📜 روایت دوازدهم : پشیمانی از فتوای تحریم تعزیه خوانی #چهل_روز_چهل_روایت صاحب کتاب شریف «مجالس المتقین» در مجلس بیست و هفتم می‌نویسد : اگرچه سابق بر این ، به #حرمت_غنا در مرثیه خوانی ها فتوا داده بودم ، ولی از جمله اسباب تبدیل و انقلاب رأی خود در این باب ، این #خواب را تحریر فرموده است : در اوایل #اجتهاد خود به شدت نهی می‌نمودم از مجالس روضه‌خوان های صاحبان صوت ، تا آنکه در سال ۱۲۲۶ ه.ش شب بیست و یکم ماه مبارک #رمضان - که همان روز نیز از خواندن تعزیه منع نموده بودم - در عالم رویا دیدم که اندرون مسجد شاه اصفهان و میدان ، ازدحام عظیمی است از خلق و صدای شیون بلند است . سوال نمودم چه واقع شده ؟ جواب گفتند :«جناب امیرالمومنین (ع) در مسجد تعزیه فرزند خود می‌خواند.» به حدی جمعیت بود که پا به کتف های ایشان گذاشتم تا خود را به منبر آن جناب رسانیدم ؛ دیدم آن جناب را #عمامه_سبز بر سر ، و قامت مایل به کوتاهی و کمر خم چون مرد نوجوان مرده ، شیون کنان و واحسینا گویان تعزیه می‌خواند . از گریه بی‌طاقت شدم ، استماع نمودم ، دیدم که بعضی فقرات را به صورتی ادا می‌فرمایند که در اعتقاد من غنا بود ! عرض کردم : یا مولای من ، این قِسم را غنا می‌دانم ! آن جناب توجه به این عبد نموده و فرمودند :«آخوند ، شما تعزیه‌ی فرزند مرا به یاد آرید به هر قسمی که باشد و منع نکنید.» همان ساعت بیدار شدم - و در مسجد مؤمنین احیا می‌داشتم - فرستادم که مجلس تعزیه به پا داشتند . گفتم : من منع نمی‌کنم شما را . منابع : ✓ نجوم السماء فی تراجم العلماء صفحه ۴۰۹ 🆔@heyat_rahpoyan_velayat