فصل هفتم : بیا در جمع یاران یار باشیم #قسمت_صد_و_شصت__و_یک 🌕🌑🌕🌑🌕🌑🌕 می کردم از من می پرسید کدام عکس برای شهادتم خوب است، زیاد جدی نمی گرفتم، هر بار با شوخی بحث را عوض می کردم ولی این بار حسابی جا خوردم و دلم لرزید. دوست نداشتم این موضوع را ادامه بدهد چیزی به ذهنم نمی رسید پرسیدم :«پات بهتر شده ،آب و هوا چطور بود؟ سوغاتی چیزی نگرفتی؟» کمی سکوت کرد و بعد با لبخندی گفت:« آنقدر آنجا دویدیم که پام خوب خوب شده تا من برم به مادرم سر بزنم تو از بین عکس ها یکی رو انتخاب کن ببینم سلیقه همسر شهید چه شکلیه!». وقتی برای دیدن عمه رفت با پدرم تماس گرفتم و گفتم: «بابا جون حمید تازه از مأموریت برگشته خسته است، امروز باشگاه نمیاد خودتون زحمت تمرین شاگردا رو بکشید»، این حساسیت من روی حمید شهره عام و خاص شده بود همه دستشان آمده بود، پدرم از پشت گوشی خندید و گفت: «حمید خواهر زاده منه اون موقعی که من اسمش رو انتخاب کردم تو هنوز به دنیا نیومده بودی، ولی الآن انگار تو بیشتر هواشو داری کاسه داغ تر از آش شدیدختر!». خداحافظی که کردم دوباره رفتم سراغ عکس ها با هر عکس کلی گریه کردم اولین باری بود که حمید را این شکلی می دیدم نور خاصی که من را خیلی می ترساند همان نوری که رفقای پاسدار و هم هیئتی به شوخی می گفتند:« حمید نور بالا میزنی پارچه بنداز روی صورتت!»، آن قدر این حالات در چهره حمید موج می زد که زیر عکس هایش 🌕🌑🌕🌑🌕⚫️🟡 #رمان_شهدایی #هر_روز_با_یاد_شهداء #شادی_روح_شهدا_صلوات _._._._._🌷♡🌷_._._._._ @har_rooz_ba_shohada110 _._._._._🌷♡🌷_._._._._