◻️فلسفه، جامع‌نگری و تصمیم‌گیری 🖊احمدحسین شریفی ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ فیلسوفان به دلیل نگاهی کلان و کلی که به هستی دارند، بهتر از دیگران می‌دانند که بسیاری از مسائل و موضوعات اجتماعی، چندوجهی و چند بعدی‌اند. هر مسأله‌ای جنبه‌ها و جهات عدیده‌ای دارد. به همین دلیل، هر مسأله‌ای می‌تواند راه‌حل‌های عدیده‌ای هم داشته باشد. مدیرانی که فاقد چنین نوع نگاهی باشند، ممکن است به نخستین راه‌حل و پاسخی که به ذهنشان می‌رسد، قانع شوند و بدون بررسی همه جوانب مسأله، به «تصمیم» برسند؛ تصمیمی که لزوماً ممکن است بهترین تصمیم نباشد و اهداف مورد نظر را تأمین نکند! البته همین نوع نگاه اگر دقت نشود، «می‌تواند» آسیب‌هایی را هم به دنبال داشته باشد؛ فی المثل «ممکن است» موجب رکود و رخوت و توقف در مسائل اجتماعی شود! زیرا ارائه راه‌حل‌های مختلف و متنوعی که هر کدام در جای خود می‌تواند درست باشد، موجب سردرگمی و ترس از تصمیم‌گیری شود. به تعبیر امیرمؤمنان علیه السلام «إِذَا ازْدَحَمَ‏ الْجَوَابُ‏ خَفِيَ الصَّوَاب‏» (نهج البلاغه، حکمت ۲۴۳) به علاوه در میان راه‌حل‌های پرشماری که برای هر مسأله‌ای وجود دارد، اگر کسی مبتلا به وسواس فلسفی «پیدا کردنِ بهترین راه‌حل» شود، احتمالاً راه‌حل‌ها و پاسخ‌های او از مصداق «نوش‌دارو بعد از مرگ سهراب» خواهد بود. زیرا در مسائل اجتماعی و مدیریتی عنصر «زمان» و «سرعت» بسیار مهم است. جامعه و سازمان، معطل پیدا کردن بهترین راه‌حل نمی‌ماند. #فلسفه #جامع‌نگری #مدیریت Ahmadhoseinsharifi 🌹