔸بِنگر كه صادِق از غَمت بى تاب گشته ایام یتیمیِ امام صادقِ... خیلی به امام صادق سخت گذشت... اما شیعیان نگذاشتند حضرت تنها بمونه... مدینه یک پارچه ضَجّه و ماتَم شد... همه به امام صادق سَر سَلامتی میدادند... میخوام بگم دلها بسوزه برای امام سجّاد... ای کاش یک نَفر با امام سجّاد همدردی میکرد... به جای اینکه بهش تسلیت بگن... غُلِ جامِعِه آوردند... دستهاش رو به گردن بَستند... پاها رو زیر شکم شتر... 🔸پایِ تو را به ناقِه‌یِ رَم کرده بَست شمر 🔸از کربلا به کوفه تَن ات زین عذاب سُوخت یک نگاه کرد به سمتِ بدنِ بابای غریبش حسین... نزدیک بود از شدّت غم و اندوه جان بده... یکوقت بی‌بی زینب عرضه داشت: مَالي أرَاكَ‌ تَجُودُ بِنَفْسِكَ يا بَقِیَّةَ المَاضِين چیکار داری با خودت میکنی ای یادگارِ گذشتگان... میبینم داری جان میدی عزیز برادرم... فرمود عمه جان: ببین اینها بدنهایِ نحسِ خودشون رو دَفن کردند‌... اما بدن بابای غریبم حسین... عریان و بی‌کفن رویِ زمین کربلا... حسین... 🔸کَفَنی داشت زِ خاک و کفنی داشت ز خون 🔸تا نگویند حُسینِ بنِ علی، بی کفن است 🔸استخوانی اگر از سینۀ او باقی ماند 🔸آن هم از ضرب سمِّ اسب، شکن در شکن است #روضه_امام_باقر 👇

. #روضه_امام_باقر_علیه_السلام #شهادت_امام_باقر اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ بَاقِرِ الْعِلْمِ وَ إِمَامِ الْهُدَى وَ قَائِدِ أَهْلِ التَّقْوَى وَ الْمُنْتَجَبِ مِنْ عِبَادِكَ... 🔸هجوم موجِ بلا را به چشمِ خود دیدم 🔸غروبِ کرببلا را به چشم خود دیدم 🔸به سر زنان پیِ عمّه به روی تل رفتم 🔸ذبیحِ دشتِ منا را به چشمِ خود دیدم 🔸عمو که خورد زمین رویِ حرمله واشد 🔸تمام واقعه ها را به چشم خود دیدم مصیبت امام باقر... مصیبت کربلاست... آخه این آقا یادگار دشت بلاست... همه مصیبتهای کربلا رو دیده امام باقر... 🔸زمان حملۀ آن ده سوارِ تازه نفس 🔸غبارِ رویِ هوا را به چشم خود دیدم 🔸سلام بر بدنِ بی سری که عریان شد 🔸تنِ به خاک، رها را، به چشم خود دیدم خودم‌ دیدم... بدنِ جدِ غریبم حسین... رویِ زمین کربلا... حسین... 🔸فرارِ دختری آتش گرفته در صحرا 🔸میانِ هلهله ها را به چشم خود دیدم خودم دیدم اون لحظه ای رو که... خیمه هامون رو آتیش زدند... عُلیا مخدّره زینب... اومد خیمه آقا زین العابدین... صدا زد عزیزِ برادرم... دارن خیمه هامون رو آتیش میزنند... ای ولیّ خدا چه کنیم... فرمود‌ عمه جان..‌. عَلَیکُنَّ بِالفِرار 🔸با چشم اشک بار علَیکُنَّ بِالفِرار 🔸با قلب داغ دار علَیکُنَّ بِالفِرار 🔸وقتی کمان حرمله شلاق دست شد 🔸پنهان و آشکار علَیکُنَّ بِالفِرار امان از اون لحظه ای که... این زن و بچه ها با پای برهنه... توی بیابون ها فرار میکردند... انقدر این بچه ها وحشت کرده بودند... همدیگه رو از ترس در آغوش می گرفتند... 🔸بار بلا به شانه کشیدم به کودکی 🔸از صبح تا به عصر چه دیدم به کودکی 🔸از خیمه گاه تا ته گودال قتلگاه 🔸دنبالِ عمّه هام دویدم به کودکی هیچوقت یادم نمیره... 🔸آن شب که در مقابل من عمّه را زدند 🔸فریاد الفِرار شنیدم به کودکی 🔸عمه اگرچه در همه جا سپر شد ولی 🔸من ضربِ دستِ شمر چشیدم به کودکی حسین... بیت آخرم باشه... یاصاحب الزمان منو ببخشید‌... 🔸با کعبِ نی لباس همه پاره پاره شد 🔸بدتر ز اهلِ شام ندیدم به کودکی (#شاعر: قاسم_نعمتی) 🔸حسین حسین ای بی کفن 🔸حسین حسین حسین 🔸دور از وطن حسین حسین حسین 🔸حسین حسین ای تشنه لب 🔸حسین حسین حسین 🔸جان زینب حسین حسین حسین #روضه_امام_باقر 👇

. #روضه_امام_باقر #فیش_روضه شهادت #امام_باقر (علیه السلام ) السلام علیک یا من شهد المحنة والبلاء فی یوم عاشورا بریم در خونه ی امام باقر( علیه السلام ) ای پنجمین امام که معصوم هفتمی از ما تو را ز دور «سلامٌ علیکمی» بر درد جهل خلق، ز عالم طبیب‌تر نامت غریب و قبر، ز نامت غریب‌تر نمیدونم الان تو مدینه، کنار قبرستان بقیع، آیا زائری هست ؟آیا کسی هست پشت دیوارهای بقیع برا غربت امام باقر گریه کنه؟ آقا شنیدم حاجیااز الان از مدینه همه رفتن، هیچ شیعه ای تو‌مدینه نیست امشب، اما اگه بخایم برا امام باقر روضه بخونیم روضه های امام باقر با همه فرق داره روضه میخوانم از زبان کسی که خودش داغ کربلا دیده در حوالی قتلگاه حسین خولی و شمر بی حیا دیده باقرالعلم اینچنین فرمود: جد ما را به پنج حربه زدند روایت از قول امام باقره لَقَدْ قُتِلَ بِالسَّیْفِ وَ السِّنَانِ وَ بِالْحِجَارَةِ وَ بِالْخَشَبِ وَ بِالْعَصَا [۱] پنج‌جور جد ما رو‌کشتن یه عده با شمشیر میزدن یه عده با نیزه میزدن یه عده با سنگ‌میزدن یه عده با چوب میزدن ، پیرمرداشون با عصا میزدن ای کاش همینجا تمام میشد سادات منو ببخشند وَ لَقَدْ أَوْطَئُوهُ الْخَیْلَ بَعْدَ ذَلِکَ [۱] بعد همه ی اینها بدن نازنینشو با اسبهاشون لگدمال کردن باقرالعلم اینچنین فرمود: جد ما را به پنج حربه زدند لشکری با تمام بی رحمی به غریبی هزار ضربه زدند شعربلنده ،خلاصه کنم همه ی اینا رو امام باقر میگه من میدیدم یه مرتبه دیدم داد زینب بلند شد اینجا پسر مادر مرا نزنید قربونت برم عمه ی سادات داد زینب بلند شد اینجا پسر مادر مرا نزنید تن صد چاک و بی دفاعش را دیگر اینگونه با عصا نزنید آه امام صادق فرمود: اون زین اسبی که بابای ما رو به توسط همون زین اسب، مسموم‌کردند اون زین اسب رو ما اهل بیت آویزان کردیم منتظریم منتقم بیاد میخام یا امام صادق، این یه زین اسب بود اینطوری شما رو عزادار کرد اما دلها بسوزه برا اون لحظه ای که امام زمان تو زیارت ناحیه فرمود: اسب بی صاحب با خواری و ذلت برگشت سمت خیمه ها ،یه مرتبه همه ی مخدرات از خیمه ها بیرون دویدند، نگاه کردن دیدن زین اسب واژگونه، هر کسی یه سؤالی میکرد یکی سؤال میکرد ذوالجناح داداشم چی شد؟ یکی سؤال میکرد ذولجناح بابام‌وقتی میرفت لباش خشکیده بود !بگو ببینم به بابام آب دادن یانه؟ صلی الله علیک یا مولای یا اباعبدالله هر جا نشستید سه مرتبه صدا بزن یا حسین [۱]بحارالانوار جلد ۴۵ ص ۹۱ #ألـلَّھُـمَــ؏َـجِّـلْ لِوَلـیِڪْ ألْـفَـرَج 🎤مداح : کربلایی حاج اسماعیلی .👇

روضه #شهادت_امام_باقر علیه السلام در قالب #آواز_شور_محلی شب جمعه 24 خرداد 1403 مسجد امیرالمؤمنین ع پردیسان قم