eitaa logo
اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
13.1هزار دنبال‌کننده
20.6هزار عکس
9.5هزار ویدیو
204 فایل
کانال رسمی اندیشه جویان استاد حسن عباسی Instagram.com/Hasanabbasi.students_ t.me/hasanabbasi_students حمایت مالی از اندیشکده یقین: publication.andishkadeh.ir/بایگانی/2513
مشاهده در ایتا
دانلود
اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
✅ چطور احساس نکنم که به تو منتسبم... ❤️میلاد پربرکت (ع) و آغاز اعیاد شعبانیه مبارک باد🌹 🔴 در یک مملکت دو پادشاه نگنجد؛ «من» که بیاید، «الله» آرام آرام کنار می‌رود؛ او که همه جا حاضر و ناظر است، در سرزمین انسان، غایب می‌شود. 🔻«اومانیسم» و بدتر از آن «اگوئیسم» چیز پیچیده‌ای نیست. کسی که برای خود شأن ذاتی قائل بشود، در وهله‌ی نخست یک «من» و یک «خدا» می‌بیند اما آرام آرام «خدا» کنار می‌رود و «من» می‌ماند. «منی» که حال طاغوت شده است؛ چون شیطان. 🔻وقتی گفته شد بر انسان سجده کنید، به اختیار نافرمانی کرد و گفت من از زبانه‌ی آتشم و او از خاک پس «اناَ خیرٌ». بی‌مهابا مقابل خدا ایستاد و گفت سجده نمی‌کنم. 🔻ابلیس، در رجحانِ تشخیص خود در قبال تشخیص خدا دچار تکبر شد. شناخت خود را مقدم بر تشخیص خدا دانست و این چنین شد که کرد. ✅ اما (ع) در نیایش عرفه‌‌اش فرمود: «اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ» من هیچ نیستم؛ «شناختت را هم خودت به من الهام کردی!» حسین (ع) در حضور خدای حاضر، و ادب مع الله، «من» خود را نمی‌بیند؛ همه چیز را از خدا می‌بیند. 🔻جایی که انسان، خود را منشأ شناخت و تشخیص بداند، هم‌چون در کژیتو که گفت: «من می‌اندیشم، پس هستم» چنین نگاه طاغوتی سرانجامی بهتر از در پی ندارد... ✅خط بطلانی بر تفکر دکارت، نگاه خدامحورانه‌‌ی ، امام حسین(ع) است که در پیشگاه خدای متعال، شأنی برای خود نمی‌دید. که او نیز خود فرموده که علم خود را در جان دوستان خود حک می‌کنیم و به آنان الهام می‌کنیم. 📷 http://llink.ir/82e7 🔸الهام گرفته از جلسه ۷۵۶ کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی ▶️ Instagram.com/Hasanabbasi_students ▶️ Profile.igap.net/Hasanabbasi_students ▶️ Eitaa.com/Hasanabbasi_students ▶️ Sapp.ir/Hasanabbasi_students ▶️ Ble.im/Hasanabbasi_students
اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی
✅ چطور احساس نکنم که به تو منتسبم... 🔴 در یک مملکت دو پادشاه نگنجد؛ «من» که بیاید، «الله» آرام آرام کنار می‌رود؛ او که همه جا حاضر و ناظر است، در سرزمین انسان، غایب می‌شود. 🔻«اومانیسم» و بدتر از آن «اگوئیسم» چیز پیچیده‌ای نیست. کسی که برای خود شأن ذاتی قائل بشود، در وهله‌ی نخست یک «من» و یک «خدا» می‌بیند اما آرام آرام «خدا» کنار می‌رود و «من» می‌ماند. «منی» که حال طاغوت شده است؛ چون شیطان. 🔻وقتی گفته شد بر انسان سجده کنید، به اختیار نافرمانی کرد و گفت من از زبانه‌ی آتشم و او از خاک پس «اناَ خیرٌ». بی‌مهابا مقابل خدا ایستاد و گفت سجده نمی‌کنم. 🔻ابلیس، در رجحانِ تشخیص خود در قبال تشخیص خدا دچار تکبر شد. شناخت خود را مقدم بر تشخیص خدا دانست و این چنین شد که کرد. ✅ اما (ع) در نیایش عرفه‌‌اش فرمود: «اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ» من هیچ نیستم؛ «شناختت را هم خودت به من الهام کردی!» حسین (ع) در حضور خدای حاضر، و ادب مع الله، «من» خود را نمی‌بیند؛ همه چیز را از خدا می‌بیند. 🔻جایی که انسان، خود را منشأ شناخت و تشخیص بداند، هم‌چون در کژیتو که گفت: «من می‌اندیشم، پس هستم» چنین نگاه طاغوتی سرانجامی بهتر از در پی ندارد... ✅ حسین(ع) ، در پیشگاه خدای متعال، شأنی برای خود نمی‌دید. خدایی که خودش فرمود علمم را در جان دوستان خود حک می‌کنم و به آنان الهام می‌کنم... 📷 llink.ir/8p7b ✳️ لبیک اللهم لبیک... 🔸الهام گرفته از جلسه ۷۵۶ کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @hasanabbasi_students
✅ چطور احساس نکنم که به تو منتسبم... ❤️میلاد پربرکت (ع) و آغاز اعیاد شعبانیه مبارک باد🌹 🔴 در یک مملکت دو پادشاه نگنجد؛ «من» که بیاید، «الله» آرام آرام کنار می‌رود؛ او که همه جا حاضر و ناظر است، در سرزمین انسان، غایب می‌شود. 🔻«اومانیسم» و بدتر از آن «اگوئیسم» چیز پیچیده‌ای نیست. کسی که برای خود شأن ذاتی قائل بشود، در وهله‌ی نخست یک «من» و یک «خدا» می‌بیند اما آرام آرام «خدا» کنار می‌رود و «من» می‌ماند. «منی» که حال طاغوت شده است؛ چون شیطان. 🔻وقتی گفته شد بر انسان سجده کنید، به اختیار نافرمانی کرد و گفت من از زبانه‌ی آتشم و او از خاک پس «اناَ خیرٌ». بی‌مهابا مقابل خدا ایستاد و گفت سجده نمی‌کنم. 🔻ابلیس، در رجحانِ تشخیص خود در قبال تشخیص خدا دچار تکبر شد. شناخت خود را مقدم بر تشخیص خدا دانست و این چنین شد که کرد. ✅ اما (ع) در نیایش عرفه‌‌اش فرمود: «اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ» من هیچ نیستم؛ «شناختت را هم خودت به من الهام کردی!» حسین (ع) در حضور خدای حاضر، و ادب مع الله، «من» خود را نمی‌بیند؛ همه چیز را از خدا می‌بیند. 🔻جایی که انسان، خود را منشأ شناخت و تشخیص بداند، هم‌چون در کژیتو که گفت: «من می‌اندیشم، پس هستم» چنین نگاه طاغوتی سرانجامی بهتر از در پی ندارد... ✅خط بطلانی بر تفکر دکارت، نگاه خدامحورانه‌‌ی ، امام حسین(ع) است که در پیشگاه خدای متعال، شأنی برای خود نمی‌دید. که او نیز خود فرموده که علم خود را در جان دوستان خود حک می‌کنیم و به آنان الهام می‌کنیم. 📷 llink.ir/82e7 🔸الهام گرفته از جلسه ۷۵۶ کانال رسمی اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students
✅ چطور احساس نکنم که به تو منتسبم... ❤️ اعیاد شعبانیه بر شما تبریک و تهنیت باد🌹 🔴 در یک مملکت دو پادشاه نگنجد؛ «من» که بیاید، «الله» آرام آرام کنار می‌رود؛ او که همه جا حاضر و ناظر است، در سرزمین قلب انسان، غایب می‌شود. 🔻«اومانیسم» و بدتر از آن «اگوئیسم» چیز پیچیده‌ای نیست. کسی که برای خود شأن ذاتی قائل بشود، در وهله‌ی نخست یک «من» و یک «خدا» می‌بیند اما آرام آرام «خدا» کنار می‌رود و «من» می‌ماند. «منی» که حال طاغوت شده است؛ چون شیطان. 🔻وقتی گفته شد بر انسان سجده کنید، به اختیار نافرمانی کرد و گفت من از زبانه‌ی آتشم و او از خاک پس «اناَ خیرٌ». بی‌مهابا مقابل خدا ایستاد و گفت سجده نمی‌کنم. 🔻ابلیس، در رجحانِ تشخیص خود در قبال تشخیص خدا دچار تکبر شد. شناخت خود را مقدم بر تشخیص خدا دانست و این چنین شد که کرد. ✅ اما (ع) در نیایش عرفه‌‌اش فرمود: «اَلْهَمْتَنى مَعْرِفَتَكَ» من هیچ نیستم؛ «شناختت را هم خودت به من الهام کردی!» حسین (ع) در حضور خدای حاضر، و ادب مع الله، «من» خود را نمی‌بیند؛ همه چیز را از خدا می‌بیند. 🔻جایی که انسان، خود را منشأ شناخت و تشخیص بداند، هم‌چون در کژیتو که گفت: «من می‌اندیشم، پس هستم» چنین نگاه طاغوتی سرانجامی بهتر از در پی ندارد... ✅خط بطلانی بر تفکر دکارت، نگاه خدامحورانه‌‌ی ، امام حسین(ع) است که در پیشگاه خدای متعال، شأنی برای خود نمی‌دید. که او نیز خود فرموده که علم خود را در جان دوستان خود حک می‌کنیم و به آنان الهام می‌کنیم. 📷 llink.ir/82e7 🔸الهام گرفته از جلسه ۷۵۶ کلبه کرامت اندیشه‌جویان استاد حسن عباسی 📡 @Hasanabbasi_students