eitaa logo
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
4.6هزار دنبال‌کننده
1.8هزار عکس
586 ویدیو
818 فایل
گریز زیارت عاشورا ، دعای کمیل و دعای توسل و جوشن کبیر https://eitaa.com/gorizhaayemaddahi
مشاهده در ایتا
دانلود
📜وظایف شیعیان در دعای ندبه 📖 در دعای ندبه می خوانیم: «وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ یَأْخُذُ بِحُجْزَتِهِمْ» خدایا مرا از کسانی قرار بده که به اهل بیت علیهم السلام پناه می برند «وَ یَمْكُثُ فِی ظِلِّهِمْ» و از کسانی قرار بده که در سایه و پناه آنها مکث می کند به درنگ اختیاری "مکث" می گویند و به درنگ اجباری "لبث" می گویند. ✍️کلمه "مکث" خیلی زیبا است و دین ما دین مکث است. یک جوانی است در اوج شهوت و در اوج زمینهٔ گناه، دین به او می‌گوید: مکث کن. یک نفری می خواهد حرف بزند و حرف او غیبت است، دین ما می گوید: مکث کن. می خواهد نگاه کند مکث کن، که این گناه است. امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: «مکیث الکلام» پیامبر وقتی سخن می گفت بسیار مکث می کرد. 📚نهج البلاغه خ ۱۰۰ فکر می کرد و حرف می زد، دقت می کرد و حرف می زد، به دستورات دینی توجه می کرد و حرف می زد. انسان اهل مکث است چون عقل دارد و عقل است که او را به اسارت درمی‌آورد و از گفتن هر گونه مطلبی بازمی‌دارد. "عقل" هم ریشه با "عقال" است و "عقال" به چیزی می گویند که زانوی شتر با آن بسته می‌شود و از حرکت بی‌مورد او جلوگیری می‌کند. اما کسی که عقل را نادیده بگیرد و خود را از اسارت عقل آزاد کند به اسارت سخن در می‌آید و سخن هر کجا باشد او نیز در آنجا است و این همان حقیقتی است که امیرالمؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه می‌فرماید. ✍شاید واژه‌ای که مشابه "مکث" است، "اثبات" باشد، "اثبات" معنایش حبس است، چون کسی را که حبس می‌کنند در یک جا ثابت و ساکن نگه می‏دارند. عرب وقتی می‌گوید «اثْبِتْ» یعنی حبس کن، خودت را از شَر گناهان حبس کن و مرا در دین نگه دار: «و ثبت علی دینک» که هرگونه آزادگی پسندیده نیست. ✍واژه دیگر "وقوف" است، وقوف از "وقف" عمیق تر در رساننده معنای حبس است، فقها می گویند: «الوقف حبس المال». "موقف" از همین ریشه به معنای محل توقف است، منتهی با "مسکن" متفاوت است؛ مسکن مکان سر راهی است که محلی گذرا و تمام شدنی برای انسان است؛ لکن موقف توقفی ایست که گذر از آن به معنای اوج گرفتن است. در تعریف عرفا، خداوند سبحان وقتی اراده کند انسان را از منزل و درجه‌ای به منزل و درجه‌ای بالاتر برساند، او را در بین دو منزل وقف می‌دهد و در این دو منزل به او تعلیم می‌دهد تا آمادگی پذیرش منزل بالاتر را داشته باشد: «الموقف هی منتهی کل مقام و هو المطلع و الأعراف کما عرفت و الموقف أیضا مقام الوفقه التی هی الحبس بین کل مقامین لتصحیح ما یبقی علی السالک فی المقامات من تصحیح المقام الذی وقع له الترقی الیه عنه و التأدب أیضا بما تحتاج إليه عند دخوله الی المقام الذی وقع له الترقی الیه» «و اعنا علی تأدیه حقوقه إلیه» و یاریمان کن در اداء حق امام زمان «و الإجتهاد فی طاعته» و کوشش کردن در اطاعت از او «و اجتناب معصیته» و دوری کردن از نافرمانی او «و امنن علینا برضاء» و با خشنودی او بر ما منت بگذار "منت" یعنی نعمت و لطف بزرگ و امام زمان منت است، یعنی نعمت بزرگی است که خدای متعال برای هدایت انسان ها نهاده است. .