" چون کاروان غصه به گيتي نزول کرد اول سراغ خانه ي آل رسول کرد مهمان مصطفي شد و هر دم حکايتي با مرتضي و با حسنين و بتول کرد از عترت رسول خدا هر کرا شناخت افسانه اي سرود که او را ملول کرد تا نوبت ملال شه تشنه لب رسيد آن شاه را به باختن جان عجول کرد درصدر دفتر شهدا آمد از نخست امضاي خود نوشت و شهادت قبول کرد بار امانتي که فلک ز آن ابا نمود برداشت تا شفاعت مشتي جهول کرد آن تن که داشت بر کتف مصطفي صعود بر خاک قتلگاه ز بالا نزول کرد وآنگه به خط و خاتم مستوفي قضا سرمايه ي برات شفاعت وصول کرد آه از دمي که تاخت ز ميدان به خيمه گاه وز خيمه باز جانب ميدان عدول کرد در شان خويش و مرتبت خود به نزد حق گفت آنچه هيچکس نتواند نکول کرد اتمام حجت ازلي را به صد زبان با آن گروه بيخرد بوالفضول کرد چندي ميان معرکه (هل من مغيث) گفت چندي به فضل خود ز پيمبر حديث گفت" آه از حسين و داغ فزون از شماره اش وآن دردها که کس نتوانست چاره اش فريادهاي العطش آل و عترتش تبخالهاي لعل لب شيرخواره اش آن اکبري که گشت به خون غرقه عارضش آن اصغري که ماند تهي گاهواره اش آن جبهه ي شکسته و حلق بريده اش آن ريش خون چکان و تن پاره پاره اش آن ماه چارده که ز خون بست هاله اش آن آسمان که زخم بدن بد ستاره اش آن سر که بر فراز ني از کوفه تا به شام بردند با تبيره و کوس و نقاره اش آن نو عروس حجله ي حسرت که دست کين تاراج کرد زيور و خلخال و ياره اش آن کودکي که درگه يغماي خيمه گاه از گوش برد دست ستم گوشواره اش آن بانوي حريم جلالت که چشم خصم مي کرد با نگاه حقارت نظاره اش آن خسته ي عليل که با بند آهنين بردند گه پياده و گاهي سواره اش آن دست بسته طفل يتيمي که خسته گشت پاي برهنه از اثر خار و خاره اش داغي که کهنه شد به يقين بي اثر شود وين داغ هر زمان اثرش بيشتر شود #ترکیب_بند #ادیب_الممالک_فراهانی @hafez_adabiyat