به اطلاع اعضای محترم میرساند سخنران مراسم احیای شب قدر امشب مسجد موسی بن جعفر، استاد علی صبوحی هستند. 🕐 شروع دعای جوشن کبیر: امشب (شب ۲۳ ماه رمضان) از ساعت ۲۳:۳۰. مکان: تهران، مسجد موسی بن جعفر (بلوار کشاورز، بعد از تقاطع فلسطین، خ کبکانیان، نبش کوچه رنجبر) @heiat_tadabbor

#صیام_قدس 📢ویژه برنامه روز جهانی قدس 📚به کارشناسی حجت الاسلام علی صبوحی 📻 #رادیو_قرآن رمضان سال ۱۳۹۶ خورشیدی

🎧🎧🎧 سخنرانی استاد علی صبوحی در شب قدر سوم (شب ۲۳ ماه مبارک رمضان) در مسجد موسی بن جعفر. بازخوانی #بندگی #سوره_جمعه @heiat_tadabbor

خطبه آتشین امام سجاد علیه السلام در شام با بیان استاد علی صبوحی #حماسه_کربلا #امام_سجاد علیه السلام #استاد_علی_صبوحی #هیأت قرآن و ولایت قم @heiatetadabboriqom

✳️ گزیدۀ بیانات استاد صبوحی به مناسبت سالروز گرامیداشت علامه طباطبایی (ره)✳️ 24 آبان 97 ✅ ایشان در زمانی که به ندرت دیده می شد کسی وارد بحث تفسیر اجتهادی قرآن کریم بشود یا نگاه قرآن به قرآن را به آن معنا بخواهد دنبال کند،.با مجاهدت و تلاش شبانه روزی، این باب عظیم را به روی جامعه ی ما باز کردند. حق بزرگی هم بر گردن نخبگان و خواص قرآنی و هم بر گردن همه ی جامعه دارند. ✅علامه طباطبایی در تشریح علت شکل گیری فرقه های مختلف فکری در اسلام می فرمایند: اشکال ما در نحوه ی مواجهه ی ما با قرآن کریم است. ما قرار بود قرآن را فصل الخطاب قرار بدهیم، ما قرار است خودمان را به قرآن عرضه کنیم. یعنی آن مقدار که قرآن می پذیرد نگاه داریم، آن مقدار که قرآن نمی پذیرد کنار بگذاریم. نه اینکه قرآن را به خودمان عرضه کنیم. باورهای ما باید با قرآن ویرایش بشود نه اینکه قرآن با باورهای ما تطبیق داده شود. همین می شود که یک قرآن وسط و 72 ملت دور این قرآن باشند، حتی همدیگر را هم نمی توانند قبول کنند. ✅ علامه فرمودند این اتفاقاتی که برای قرآن افتاده به نام تفسیر در بسیاری از مذاهب دیده می شود این تفسیر نیست، این تحلیل است، یعنی آراء خودشان را بر قرآن حمل کردند. قرآن را بر آراء خودشان حمل کردند، سوار کردند، روی آن پیش می برند. و بعد فرمودند نه! ما در تفسیر شریف المیزان می خواهیم مبنای قرآن به قرآن باشد. ✅ علامه طباطبایی فرمود ما می خواهیم در تفسیر قرآن به قرآن خود قرآن را مبنا قرار بدهیم. معنایش این است که دیگر قرآن به سنت یا عقل تفسیر نمی شود؟ چرا. ولی تفسیر قرآن به خود قرآن می شود پایه. اول قرآن را با خودش تفسیر کنیم آن مراد و منظور قرآن را بفهمیم آنطور که خود خدا می خواهد به ما بفهماند، بعد این را میزان قرار بدهیم. با این میزان می رویم اعتقادات کلامی مان را بررسی می کنیم، می رویم در فقه غور می کنیم، می رویم در فلسفه حرکت می کنیم، می رویم در علوم انسانی و اجتماعی پیش می رویم. ولی میزانی دستمان داریم، دیگر برای این میزان خودش را پایه قرار دادیم نیامدیم چیز دیگری را وارد کنیم. این مبنای علامه طباطبایی(ره) است.

✳️گزیدۀ بیانات استاد صبوحی_سورۀ شوری_ جلسۀ دوم:✳️ 8 آذر 97 3⃣ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ. و آن چه که درآن اختلاف می کنید، هراختلافی که باشد، پس حکم آن به سوی خداست؛ یعنی خدا حکم در موردش خواهد داد. اینجا با توجه به سیاق، مصداق مورد نظر از اختلاف چیست؟ همان که در مقابل لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً است. یعنی وقتی امت واحده نشد، پس اختلاف است. دربارۀ چه چیز امت واحده نشدند؟ درباره توحید، درباره وحی؛ یک عده پذیرفتند و موحد شدند، و یک عده نپذیرفتند و مشرک باقی ماندند. پس یک اختلافی در دنیا وجود دارد. در این سوره گویا خداوند می فرماید غیر از مسلمان‌هایی که به قرآن کریم ایمان آوردند و روی خط قرآن دارند جلو می روند بقیۀ آن هایی که چپ و راست زدند مشرک هستند. پیامبر هم به شدت در این سوره به خاطر این مساله نگران است؛ نگران بشریت است. أنبیا الهی از آدم تا خاتم یک حرف را زدند، اما شما ببینید از همین خط أنبیا صدها بلکه هزاران مذهب و فرقه منشعب شده است. چه کسی این انشعابات را درست کرده است؟ برای چه چیزی درست شده است؟ یعنی حضرت موسی(ع) انشعابات در دین حضرت ابراهیم درست کرد؟ ... پیامبر (ص) آمد در دین مسیحیت انشعاب درست کرد؟ خیر! همگی همان هایی را گفتند که پیامبران قبلی گفتند. همه یک حرف دارند. تمام ائمه همان چیزی هایی را گفتند که پیامبرخد افرمود. پس یک حرف زده شده است. پس این همه انشعابات ازکجا آمد؟ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِيهِ مِنْ شَيْءٍ فَحُكْمُهُ إِلَى اللَّهِ یعنی درپایان این حرکتی که همه داریم می رویم به محضر خدا آن وقت حکم نهایی درمورد این اختلافات داده خواهد شد.

✳️گزیدۀ بیانات استاد صبوحی_سورۀ شوری_ جلسۀ دوم✳️ 1 آذر 97 4️⃣ شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ وَمَا وَصَّيْنَا بِهِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَى وَعِيسَى أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ. اولین شریعت آسمانی شریعت حضرت نوح علیه السلام است. ما دین را در زمان حضرت نوح علیه السلام به دست حضرت نوح علیه السلام پایه ریزی کردیم. قرآن، صحف، تورات و انجیل همه این بوده است که " أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ ". "ال" در " الدِّينَ " عهد است. کدام دین؟ همان دین حضرت نوح علیه السلام. یعنی شرایع بعدی هر کدام آمده اند تا شریعت قبلی را بپا دارند، نه اینکه شریعت جدیدی احداث کنند. هر شریعت را نسبت به شریعت قبلی میشود تکامل یافته تر دید، لذا در مقاطع مختلف تاریخ ، شریعت تکامل پیدا کرده است. نه اینکه شریعت انبیای مختلف، غیر از شریعت انبیای قبل از خودشان باشد. یکبار دینی پایه گذاری شد و بعد از پایه گذاری دین و شریعت، تمام انبیاء بعدی و هر چه به تو توصیه کردیم یک حرف بوده است: " أَنْ أَقِيمُوا الدِّينَ " دین را بپا دارید." وَلَا تَتَفَرَّقُوا فِيهِ " و در آن تفرقه نکنید، متفرق نشوید. کسی نگوید ما به شریعت خودمان شما به شریعت خودتان.

درخواست همراهی با هیئت قرآن و ولایت تدبر 📖 به اطلاع اعضای محترم می‌رسانیم که هیئت مجازی قرآن و ولایت-استادعلی صبوحی- نیازمند کمک و یاری دوستان درامور زیر است ⃣1 تولید محتوای فضای مجازی برای کانال ها و سایر مسیرهای اطلاع رسانی (آشنایی به گرافیک و تسلط به نرم افزارهای ویرایش صوت و تصویر) ⃣ 2 مدیریت کانال‌های فضای مجازی (پیام‌رسان و اینستاگرام و...) بویژه توسعه مخاطبان، ارتباط با مخاطبان، مدیریت محتوا و... 🙏 علاقه مندان فرم زیر را تکمیل و به برای آقای صبوریان (@ahsanalqawl) در پیام رسان سروش، بله یا تلگرام ارسال نمایند.

👆فرم همکاری با هیات در بخش تولید محتوا و فضای مجازی

✳️گزیدۀ بیانات استاد صبوحی_سورۀ شوری_ جلسۀ دوم_ 1 آذر 97✳ 5️⃣ منظور از مشرکین در سورۀ مبارک شوری چه کسانی اند؟ 🔹 كَبُرَ عَلَى الْمُشْرِكِينَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَيْهِ🔹 تو داری مشرکان را به این دین واحد الهی که از زمان حضرت نوح علیه السلام پایه گذاری شده و تا الان که تو آمدی یک حرف بیشتر نبوده دعوت میکنی؛ اما این امر بر مشرکین سنگین می آید، بزرگ می آید. آنچه که این آیه را کاملا روشن میکند، تشخیص معنای مشرکین است. در قرآن کریم اصطلاحاتی مثل مشرک و کافر و منافق، حتی مومن و مسلمان زیاد می بینید. این اصطلاحات میتواند به تناسب هر سوره معنای ویژه خودش را داشته باشد. مشرکین خاص سوره ی مبارکه شوری کسانی هستند که در دین تفرقه کردند، خواه به نام حنیف که همان مشرکین مصطلحی هستند که در ذهن ما هستند، در عصر پیامبر کسانی که در مقابل پیامبر در مکه ایستادند می گفتند ما ابراهیمی هستیم! حنیف یعنی ما ابراهیمی هستیم، خواه به نام حنیف در دین تفرقه کردند، خواه به نام یهودی در دین تفرقه کردند، خواه به نام مسیحی در دین تفرقه کردند، در آینده هم مصادیق دیگر پیدا می‌کند. یعنی مشرکین سوره ی شوری اعم است از آن مشرکان مصطلح و اعم است از پیروان ادیانی که امروز ما به آنها می گوییم اهل الکتاب، مشرکین این سوره اعم است. طبق آیۀ شریفه ی 21 سوره ی شوری هرکسی آمد به غیر از این دین واحد، هر دین دیگری را برای دیگران به عنوان شریعت و منهاج معرفی کرد و از آن دفاع کرد این می شود شُرَکَاءُ؛ این می شود شریک خدا؛ یعنی کسی که از دین واحد الهی جدا می کند راه خودش را یا به توقف یا به انشعاب یا به هر چیز دیگری، خدا می فرماید این خود را با من شریک قرار داده، این شرکاء است. و کسانی که سخن او را قبول می کنند می شوند مشرک. مشرک مگر همیشه این است که فقط بت بپرستد؟ نه خیر!