eitaa logo
همراه با قرآن کریم📖
90 دنبال‌کننده
3.7هزار عکس
48 ویدیو
1 فایل
⭕همراه با قرآن کریم https://eitaa.com/hamrahbaquran خادم القرآن گمنام
مشاهده در ایتا
دانلود
آیات۹و ۱۰ و۱۱ ق وَ نَزَّلْنا مِنَ فَأَنْبَتْنا بِهِ جَنَّاتٍ وَ وَ لَها نَضِیدٌ رِزْقاً وَ أَحْیَیْنا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذلِکَ الْخُرُوجُ و از آسمان، آبی پر برکت نازل کردیم، پس به وسیله آن باغ‌ها و دانه‏‌ های دروشدنی رویاندیم. و نیز درختان بلند خرما با خوشه‏‌های پر و بر هم چیده. تا رزق بندگان باشد و به باران، زمین مرده را زنده کردیم، خروج (از گور نیز) این گونه است __________________________ ▪«حصید» به معنای درو شده، ▪«باسِقاتٍ» به معنای بلندقامت ▪«طَلْعٌ» شکوفه‌ای است که تازه به خرما تبدیل شده ▪«نَضِیدٌ» به معنای متراکم و برهم چیده شده است.  🌾از بهترین و لذّت‏ بخش‏ ترین حالات کشاورز، هنگام رسیدن و درو کردن محصول است. «حَبَّ الْحَصِیدِ»  🤔در این آیات، برای تبیین معاد، از نزول باران و رویش گیاهان استفاده شده است.  💐امام باقر علیه‌السّلام درباره‏ «نَزَّلْنا مِنَ السَّماءِ» از پیامبراکرم فرمودند: هیچ آبی در زمین نیست مگر آنکه با آب آسمان مخلوط گشته است. (کافی، ج ۶، ص ۳۸۷.)  💐حضرت علی علیه‌السّلام هنگام بارش باران، آب باران را بر سر و روی خود می‌ریختند و می‌فرمودند: این برکتی از آسمان است که هیچ دست و ظرفی به آن برخورد نکرده است. (بحار، ج ۵۹، ص ۲۷۰) ✅باریدن باران، اگرچه از طریق عوامل طبیعی است، امّا با اراده خداست. «نَزَّلْنا»  ✅ باران، وسیله حیات و برکت زمین است. نابودی آفات، رویش گیاهان، لطافت هوا و جاری شدن چشمه‌‏ها، از خیرات و برکات باران است. «مُبارَکاً»  👌در میان میوه‌ها، خرما حساب دیگری دارد. (درخت خرما جداگانه نام برده شده است) «جَنَّاتٍ‏ ... وَ النَّخْلَ‏»  ✅ پیدایش محصولات کشاورزی، حکیمانه و هدفدار است. «رِزْقاً لِلْعِبادِ»  👈رزق انسان باید زمینۀ بندگی او باشد. «رِزْقاً لِلْعِبادِ»  👈 نگاهی به قدرت خدا، مسئله زنده شدن مردگان را برای انسان آسان می‌کند. «بَنَیْنا، زینا، مددنا، أَلْقَیْنا، أَنْبَتْنا، نَزَّلْنا، فَأَنْبَتْنا، أَحْیَیْنا ... کَذلِکَ الْخُرُوجُ‏»  👌کارهای الهی از جامعیّت ویژ‌‏های برخوردار است؛ خداوند، صنعت و حکمت و معرفت و هدایت را به هم درآمیخته است. (بلندی نخل و زیبایی شکوفه‏‌هایش، نشانۀ صنعت و هنر الهی است. رزق بودن میوه‏‌ها، نشانۀ حکمت الهی و از زمین مرده این همه سرسبزی و محصول پدید آوردن، زمینه هدایت و معرفت انسان به قدرت الهی بر رستاخیز است.) « باسِقاتٍ‏ ...نَضِیدٌ ... رِزْقاً ... کَذلِکَ الْخُرُوجُ‏»
آیات ۱۰-۱۳ الرحمن * وَ وَضَعَها لِلْأَنامِ * فِیها وَ ذاتُ ا * وَ ا ذُو وَ 🍃🌸 فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ 🌸🍃 و را برای زمینیان قرار داد که در آن هر گونه و و و است. پس (ای جنّ و انس)، کدام نعمت پروردگارتان را انکار می‌کنید؟» __________________________________ ▪«أنام» به معنای آفریده‌‏ها، اعمّ از جنّ و انس و همه موجودات روی زمین است.  ▪«فاکِهَةٌ» به هر نوع میوه  ▪«ریحان» به هر گیاه خوش ‏بو گفته می‌شود.  ▪«اکمام» جمع «کم» به معنای پوششی است که میوه را در برمی‌گیرد، همان گونه که «کم» به معنای آستین است که دست را می‌‏پوشاند و «کمه» بر وزن قُبّه به کلاهی گفته می‌شود که سر را می‌پوشاند. شاید مراد از «اکمام» در آیه، الیافی باشد که همچون الیاف روی نارگیل، دور درخت خرما را فرا می‌گیرد.  ▪«حب» به معنای دانه  ▪«عصف» به معنای برگ‌ها و اجزایی است که از گیاه جدا می‌شود و لذا به کاه نیز «عصف» گفته می‌شود.  ▪«آلاءِ» جمع «الی» به معنای نعمت است.  📌تکرار سؤال‌های پی‌در‌پی همراه با انتقاد، دلیل آن است که هر نعمتی برای خود تصدیق و تکذیبی دارد.  👈تمام هستی یک مدبّر دارد، نه آن گونه که بعضی مشرکان برای هر یک از آسمان و زمین یک مدبّر خاص می‏‌پنداشتند. «السَّماءَ رَفَعَها ... وَ الْأَرْضَ وَضَعَها»  👈زمین برای کامیابی و بهره‌برداری همه موجودات زمینی و از جمله انسان است. «وَضَعَها لِلْأَنامِ»  👈 قرآن، ابتدا نعمت‌‏های معنوی و سپس نعمت‌های مادّی را شمارش می‌‏کند. «عَلَّمَ الْقُرْآنَ‏ ... عَلَّمَهُ الْبَیانَ‏ ... فِیها فاکِهَةٌ وَ النَّخْلُ‏»  👈میوه، نقش مهمی در تغذیۀ انسان دارد. بعد از آفرینش زمین، نام میوه آمده است. «وَ الْأَرْضَ‏ ... فِیها فاکِهَةٌ»  در میان میوه‌ها، ارزش خرما 🧆از بقیه جداست. «فِیها فاکِهَةٌ ... وَ النَّخْلُ‏»  🌾پوسته و حتّی غلاف دور میوه ها ونباتات، نعمت است. «وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ»  🥑🥥🍍🥝🌽🍉🥜🌰 🌱بوی خوشِ گیاهان، یکی از نعمت‏‌های الهی است. «وَ الرَّیْحانُ»  👈جن نیز مثل انسان، مسئول، مکلّف و بهره‏‌مند از نعمت‌های زمین است. «فَبِأَیِ‏آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ»  ✅خداوند نعمت‌ها را برای رشد و تربیت همه جانبۀ انسان و جن آفریده است. «آلاءِ رَبِّکُما»