بود یارب که از پروانه جود برافروزی دلم را شمع مقصود ز توفیقم نمایی راه تحقیق چراغی بخشیم از نور توفیق دلم پروانه جانسوز سازی به شمع دل شب من روز سازی چراغ دل که مرد از ظلمت تن ز برق عشق بازش ساز روشن چو شمعم گرمیی از سوختن ده مرا از سوختن افروختن ده دل پرسوز من از سوز داغی برافروزان چو فانوس چراغی رهان زین ظلمتم از برق آهی ببخش از بخت سبزم خضر راهی دل من مخزن اسرار خود کن چو شمعش روشن از انوار خود کن رهی بنمایم از شمع معانی مرا روشن کن اسرار نهانی #اهلی_شیرازی #خوانش #استاد_مهدی_امین_فروغی @hafez_adabiyat