داستان هفتم داستان: دلنشین‌ترینم نویسنده: مسعود برکتی همیشه یه اولین بار هست دیگه، اصلا به من چه، خودت اومدی. چقدر محترم و مودب بودی. چقدر با حیا، اصلا وقتی تو اینجوری بودی منم اینجوری شدم. خواستم شبیه تو بشم. با خودم فکر کردم بیشتر باهات وقت بگذرونم. ولی خب نمیشد بهت بگم شماره بده یا بریم کافه و... ما شبیه هم نبودیم، میترسیدم ظاهرم رو ببینی و قبولم نکنی. ولی چه کنم با این همه محبتی که از تو توی دلم افتاده بود؟ میشه بگی چجوری انقدر توی دلم جا باز کردی؟ راستش خودم میدونم. منی که مذهبی نبودم از طرف دانشگاه به خاطر جنگولک بازی و مسخره بازی های خودمون هم که شده رفتیم سفر، مشهد، حرم امام رضا. کل سفر به بهونه ی زیارت با دوستام میرفتم خرید. چه بازاری داره مشهد. دو روز مونده بود برگردیم مسئولمون فهمید، آخ که چقد بد شد، بدجوری قاطی کرد. هرچی نصیحت اومد به دهنش نثارم کرد. از امام رضا خجالت نمیکشی؟ ما اینجا مهمونیم .تو معرفت نداری یه بار بری به میزبانت سلام کنی و ببینیش؟ و ... منم سر به زیر از خنده سرخ شده بودم. آخرش خودمو جمع کردم و گفتم چشم میرم . ولی نشد که برم بلکه با هم رفتیم، با مسئولمون. بسوزه پدر بی اعتمادی . رفتیم داخل حرم ،چه حرم قشنگی، جون میده اینجا معنویت نوش جان کنی. انقدرم که شلوغه خوت که راه نمیری، میبرنت. یهو هل داده شدم جلو، رفتم نزدیک نزدیک ضریح، با ضریح چشم تو چشم شدم. نمیدونم ولی یه جوری بود انگار با امام رضا چشم تو چشم شدم. یهو دلم شکست و اشکم اومد بدون اینکه اراده کنم، منی که فقط تو ظاهر شاد بودم و درونی تنها داشتم، یهو گفتم : *امام رضا ببخشید بی زحمت اگه میشه یه دوست واقعی بهم لطف نه بدید نه یعنی میخوام نه نه منظورم اینه که مرحمت کنید... آره مطمئنم تو همون مرحمتی امام رضایی. سر درس و سفره و وقت ظرف شستن و تفریح و ... همش یادتم، چیکار کنم باهام صمیمی بشی دختر خوب. بالاخره دل رو زدم به دریا، اومدم جلو. تهش چیه؟ هرچی میخوای بهم بی محلی میکنی و چهارتا تیکه ی بسیجی وار میندازی و تمام، منم یا قاطی میکنم یا میزنم زیر گریه. مرگ یه بار دیوونگی هم هزار بار. اومدم جلو. *سلام دختر خانوم #سلام خانوم خوبید *ممنون قربانت. ببخشید اسم شما چیه؟ #اسمم؟ *عه ببخشید یهو رفتم سر اسم. راستش هول شدم. شما این تیپی من این تیپی . ببخشید #نه خواهش میکنم. اشکالی نداره. اسمم زینب هست. *چه اسم قشنگی. ما هم دانشگاهی هستیم. #بله خوشبختم. *میگم شما وقت آزاد... عه ینی میگم شما بیشتر چه زمانی .. عه ...خب ... زینب خانوم راستش میخواستم اگه بشه وقتت رو بگیرم و یه کم با هم صحبت کنیم. #صحبت؟ باشه اتفاقا امروز وقت دارم . استاد کلاس آخرمون نمیاد. *جدی؟ ایول ... یعنی احسنت. خب منم کلاس آخررو میپیچونم و میام. کجا بریم؟ #میپیچونی؟ *آره خیلی مهم نیست. راستش از این استاداس که شروع میکنه به حرف و اول و آخر حرفشو نمیفهمی. همش میخواد ما رو بفرسته آمریکا. حضور غیاب هم تو کارش نیست . #باشه پس تو کافه ی دانشگاه منتظرم. *ممنون عزیزم. ممنون از برخورد خوبت. ممنون که بهم وقت دادی. #خواهش میکنم. کاری نکردم. راستی شما اسمتون رو بهم نگفتید؟ *من اسمم عسل هست. قشنگه؟ #بله که قشنگه. مثل خودت. خوشبختم آبجی. فعلا وای که نمیتونم بگم چه حسی داشتم وقتی بهم گفتی آبجی. بی صبرانه منتظر اومدن توی کافه بودم. یه ربع زودتر اومدم. دیدم یه چیزی کمه. آره باید برات گل میخریدم. شاید برای دوستی مون مقاومتت کم بشه. اصلا نمیدونم با این اخلاق خوبت مقاومت میکنی یا نه . تو اومدی و جرقه های دوستی مون شروع شد . *سلام زینب بانو #سلام عسل خانوم. خب من در خدمتم *این گل تقدیم به شما #وای چقد قشنگه. ممنون *راستش زینب جان .. عه .. اجازه هست برم سر اصل مطلب؟ #بله راحت باش *ببین من از شما یعنی از ادب و با حیا بودن و تیپ شما خوشم میاد. میخوام اگه بشه بیشتر با هم وقت بگذرونیم. یعنی اگه افتخار بدی با هم دوست بشیم. میشه ؟ #آره که میشه رفیق. از الان به بعد با هم رفیق رفیقیم. دستتو گرفتم و تو دستام فشار دادم. حس کردم باید خیلی تلاش کنم که این دوستی رو نگه دارم. * زینب من میخوام شبیه تو بشم. ولی خب سخته. نمیدونم چقد شبیه منی ولی اگه من موهامو کامل بپوشونم و تیپ اینجوری نزنم خیلی از دوستامو از دست میدم. فامیلام مسخرم میکنن. اصلا تو خونه هم بهم تیکه میندازن. از یه طرف میخوام شبیهت بشم از یه طرف اینجوریه. تو بگو چه کنم رفیق؟ # خب اولا این غصه نداره. ثانیا همینه عزیزم همینه که گفتی. تا بوده همین بوده.یه سری ها که واقعا عقده ای هستن ما چادری ها رو مسخره میکنن. اما بقیه که مسخره بازی در میارن برای همه اینجورین. یعنی چادری و مانتویی نداره. کارشون مسخره کردنه. ببین سخته ولی کم کم میشه. باید تلاشتو بکنی. 👇👇