eitaa logo
حدیثنا
653 دنبال‌کننده
3 عکس
5 ویدیو
1 فایل
احادیث کمترشنیده‌شده از کتب معتبر ارتباط با ادمین: @Rah_Bar
مشاهده در ایتا
دانلود
✨معجزه تفکر✨ 🔴کسی، در سرزمین مشرکان زندگی کند و خود نیز... 🔴در قبیله‌ی راهزنان بزرگ شود و خود نیز... 🔶سپس، آن‌قدر رشد کند... 🔸که از برترین انسان‌ها شود، 🔸که خداوند به رسولش امر کند باید او را دوست داشته باشی، 🔸که بهشت مشتاق دیدارش باشد، 🔸که وقتی همه برگشتند، او بایستد، 🔸که وقتی هم‌قطارانش در سیل دنیاگرایی غرق شدند، زهدش، هم‌چنان، مثال زهد عیسی علیه‌السلام باشد، 🔸که چنان بر حق استوار باشد، که طعم زندان خلیفه ثانی و تبعید خلیفه ثالث را بچشد و باز، بایستد. ❓چه‌طور توانست از آن منجلاب به این بلندا صعود کند و چنین استوار بایستد؟ ❓راز موفقیتش چه بود؟ 🌿به نظر می‌رسد، امام صادق علیه‌السلام در این روایت به راز موفقیت او اشاره فرموده‌اند: 🍃«کَانَ أَکْثَرُ عِبَادَةِ أَبِی ذَرٍّ رَحْمَةُ اللَّهِ عَلَیْهِ خَصْلَتَیْنِ التَّفَکُّرَ وَ الِاعْتِبَارَ» 📚الخصال، ج۱، ص۴۲ 🍃«بیش‌ترین عبادت ابوذر ـ رحمت خدا بر او باد ـ دو خصلت بود؛ «تفکر» و «عبرت‌آموزی».» 🔆ابوذر بسیار اهل «تفکر» و «عبرت‌آموزی» بود. 🔑کلید رهایی‌اش از شرک را نیز با همین دو خصلت به دست آورد. 💬خودش نقل می‌کند: 🔹سال‌ها قبل از اسلام بت‌پرست بوده و «مناة»، بت قبیله‌اش را، عبادت می‌کرده. 🔹روزی مقداری شیر برای «مناة» می‌آورد، کنارش می‌گذارد و گوشه‌ای می‌ایستد تا ببیند با آن چه می‌کند... 🔹اندکی بعد، روباهی از راه می‌رسد، شیر را می‌خورد، کنار «مناة» می‌آید، پایش را بلند می‌کند، بر آن بول می‌کند، راهش را می‌گیرد و می‌رود!  💥ابوذر با دیدن این صحنه به فکر فرو می‌رود... 🔸با خود می‌گوید: بتی که این اندازه ناتوان است که روباهی می‌تواند غذای او را بخورد و چنین جسارتی به او کند، چه‌گونه می‌تواند از من و قبیله‌ام دفع ضرر کند؟!   ✨با همین تلنگر بیدار می‌شود، از بت‌پرستی دست می‌شوید، تحقیق می‌کند و سه سال پیش از بعثت پیامبر (در هفده سالگی) یکتاپرست می‌شود. 🔸او پس از مطّلع شدن از بعثت پیامبر خاتم صلی‌الله‌علیه‌وآله نیز، بی‌درنگ به اسلام متلبس می‌شود. 🔶خداوند، عالَم را طوری خلق کرده‌است که از در و دیوارش، آیه و نشانه و موعظه ببارد. 🔸کافی است؛ خوب «ببینیم»، به «فکر» رویم و «عبرت» گیریم. ✅ برای مشاهده‌ی مستندات رواییِ متن، به وبلاگ «دستوار» مراجعه نمایید: ✅ dastvar.blog.ir/1393/09/24
❌هیچ خیری، هیچ خیری، هیچ خیری! 🌿...عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع: 🍃«أَلَا لَا خَيْرَ فِي عِلْمٍ لَيْسَ فِيهِ تَفَهُّمٌ أَلَا لَا خَيْرَ فِي قِرَاءَةٍ لَيْسَ فِيهَا تَدَبُّرٌ أَلَا لَا خَيْرَ فِي عِبَادَةٍ لَيْسَ فِيهَا تَفَكُّرٌ.» 📚الكافي، ج۱، ص۳۶ 🌿از امام صادق از امیرالمؤمنین (علیهماالسلام) نقل شده است: 👈«آگاه باشید! در علمی که در آن تفهّم1⃣ نباشد، هیچ خیری نیست. 👈آگاه باشید! در قرائتی که در آن تدبّر2⃣ نباشد، هیچ خیری نیست. 👈آگاه باشید! در عبادتی که در آن تفکّر نباشد، هیچ خیری نیست.» 📝پاورقیـــــــــــــــــــــــــــ 1⃣تفهّم: تلاش برای فهم تدریجی. 2⃣تدبّر: تلاش برای دیدنِ پشت‌صحنه‌ها و عواقب. (در این‌جا یعنی: توجه به معانیِ عمیق و اصیل قرآن) 💠 جرعه‌ای از احادیث کمترشنیده‌شده اهل‌بیت ﴿علیهم‌السلام﴾ در «حـدیـثـنـا»: 💠 @hadithona
💠الگویی برای روحانیون و مربیان حلقه‌های معرفتی 🔶از امام رضا نقل شده است که امیرالمؤمنین جلسات رسول خدا (صلوات‌الله‌علیهم) با اصحابشان را چنین توصیف فرمودند: 🔸«رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) هرگاه نزد گروهی می‌رفتند که نشسته بودند، در انتهای مجلس می‌نشستند و (دیگران را نیز) به همین کار دستور می‌دادند. 🔸سهم و بهره همه افراد حاضر در جلسه را ادا می‌کردند، به‌نحوی که هیچ‌یک از آنان گمان نمی‌کرد دیگری نزد پیامبر از او گرامی‌تر است. 🔸هرکس نزد ایشان می‌نشست، حضرت (خودشان جلسه را تمام نمی‌کردند، بلکه) آن‌قدر صبر می‌کردند تا خود آن شخص بلند شود و جلسه را ترک کند... 🔸خلقِ نیکوی ایشان شامل حال عموم مردم بود (نه فقط برای بعضی اقشار خاص). 🔸برای مردم پدری مهربان بودند و در برابر حق، همه برای ایشان یکسان بودند. 🔸جلسه ایشان، جلسه بردباری، حیاء، راست‌گویی و امانت‌داری بود. 🔸در جلسه ایشان، صدای کسی بلند نمی‌شد، حُرمت کسی نمی‌شکست و اشتباهات کسی بازگو نمی‌گشت. 🔸حاضرین بر اساس تقوا با هم برابر و به هم پیوسته بودند. نسبت به یکدیگر متواضع بودند، به بزرگ‌ترها احترام می‌گذاشتند و با کوچک‌ترها مهربان بودند. 🔸نسبت به نیازمندان ازخودگذشتگی می‌کردند و از افراد غریب محافظت می‌کردند. 🔸ایشان همواره خوش‌رو، نرم‌خو و خوش‌برخورد بودند. سخت‌گیر نبودند. 🔸خشن، اهل دادوفریاد، بدزبان و عیب‌جو نبودند. 🔸نه زیاد شوخی می‌کردند و نه زیاد از کسی تعریف می‌کردند. 🔸خود را نسبت به چیزی که خوش نداشتند، به غفلت می‌زدند تا کسی از ایشان مأیوس نشود و دوست‌دارانشان نااُمید نگردند. 🔸(در جمع‌ها) نسبت به خود، سه چیز را ترک می‌کردند؛ بحث و جدل، پرحرفی و حرف‌های بی‌فایده. 🔸همچنین نسبت به دیگران، سه چیز را ترک می‌کردند؛ هرگز کسی را مذمّت نمی‌کردند و با سرزنش خود او را سرافکنده نمی‌نمودند، دنبال لغزش‌ها و کارهای زشت و شرم‌آور کسی نبودند و جز در موردی که امید ثواب داشتند، سخنی نمی‌گفتند. 🔸زمانی که سخن می‌گفتند، حاضرین در جلسه آرام می‌گرفتند، گویا پرنده‌ای روی سرهایشان بود و زمانی که ایشان ساکت می‌شدند، دیگران سخن می‌گفتند. 🔸حاضرین، نزد ایشان، فرصت صحبت کردن را از یکدیگر نمی‌ربودند و هرگاه نزد ایشان کسی صحبت می‌کرد، دیگران خاموش می‌شدند و گوش می‌دادند تا حرفش تمام شود. 🔸حضرت به چیزی می‌خندیدند که دیگران به آن می‌خندیدند و از چیزی ابراز شگفتی می‌کردند که دیگران از آن شگفت‌زده می‌شدند. 🔸ایشان نسبت به کسی که غریب بود (با آداب حاکم بر جلسه آشنا نبود) و هنگام درخواست کردن و سخن گفتن با بدرفتاری و خشونت برخورد می‌کرد، صبر می‌کردند... 🔸سخن کسی را قطع نمی‌کردند مگر این‌که از حدودِ (الهی) تجاوز کند؛ که در این‌صورت یا با نهی کردن یا با برخواستن از مجلس، حرفش را قطع می‌کردند. 🔸خاموشیِ رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر اساس چهار چیز بود؛ «بردباری»، «احتیاط شدید»، «اندازه‌گیری» و «تفکّر»؛ 👈«اندازه‌گیریِ» ایشان این بود که در نگاه کردن به مردم (حاضرین) و گوش دادنِ سخن‌هایشان یکسان برخورد کنند. 👈«تفکر»شان در مورد چیزهایی بود که باقی هستند و چیزهایی که فانی‌اند (و از بین می‌روند.) 👈«بردباری» ایشان با صبرشان همراه بود؛ به‌همین‌خاطر چیزی ایشان را نه خشمگین می‌ساخت و نه ناخرسند می‌نمود. 👈«احتیاط شدید» حضرت نیز در چهار چیز بود: کار زیبا انجام دهند تا دیگران به ایشان اقتدا نمایند، کار زشت را ترک کنند تا دیگران نیز آن را ترک کنند، تمام تلاششان را برای تصمیم‌گیری برای اصلاح امتشان به‌کار گیرند و اقدام برای آن‌چه که خیر دنیا و آخرت را برای مردم در پی داشته باشد.» 📚عيون‌أخبارالرضا، ج‏۱، ص۳۱۸ 💠 جرعه‌ای از احادیث کمترشنیده‌شده اهل‌بیت ﴿علیهم‌السلام﴾ در «حـدیـثـنـا»: 💠 @hadithona 💠 @hadithona
👌توصیه‌هایی ارزشمند پیرامون مشورت دادن به دیگران 🌿و قَالَ الصَّادِقُ عَلَيْهِ السَّلَامُ: 🍃«لَا تَكُونَنَّ أَوَّلَ مُشِيرٍ، وَ إِيَّاكَ وَ الرَّأْيَ الْفَطِيرَ، وَ تَجَنَّبْ ارْتِجَالَ الْكَلَامِ، وَ لَا تُشِرْ عَلَى مُسْتَبِدٍّ بِرَأْيِهِ، وَ لَا عَلَى وَغْدٍ، وَ لَا عَلَى مُتَلَوِّنٍ، وَ لَا عَلَى لَجُوجٍ. وَ خَفِ اللَّهَ فِي مَوَاقِعِ هَوَى الْمُسْتَشِيرِ، فَإِنَّمَا الْتِمَاسُ مُوَافَقَتِهِ لُؤْمٌ، وَ سُوءُ الِاسْتِمَاعِ مِنْهُ جِنَايَةٌ.» 📚نزهةالناظروتنبيه‌الخاطر، ص۱۱۳ 🔶از امام صادق (علیه‌السلام) نقل شده است: 🔸«هرگز اولین مشورت‌دهنده نباش! 🔸بپرهیز از این‌که نظر خام و ناپخته‌ای دهی! 🔸بپرهیز از این‌که بدون فکر و ناسنجیده سخن گویی! 🔸به کسی که خودرأی است و کسی که بی‌ارزش و بی‌ادب است و کسی که دم‌دمی‌مزاج و چندرنگ است و کسی که لج‌باز است، مشورت نده! 🔸هنگامی که هوا و هوسِ مشورت‌گیرنده به سمتی گرایش دارد، از خدا بترس! 👈چراکه اگر بخواهی با او موافقت کنی، سزاوار سرزنش خواهی بود و اگر خوب به سخنانش گوش ندهی، جنایب*️⃣ است.» 📝پاورقیـــــــــــــــــــــــــــــــــ *️⃣جنایت؛ گناهی است که مستوجب عقوبت و مجازات است. در بعضی منابع نیز «خیانت» ذکر شده است. (ر.ک: الدرةالباهرةمن‌الأصداف‌الطاهرة، ص۳۱) 💠 جرعه‌ای از احادیث کمترشنیده‌شده اهل‌بیت ﴿علیهم‌السلام﴾ در «حـدیـثـنـا»: 💠 @hadithona 💠 @hadithona