🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸مراقب فطرت و طبیعت زودرس باشید🔸 شما که می‌خواهید بچه‌های کلاس‌تان را اداره کنید، بدانید که اینها هم فطرت دارند و هم طبیعت. اگر از بچه‌ای خلاف اخلاقی دیدید، نگویید: این بچۀ بدی است؛ بلکه بگویید: الآن طبیعتش مهار نشده و ما باید کاری کنیم تا فطرتش آرام آرام آزاد بشود و بتواند طبیعتش را کنترل کند. اگر از بچه‌ای حسن خلقی دیدید، نگویید: مسئله تمام شده؛ بلکه بگویید: مقداری روی فطرتش کار کرده‌اند و طبیعتش هنوز فرصتِ عرض اندام پیدا نکرده است. باید احتیاطات و توجهات لازم را در مورد او داشت؛ چون ممکن است وقتی طبیعتش بیدار شد، خطرناک‌تر از آن بچه‌ای شود که به نظر بسیار شرور است. لذا می‌بینیم بسیاری از بچه‌هایی که در طفولیت شرورند، در بزرگی بچه‌های بسیار خوبی می‌شوند و بسیاری از بچه‌هایی که در طفولیت خیلی مؤدب به نظر می‌آیند، در بزرگی بچه‌های بسیار شروری می‌شوند؛ چون اینها طبیعتِ دیررس داشته‌اند و وقتی آن طبیعت، دیر بُروز می‌کند، طغیانش هم دیرتر است؛ اما آن دستۀ اول، طبیعتِ پیش‌رس داشته‌اند و طبیعت‌شان زود خودش را نشان داده است. اتفاقاً خیلی از انسان‌هایی که وقتی از نظر طبیعتی رها هستند، شرورند، وقتی فطرت‌شان زنده شود، خیلی قابل اعتمادند. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٧٨ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🎙پادپخش 🚀خطرناک‌تر از موشک! @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸نکته‌ای در باب تبلیغ دین بوسیلۀ مفاهیم «بهشت و جهنم»🔸 شما وقتی بیرون مسجد الحرام هستید، دیوار مسجد الحرام قبلۀ شماست و شما به سمت همین دیوار نماز می‌خوانید، درست است؟ حالا تصور کنید که رفته‌اید داخل مسجد الحرام و در آنجا برای نماز رو به دیوار ایستاده‌اید، در آن هنگام شما پشت به قبله‌اید. مگر بیرون مسجد به‌سمت همین دیوار نماز نخواندید؟! حالا وقتی آمدید داخل، باید پشت‌تان را بکنید به همین دیوار، دیواری که وقتی بیرون بودید رو به آن می‌کردید! خب، ما به کسی که تازه‌کار است، بیاییم بگوییم تو برای بهشت و جهنم کار نکن؟! بابا این بیرون از حرم است؛ قبلۀ او دیوار مسجد الحرام است، دقیقاً باید به او بگویی بهشت، دقیقاً باید به او بگویی جهنم! خدا این‌همه آیات در تحذیر از جهنم گذاشته است تا انسان به تحذیرهای او اهمیت بدهد! دعای «قِنا عَذاب النار» را تکرار بکند؛ بگوید و بگوید. ابوذر بعد از نماز در سجده می‌گوید «اسئل الله الحورالعین»، از خدا حورالعین می‌خواهم. شاعر می‌گوید: «خدایا زاهد از تو حور می‌خواهد قصورش بین، به جنّت می‌گریزد از درت یا رب شعورش بین!» ببینید، نباید امور در هم بریزد! بله، وقتی به جایی رسید که دیگر اینها را نخواهد، درست است. اما الآن اگر از خدا حورالعین و بهشت بخواهد، از خدا نجات از جهنم بخواهد، اینها عین توحید است! چرا؟ چون متناسب با مرتبه‌اش هست. @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸توجه و هشیاری نسبت به تفاوت غذای فطرت با طبیعت🔸 شما بچه‌تان را که می‌خواهید تربیت بکنید، باید توجه داشته باشید که هم فطرت دارد و هم طبیعت. از این جهت چون طبیعت دارد، خیلی او را نوازش نکنید؛ چون نُنُر می‌شود. در تکریم کردن، خیلی تند نروید و ملایم تکریم کنید. اگر هم خطایی کرد، در برخورد خیلی تند نروید؛ چون فطرت دارد و به او برمی‌خورد. مثلاً زمانی که بُعد نورانی کودک بر بُعد ظلمانی او غلبه کند، اگر با او سرد شوی و به او بی‌احترامی کنی، او را سرد می‌کنی. در برخورد‌ها و تربیت‌ها باید مواظب باشید که می‌خواهید از بین فطرت و طبیعت عبور کنید و مَجال‌تان زیاد نیست. ما در امور خودمان همیشه داریم روی پل حرکت می‌کنیم؛ پلی که نه این طرف آن نرده گذاشته‌اند و نه آن طرفش؛ هم این طرفش پرتگاه است و هم آن طرفش. از این جهت به آن می‌گویند صراط، نمی‌گویند طریق. زندگی کلاً عبور از روی پل است و حتماً باید از بین این حدود رد شوید. این فرمان را به هر سمت که بچرخانید، پرتگاه است. لذا انسان باید در همۀ کارهایش حدود الهی را رعایت کند تا سقوط نکند. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٨٢ @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

فایل وضعیت @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔶به بچه باج ندهید!🔶 ❓ سؤال: نحوۀ تعامل با فرزندانی که با داد و فریاد می‌خواهند به مقصود خود برسند، چگونه باید باشد؟ ✅ پاسخ آیت الله حائری شیرازی: وقتی بچه با داد و فریاد درخواستی داشته باشد، پدر و مادر با او همکاری نکنند؛ چون اگر به این نتیجه برسد که کلید درِ بسته شده، داد و بیداد است، شیوه‌ای غلط در او نهادینه خواهد شد. پدر و مادر زمانی به درخواست کودک ترتیب اثر دهند که با حرف منطقی پیش بیاد تا بفهمد آن‌ چیزی که می‌تواند این قفل را باز کند، منطق است نه احساسات! @haerishirazi

🎥 ببینید 🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸مهمترین غفلتی که در عرصۀ تبلیغ دین مرتکب می‌شویم چیست؟! 🔸 #علوم_انسانی_اسلامی #تبلیغ_دین @haerishirazi

🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸بچه را باید پوست نازک بار آورد!🔸 بچه را باید پوست نازک بار آورد. مثلاً می‌گویی بچه‌ام زود اوقاتش تلخ می‌شود. این نعمت است. بچه اگر بی‌تفاوت شد، عذاب است. آیا خوب است که بچه را توی سرش بزنند و به او بی‌اعتنایی کنند اما اصلاً حالی‌اش نشود؟ این کم‌فهمی است. ریگِ نان سنگک را که با دست‌تان برمی‌دارید، دفعۀ اول دستت می‌سوزد و تاول می‌زند. یواش یواش یک قشر مرده‌ای از پوست روی این پوست می‌آید. دیگر شما می‌توانید با دست بزنید به ریگ داغ و دست‌تان هم نمی‌سوزد. یعنی حساسیت انسان به‌تدریج از بین می‌رود، بی‌حساسیت می‌شود. برخی به‌خاطر اینکه بارها برق آنها را می‌گیرد، در مقابل برق‌گرفتن ارتعاش ندارند. البته نمی‌گویم کسی تجربه کند! مسئله اینست که خیلی موضوعات به نوعی‌ست که انسان به آن عادت می‌کند. مثلاً شما این‌قدر به بچه بد گفته‌اید، تا به آن بدی عادت کرده. می‌داند که سهمیۀ هر روزش این است که چهارتا بد بشنود. اگر شما سه‌تا بد به او گفتی مثل اینست که پیمانه‌اش را پر نکرده‌ای. هر وقت بخواهی به او فرمان بدهی، چاشنی‌اش «چهارتا» حرف زشت است. وقتی «سه‌تا» حرف زشت چاشنی‌اش کردی کار را انجام نمی‌دهد؛ مزدش را کم داده‌ای! سعی کنید که بچه، نه تکیه به حرف زشت بکند، نه به التماس. خودکفا شود. تکیه کند به فهم خودش، به تشخیصش، به احساس وظیفه‌اش. یعنی خودکفا شود در تشخیص. شما تذکر به او بدهید، اما او را وابسته به تذکر نکنید. یعنی همان‌طوری که شما مادر او هستی و با دلت یک چیزهایی می‌فهمی و دلت برای او می‌سوزد، این را بدان که خدا در وجود او نیز پیامبری آفریده که اگر او زنده شود و رشد کند، موعظه‌اش می‌کند. 📖 راه رشد، جلد یک، صفحه ٢٣۶ @haerishirazi