هوالشّاهد . #میراث_۵ بخش چهارم: . گیرم که خنجر می وزید از این حوالی من ایستادم همچنان با دست خالی گیرم که دستم خالی است، امّا بسازم من آمدم تا آرزوها را بسازم دیروز اگر مین بود و رؤیایی که جا ماند من مانده بودم در غم پایی که جا ماند_ _با شوق رفتن سوی فردایی که مانده ست می ایستم روی همان پایی که مانده ست پرواز خواهم داد امید کودکم را با دست خود می سازم آخر موشکم را در آسمان ها شادی ما را ببیند رقصیدن پهپادی ما را ببیند «دنیا بخواند از من و تو عاشقانه این چامه را با من بخوان! باقی فسانه» چون طرح نو در آسمان انداختیمش هر آرزویی بود، با هم ساختیمش ..... . @hasankhosravivaghar

هوالشّاهد . #میراث_۵ بخش پنجم: . امّا کماکان کاروان را درد کم نیست راه درازی مانده و هموار هم نیست ما را اگرچه مرکب فتح المبین است تا همچنان شب رهزن است و در کمین است القصّه دنیا هست و برق سکّه هایش در مکّه حاجی را فریب عکّه هایش تخم شغادند و هلاک خودزنی ها وای از _برادر جان!_ برادر ناتنی ها تا بوده چاقوی برادر تیز بوده هرجا که ایرج بوده، سلمی نیز بوده امّید یاری بود، امّا بیم هم بود در دست یاران پرچم تسلیم هم بود سوی نگاه ناخلف با خانه جنگی ست چشم برادرناتنی هامان فرنگی ست ارث پدر را بین خود تقسیم کردند ما را برادرهای ما تحریم کردند ما آرزو بودیم اگر، آزردگانیم ما را نمی بینند... شاید مردگانیم امّا برادر کاش با دنیا نمی ساخت از خاک گورم خشت کاخش را نمی ساخت یا از تنم با کشتنم حرفی نمی زد از خانه پیش دشمنم حرفی نمی زد دلتنگی ام را کاشکی آغوش می شد من شعر غربت بودم، او هم گوش می شد هرجا زمین خوردم، عصا می شد برایم در سوز سرما هم قبا می شد برایم امّا برادر گریه های هر شبم بود در بستر من پرسه می زد تب، تبم بود! القصّه ماییم و شب و راه درازی در جستجوی آرزوی دست سازی راه است اگر پُر بیم خنجر، طی کنیمش صعب است، امّا بی برادر طی کنیمش .... . @hasankhosravivaghar

هوالشّاهد . #میراث_۵ بخش پایانی: . می ایستد بر پایه ی من آسمانی در دست هایم می تپد نبض جهانی انگشت های من سلیمانی ست، بنگر! تا فرش زیر پایم ایرانی ست، بنگر! می بینم از هر جای هر شب جاده ها را صبح امیدم از نفس افتاده ها را من آفتابی تیز دارم در غلافم بنگر! دل هر ذرّه ای را می شکافم هر کهکشانی را که می گفتند، دیدم از مزرع سبز فلک هم خوشه چیدم۵ آمد به باغم تشنه ای، جویم برایش هر کس که دردی داشت، دارویم برایش دنیای عاشق آرزوی کودک من از نغمه ی جان است رقص موشک من دل سوختن در سرگذشت جنگی ام نیست جز ساختن در آتش هوشنگی ام نیست القصّه ماییم و شکوه آرمان ها تا قلّه یک شب مانده و اینک جوان ها_ _با ساز خود رؤیای ما را می نوازند این سازه ها _این آرزوها_ دست‌سازند اکنون که طی کردیم راهی را که باید از دور می بینیم ماهی را که باید صبح یشوعا پشت درهای اریحاست در کربلا هم صحبت از خورشید بطحاست در دشت ما موسیقی منجی وزیده رود من از آواز داوودی شنیده در خوف شب هم گفته و از ماه گفته القصّه استادم _جَزاهُ اللّه_ گفته: «این فصل را با من بخوان! باقی فسانه ست این فصل را بسیار خواندم، عاشقانه ست» . الحمدالله #حسن_خسروی_وقار . مهر و آبان ۱۴۰۱ . ۵) مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو یادم از کشته ی خویش آمد و هنگام درو حافظ . @hasankhosravivaghar

القصّه جز نقل قیام از ما فسانه ست این چامه را با من بخوان تا عاشقانه ست... . #حسن_خسروی_وقار #میراث_۵ #یوم‌الله_۲۲‌بهمن #حماسه_حضور #به_سوی_ظهور . @hasankhosravivaghar

هوالنّور . ننه سرما به حرف آمده است چای دم کن که برف آمده است... . ابیاتی از غزل‌مثنوی #ردّپا . #حسن_خسروی_وقار . @hasankhosravivaghar

🍃 ح ق: ما وقت شنیدن نام ایفل، آب از دهان‌مان سرازیر نمی‌شود! ما عاشق همین دره‌گرگ هستیم که محل تولد بروجردی بود! روزی که سردار شهید محمد بروجردی، احمد متوسلیان را و همت را و خیلی دیگر از دردانه‌های دفاع‌مقدس را کشف کرد، چه کسی اینان را می‌شناخت؟! اینک اما سالیانی است که حتی شیربچه‌های حزب‌الله لبنان هم، حاج‌احمد ما را الگو گرفته‌اند! و همت ما را! و بروجردی ما را! الساعه از بروجرد، رهسپار دره‌گرگ هستم! شهر بروجرد، دهستان اشترینان، روستای دره‌گرگ! کجاست مگر این روستا؟! چه دارد مگر؟! بسم‌الله الرحمن الرحیم! می‌خواهم زادگاه مسیح کردستان را زیارت کنم! و پیدا کنم خانه پدری سردار شهید سپاه اسلام را! ما وقت شنیدن نام ایفل، آب از دهان‌مان سرازیر نمی‌شود! ما دله جوایز اجنبی نیستیم! ما عاشق همین دره‌گرگ هستیم که محل تولد بروجردی بود! یا آن‌ور ایران؛ درگز که محل تولد صیاد شهید بود! پس «جانم فدای ایران» به شعار و افه و ادا و اطوار نیست! هر عضو سپاهی که ما داریم، یعنی تپش قلب بروجردی! و هر عضو ارتش بابصیرت‌مان، یعنی ضربان قلب صیاد! والله از دهه ۶۰ زنده‌تر است بروجردی شهید! سلام خدا بر شهیدان! / حسین قدیانی @mrtahlilgar1

گفت: «پاینده اند، می شنوی؟ شهدا زنده اند، می شنوی؟» . #حسن_خسروی_وقار از شعر #ردّپا . @hasankhosravivaghar

هوالغغور . #منکر . ... پس آن بتی که دیدم و نشناختم، تویی! ذکری که بر لبی نمی انداختم، تویی جز من قبيله ی پدرم زن‌خدا نداشت تنها الهه ای که نمی ساختم، تویی! یا بنده ای که دیدی و نشناختی، منم یا مؤمنی که منکر خود ساختی، منم در قلعه پرچمی که نیفراشتم، تویی بادی که در حصار نگهداشتم، تویی هر بوسه ای که از لب و بر گونه ی کسی برداشتم همیشه و نگذاشتم، تویی پس کینه ای که در دل خود داشتی، منم! قهر لجوج! کودک بی آشتی منم هر کس که من هنوز نمی خواستم، تویی او را که از جميع خودم کاستم، تویی لطفی کن و نباش و تنم را به هم بریز! چپ دست کور و پای کر راستم تویی! او را که هیچ وقت نمی خواستی، منم تزویر مست! نشئگی راستی منم با اینکه چامه ای که نمی سازمش، تویی فکری که از سرم نمی اندازمش، تویی! هر شعر ناسروده ی من وامدار توست مضمون تازه ای که نپردازمش، تویی موضوع قصّه ای که نمی سازی اش، منم فکری که در سرت نمی اندازی اش، منم خود را شبی در آینه ای دیده ام، تویی! ای عشق! ای حکایت نشنیده ام! تویی؟ از شیشه ی شکسته ی عمر نکرده ام رازی که برملا شده، فهمیده ام تویی! من دوستت نداری و... دارم، همین! منم خود را شبی در آینه ی من ببین، توام! . #حسن_خسروی_وقار . بهمن ۱۴۰۰ . #دلتنگم . @hasankhosravivaghar

هوالشّاهد . در سینه ام سنگینی بغضی قدیمی ست داغ من از کوفه ست و زخمم اورشلیمی ست اشکی که می افشانَدم دامن به دامن از بغض صبرا و شتیلا مانده با من خون فلسطین است و يَجري مِن روءانا میراثُنا دَمعٌ وَ اِرثٌ مِن ءاَبانا... . #حسن_خسروی_وقار از شعر #میراث_۴ . #القدس_لنا . @hasankhosravivaghar

شب است و چهره ی میهن سیاهه نشستن در سیاهی ها گناهه تفنگم را بده تا ره بجویم که هر که عاشقه، پایش به راهه . برادر بی قراره برادر شعله واره برادر دشت سینه ش لاله زاره... . برادر نوجوونه برادر غرق خونه برادر کاکلش آتش فشونه... . از خون جوانان وطن... مرحوم استاد شجریان . #القدس_لنا . @hasankhosravivaghar

هوالرّحیم . . ز سر بیرون نخواهم کرد سودای محمّد را نمی گـیـرد خـدا هـم در دلـم جـای مـحمّد را پس از عمری که چون پروانه بر گـِرد علی گشتم در ایـن آیینه دیـدم نـقش سـیمای مـحـمّد را به بینایی امـیر عرصه ی تجریـد خواهی شد کنی گر سرمه ات خاک کف پای محمّد را جهان را سر به سر آیینه ی روی علی دیدی علی خود آینه ست ای دل تماشای محمّد را محمّد «من رءانی» گفت و «موسی» لن ترانی دید چه در دل داشت عیسی جز تمنّای محمّد را؟ شـبی کآفـاق را آیینه ی روی خدا دیـدم خدا می دید در آیینه سیمای محمّد را   چطور آخر همین گوشی که جز دشنام نشنیده ست شـنـید آخر به جـان لحن دل آرای مـحمّد را! چه باید گفت از آن شب، آن شب قدس اهورایی که مـن بـا خویشتن دیـدم مـدارای مــحمّد را که می داند که یوسف با همین آلوده دامانی شنیـــد آخـر نـدای گرم و گیــرای مــحمّد را شب صبح ازل _پیوند رویایی_ تو می گویی همین من دیـدم آیا روی زیبـای محمّد را؟ سگ کوی علی هستم، ولی دزدانه می بینم علی بر سینه دارد داغ سودای مـحمّد را . استادم #یوسفعلی_میرشکّاک . #شعر_خوب_بخوانیم . @hasankhosravivaghar

مثل احمد مگر خدا گونه ست؟ مصطفایی که مصطفی گونه ست منِ خاکی اگر ندیده امش از لب چشمه ها شنیده امش که پر از سوز مانده اسفندم شب عید است و رفته لبخندم جاری ام مثل اشک در حرمش از خزر تا خلیج فارس غمش... . #حسن_خسروی_وقار . از شعر #ردّپا . @hasankhosravivaghar

به دلخواه نادیده ام شهید مصطفی نوروزی۱ . #ردّپا . ننه سرما به حرف آمده است چای دم کن که برف آمده است قصّه ها _غصّه های‌_ دیرینه شب طوفان کنار شومینه گریه دارم، بیا در آغوشم نکند باز هم فراموشم...؟ سوز مرگ است در زمانه ی مان گرچه سردی گرفته خانه ی مان_ _باز هم لقمه ای بهاری هست نان داغی سر بخاری هست گرچه کولاک می کشد شلّاق دل من گرم آش روی اجاق خانه ی ما بهاری است اگر چادری گل گلی نشانده به سر شب برف است و خاطرات کهن ننه جان! کو عبای پشمی من؟ خبری باز هم در آن بالاست مهر و سجّاده کو؟ شب یلداست خون به دل از غم بهار شدن شب یلدا شب انار شدن شب دیدار یار در میقات شب عاشق شدن، شب صلوات برف ها دانه های تسبیح اند در زبان خدا تواشیح اند «إنّه‌و خیرُ ناصرٍ وَ مُعین» باغ را در پناه برف ببین به دل لاله ها سپیدی داد برف آمد به دشت عیدی داد برف از سوگ ما خبر دارد؟ که چنین شهر را به بر دارد شهر ما داستان رنجوری ست بی نوایان در به در دارد خاک گل های پرپر است این شهر چقدَر داغ بر جگر دارد! سر هر کوچه روضه ای برپاست سر ولی روضه بیشتر دارد! صد نفر رفته اند در گودال و در این بین یک نفر دارد... آسمان هم سیاه پوشیده ست خیمه را شام گریه بردارد باز هم یک شهید آوردند مادری دست بر کمر دارد با چه رویی سپید می بارد؟ برف از سوگ ما خبر دارد؟ برف را رنگی از جنون می زد آسمان داشت حرف خون می زد باز رخت عزا به تن کرده برف شهر مرا کفن کرده شهر جز حسرتی بهاری نیست جز غمش در هوای ساری نیست همچنان هر اذان دچار کسی ست مسجد شهر بی قرار کسی ست گَرد خاک از خودش زدوده چقدر زندگی را شهید بوده چقدر مثل احمد مگر خدا گونه ست؟ مصطفایی که مصطفی گونه ست منِ خاکی اگر ندیده امش از لب چشمه ها شنیده امش که پر از سوز مانده اسفندم شب عید است و رفته لبخندم جاری ام مثل اشک در حرمش از خزر تا خلیج فارس غمش... موج در موج سینه زن دریاست باز بی تاب ماه من دریاست غم بزرگ است و کوچک است دلم تکّه ای از کنارک است دلم گریه دارم، دلم پر از درد است کو زمستانی ام؟ هوا سرد است گفت: «پاینده اند، می شنوی؟ شهدا زنده اند، می شنوی؟» ننه سرما به حرف آمده باز چای دم کن که برف آمده باز باز هم جان به شهر برگشته مصطفی مان به شهر برگشته شک ندارم که پیک نوروزی ست برف، این بار برف پیروزی ست انقلابی تر از من است این برف سوز شب های بهمن است این برف برف آمد که آفتی نرسد باغ را دست غارتی نرسد غرب جنگل به فتنه سر نکند شرق را زخمی تبر نکند سخنی نیست، حرف معلوم است ردّ پا روی برف معلوم است گفت: «صبح زمانه نزدیک است قدس آنجاست، خانه نزدیک است کو زمستانی ات؟ بیا برویم شب طوفان به کربلا برویم» شب دراز و هوا اگرچه بد است مصطفی راه امن را بلد است . #حسن_خسروی_وقار . بهمن ۱۴۰۱ . ۱) شهید عزیز ما ‌‌_مصطفی نوروزی‌_ که شکر خدا به چشمش آمده ام، در دفاع از امنیت سرزمین مان در اسفند ۱۳۹۹ در آب های ساحل کنارک بندر چابهار توانست خدا را با شهادت در آغوش بگیرد. پس از چند روزی که پیکر پاکش مهمان آب بود، به لطف مادرش بی بی زهرا (سلام الله علیها) به شهرش ساری برگشت و با بدرقه ی اشک های مردم شریف آن دیار در گلزار شهدا به خاک سپرده شد. . راستی دلم گرفته شهید! حرف های زیادی با تو دارم اما شاید بغضم را این دوبیتی قیصر بهتر بیان کند‌: نه از مهر و نه از کین می نویسم نه از کفر و نه از دین می نویسم دلم خون است، می دانی برادر؟ دلم خون است، از این می نویسم انشاءالله روزی با شهادت می بینمت و در آغوشت دلتنگی هایم را اشک می شوم. هو یا علی مدد. . @hasankhosravivaghar

خوف دارم آبی چشم کسی غرقم کند ناخلف هستم، ولی از نوح پنهان می کنم . برادرم ‌#محمد_شکری_فرد . #شعر_خوب_بخوانیم . @hasankhosravivaghar

خوانش غزل #انقلاب #حسن_خسروی_وقار آذر ۱۴۰۰ #ماه‌شعر شهرستان ادب دوست داشتنی . @hasankhosravivaghar

هوالغفور . صبح دیدم برای همراهم توان گفت و شنیدی افزوده شد. حیران شدم که نه خودم خریدی داشته ام نه به کسی گفته بودم... ساعتی گذشت و ایتا جان را گشودم و پیام سراسر مهر دوست شعر خواهی به چشمم آمد که «فلانی! آنقدر غزل #انقلاب ذوق زده ام کرد که روحم به پرواز درآمد.» این توان همراه هم صله ی آن دوست است و شاید باورتان نشود، برای من از همه ی جایزه هایی که در کنگره های مختلف گرفته ام، شیرین تر. امّید که باز هم بتوانم مخاطبان جانم را با شعرهای عاشق خشنود کنم. هو یا علی مدد. . @hasankhosravivaghar

هوالنّور . #حاجت . . حاجتی بودم که از دست دعا برگشته بودم بر لب پیغمبری بی ادّعا برگشته بودم گفت: «اقرأ»! من ولی «إشرب» شنیدم، مثل اینکه با عبایی خیس از غار حرا برگشته بودم کاروان تشنه ست و من در خواب و شام شرک در پیش قصد زمزم کرده و از کربلا برگشته بودم در شب تاریک و بیم موج و گردابی پسر کش نوح من مانده ست و من بی ناخدا برگشته بودم پای برگشتم ولی در جاده ای جا مانده شاید! خواستم برگردم و... بی ردّ پا برگشته بودم! اهتزارش را بیندازم به پای دشمنانش بادم و از پرچم فرمانروا برگشته بودم رنگی از گردن کشی روی گریبانم نمانده ست از قیام خون اگرچه سر جدا برگشته بودم خانه ی من چشم هایش بود و وای از چشم هایش... زخمی ام می کرد و آوخ... من کجا برگشته بودم؟! سرزمینی بود مست انقلابی های عاشق دوره ی شاهم که با یک کودتا برگشته بودم انتظارم را ندارد هیچ کس در هیچ جایی! من ظهوری نابهنگامم، چرا برگشته بودم؟ . #حسن_خسروی_وقار . آبان ۱۴۰۰ . @hasankhosravivaghar

تا نباشی #جمع_مفرد می‌شوم با تمام خوبی‌ام، بد می‌شوم #نقطه‌ضعف #ماجرای من تویی بی‌تو در هر #امتحان رد می‌شوم #مجتبی_خرسندی #امتحان #مجموعه_شعر_مقاومت #برگزیده_کتاب_سال_جوان #الحمدلله_ربِّ_العالمین #اللهم_عجّل_لولیک_الفرج @Mojtaba_khorsandi

از صمیم دلم خشنودم. تبریک می گویم به دوست خوب و شاعر جانم مجتبی خرسندی گل. امید که هماره شعرش جاری باشد و پناه منجی مان پایدار و خوشبخت و سرانجام نیک بزید. هو یا علی مدد.

تا به عکس دوستان زُل می زنم، حس می کنم گلّه های گرگ را در چشم های میشی ام دور باطل می زنم دنبال "خویش" و سال هاست با کسی مثل خودم در حسرت هم­کیشی ام #حسن_خسروی_وقار پ.ن:نمایش موتور سوار بنگلادشی روی دیوار مرگ @gigass🍒

هوالشّاهد . . تا خود صبح به بیداری خود می خندم تا خود صبح به بیماری خود می خندم من نرفتم که بیایم پی دارو بدوم به سرانجام فداکاری خود می خندم گاه در راه زمین می خورم و می گریم گاه اما به زمین خواری خود می خندم گیر یک مشت عدد، گیر دو درصد زخمم به همین گیر و گرفتاری خود می خندم موج و سردرد و دپاکین و غم خاطره ها چه بساطی است، به سمساری خود می خندم با خود از جنگ فقط بوی حرم آوردم کوله ام را...! به سبکباری خود می خندم #خارج_از_ساعت_اداری #محمد_توکلی . #شعر_خوب_بخوانیم . http://eitaa.com/medaadjangi . @hasankhosravivaghar

هواللطیف . . #محشر . درخت عيد خزان شد، رسید دار به ما دریغ... دسته گلی هم سر مزار به ما... چو قاب عکس شهیدان کنج طاقچه ایم! نشسته است در این روزها غبار به ما زکات فطریه گشتیم و خرج باده ی شیخ! چه رفته است از این مست روزه دار به ما؟ زمانه مرتع مرگ است و چشمخون ماندند یتیمه آهوکان امیدوار به ما چه محشری ست که هر ميش سر بریده شده ست به دشت خشک چر بی شبان، دچار به ما! ولی هنوز در این کُشته‌زار می آید ردای کِشتن جوباری از بهار به ما من و تو هستی باغیم و آسمان داده ست به قدر وسعت آبی ش، برگ و بار به ما لبالب از هم باشیم اگر، نمی افتد نگاه بوسه کُش ترکه ی انار به ما چقدر فکر عصا کردن صنوبرهاست! خدا کند نرسد دست روزگار به ما . #حسن_خسروی_وقار . تیر ۱۴۰۰ . @hasankhosravivaghar

عید ما دلشدگان لحظۀ دیدار شماست سال ما ساعت تحویل خودش را دارد 📝 #محمدعلی_مجاهدی ✅ @ShereHeyat

حس می کردم هنوز این شعر برای حرف هایم کم است. انگار غمی و شوری در گلویم گیر کرده بود. چهار بیت به میانه هایش افزوده شد.

برای دوستان شهیدم دانیال رضازاده و حسین زینال زاده آن تشنگی... در جست و جوی آب بودن را از ابتدا می‌خواستم بی تاب بودن را تقدیر من با ترس در ساحل نشستن نیست امید دارم غرقه در گرداب بودن را حتی اگر سخت و اگر تاریک... باید رفت چشم انتظاری تا کجا مهتاب بودن را؟ ای ماهی شوریده باید دل به دریا زد راضی مشو بازیچه‌ی قلاب بودن را من زنده رودم! ای زمین پست میخواهی از من چگونه ماندن و مرداب بودن را؟ چیزی نمانده تا سحر... حالا بیا ای مرگ... من خوش ندارم زندگی را... خواب بودن را... #حسین_مؤدب . #شعر_خوب_بخوانیم @hmoaddab . @hasankhosravivaghar

هوالعزیز . من شرابم، شادی ام، شیون نمی آید به من رودی از روحم، سراب تن نمی آید به من . از غزل #کوچ . شعرخوانی #حسن_خسروی_وقار در پیشگاه امام پایداری ها، حضرت آیت الله خامنه ای. ۱۶ فروردین ۱۴۰۲ شمسی مصادف با نیمه ی رمضان ۱۴۴۴ قمری. . @hasankhosravivaghar

هوالعزیز . نمی دانم که بودم، کجا بودم، چه می کردم... انگار غباری از یاد رفته بر شانه ی نسیمی، یا صدایی دور از موجی کوچک در پهنه ی دریایی، یا مضمونی غریب در دیوانی بشکوه. شعرهای دوستانم را خیلی نمی شنیدم، از بس گرم گفتگو بود چشم هایم با امامم. می دیدم چقدر بزرگ است و چقدر تنهاست. تاریخم گفت: «علی ها بزرگ اند، بزرگان تنهایند در میان تن هایان...» در گرماگرم این رنج‌مویه ها البتّه قرار بود شعر هم بخوانم، گرچه آن یار غار و رفیقش نمی خواستند و تلاش هم بسیار کردند و چه و چه...گویا هنوز نفهمیده اند غزّت خدا راست فقط و هرچه او بخواهد، همان می شود. «مَا شَاءَ اللّٰهُ لَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ، مَا شَاءَ اللّٰهُ لَامَا شَاءَ النَّاس، مَا شَاءَ اللّٰهُ وَإِنْ كَرِهَ النَّاسُ، حَسْبِىَ الرَّبُّ مِنَ الْمَرْبُوبِينَ... حَسْبِىَ اللّٰهُ رَبُّ الْعالَمِينَ.» وقتی پیش از آغاز شعرخوانی ها، به آقاجان قامت بستیم و نماز خواندیم و سلام دادیم، رفتم پشت سرشان و ایستادم با اشک از خدایم خواستم که «بارالها! اگر امشب اقبال شعرخوانی ام شد، با شعرم حال آقاجان خوش شود و به دلش بنشید غزلم.» و سپاس خدایی راست که حاجتم را روا کرد. افزون بر مهربانی های بسیار و بی دریغ رهبرم در گاه خوانشم، در #صحبت های روشنگرانه ی خودشان هم #سه_بار به شعر این کمترین اشاره کردند و دانستم که شکر خدا غزلم دل آقاجان را برده است و چه سعادتی بهتر از این؟ البتّه هرچه بوده و هست، نگاه و عنایات ویژه ی حضرت حجّت است و بس. امید که به گونه ای بزی ام که هماره نظر مهرشان با من باشد. به امید شهادت. یا علی . @hasankhosravivaghar

بیانات در دیدار شاعران و اساتید زبان فارسی http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=52431