چقدر سرکوفت شنیدیم از بعضیها به‌خاطر بعضیها! چقدر کنایه شنیدیم که زن ایرانی طراز، کسی است که فرزندان زیادی بیاورد! چقدر خودِ من بابت نظریاتم در مورد زن _که نسخه نکرده‌ام در حلق دیگران_ حرف شنیدم! من و امثال من چقدر متلک شنیدیم! مخالف شدیم! معاند شدیم! از طرفی چقدر زجر کشیدیم! رانده شدیم! موقعیت‌های شغلی و اجتماعی را از دست دادیم! بدون آنکه اندکی موقعیت‌مان درک شود. اما من درک می‌کنم که یک خانواده با ۹ بچه و یکی در راه قطعاً چالش‌های فراوانی دارد و باید از این زاویه هم دید ولی مهاجرت کردن‌نشان از ایران، چقدر شکست خوار و خفیفی است برای بعضیها! هنوز هم یادم نمی‌رود وقتی آن تیتر خبر روی اکسپلورم ظاهر شد: "خانواده اصیل یزدی، آن خانواده‌ای است که ۴ فرزند و بیشتر دارد" معنای اصیل بودن را یکی از #مسئولان_یزد اینگونه تعریف فرمودند. چقدر آن موقع حس بدی گرفتم! و هنوز هم. چه چیزی این فجایع را جبران می‌کند؟ و راستی چرا به‌خاطر داستان‌نویسی در مورد فرزندآوری و افزایش جمعیت، از طرف بعضیها تشویق نشده‌ام؟ یادداشتی از: زهرا ملک‌ثابت #زن_طراز_ایرانی #خانواده_اصیل_یزدی #فرزندآوری #افزایش_جمعیت #سیاست_دوگانه https://eitaa.com/herfeyehonar