🎥واگذاری معدن بزرگ سنگ آهن سنگان به بخش خصوصی 🔸در سکوت کامل خبری معدن سنگ آهن سنگان که جز بزرگترین معادن سنگ اهن دنیا می باشد در حال واگذاری به بخش خصوصی است 🔹این واگذاری که در گذشته دو بار قرار بود اتفاق بیفتد با مخالفت و پیگیری های نمایندگان وقت و بزرگان منطقه لغو شد. 🔸سنگ معدنی که سالانه میلیاردها تومان به خزانه دولت پرداخت می کند و با نود درصد بهره وری اقتصادی در دوران تحریم یکی از موفق ترین بخش های اقتصادی دولت است و سهم بزرگی در رفاه مردم منطقه دارد نباید به بخش خصوصی واگذار شود و مردم منطقه را از نعمت های عمومی محروم کند و سود را به جیب سودجویان بخش خصوصی بریزد. 🔹 نماینده سابق خواف و رشتخوار در نامه ای به وزیر صمت وقت فاطمی امین به تفصیل به دلایل لزوم دولتی ماندن این بخش اشاره کرده که در اینجا می توانید بخوانید.. 🔸در این روزهای پر حادثه سودجویان بهترین فرصت را برای واگذاری این معدن به بخش خصوصی پیدا کرده اند که امیدواریم با هشیاری نمایندگان مجلس و دولت مانند دو بار قبلی سنگشان به هدف نخورد. 🔴 #بیداری_ملت 👇 @bidariymelat

آفریقای جنوبی پیش از نئولیبرالیسم 🔸مردم آفریقای جنوبی به مدت ۳۵ سال تلاش کرده بودند و علیه آپارتاید مبارزه کرده بودند. کنگره ملی آفریقا را شکل داده بودند و اصول اعتقادات مورد قبول خود را در "منشور آزادی" بیان کرده بودند. نلسون ماندلا حالا در ۱۹۹۰ هفتاد و یک ساله بود و همچنان در زندان بود و رژیم آپارتاید در بیرون در حال فروپاشی بود. 🔸منشور آزادی چه می‌گفت؟ منشور آزادی از حق همه آحاد ملت برای داشتن کار، مسکن مناسب، آزادی اندیشه و رادیکال‌تر از همه حق سهیم بودن در ثروت‌های این غنی‌ترین کشور آفریقا _که علاوه بر سایر ثروت‌ها دارای بزرگترین معادن طلای جهان است_ صیانت می‌کرد. منشور می‌گفت ثروت ملی کشور، میراث ملت آفریقای جنوبی، باید به مردم بازگردانده شود، مالکیتِ منابع معدنیِ زیرزمینی، بانک‌ها و صنایع و واحدهای تجاری نیز باید تماما تحت کنترل بخش دولتی قرار گیرد. در یک کلام منشور می‌گفت: "حکومت از آن مردم است" 🔸به مدت سه دهه دولت آفریقای جنوبی که تحت سلطه سفیدپوستان بریتانیایی‌الاصل و آفریکانرهای هلندی‌الاصل بود، فعالیت کنگره ملی آفریقا را ممنوع کرد. 🔸آپارتاید صرفا یک نظام سیاسی نبود که به سیاهان حق رای نمی‌داد و حق رفت و آمد آزادانه را از آنها می‌گرفت، بلکه یک نظام اقتصادی بود که نژادپرستی را به عنوان وسیله‌ای برای اجرای تمهیداتی بسیار سودآور به کار می‌گرفت: یک گروه نخبه کوچک سفیدپوست قادر به انباشتن سودهایی هنگفت از معادن، مزارع و کارخانه‌های آفریقای جنوبی بود زیرا که از مالکیت اکثریتِ بزرگِ جلوگیری می‌شد. اکثریتی که مجبور بود نیروی کارش را به بهایی بسیار نازل‌تر از ارزش واقعی در اختیار گذارد و اگر جرئت سرپیچی می‌یافت، مورد ضرب و شتم قرار می‌گرفت و به زندان انداخته می‌شد و حتی کشته می‌شد. 🔸 در دهه ۱۹۸۰ نسل جدیدی از جوانان مبارز ظهور کردند و منشور آزادی را در دستور کار قرار دادند. در ۱۹۹۰ نلسون ماندلا بالاخره از زندان آزاد شد و کنگره ملی آفریقا حاکمیت آفریقای جنوبی را بدست گرفت. #دکترین_شوک ۷۵ @haad1442

بی‌توجهی به اقتصاد در هیاهوی سیاست. 🔸 ماندلا بلافاصله پس از آزادی باید هدایت ملتش برای کسب آزادی را در دست می‌گرفت، ضمن آنکه باید از وقوع یک جنگ داخلی و فروپاشی اقتصادی پیشگیری می‌کرد که احتمال موفقیت در آنها ضعیف به نظر می‌رسید. آفریقای جنوبی تجربه کشور همسایه یعنی موزامبیک را در سال ۱۹۷۵ دیده بودند. 🔸در موزامبیک هنگامی که جنبش استقلال‌طلب به حاکمیت استعماری پرتغالی‌ها بر آن کشور خاتمه داد، کابوسی را از سر گذراند. پرتغالی‌ها هنگام ترک موزامبیک، با غیظ و کینه‌توزی، در مسیر حرکت پله برقی‌ها سیمان ریختند، تراکتورها را خرد کردند و هر چیز را که می‌توانستند حمل کنند همراهشان بردند. 🔸 کنگره ملی آفریقا برای اجتناب از تکرار چنین کابوسی، مذاکراتی را با حزب ملیِ حاکم بر آفریقای جنوبی آغاز کرد. این مذاکرات برای انتقال نسبتا صلح‌آمیز قدرت بود ولی موفق نشد حاکمان دوره آپارتاید را هنگام خروج از قدرت از کینه‌جویی و ایجاد دردسر باز دارد. 🔸حاکمان سفیدپوست آفریقای جنوبی بر خلاف هم‌قطارانشان در موزامبیک، اینجا و آنجا سیمان نریختند. خرابکاری آنها هر چند که همان‌قدر فلج کننده بود اما جزء به جزء منطبق بر مذاکرات تاریخی آنها و کنگره ملی آفریقا بود. مذاکراتی که در دو سطح انجام می‌گرفت. یکی سیاسی و دیگری اقتصادی. بالطبع بیشتر توجهات بر جلسات سیاسیِ پرسروصدا بین ماندلا و رهبر حزب ملی معطوف بود و مذاکرات اقتصادی کمتر جلب توجه می‌کرد. حزب نخبگان سفیدپوست تمام توان و ابتکارش را صرف مذاکرات اقتصادی کرد. #دکترین_شوک ۷۶ @haad1442

‏زیرساخت‌های مالی حزب الله را می‌زنند و جریان مالی ما را مسدود می‌کنند تا دست برتر را در جنگ نظامی داشته باشند. یعنی اگر نگوییم جنگ، جنگ اقتصادی است، دست کم اقتصاد از مهمترین ابعاد جنگ است. ما در عرصه اقتصاد چه می‌کنیم؟ با اعتقاد به مکانیزم بازار، فشار را به مردم منتقل می‌کنیم. @DrRezaGholami

مگر وعده نمی‌دادید که اگر ارز ۴۲۰۰ حذف شود، ارز تک نرخی می‌شود و تمام مشکلات عالم حل می‌شود؟ چرا پس از حذف ارز ۴۲۰۰ ارز به ۵۰ هزار تومان جهش یافت و اینک می‌گویید ارز ۲۸۵۰۰ حذف شود؟ چه تضمینی وجود دارد که پس از حذف ۲۸۵۰۰ ارز در بازار ۱۰۰ هزار تومان نشود؟ چرا دست از سر مردم برنمی‌دارید؟ @syjebraily

اگر تو بخوابی، لزوما دشمنت در خواب نیست 🔸 حزب سفیدپوستان آفریقای جنوبی تمام توان و ابتکارش را صرف مذاکرات اقتصادی کرد. آنها اگرچه نتوانستند مانع از تصرف دولت به دست سیاهان شوند اما وقتی کار به حفظ ثروتی رسید که تحت رژیم آپارتاید انباشته بودند، دیگر به آسانی حاضر به تسلیم نبودند. 🔸آنها دو راهبرد را اتخاذ کردند. ابتدا با توسل به "اجماع واشنگتن" که تقریبا در همه جا نقش مسلط داشت و مدعی بود که فقط یک راه برای اداره اقتصاد وجود دارد، عرصه‌های اصلی تصمیم‌گیری‌های اقتصادی، از قبیل سیاست‌های تجاری و بانک مرکزی را دارای ماهیتِ "فنی" یا "اداری" تصویر کردند. 🔸سپس طیف وسیعی از ابزارهای جدیدِ سیاست‌های اقتصادی را بکار گرفتند. یعنی ابزارهایی مثل توافق‌نامه‌های بین‌المللی تجاری، نوآوری‌هایی در قانون اساسی و برنامه‌های اصلاحات ساختاری تا کنترل این مراکز قدرت را به خبرگانِ ظاهرا بی‌طرف، اقتصاددانانِ علی‌الظاهر بی‌طرف و مقامات "صندوق بین‌المللی پول"، "بانک جهانی" و "حزب ملی" واگذارد. 🔸این طرح با موفقیت جلوی چشمان رهبران کنگره ملی آفریقا انجام شد که بالطبع دلمشغول بردن مبارزه برای کنترل پارلمان بودند. #دکترین_شوک ۷۷ @haad1442

استقلال بانک مرکزی اولین ضربه به اقتصاد آفریقای جنوبی پس از رهایی از آپارتاید 🔸در مذاکراتی بین مقامات بلند پایه دولت آپارتاید و کنگره ملی آفریقا، طرحی اقتصادی تهیه شد که عملا تمام آرمان‌های سیاهان را که در منشور آزادی بود، ناممکن می‌کرد. منشوری که رهبران و مردم آن را جلو چشم‌شان می‌چسباندند. 🔸از پادایاچی که یکی از مشاوران جنبش اتحادیه کارگری آفریقای جنوبی بود، پرسیدم چه زمانی متوجه شدید که وعده‌های اقتصادی منشور آزادی تحقق نخواهد یافت و او پاسخ داد که برای نخستین بار وقتی بود که در اواخر سال ۱۹۹۳ زمانی که مراحل پایانی مذاکرات کنگره ملی آفریقا و دولت آپارتاید بود، تیم مذاکره کننده با او تماس گرفتند و از او خواستند دیدگاهش درباره نقاط مثبت و منفیِ استقلال بانک مرکزی آفریقای جنوبی از دولت منتخب ارائه کند. 🔸پادایاچی به یاد آورد که شدیدا غافلگیر شد. او می‌دانست که در آن برهه حتی در میان اقتصاددانانِ هوادارِ بازار آزاد در ایالات متحده، استقلال بانک مرکزی ایده‌ای غریب و حاشیه‌ای محسوب می‌شد و منحصرا سیاست دست‌پرورده‌ی معدودی از نظریه پردازانِ "مکتب اقتصادی شیکاگو" بود که معتقد بودند بانک مرکزی هر کشور، به سان یک جمهوری مستقل و مقتدرِ واقع در آن کشور، باید ورای دخالت قانون‌گذارانِ منتخب مردم اداره شود. 🔸این در حالی بود که پادایاچی و همکارانش عمیقا معتقد بودند که سیاست‌های پولی باید در خدمت "اهداف بزرگ دولت جدید، یعنی رشد اقتصادی، ایجاد اشتغال و بازتوزیع ثروت" باشد. نظر آنها بی‌هیچ تردیدی این بود که قرار نیست بانک مرکزی مستقلی در آفریقای جنوبی داشته باشیم. #دکترین_شوک ۷۸ @haad1442

بانک مرکزی مستقل به چه کسی پاسخگوست؟ 🔸اگر بانک مرکزی به دولت کنگره ملی آفریقا پاسخگو نمی‌بود، قرار بود دقیقا به چه کسی پاسخگو باشد؟ به صندوق بین‌المللی پول؟ به بورس سهام ژوهانسبورگ؟ روشن است که حزب ملی سعی داشت، حتی پس از شکست انتخاباتی، راهی غیر‌مستقیم برای حفظ قدرت پیدا کند. استقلال بانک مرکزی بخشی از دستور کارشان بود. 🔸چند هفته بعد معلوم شد که مذاکره کنندگان دولت جدید از این مورد کوتاه آمده اند. نه فقط قرار بود بانک مرکزی به عنوان نهادی خودمختار درون دولت آفریقای جنوبی اداره و استقلالش توسط قانون اساسی تضمین شود، بلکه اداره‌اش نیز بر عهده همان فردی گذاشته شد که آن را تحت حاکمیتِ آپارتاید اداره می‌کرد. 🔸کنگره ملی آفریقا فقط از بابت موضوع استقلالِ بانک مرکزی تسلیم نشد. در یک سازش عمده‌ی دیگر، وزیر دارایی سفیدپوست حکومت آپارتاید، نیز در مقام خود تثبیت شد. کسی که همان موقع به عنوان فردی معتقد به لزوم هزینه‌های حداقلی دولت و حامی تجارت مورد تحسین نیویورک تایمز قرار گرفت. 🔸 وقتی معلوم شد که بانک مرکزی و خزانه‌داری را قرار است روسای سابقِ آن دو نهاد در حکومت آپارتاید اداره کنند، فقط افراد معدودی از سیاهان فهمیدند که از نظر تحول اقتصادی همه چیز از دست خواهد رفت و رفت #دکترین_شوک ۷۹ @haad1442