eitaa logo
حا.میم || حسن مجیدیان
398 دنبال‌کننده
1.3هزار عکس
401 ویدیو
8 فایل
یادداشت ها و انتخابهاي حسن‌ مجیدیان ارتباط از طریق @Hamim1361
مشاهده در ایتا
دانلود
این نزدن‌ها نشانه‌ی نتوانستن‌ها نیست بلکه تدبیری است توأمان در سیاست و عرصه نظامی. دوستان حواسمون باشد با دشمن مخرج مشترک پیدا نکنیم. @cafe_fekr
💡چرا تمرکز بر موضوع انتقام، ایستادن در نقطه اشتباه تحولات است؟ 🔸احتمالا ساعت های پیشرو، بستر اولین رخداد نظامی رسمی ایران بر علیه رژیم صهیونیستی و البته یکی از هزارمین مورد غیررسمی آن خواهد بود. این اتفاق در عین این که از حساسیت برخودار است اما پرداختن به آن و به طورکلی تمرکز بر مقولاتی چون حضور مستقیم ایران، انتقام، تقاص، سیلی و ... ایستادن در نقطه غیراساسی‌ و اشتباه تحولات منطقه است. 🔹امروز جمهوری اسلامی امیر حوادث غزه است و رقیبانش همگی اسیر. این برتری در وهله نخست به حمایت تسلیحاتی، مالی، سیاسی و رسانه ای ایران از مقاومت مرتبط نیست. طوفان الاقصی و حوادث پیرامون آن مظهر غلبه منطق جمهوری اسلامی در مناسبات قدرت و اثبات حقانیت آن در الهیات سیاسی معاصر بوده است. 🔸حجم مصیبت در غزه معلول شکاف میان منطق انسان و جهان انقلاب اسلامی با انسان و جهان مدرن است و هیچ چیز این فاصله را جز همین حجم خشونت پر نمی‌کند. هیچ حد واسط مشترکی برای ما دیگر وجود نخواهد داشت، اگر بود هیچگاه عالم غربی زیر بار هزینه های این جنایات نمی رفت. امروز عالم مدرن هیچ ابزار دیگری جز کشتار جمعی برای تعامل با عالم انقلاب اسلامی ندارد. 🔹زلزله امروز غزه و طوفان الاقصی معلول برخورد دو سازه تمدنی و تاریخی است. بر شالوده این دو سازه هیچ پدیده واحدی استوار نخواهد ماند. خون های مقدسی که بر زمین آسمانی غزه ریخته می شود، خون بهای از جاکندگی و وارستگی انسان انقلاب اسلامی از رویای آمریکایی است. 🔸این خون ها امروز بیداری آفریده و به برکت آن، گفتار ۴۵ ساله جمهوری اسلامی در موضوع فلسطین، اسرائیل و غرب تبدیل به نجوای درونی میلیون ها انسان و پیش نویس قطعنامه های بین المللی شده است. حماسه غزه به همه فهماند، منطقی که ۴۵ سال جمهوری اسلامی برمبنای آن همه سیاست های منطقه ای خود را بنا کرده و برای پایداری بر آن زخم ها خورده، حرف ها شنیده، فشارها کشیده و بهترین انسان های خود را تقدیم نموده، سنت تغییر ناپذیر هستی است که هیچ مفری از آن وجود ندارد. به رسمیت نشناختن رژیم و سفارش به مقاومت خونین اگر روزی یک داعی داشت امروز یک جهان حامی آن است. 🔹غلبه منطق جدید نوید دهنده شکل گیری نظم جدید خواهد بود. تغییر موازنه مابین عقلانیت ها و الهیات هاست که تغییرات سیاسی، نظامی، اقتصادی و جغرافیایی را پی ریزی می کند.کوچک‌ترین حوادث معرکه حتی به اندازه یک آه که از زبان یک مادر غزاوی خارج می‌شود تقویت کننده منطق جمهوری اسلامی و تضعیف کننده طرح های معارض اوست. 🔸وقتی یک منطق در حال غلبه پیدا کردن است دیگر نمی شود تحولات را بر اساس کلیشه‌های سابق تحلیل نمود و ارزش گذاری کرد. مفاهیمی همچون انتقام، تقاص یا بازدارندگی پیش از ۷ اکتبر، کلیشه‌های مناسبی برای تعیین وضعیت ایران در قبال اقدامات رژیم صهیونیستی و طرح های آمریکایی بود اما امروز کل صحنه با همه جزئیات و اضلاعش‌ دگرگون شده است. انتقام اختصاص به معرکه ای دارد که در آن تعادلی مابین قدرت‌ها وجود داشته باشد، طوفان الاقصی هیچ توازنی مابین ما و استکبار باقی نگذاشته است. کل صحنه نموداری از مجازات و تنبیه تاریخی ارزش های آمریکایی توسط منطق انقلاب اسلامی است. 🔹وقتی در تحلیل مناسبات، همچنان تمرکز بر ادبیات انتقام است معنایش آن است که هنوز درک درستی از تحولات صورت نگرفته است. در نظم جدید اساسا واژگانی همچون انتقام و بازدارندگی دیگر برای ما بی‌معناست. طوفان الاقصی و من تبع آن این مفاهیم را از معنای سابق تخلیه کرده است. تا زمانی که طرح واره نوینی از حوادث غزه شکل نگرفته باشد ما همچنان گرفتار کلیشه های سابق خواهیم ماند. روایت فتح آوینی طرح واره ای برای سامان دادن به خرده گزارشات میدانی از دفاع مقدس بود و ما امروز بیش از هر چیز از فقدان آوینی غزه در رنج راهبردی هستیم. 🔸ممکن است جمهوری اسلامی در پاسخ به ترور دمشق یا بقیه حوادث مشابه، تل آویو و حیفا را با خاک یکسان و یا تصمیم بسیار محدودتری بگیرد که اساساً ممکن است این تصمیمات در نقطه خود بهترین تصمیم هم نباشد اما زوم کردن لنزها در این موضوع ناشی از ایستادن در نقطه اشتباه تحولات است. مهدی افراز https://eitaa.com/hamim1377
💠نیازی به انتقام فوری ندارید؛ خود را کنترل کنید بخش دوم 5- وضع به گونه‌ای شده است که اگر شما در پی تنش زدایی با آمریکا باشید این آمریکاست که راضی به تنش زدایی نیست یا بار سنگین بر آن می‌نهد. مسئله به این سادگی حل نمی‌شود. ناز پر نیاز تو فزون طلبی او را دامن زده است. پرونده هسته‌ای ایران، بویژه در دو دهه اخیر، «تاریخمندیِ منفعتی» برای نظام بین‌الملل و بویژه برای نظام منطقه‌ای پیدا کرده است. یعنی بدلیل طولانی شدن این پرونده، کشورهای مختلف جایگاه منفعتی خود را در این شکاف تاریخی پیدا کرده‌اند. نفع خود را برپایه این شکاف تنظیم کرده‌اند و بر اساس آن شبکه های ارتباطی خود را در نظام بین‌الملل سامان داده و تثبیت کرده‌اند. مشکل، از یک پرونده به یک شبکه مرجانی تبدیل شده است. اقتصاد بین‌الملل، تجارت، حمل‌ونقل استراتژیک و وجوه سخت افزاری ارتباطات بین‌الملل بر پایه اختلافات ما با آمریکا شکل گرفته است. این، خود خطر نهادینه شدن حذف ما از مناسبات بین‌الملل را در پی دارد. 6- در نتیجه، ضمن تاکید بر دو رویکردی که در بند 4 بیان شد، باید به راه اندازی پروژه های ملی توسعه اندیشید و برای آن عزم ملی-کارشناسی ایجاد کرد. شماری از این پروژه‌ها را در نوشتارهای گوناگون برشمرده‌ام. دست از جشن شادی کودکانه‌ای که در صدا و سیما برای خود برگزار می‌کنید بردارید. دولت برنامه توسعه ندارد و پس از 3 سال هنوز سردرگم است. ماه هاست که برای مهم‌ترین رکن توسعه کشور یعنی سواحل مکران هنوز دبیری تعیین نکرده است. دلخوش به این است که هر شب در اخبار 20:30 برای سفرها و سخنرانی های رئیس‌جمهور بزم خوشِ کارآمدی می‌گیرند. مشکل اصلی کشور این است که راه نظام تصمیم گیری بر اساس تفکر توسعه و کارشناسیِ مستقلِ ملی بسته شده است. برای اصلاح سیاست خارجی بایستی اصلاح سیاست داخلی و گشایش های سیاسی در اولویت باشد. ظرفیت دولت ملی در ایران باید احیا شود. 7- امسال به طرز قابل توجهی شعارهای «لعنت بر یهود» در تابلوهای از پیش آماده شده برای راهپیمایی‌ها استفاده شده بود. در برنامه سحرگاهی سیمای جمهوری اسلامی در روز قدس تکیه کلام یک واعظ موثر «خیانت های یهود» بود. او به طرز معنا داری نه از واژه صهیونیسم و نه رژیم آپارتاید سخن به میان نیاورد. در این چهل و پنج سال همواره موضع رسمی ایران یهود ستیزی نبوده است. یهود ستیزی چهره ایران را تخریب می‌کند. این چه انحرافیست که بر جان سیاست در کشور افتاده است؟ ز آبِ زهرآگینِ کلام، موج فتنه خونبار بر خیزد. ✍کیومرث اشتریان https://eitaa.com/hamim1377
چند نکته درباره عملیات مجازات اسرائیل ساعات اولیه ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ عملیات موشکی-پهپادی تنبیه اسرائیل «توسط نیروهای مسلح ایران» و «از مبدأ خاک ایران» و «به مقصد سرزمین‌های اشغالی» انجام شد. پس این‌بار نه متحدان ایران اقدام کردند؛ نه از جایی غیر از ایران اقدام شد؛ و نه جایی خارج از اسرائیل هدف قرار گرفت. این سه واقعیت یک «تغییر مهم» در معادلات نظامی-سیاسی منطقه بلکه جهان ایجاد کرد. برنامه‌ریزی ایران برای این حمله حدود ۲ هفته طول کشید. این زمان فرصت لازم را به ائتلاف آمریکا، فرانسه، انگلیس، اردن، عربستان، امارات و اسرائیل داد تا «برنامه دفاع هوایی هماهنگ» داشته باشند. بعلاوه، در روزِ آخر به نظر می‌رسید آمریکایی‌ها بنحوی از زمان نسبتا دقیقِ انجام عملیات ایران نیز باخبرند. آن «مکثِ دوهفته‌ای» و این «اطلاع‌پیداکردنِ آمریکا از زمان حمله» عملاً مانعِ استفاده ایران از «عامل غافلگیری» شد. ایران در مجموع بیش از ۳۰۰ پهپاد انتحاری، موشک کروز و موشک بالستیک شلیک کرد؛ و سامانه‌های پدافندی و جنگنده‌های اردن، انگلیس، فرانسه و آمریکا در کنار سه سامانه‌ی پدافندی پیکان، فلاخن‌داوود و گنبد آهنین در مجموع حدود ۵ ساعت عملیات دفاعی مشترک انجام دادند. روشن‌ترین هدفی که ایران با موفقیت به آن ضربه زد پایگاه هوایی نُواتیم در جنوب سرزمین‌های اشغالی بود که بین ۵ تا ۱۰ موشک بالستیک ایرانی با گذر از تمام لایه‌های دفاعی به آنجا اصابت کرد و این اصابت رسماً از سوی ارتش اشغالگر تأیید شد. به نظر می‌رسد هدف ایران از تمام شلیک‌های شب گذشته ضربه زدن به همین پایگاه بود؛ محلی که گفته می‌شود بمب‌افکن‌های اسرائیلیِ عاملِ تجاوز دو هفته پیش در دمشق، از آنجا پرواز کرده بودند. منهای تخریب‌های قابل پیش‌بینی در این پایگاه هوایی و یکی دو مورد زخمی در مناطق دیگر، هنوز گزارش دیگری از تلفات یا خساراتِ حملات دیشب منتشر نشده است. برآورد این است که «ائتلاف حامیان اسرائیل» اساساً اخبار خسارات را پوشش نخواهد داد. بطور مشخص رسانه‌های ایران اینترنشنال، بی‌بی‌سی فارسی و رادیو فردا بنحوی رسوا و غیرحرفه‌ای تصاویر چندین اصابت در سرزمین‌های اشغالی را پوشش ندادند بلکه صرفا به تصاویر رهگیری موشک‌های ایران ضریب دادند. برخی رسانه‌های جانبیِ ضدانقلاب که تاحدودی غیردولتی بودند البته تصاویر اصابت را نیز پوشش دادند. قسمتی از موشک‌های ایران مشخصاً به سمت بخش‌های اشغالی شهر بیت‌المقدس (اورشلیم) شلیک شد که در برآوردهای هیچ‌کس نبود و بطور مشخص مایه قوت قلب فلسطینی‌های ساکن کرانه باختری شد. به نظر می‌رسد اغلب ویدئوهای مربوط به حمله دیشب ایران را فلسطینی‌ها ثبت کرده باشند. حجم عملیات ایران عملا بیشتر از تمام برآوردها بود و این مسأله نوع خاصی از «غافلگیری و گیجی» ایجاد کرد؛ منتها یک نکته قابل تأمل هم این است که آرایشِ عیانِ آمریکا، فرانسه، انگلیس و اردن با همراهی پنهانیِ عربستان و امارات در کنار سه سامانه پدافندی اسرائیل مجموعا سبب شد ما برای دستیابی به حدود ۱۰ اصابت موفق به پایگاه هوایی موردنظرمان، به حدود ۳۰۰ شلیک نیاز داشته باشیم. این یعنی «ائتلاف دفاع هوایی» گرچه نمی‌تواند «مانع ایران» باشد ولی می‌تواند «هزینه اقدام» را برای ما بالا ببرد. به نظر می‌رسد ما برای کاستن از هزینه‌های اقدام علیه صهیونیست‌ها حتما باید از «عنصر غافلگیری» استفاده کنیم؛ یعنی پیش از تشکیلِ ائتلاف‌های چند-کشوری برای دفاع از آدم‌خوارهای صهیونیست؛ شلیک‌های ما بایستی بصورت «ناگهانی» و «بکلی سری» یعنی بدون هرگونه درز خبر (مثلا به آمریکا) انجام شود. در عملیات دیشب پایگاه هوایی صهیونیست‌ها با موفقیت ضربه خورد؛ منتها به نظر می‌رسد بخش عمده‌ی تنبیه، همان «حدود دو هفته هراس و استرس ناشی از ابهام» در سراسر سرزمین‌های اشغالی بود. در دو هفته اخیر جریان‌هایی در داخل و خارج از کشور بطور مداوم می‌گفتند «اسرائیل با آمریکا فرق دارد و محال است ما بزنیم و او واکنش سنگین نشان ندهد.» حالا که حدود ۸ ساعت از پایان عملیات ایران می‌گذرد و سیگنال‌های مربوط به «واکنش سنگین اسرائیل» مداوماً در حال تضعیف است؛ این جریان‌ها در آستانه یک شکست سنگینِ تحلیلی هستند. ظاهرا پروژه «ترساندنِ مسئولان ایران از حمله به متجاوز» به شکل فضاحت‌باری در حال افشا است؛ خانه امن رژیم اشغالگر بعد از ۵۶ سال با حمله‌ی یک حکومتِ قدرتمندِ منطقه فرو ریخته و هر نوع «بازدارندگی راهبردی» به شکل اساسی دچار خدشه شده است. افزون‌ بر این، درست است که انگلیس، فرانسه و آمریکا «استعمارگرانِ قدیم و جدید» هستند و انتظار دیگری از آنها نیست؛ منتها تکلیف ایران و جهان اسلام با اردن، عربستان و امارات باید با جدیت و سرعت روشن شود. 🇵🇸 منبع: رسانه زخم بر زخم 🇮🇷 https://eitaa.com/hamim1377
تحلیل من این است که مقیاس حمله ایران، تنوع مکان‌هایی که هدف آن قرار گرفت و تسلیحاتی که استفاده کرد، اسرائیل را مجبور کرد که اکثر فناوری‌های ضد موشکی آمریکا و این کشور را در سراسر منطقه کشف کند. ایرانی‌ها از هیچ سلاحی که اسرائیل نمی‌دانست استفاده نکردند، فقط از تعداد زیادی از آنها استفاده کرد. اما احتمالاً ایرانی‌ها اکنون تقریباً نقشه کاملی از ظاهر سیستم دفاع موشکی اسرائیل و همچنین مکان‌هایی که آمریکا در اردن و خلیج فارس دارد، دارند. همچنین می داند که چقدر طول می کشد تا آنها را آماده کند، جامعه اسرائیل چگونه واکنش نشان می دهد ... و غیره این هزینه استراتژیک هنگفتی برای اسرائیل است، در حالی که رژیم‌های عربی اکنون از سوی مردم خود، به‌ویژه سلطنت اردن، به خاطر اینکه کاری برای حفاظت از غزه انجام نداده‌اند اما تمام تلاش خود را برای حفاظت از اسرائیل انجام نداده‌اند، مورد انتقاد قرار می‌گیرند. مهم این است که ایران اکنون می‌تواند تمام اطلاعات جمع‌آوری‌شده از این حمله را مهندسی معکوس کند تا حمله مرگبارتر را معتبرتر کند. در حالی که ایالات متحده و اسرائیل باید به دور از مدل فعلی خود که به خطر افتاده است، دوباره طراحی کنند. بنابراین موفقیت آن در توقف این حمله طراحی شده هنوز بسیار پرهزینه است. علاوه بر این، با تهدید یک جنگ منطقه‌ای که نه ایالات متحده و نه رژیم‌های عربی نمی‌خواهند آن را نزدیک‌تر احساس کنند، احتمالاً فشار آنها بر اسرائیل برای عقب‌نشینی افزایش می‌یابد و آتش‌بس را عملی‌تر می‌کند. هر کسی که فرض کند این فقط جنبه نمایشی است، زمینه ارزیابی استراتژی در مقابل تاکتیک توسط ارتش را از دست داده است. تئاتر عامل مهمی است، اما جمع‌آوری اطلاعات از وضعیت «دشمن» ارزشمندتر است، به خصوص اگر کسی معتقد باشد که در یک جنگ فرسایشی طولانی قرار دارد. نتانیاهو و دولت اسرائیل یک جنگ سریع و فوری را ترجیح می دهند تا بتوانند در آمریکا وارد شوند. ایرانی‌ها جنگ فرسایشی طولانی‌تری را ترجیح می‌دهند که توانایی‌های بازدارندگی اسرائیل را از بین ببرد و آن را به متحدی برای اعراب و ایالات متحده تبدیل کند که داشتن آن بسیار پرهزینه است. در نهایت، اگر شما فردی هستید که از جنگ متنفر هستید، اگر خواهان صلح هستید، بهترین و تنها راه برای رسیدن به آن منطقه در منطقه حمایت از مبارزات فلسطینی ها برای آزادی، عدالت و کرامت است. تا زمانی که فلسطینی ها تحت سیستم ظالمانه آپارتاید زندگی می کنند، صلح پایدار امکان پذیر نیست. ✍علیرضا زادبر https://eitaa.com/hamim1377
موشک به تنهایی بازدارنده نیست! «اراده» ما را باور نداشتند، وگرنه خوب می‌دانند ما تا کجا مسلحیم. فردا، اگر کفتاری هارتر بشود قبل از اینکه دست‌ سمت دکمه شاتر ببرد؛ به «اراده» ما فکر می‌کند، موشک به تنهایی بازدارنده نیست! یکشنبه شب ایران در پاسخ به حمله موشکی اسرائیل به کنسولگری خود در دمشق عملیات «وعده صادق» را شروع کرد و حمله موشکی و پهپادی گسترده‌ای به خاک اراضی اشغالی رقم زد. «مرتضی درخشان» روزنامه‌نگار و فعال رسانه‌ای در ادامه یادداشتی درباره این موضوع نوشته است. یک انگشتر عقیق سرخ یمنی با رکاب نقره کج شده، یک حلقه ازدواج نقره باریک بیضی، یک عینک مطالعه با تنها یک شیشه ترک خورده، یک پیراهن خاکی دو جیب نیمه سوخته، یک کیف پول کوچک با چند کارت شناسایی و عابربانک شکسته و یک قرآن جیبی را روی میز گذاشتند و گفتند که این‌ها همراه پدرت بود، خودش هم توی آن جعبه است که با پرچم ایران جلد شده. پدر همان‌قدر که سبک‌بال رفته بود سبک‌بار هم مانده بود، این را از اصرار مسئول معراج شهدا فهمید که خواهش می‌کرد کفن را باز نکنند. مسئول معراج می‌گفت تصویرتان از پدر بهم می‌ریزد، اما او اصرار داشت تصویر پدر و دشمن پدر کامل شود. می‌خواست اگر روزی فرصت انتقام دست داد دست‌اش نلرزد. می‌خواست مثل مردهای غزه باشد، مثل همانی که خودش جنازه دخترش را از لای آوار بیرون آورد، همانی که صورت سیاه عروسک کوچک‌اش را با دستمال نمدار پاک کرد، همانی که گلوی دخترش را بو کرد تا از تنگی نفس نمیرد. دو جنگ یک دوربین بزرگ است، یک دستگاه تبدیل آدم‌ها به تصاویر، یک خاطره‌ساز بزرگ! آدم‌ها را به خط می‌کند و وقتی دکمه را فشار می‌دهد صدای رگبار شاتر بلند می‌شود و هرکس توی قاب باشد را تبدیل به قاب عکس‌های یادگاری می‌کند. جنگ خیلی بی رحم است، اگر چشم‌هایش را بازتر کند اینقدر آدم‌های زیادی را می‌بلعد که تمام آدم‌هایی که همدیگر را می‌شناسند با هم انتخاب می‌شوند و جنازه‌ای که خاطره‌ای در ذهن کسی نداشته باشد دیگر قاب عکس نیست، عدد است. مثلاً می‌گویند شهید صد و پنجاه و ششم! زبان تلخی که می‌خوانید اعلام خطر یا وضعیت قرمز است و معنی و مفهوم آن این است که جنگ در یک قدمی ما ایستاده بود. جنگ در یک قدمی ما ایستاده است. سه ما زخم خورده‌ایم، رد خون روی پیراهن سفیدمان پیداست، خانه‌های زیادی داریم که انگشترهای شکسته و پیراهن‌های سوخته دارند، ما غرور ترک خورده‌ای داریم که روی صورت‌مان خطی بزرگ انداخته است و شیر زخمی بیشه بودن خطرناک است، کفتارها را به طمع می‌اندازد. آن موشک‌ها، آن پهپادها، آن تکبیرها که روانه فلسطین اشغالی کردیم پیراهن مشکی را از تن خیلی‌ها بیرون آورد، این اما انتقام نبود، این اما "فقط" انتقام نبود! ما شلیک کردیم که توی قاب دوربین جنگ نباشیم، ما شلیک کردیم که کفتارها ما را به عنوان شیر ضعیف بیشه «تگ» نکنند، ما شلیک کردیم که صلح متولد شود. که مردهایمان پدر باشند، همسر باشند، برادر باشند، که زن‌هایمان مادر باشند، که چند هزار و چندم نباشند، دست و پای اعداد را نمی‌شود بوسید. ما سال قبل هم همین موشک‌ها و پهپادها را داشتیم، اصلاً موشک را همه دارند، هند و پاکستان هم دارند، لیبی هم داشت، فرق ملت‌ها در همین است. آنها اراده ما را باور نداشتند، وگرنه آنها خوب می‌دانند که ما تا کجا مسلحیم. فردا، حتی اگر کفتاری از اینکه هست هارتر بشود قبل از اینکه دست‌اش را به سمت دکمه شاتر ببرد به اراده ما فکر می‌کند، موشک به تنهایی بازدارندگی ندارد. https://eitaa.com/hamim1377
درباره‌ی جواب ایران اول کار بگویم که من هیچ دست‌رسی خاصی به اخبار و اطلاعات ندارم. آنچه می‌گویم خبر نیست. اطلاع نیست. تحلیل و حتی تصور است. برآیند ذهنی شخص من از اوضاع میدان و اطلاعات در دست‌رس همگان است. من گمان می‌کنم پاسخ حتما در کار خواهد بود. گمان می‌کنم این پاسخ بسیار سنجیده و با جزئیات بسیار دقیق خواهد بود. گمان می‌کنم کاملا غیرمنتظره خواهد بود. گمان می‌کنم احتمال این که بارها قبل از اجرا و در مراحل اولیه با مشکلاتی مواجه شود کم نیست. گمان می‌کنم نتایج این پاسخ کاملا غیرقابل برگشت خواهد بود. و در نهایت گمان نمی‌کنم این پاسخ شباهتی به عملیات وعده‌ی صادق خواهد داشت. ✍ کورش علیانی https://eitaa.com/hamim1377